“Μόνον ο Ντυροζέλ δικαιώθηκε” – Αρβελέρ, Μεγαλομμάτης και η Ελληνική Παθογένεια

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ” 

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 19η Ιουλίου 2019. 

Στο ενθουσιαστικά υπέρ εμού γραμμένο κείμενό του, ο φίλος κ. Μπαϋρακτάρης αποδεικνύεται πολύ φειδωλός στις αναφορές του στο άχρηστο, μολυσμένο και σάπιο ακαδημαϊκό, εκπαιδευτικό, δημοσιογραφικό, δημοσιοϋπαλληλικό, πολιτικό, ψευτο-θρησκευτικό, καλλιτεχνικό και επαγγελματικό κατεστημένο της θεοκατάρατης ψευτο-Ελλάδας, η οποία βαδίζει προς το απαιτητό τέλος της και την βιολογική εξαφάνιση του εκεί συγκεντρωμένου ψευτο-έθνους. Όλα εδώ πληρώνονται, και η κάθαρση από την αριστερή-κομμουνιστική χολέρα της Χρυσής Αυγής, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, και των λοιπών κομματικών αποβρασμάτων θα απαιτήσει την εξολόθρευση του μισού πληθυσμού της χώρας. Το τι λέω είναι πολύ χαριστικό σε σχέση με τις επερχόμενες θεόσταλτες καταστροφές. Άλλωστε, και αν ακόμη λάβουμε υπόψει τις Κατευθυντήριες Πλάκες της Γεωργίας, η Ελλάδα -αναλογικά- δεν χρειάζεται πάνω από 700000 κατοίκους όλους κι όλους. Χωρίς έμφυτη και εμφανή τάση για ψυχική αυτοκυριαρχία, ηθική, ανεξαρτησία, ελεύθερη οικονομία, δημιουργικότητα και επινοητικότητα, ένας άνθρωπος δεν χρειάζεται να υπάρχει επειδή πολύ απλά δεν είναι άνθρωπος. 

Ακολουθεί το κείμενο του κ. Μπαϋρακτάρη για την υπόθεση Ντυροζέλ, και ακολουθεί και δεύτερο μέρος. 

Προσωπικά, δεν έχω ακόμη μιλήσει δημόσια για το θέμα μετά την Συνηγορία μου υπέρ του βιβλίου του επιφανούς ακαδημαϊκού παλιά, προ τριακονταετίας. Είναι προτιμώτερο να μην υπάρχει Ελλάδα, όταν θα μιλήσω. 

———————————————————  

“Μόνον ο Ντυροζέλ δικαιώθηκε” – Αρβελέρ, Μεγαλομμάτης και η Ελληνική Παθογένεια

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/07/18/μόνον-ο-ντυροζέλ-δικαιώθηκε-αρβελέ/  

=========== 

 “Μόνον ο Ντυροζέλ δικαιώθηκε” – Αρβελέρ, Μεγαλομμάτης και η Ελληνική Παθογένεια

 greeksoftheorient History & Ancient Civilizations - Ιστορία & Αρχαίοι Πολιτισμοί, Αρχαία Ελλάδα κι Αρχαίοι Ανατολικοί Πολιτισμοί, Γαλλία - Φραγκιά, Ευρώπη - Πολιτική & Οικονομία, Εκπαίδευση - Education, Ελλάδα & Ευρώπη, Ελλάδα - Πολιτική, Ελληνικός τύπος και ΜΜΕ, Ιστορία - History, Προπαγάνδα & Ελίτ, Σχετικά με τον καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτη, ελληνική κοινωνία July 18, 2019 0 Minutes

Όταν στις αρχές του 1990 ξέσπασε η υπόθεση Ντυροζέλ στην Ελλάδα, εγώ ήμουν 34 ετών αλλά δεν ζούσα εκεί. Από την δουλειά μου ήμουν υποχρεωμένος να ζω στο εξωτερικό και να περνάω από την Ελλάδα μόνο αραιά και που (μια φορά τον μήνα) και μόνο για σύντομο χρονικό διάστημα (μια – δυο μέρες). Έτσι, δεν άκουσα τίποτα σχετικά τότε και το όνομα του κορυφαίου Γάλλου ιστορικού και πολιτικού επιστήμονα μου παρέμεινε ολότελα αγνωστο μέχρι το 2010.

 

Ι. Πως έμαθα για την Υπόθεση Ντυροζέλ

 

Συμπτωματικά, στην Ερυθραία, εργαζόμενος στην εταιρεία ενός συνομίληκου Έλληνα επιχειρηματία, το 2011 πρωτο-άκουσα την ιστορία εκείνη, δηλαδή με μια καθυστέρηση άνω των 20 ετών. Αν και η υπόθεση αυτή φαίνεται παράξενη και είναι προφανώς άγνωστη σε άτομα που γεννήθηκαν μετά το 1980 ή ακόμη και το 1975, έχει κάποιο νόημα να αναφερθώ σ’ αυτήν επειδή αποτελεί την πιο εμβληματική συμπύκνωση και την πρώτη διεθνή παρουσίαση της φύσης όλων των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών προβλημάτων της χώρας.

 

Δεν έχουν άλλωστε περάσει πολλά χρόνια από τότε που σε μια τηλεοπτική συνένετυξή της (δείτε παρακάτω βίντεο) η πολύ γνωστή βυζαντινολόγος καθ. Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ αναφέρθηκε στο θέμα και μάλιστα αφηγήθηκε την υπόθεση Ντυροζέλ για να δείξει ότι τα αίτια της οικονομικής χρεωκοπίας της Ελλάδας, καθώς και τα αίτια όλων των κοινωνικών και των πολιτικών προβλημάτων της χώρας, είναι κατ’ ουσίαν μορφωτικά. Η διακεκριμένη ιστορικός περίμενε την χρεωκοπία και οικονομική συμφορά ήδη από τότε, επειδή είχε καταλάβει – ήδη από το 1990 – που θα οδηγούσαν τα συμπτώματα της τρομερής παθογένειας που είχαν τότε σημειωθεί.

 

Ουσιαστικά, η Ελλάδα σε λιγώτερο από 20 χρόνια μετά την υπόθεση Ντυροζέλ κατέρρευσε.

 

Είδα την συνέντευξη αυτή της κας Αρβελέρ συμπτωματικά προ ολίγων μηνών και αμέσως θυμήθηκα πως είχα μάθει εγώ πριν από 8 χρόνια (το 2011) για την υπόθεση αυτή: μαθαίνοντάς την είχα ακούσει ακριβώς την ίδια αποτίμηση στην οποία προέβη η ελληνίδα ιστορικός που διακρίθηκε στην Γαλλία, ότι δηλαδή η χώρα θα κατέρρεε επειδή είχε συμβεί αυτή η ιστορία (δεν ήταν η αιτία αλλά σύμπτωμα της παθογένειας).

 

Αναφερόμενος σε ένα πρόσωπο, το οποίο τότε δεν γνώριζα, ο εργοδότης μου ήταν αυτός που μου περιέγραψε την υπόθεση Ντυροζέλ σε μέσες άκρες: ήμασταν στην Ασμάρα της Ερυθραίας και ήταν αρχές του 2011. Υπήρχε ένας πολύ συγκεκριμένος λόγος για τον οποίο μάλιστα ο εργοδότης και σήμερα φίλος και συνεταίρος μου ανέφερε αυτό το πρόσωπο με το οποίο διατηρούσε στενές φιλικές από τα μισά της δεκαετίας του 1980 όταν συμπτωματικά είχαν γνωριστεί σε ένα τουρκικό εστιατόριο στο Σουλταναχμέτ της Κωνσταντινούπολης σχεδόν απέναντι από την Αγιά Σοφιά: το πρόσωπο εκείνο ήταν ο μόνος ο οποίος στην Ελλάδα πρώτα και έπειτα στην Ευρώπη υπερασπίσθηκε τον διεθνούς φήμης κορυφαίο Γάλλο ιστορικό και πολιτικό επιστήμονα, ο οποίος βαλλόταν αισχρώς κι υστερικώς στην Ελλάδα το 1990 εξαιτίας ενός βιβλίου το οποίο είχε συγγράψει κατ’ εντολήν της Επιτροπής της τότε ΕΟΚ για να διδάσκεται σε όλα τα ευρωπαϊκά λύκεια σε όλες τις γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το βιβλίο αυτό υποτίθεται ότι περιελάμβανε μια υποτιμητική και περιορισμένη περιγραφή της Ελλάδας και της ελληνικής ιστορίας.

 

Ζαν Μπατίστ Ντυροζέλ – Jean Baptiste Duroselle

 

Το πρόσωπο αυτό ήταν ο επίσης συνομίληκός μου Έλληνας ανατολιστής ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης, ο οποίος τότε ονομαζόταν ακόμη Κοσμάς Μεγαλομμάτης, εφόσον δεν είχε ακόμη προσχωρήσει στο Ισλάμ – κάτι το οποίο συνέβη όταν εκείνος βρισκόταν το 1992 στο Σουδάν κι επισημοποιήθηκε λίγο αργότερα στο ιστορικό τζαμί Αλ Άζχαρ του Καΐρου.

 

Το 1990, ο κ. Μεγαλομμάτης είχε – μετά την αποφοίτησή του από το Ιστορικό – Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Αθηνών (1974-1978) – ήδη ολοκληρώσει την μετεκπαίδευσή του σε ασσυριολογία, αιγυπτιολογία, ιρανολογία κι ισλαμολογία σε Παρίσι (1978-1981), Λονδίνο (1981-1982) και Βρυξέλλες (1982-1983), είχε ήδη εξερευνήσει και μελετήσει αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία και συμμετάσχει σε ανασκαφές σε Συρία (1983-1984), Ισραήλ (1984-1985), Ιράκ (1985-1986), Ιράν (1986-1988) και Τουρκία (1988-1990), είχε ολοκληρώσει την διδακτορική διατριβή του στην Γερμανία (1984-1990) και είχε ήδη δημοσιεύσει πλήθος άρθρων, εγκυκλοπαιδικών λημμάτων, και επιστημονικών άρθρων. Ο κ. Μεγαλομμάτης είχε ήδη μάθει σφηνοειδή ασσυροβαβυλωνιακά κι αιγυπτιακά ιερογλυφικά, είχε περάσει τέσσερα μεταπτυχιακά διπλώματα πριν το ντοκτορά του, και είχε μαθητεύσει στους πιο σημαντικούς Γάλλους, Άγγλους και Γερμανούς ανατολιστές, ασσυριολόγους, αιγυπτιολόγους, χιττιτολόγους, ιρανολόγους και ειδικούς σε Χαναάν, Φοινίκη και Καρχηδόνα, προϊσλαμική Υεμένη, προϊσλαμικό Άτλαντα (ΒΔ Αφρική), αρχαίες ανατολικές θρησκείες, γνωστικισμούς και μανιχεϊσμό, ανατολικούς χριστιανισμούς και πρώϊμο Ισλάμ. Με άλλα λόγια είχε ειδικευθεί σε τομείς των ανατολιστικών επιστημών (Oriental Studies / Orientalisme / Altorientalische Altertumskunde) τις οποίες κανένας μέχρι τότε Έλληνας δεν είχε σπουδάσει.

 

Αυτό σημαίνει ότι ήδη το 1990 ο κ. Μεγαλομμάτης, μετά από 12 χρόνια μεταπτυχιακών σπουδών, επιτοπίων ερευνών, και διδακτορικής έρευνας, ήταν – και είναι μέχρι σήμερα – ο μόνος Έλληνας ικανός να δει την Αρχαία Ελλάδα, τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την αρχαιοελληνική ιστορία στο μόνο πραγματικό υπαρκτό πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκαν: ως πολιτισμικά παράγωγα των αρχαίων ανατολικών εθνών και των πολιτισμών της Ανατολίας, της Χαναάν – Φοινίκης, της Αιγύπτου, του Ιράν, της Καρχηδόνας και προπάντων της Μεσοποταμίας από όπου ξεκίνησε ο ανθρώπινος πολιτισμός. Μέχρι το 1990 ο κ. Μεγαλομμάτης δεν είχε γνωρίσει προσωπικά τον Ντυροζέλ, αν και βέβαια το όνομα του Γάλλου ακαδημαϊκού του ήταν γνωστό κι ο διακεκριμένος ιστορικός ήταν φίλος των Γάλλων ανατολιστών καθηγητών του κ. Μεγαλομμάτη.

 

Αντίθετα όμως από τον κ. Μεγαλομμάτη, όλοι οι άλλοι σύγχρονοι Έλληνες ιστορικοί κι αρχαιολόγοι, φιλόλογοι κι ιστορικοί θρησκειών – είτε έχουν ειδικευθεί σε αρχαιοελληνική ιστορία, είτε έχουν αφιερωθεί στην Ιστορία της Χριστιανικής Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, είτε έχουν στραφεί στην νεοελληνική ιστορία – δεν έχουν ιδέα από τους αρχαίους ανατολικούς πολιτισμούς, γλώσσες, φιλολογίες, μυθολογίες, έπη, θρησκείες, θεουργίες, τέχνες κι επιστήμες που αναπτύχθηκαν χιλιετίες πριν υπάρξει Αρχαία Ελλάδα (έστω κι αν αναφερθούμε στις Μυκήνες και στην Μινωϊκή Κρήτη), που διεμόρφωσαν τις βάσεις του πολιτισμού της Αρχαίας Ελλάδας, και που όταν αναπτύχθηκε πολιτισμός στην Αρχαία Ελλάδα συνέχισαν να τον επηρεάζουν καθοριστικά και καθολικά.

 

Αυτό το αναντίρρητο γεγονός μειώνει αυτόματα όλους τους σύγχρονους Έλληνες ιστορικούς. Χωρίς να έχουν κατανοήσει τι είναι το φαινόμενο της Θρησκείας σε Σουμέρ, Ελάμ, Βαβυλώνα, Ασσυρία, Αίγυπτο, Ανατολία, Χαναάν, κλπ, είναι ολότελα ανίκανοι να καταλάβουν την αρχαιοελληνική θρησκεία. Το ίδιο σχήμα αφορά και όλες τις άλλες εκφάνσεις πολιτισμού: κοσμογονία, κοσμολογία, έπη, θέατρο (που γεννήθηκε στην Αρχαία Αίγυπτο), λογοτεχνία, επιστήμες, τέχνες, ιστορία – ιστοριογραφία, ψυχική οντολογία, δίκαιο, βασιλεία (: εξουσία), θεουργία – μυστικισμό, εσχατολογία, κοκ.

 

Όταν πρωτο-άκουσα σχετικά με την υπόθεση Ντυροζέλ από τον τότε εργοδότη και κοινό φίλο με τον Έλληνα ανατολιστή, δεν είχα ακόμη γνωρίσει προσωπικά τον κ. Μεγαλομμάτη. Αλλά ίσως περισσότερο από τις πολλές δημοσιεύσεις του, τις εξερευνήσεις, τα ενδιαφέροντά του και τις μετακινήσεις του, ό,τι με είχε εντυπωσιάσει περισσότερο σ’ αυτόν μέχρι να τον γνωρίσω ήταν η διάθεσή του να υπερασπιστεί ένα ακαδημαϊκό που δεν είχε καν γνωρίσει, να καταγγείλει την αμορφωσιά εκείνων που είχαν στην Ελλάδα επιτεθεί εναντίον του Ντυροζέλ, και να καταδείξει ότι όσα και να έχει σπουδάσει ένας κλασικός αρχαιολόγος, φιλόλογος ή ιστορικός, όσα και να έχει μελετήσει ένας ‘βυζαντινολόγος’ ή νεοελληνιστής, ακόμη και 100 ντοκτορά να έχουν πάρει, είναι αμόρφωτοι (ή αν προτιμάτε στραβά μορφωμένοι), αν δεν έχουν μελετήσει τον κόσμο από τον οποίο προέκυψε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, τον κόσμο του οποίου οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες (αλλά και οι Χριστιανοί Ρωμιοί) είδαν εαυτούς ως μαθητές και ως συνεχιστές, και τον κόσμο στον οποίο ντε φάκτο ανήκαν οι αρχαίοι Έλληνες: την Αρχαία Ανατολή, δηλαδή τον κόσμο που εκτείνεται από την Βόρεια – Βορειοδυτική Αφρική μέχρι την Ινδία, την Κεντρική Ασία και την Κίνα και εξικνείται από την Σιβηρία και τον Καύκασο μέχρι την Υεμένη, το Κέρας της Αφρικής και τα ανατολικά αφρικανικά παράλια.

 

 

Ο κ. Μεγαλομμάτης δεν είχε καμμιά ανάγκη να υπερασπισθεί τον Ντυροζέλ. Δεν προσέθετε με την περίφημη Συνηγορία του υπέρ της Ιστορίας Ντυροζέλ (Οικονομικός Ταχυδρόμος, τεύχος της 9.8.1990, σ. 54) τίποτα το ουσιαστικό είτε στις επιστημονικές είτε στις εκλαϊκευτικές δημοσιεύσεις του. Ουσιαστικά το τι έγραψε υπέρ του Ντυροζέλ ο Έλληνας ανατολιστής ήταν κάτι το αυτονόητο, κάτι το ήδη γνωστό και κάτι το εντελώς κοινότυπο για τους ειδικούς επιστήμονες, ανατολιστές ή κλασικιστές. Αλλά όπως μου είπε ο ίδιος αργότερα, όταν τον συνάντησα προσωπικά, το έκανε από απόλυτη ηθική υποχρέωση σε ένα άδικα εξυβριζόμενο – από αμαθείς κρετίνους κι ημιμαθείς ψευτο-επιστήμονες – κορυφαίο ιστορικό, ο οποίος είχε κάνει μια σωστή ιστορική σύνθεση, και από την διάθεσή του να συμβάλει στην αφύπνιση των αποχαυνωμένων κι αμόρφωτων Νεοελλήνων, έτσι καταδεικνύοντάς τους ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά οι ίδιοι στραβά αρμενίζουν.

 

Αρκετούς μήνες μετά την πρώτη πληροφόρηση που είχα σχετικά με την υπόθεση Ντυροζέλ στην Ερυθραία το 2011 και αφού είχα στο μεσοδιάστημα διαβάσει αρκετά από τα βιβλία του κ. Μεγαλομμάτη και πολλές από τις online δημοσιεύσεις του, σε ένα επαγγελματικό ταξίδι με τον τότε εργοδότη μου στο Κάιρο κατά τα τέλη της χρονιάς, γνώρισα επιτέλους προσωπικά τον Έλληνα ανατολιστή, ο οποίος τότε ακόμη ζούσε στην Αίγυπτο. Συναντηθήκαμε στο ιστορικό, ιταλικό καφέ-εστιατόριο Γκρόπι στην πλατεία Ταλαάτ Χαρμπ στο κέντρο της αιγυπτιακής πρωτεύουσας. Αν και είχα πολλά να τον ρωτήσω, θέματα σχετικά με την τότε σε μεγάλο αναβρασμό Αίγυπτο, με την Σομαλία στην οποία πηγαινοερχόταν, με την Αβησσυνία (Αιθιοπία) με την οποία η Ερυθραία ήταν ακόμη σε εμπόλεμη κατάσταση, κλπ, ξεκίνησα τις ερωτήσεις μου από την υπόθεση Ντυροζέλ.

 

Τότε η όψη του εξαιρετικού φίλου Σαμσαντίν φωτίστηκε κι ο ίδιος με έμφαση μου είπε, καταλαβαίνοντας ότι ο κοινός μας φίλος και τότε εργοδότης μου είχε ήδη περιγράψει τα καθέκαστα, ότι από όλη εκείνη την ‘ιστορία’ θα έπρεπε να κρατήσω μονάχα ένα σύντομο συμπέρασμα:

– Μόνον ο Ντυροζέλ δικαιώθηκε!  

 

Ο κ. Μεγαλομμάτης είχε μιλήσει με τόσο στεντόρεια φωνή και με το αριστερό του χέρι τιναγμένο πολύ ψηλά και με προτεταμένο τον δείκτη που όλοι οι Αιγύπτιοι πελάτες του εντυπωσιακού για τους περίτεχνους πολυελαίους του ιταλικού καφέ – εστιατορίου γύρισαν και μας κύτταξαν! Και στην συνέχεια, σε χαμηλότερους τόνους και με την δεξιά παλάμη του να χτυπάει τον αέρα προς τα κάτω, προσέθεσε:

 

– Και η Ελλάδα καταστραπατσαρίστηκε!

 

Ύστερα, και επί μακρόν, μας περιέγραψε μάλιστα πολλές λεπτομέρειες από την γνωριμία του με τον Γάλλο ιστορικό εξαιτίας της υποστήριξης που του προσέφερε δημόσια στην Ελλάδα και την οποία θεώρησε υποχρέωσή του να του κοινοποιήσει, με τον συνεργάτη του Γάλλου ιστορικού και σύμβουλο της έκδοσης επιχειρηματία Frederic Delouche (Γάλλο, Άγγλο και Νορβηγό υπήκοο) και με τον πρόεδρο της Επιτροπής της τότε ΕΟΚ Ζακ Ντελόρ, ο οποίος ήταν ο ανάδοχος της έκδοσης του μνημειώδους βιβλίου του Ντυροζέλ και ο οποίος είχε εκπλαγεί από τον παράξενο θόρυβο που είχε προξενήσει ένα μέλος της ΕΟΚ (: η Ελλάδα) ενάντια στο αναντίρρητα εξαιρετικό βιβλίο.

 

Ο κ. Μεγαλομμάτης είχε τότε αναλυτικά εξηγήσει στον κ. Ντελόρ ολόκληρη την κοινωνική, πολιτική, οικονομική παθογένεια της Ελλάδας ως ουσιαστικά απόρροια μορφωτικών αιτίων, κάκιστης εκπαίδευσης, κι δι’ αυτής επιβολής ενός ψευτοϊστορικού δόγματος σε όλη την χώρα. Ο κ. Ντελόρ είχε μείνει ενεός, όπως επίσης και όλοι οι Γάλλοι, Γερμανοί, Ολλανδοί, Βέλγοι κι Ιταλοί ευρωβουλευτές και επίτροποι με τους οποίους ο πρόεδρος της Επιτροπής ζήτησε από τον κ. Μεγαλομμάτη να συναντηθεί, κάτι το οποίο έγινε εκείνες τις ημέρες. Όσοι άκουσαν τον Έλληνα ανατολιστή είπαν ότι, αν όντως ίσχυαν όλα αυτά, η χώρα θα αντιμετώπιζε πολύ άσχημα προβλήματα σε ένα ορίζοντα 10-20 ετών. Ο κ. Μεγαλομμάτης τους είχε απαντήσει ότι τα συμπεράσματά τους ήταν σωστά κι ότι το τεχνητό, θνησιγενές κράτος είχε κακώς γίνει δεκτό στην ΕΟΚ εξαιτίας της άγνοιας του πρόεδρου Ζισκάρ Ντ’ Εστέν για το τι πραγματικά ήταν η Ελλάδα.

 

Συνεπεία της δημοσίευσης της Συνηγορίας υπέρ της Ιστορίας Ντυροζέλ εκ μέρους του τότε 34χρονου διδ. Κοσμά Μεγαλομμάτη στον Οικονομικό Ταχυδρόμο (τεύχος της 9.8.1990, σ. 54), η Εκδοτική Αθηνών διέκοψε την συνεργασία της μαζί του, αφού ο Έλληνας ανατολιστής είχε συνεργαστεί επί πενταετία δημοσιεύοντας εκατοντάδες λημμάτων στους τόμους του Παγκόσμιου Βιογραφικού Λεξικού, των Θρησκειών, της Παγκόσμιας Ιστορίας, και της Παγκόσμιας Μυθολογίας. Ο γνωστός για τις σχέσεις του με τον τότε πρόεδρο Καραμανλή εκδοτικός οίκος είχε παραλάβει δοκίμια της γερμανικής έκδοσης του βιβλίου του Γάλλου ιστορικού για να προετοιμάσει την ελληνική μετάφραση δεδομένου ότι το έργο είχε συγγραφεί με σκοπό να διδάσκεται και έκτοτε διδάσκεται ως Ευρωπαϊκή Ιστορία σε όλα τα λύκεια όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (έχει μεταφραστεί και σε ανατολικές ευρωπαϊκές γλώσσες αργότερα) πλην της Ελλάδας.

Η εθνικιστική, βαρβαρική υστερία που επικράτησε στην Ελλάδα κατά του βιβλίου του Ντυροζέλ, και στην οποία συμμετείχε και ο γνωστός για τις πολυτελείς εκδόσεις του εκδοτικός οίκος Εκδοτική Αθηνών (παρά το ότι ελάχιστοι συνεργάτες του όπως ο κ. Μεγαλομμάτης και η κ. Αρβελέρ διαφωνούσαν), είχε ως αποτέλεσμα να μην μεταφραστεί το βιβλίο στα ελληνικά και να χαρακτηριστεί η Ελλάδα – πολύ πριν από το 2009, την οικτρή οικονομική της κατάρρευση και την διεθνή πολιτική της σκουπιδοποίηση – από το γνωστό: “όλοι όλοι αντάμα κι ο ψωριάρης χώρια”.

 

ΙΙ. Το Πρόβλημα: η Υπόθεση Ντυροζέλ (Jean Baptiste Duroselle)

 

Το ελληνικό πρόβλημα ξεκίνησε ως εξής: η Επιτροπή της τότε ΕΟΚ ανέθεσε στον κορυφαίο Γάλλο ιστορικό κι ακαδημαϊκό την συγγραφή ενός βιβλίου για την Ιστορία της Ευρώπης το οποίο θα επιδοτούσε και στην συνέχεια τα μέλη κράτη (όπως και όλα τα μελλοντικά μέλη κράτη) θα διένειμαν στην δημόσια κι ιδιωτική εκπαίδευση ώστε να διδάσκεται στα λύκεια. Όπως είναι αυτονόητο, το βιβλίο το οποίο συγγράφηκε από αρκετούς συγγραφείς υπό την επιμέλεια του Ντυροζέλ, θα μεταφραζόταν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες που θεωρούνται επίσημες στην ΕΟΚ (σήμερα Ευρωπαϊκή Ένωση).

 

Το βιβλίο αυτό (Ευρώπη: η Ιστορία των Λαών της) δεν είναι μια τυπική ιστορική αφηγήση. Σημειώνω εδώ ότι προσωπικά δεν έχω διαβάσει το βιβλίο και ότι ό,τι έχω ακούσει για το περιεχόμενό του οφείλεται σε συζητήσεις που είχα με τον κ. Μεγαλομμάτη. Το βιβλίο, το οποίο επιμελήθηκε ο Ντυροζέλ, γράφηκε με σκοπό να αποτελέσει (και ήδη αποτελεί) την βάση της ιστορικής συνείδησης των Ευρωπαίων.

 

Όπως το χαρακτηρίζει ο κ. Μεγαλομμάτης, είναι μια ‘ιδεολογική’, μια ‘ευρωπαϊκή’, μια ευρωπαιοκεντρική ιστορία της Ευρώπης γραμμένη με τον σκοπό να δικαιώσει την κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα προσπάθεια ένωσης της ευρωπαϊκής ηπείρου σε μια χώρα, σε ένα κράτος.

 

Ως ιδεολογικού χαρακτήρα απόπειρα είναι μια μεγαλοφυής συγγραφική προσπάθεια, λέει ο κ. Μεγαλομμάτης. Όταν λέμε ‘Ευρωπαϊκή Ιστορία’ κατά τον Ντυροζέλ και κατά το βιβλίο που του ζήτησαν, εννοούμε το επίθετο ‘ευρωπαϊκή’ ως ιδεολογικό χαρακτηριστικό: δεν είναι μια ‘μαρξιστική’ (κατά τον Μαρξ ή τους Σοβιετικούς), μια γερμανική ιστορικιστική’ (κατά τον γερμανικό ιστορικισμό), μια γαλλική ‘αναλιστική’ (κατά την σχολή ιστορικών που αρθρογραφούσαν στο επιστημονικό περιοδικό Annales) αλλά μια ιδεολογικώς ευρωπαϊκή Ιστορία που δικαιώνει το εγχείρημα της ΕΟΚ – Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Αυτό ξέφυγε τελείως από την αντίληψη των αμόρφωτων Ελλήνων ψευτο-πανεπιστημιακών, των άθλια άξεστων και κρετίνων δημοσιογράφων και των λοιπών αρθρογράφων που γράφοντας πάντοτε διαδίδουν μόνον την άγνοια και την αμορφωσιά τους. Αντέδρασαν υστερικά νομίζοντας ότι τους ‘πετάνε’ έξω, κι έτσι με τον τρόπο τους πέταξαν οι ίδιο το μίζερο έκτρωμα ‘Ελλάδα’ (αυτή είναι η πραγματικότητα κι αυτό φάνηκε το 2009-2019) έξω από την Ευρώπη.

 

Αλλά, αν δει κάποιος την Ιστορία του Ντυροζέλ ως ιδεολογικώς γραμμένη Ιστορία της Ευρώπης, δηλαδή ως περιγραφή του ευρωπαιοκεντρικού πνεύματος, τότε τον δικαιώνει απόλυτα.

 

Ποιος ήταν ‘Ευρωπαίος’; Ο Μέγας Αλέξανδρος; Όχι βέβαια! Δεν προχώρησε ούτε μισό χιλιόμετρο πέραν των δυτικών συνόρων του βασιλείου του για να εκστρατεύσει 4000 χμ στα ανατολικά. Ούτε το Λούξορ της Άνω Αιγύπτου, ούτε η όαση της Σίουα είναι Ευρώπη. Ούτε η Βαβυλώνα, πρωτεύουσα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είναι Ευρώπη. Ούτε το Ιράν, το καθαυτό όνομα του κράτους του Μεγάλου Αλεξάνδρου μετά την ολοκλήρωση των κατακτήσεών του, είναι Ευρώπη. Ούτε η βασίλισσα Ρωξάνη ήταν Ευρωπαία. Ούτε η Πενταποταμία, ούτε η Γεδρωσία, ούτε η Βακτριανή, ούτε η Σογδιανή, ούτε η Υπερωξειανή είναι Ευρώπη: όλες αυτές οι εκτάσεις των σημερινών Πακιστάν, Αφγανιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, κλπ αποτελούν περιοχές της Ασίας.

 

Ποιοι ήταν ‘Ευρωπαίοι’; Οι Αφρικανοί Πτολεμαίοι; Όχι βέβαια!

Ποιοι ήταν ‘Ευρωπαίοι’; Οι Ασιάτες Σελευκιδείς; Όχι βέβαια!

 

Ποιος ήταν ‘Ευρωπαίος’; Ο Οκταβιανός; Όχι βέβαια!

Κατέλαβε την Αίγυπτο αλλά όχι την Γερμανία!

 

Ποιος ήταν ‘Ευρωπαίος’; Ο Τραϊανός; Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας που έλεγξε από την Ρώμη τις μεγαλύτερες εκτάσεις που είχε ποτέ η Αυτοκρατορία; Όχι βέβαια!

Ήταν ο μόνος Ρωμαίος αυτοκράτορας που είδε τα παράλια της Κασπίας Θάλασσας και τον μυχό του Περσικού Κόλπου. Αλλά δεν είδε ποτέ του, ούτε και νοιάστηκε βέβαια να δει, τα παράλια της Βαλτικής!

Ίσως ο αυτοκράτορας που έλεγχε με βάση την Ρώμη και τη Νέα Ρώμη περισσότερες εκτάσεις της Ευρώπης από οποιονδήποτε άλλον ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος. Αλλά ο αυτοκράτορας που έγινε Χριστιανός λίγο πριν πεθάνει δεν είχε καμμιά ευρωπαιοκεντρική ανησυχία. Ενδιαφερόταν περισσότερο για τις εκτάσεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Αφρική, την Αίγυπτο, την Ανατολία και την Συρο-Παλαιστίνη.

 

Ακόμη κι ο Ιουστινιανός που με βάση την Κωνσταντινούπολη οργάνωσε την περίφημη επανάκτηση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Reconquista) άφησε την Φραγκιά εκτός του κράτους του και νοιαζόταν περισσότερο για την Καρχηδόνα και για το μέτωπο στα ανατολικά κατά του Σασανιδικού Ιράν, παρά για την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, αν υπολογίσουμε τις ευρωπαϊκές εκτάσεις του Ιουστινιάνειου κράτους (σε Βαλκάνια, Ιταλική χερσόνησο και Ισπανία), σύντομα καταλήγουμε ότι υπήρχαν Οθωμανοί σουλτάνοι που, 1000 χρόνια μετά τον Ιουστινιανό, έλεγχαν περισσότερες ευρωπαϊκές εκτάσεις (σε Βαλκάνια, Κεντρική Ευρώπη, και Ανατολική Ευρώπη), καθώς πάνω από τις μισές εκτάσεις της σημερινής Ουκρανίας και όλο το νότιο τμήμα της σημερινής Ευρωπαϊκής Ρωσσίας ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αλλά η Σταμπούλ δεν ήταν ευρωπαιοκεντρική αλλά ισλαμοκεντρική.

 

Στο κάτω – κάτω της γραφής και οι Τάταροι που επί αιώνες κατείχαν σχεδόν τα 8/10-9/10 της σημερινής Ευρωπαϊκής Ρωσσίας (και βεβαίως τεράστιες εκτάσεις στη Σιβηρία) έλεγχαν ένα πελώριο τμήμα της Ευρώπης. Αλλά δεν ήταν ευρωπαιοκεντρικοί καθόλου. Δεν φταίει λοιπόν ο Ντυροζέλ που δεν τους περιέλαβε στο βιβλίο του.

Ουσιαστικά, η άγνοια των πραγματικών διαστάσεων του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, η γενικώτερη αμορφωσιά κι η ανικανότητα να δουν τα ιστορικά γεγονότα στις σωστές διαστάσεις τους και στα σωστά πλαίσιά τους γελοιοποίησαν την άθλια νεοελληνική ιντελιγκέντσια του 1990 και προοιωνίστηκαν όλες τις δυσμενείς εξελίξεις που ήδη από τότε διείδαν ξεχωριστά άτομα όπως η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ και ο Μουχάμαντ Σαμσαντίν (Κοσμάς) Μεγαλομμάτης.

 

Στο θέμα θα επανέλθω.

Δείτε το βίντεο:

Элени Арвелер полностью поддержала европейскую историю Жана Батиста Дюроселя

https://www.ok.ru/video/1440482789997

Helene Ahrweiler fully endorsed Jean Baptiste Duroselle’s European History

https://vk.com/video434648441_456240257

Ελένη Αρβελέρ: δικαιώνει απόλυτα τον Ντυροζέλ και την Ευρωπαϊκή Ιστορία του