Η Αίγυπτος του Κρυπτο-Ουαχαμπιστή Ελ Σίσι: Μια
Ισλαμο-φασιστική Τζιχαντιστική Δικτατορία, ‘Σύμμαχος της Ελλάδας’!
https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/10/17/η-αίγυπτος-του-κρυπτο-ουαχαμπιστή-ελ-σ/
=========================
Η Αίγυπτος του Κρυπτο-Ουαχαμπιστή Ελ Σίσι: Μια Ισλαμο-φασιστική
Τζιχαντιστική Δικτατορία, ‘Σύμμαχος της Ελλάδας’!
greeksoftheorient Fighting against the
Islamic Terrorism and Barbarism, Globalism -
Γκλομπαλισμός (Παγκοσμιοποίηση), Αφρική, Αγγλία, Σκωτία,
Ιρλανδία, Αμερική - America /
USA, Ανατολή & Δύση -
Orient & Occident, Γεωπολιτική -
Geopolitics, Διεθνής Πολιτική -
World Politics, Επερχόμενοι πόλεμοι -
Forthcoming wars, Ισλαμική Τρομοκρατία,
λαθρομετανάστες κι η διάλυση της Ευρώπης, Κατάρ, Εμιράτα,
Κουβέϊτ, Μπαχρέϋν, Σαουδική Αραβία - Gulf Countries, Σχετικά με τον καθ.
Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτη, Τουρκία & Κεμάλ
Ατατούρκ, ισλάμ, Middle East, Zionists,
Freemasons & Jesuits October
17, 2019 7 Minutes
Πολλοί ανίδεοι στην Ελλάδα επισύρουν την
συμφορά της χώρας, ακολουθώντας μια παρανοϊκή αντι-τουρκική πολιτική μίσους,
έχθρας και υστερίας. Έτσι, οδηγούν την χώρα σε καταστροφική συμμαχία με άλλες
χώρες των οποίων την πραγματική κατάσταση και τις μελλοντικές εξελίξεις ολότελα
αγνοούν και ούτε καν μπορούν να υποθέσουν.
Α. Ελληνική Άγνοια για την Αίγυπτο
Το χειρότερο παράδειγμα εν προκειμένω είναι η κρυπτο-ουαχαμπική,
κρυπτο-ισλαμιστική, κρυπτο-τζιχαντιστική Αίγυπτος, μια χώρα βαρβάρων,
αμορφώτων, φανατισμένων και μισαλλοδόξων ανθρωποειδών που είναι σχεδόν στο
σύνολό της χειρότερη από την Αλ Κάεντα και το ΙΣΙΣ.
Όλα ξεκινούν από την θλιβερή αμορφωσιά των Ελλήνων ψευτο-πανεπιστημιακών:
δεν υπάρχει ούτε ένας Αιγυπτιολόγος ή Ισλαμολόγος στην Ελλάδα, ή μάλλον ο μόνος
που υπήρξε, ο καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης, έχει εδώ και πολλές
δεκαετίες φύγει, ουδέποτε επιστρέψει, περάσει από την χώρα ή έστω επικοινωνήσει
με κάποιους εκεί.
Μετά την ανυπαρξία πραγματικών Ελλήνων πανεπιστημιακών, το πρόβλημα
χειροτερεύει από την τεμπελιά, την ανικανότητα, την αχρηστία και τον
παρασιτισμό των Ελλήνων διπλωματών και γενικώτερα των δημοσίων υπαλλήλων. Οι
άθλιοι Έλληνες διπλωμάτες, και στην συγκεκριμένη περίπτωση όσοι έχουν
τοποθετηθεί σε πόστα στην Αίγυπτο, δεν ξέρουν τις τοπικές γλώσσες, δεν ερευνούν
την τοπική κοινωνία, δεν μελετούν τις εκεί εξελίξεις, δεν σχετίζονται με τον
μέσο Αιγύπτιο, δεν διηθούνται ανάμεσα στα κοινωνικά στρώματα της χώρας, αλλά
απλά πληροφορούνται τα εκεί καθέκαστα από τα …. ΜΜΕ!
Όποια χώρα έχει μια διπλωματία όπως η Ελλάδα εξαφανίζεται από τον χάρτη.
Τέλος, το κακό φτάνει στους κομματικούς παράγοντες και στους πολιτικούς των
οποίων η πληροφόρηση περί την Αίγυπτο είναι στρεβλή και τους οδηγεί στην
αποτυχία.
Σχέδια για την διάλυση της Αιγύπτου και του Σουδάν είναι πάντοτε επίκαιρα.
Β. Πως η Αίγυπτος κατρακύλησε στον Ισλαμικό Εξτρεμισμό και Τζιχαντισμό:
1970-1990
Η Αίγυπτος ντεραπάρισε στον ισλαμικό εξτρεμισμό, τον φανατισμό, τον
σκοταδισμό και την μισαλλοδοξία στα χρόνια του Σαντάτ, δηλαδή στην δεκαετία του
1970. Η υπουργοποίηση (1976-1978) του τρισάθλιου σεΐχη Μουχάμαντ Μετουάλι
Σααράουϊ (https://en.wikipedia.org/wiki/Muhammad_Metwali_Al-Sha’raawi) σηματοδότησε την στροφή της χώρας προς την πιο στρεβλή εκδοχή της
ισλαμικής θρησκείας, θεολογίας και πολιτικής ιδεολογίας, την οποία ο Νάσερ είχε
μερικώς καταπολεμήσει: αυτό ήταν το λεγόμενο ‘πολιτικό ισλάμ’, δηλαδή οι
Αδελφοί Μουσουλμάνοι. Σκεφθείτε ότι το βρωμερό υποκείμενο Σααράουϊ είχε δημόσια
χαρεί για την στρατιωτική ήττα της Αιγύπτου το 1967 από το Ισραήλ επειδή το
γεγονός ‘αποδείκνυε’ ότι μια κομμουνιστική χώρα (έτσι έβλεπε την τότε Αίγυπτο ο
φανατισμένος βλάκας Σααράουϊ) δεν μπορεί να νικήσει σε πόλεμο κι ότι δεν
επιτρέπει κάτι τέτοιο ο Θεός. Οι Αιγύπτιοι σήμερα ακόμη πιστεύουν κι
αποδέχονται αυτή την παράνοια κατά 75-80%!
Σααράουϊ
Παράλληλα, οικονομικά και κοινωνικά φαινόμενα προξένησαν μια τρομερή
επιδείνωση: πολλοί Αιγύπτιοι έφυγαν και πήγαν να εργαστούν στην Σαουδική
Αραβία, στο Κουβέιτ, στα Εμιράτα, και στο Κάταρ ήδη από το 1970 αλλά εντονώτερα
στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Το γεγονός εντάθηκε ακόμη περισσότερο τα
τελευταία 20 χρόνια αλλά δεν το αναφέρω, επειδή ήδη η δυναμική των εξελίξεων
στις δεκαετίες του 1980 και 1990 έκανε την Αίγυπτο να πάρει μια απίστευτη
κατρακύλα.
Στις χώρες εκείνες, οι εργοδότες των Αιγυπτίων δεν δέχονταν το πολιτικό
ισλάμ (ο Σααράουϊ είχε θεωρηθεί ‘δυτικός’ στην Σαουδική Αραβία και του είχε
κάποτε απαγορευθεί η είσοδος!), το οποίο έβλεπαν σαν ‘δυτικόφερτο’ προϊόν και
σαν παραχάραξη του τάχα αυθεντικού ισλάμ που εκείνοι πίστευαν: αυτό που εκείνοι
πίστευαν ήταν η ουαχαμπική αίρεση, δηλαδή η χειρότερη μορφή βαρβαρότητας που
υπάρχει στην γη, την οποία οι αποικιοκράτες Άγγλοι πρώτα και οι Αμερικανοί
έπειτα υποστήριξαν ιδιαίτερα, με σκοπό να χρησιμοποιήσουν το σαουδικό κράτος
κατά το δοκούν.
Οι απολίτιστοι Σαουδάραβες ουαχαμπιστές εργοδότες των Αιγυπτίων τους
εξαγόρασαν ολότελα υποχρεώνοντάς τους μάλιστα να παρακολουθούν καθημερινά
σεμινάρια ουαχαμπικής ψευτοϊσλαμικής ‘θεολογίας’ μετά τις ώρες εργασίας τους:
άλλωστε ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει απολύτως τίποτα το ενδιαφέρον να κάνει
ένας ξένος εργάτης στην Σαουδική Αραβία. Έτσι, οι Σαουδάραβες στην διάρκεια
τριών δεκαετιών (1970-2000) έκαναν πολλά εκατομμύρια Αιγυπτίων
ψευτο-μουσουλμάνους εξτρεμιστές, τζιχαντιστές, φονταμενταλιστές και
προετοιμασμένους ισλαμιστές – τρομοκράτες.
Καθώς οι Αιγύπτιοι είναι ο πιο γλοιώδης, αναξιοπρεπής και δουλικός λαός
στην ευρύτερη περιοχή, όταν αυτοί που εργάστηκαν στην Σαουδική Αραβία γύρισαν
στο χωριό και στην πόλη τους πίσω στην Αίγυπτο με την δύναμη των λίγων χρημάτων
που είχαν εξοικονομήσει έκαναν εξτρεμιστές και όλους τους συγγενείς και φίλους
τους. Η μαζική αύξηση του πληθυσμού στην Αίγυπτο (όπως και σε όλες τις άλλες
μοσυουλμανικές χώρες) είναι μόνον μια διάσταση ισλαμικής τρομοκρατίας: είναι
ένα από τα καθήκοντα που οι ψευτοσεΐχηδες λένε στους αμόρφωτους, απολίτιστους,
βάρβαρους και φανατισμένους πιστούς τους ότι έχουν ως ‘μουσουλμάνοι’. Έτσι
γεννιούνται 6 και 7 παιδιά στην κάθε οικογένεια.
Οι Αιγύπτιοι εργάτες στην Σαουδική Αραβία εξασφάλισαν επίσης υποτροφίες για
τους σεΐχηδες του χωριού και της γειτονιάς τους και πολλοί Αιγύπτιοι σεΐχηδες
και ιμάμηδες που είχαν ως φοιτητές αποδεχθεί το πολιτικό ισλάμ (που ήταν ήδη
μια στρεβλή ιδεολογία και λαθεμένη ερμηνεία του Ισλάμ) παρασύρθηκαν ως
μεσήλικες στον ουαχαμπισμό. Το χρήμα κάνει θαύματα, βλέπετε! Παράλληλα, μέσω
σαουδο-αιγυπτιακών διακρατικών σχέσεων, πολλές υποτροφίες προσφέρονταν κατ’
έτος σε χιλιάδες θεολόγους και φοιτητές που έβλεπαν αυτή την δυνατότητα ως μέσον
προσωπικής εξέλιξης. Ακόμη περισσότερο, μια γενικευμένη σαουδική καμπάνια
διαφθοράς και προσεταιρισμού Αιγυπτίων δημοσίων υπαλλήλων, πανεπιστημιακών,
επιχειρηματιών, στρατιωτικών και πολιτικών έλαβε χώρα με ακόμη πιο καταστροφικά
αποτελέσματα κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα.
Γ. Πως η Αίγυπτος κατρακύλησε στον Ισλαμικό Εξτρεμισμό και Τζιχαντισμό:
1990-2001
Η Αίγυπτος πέρασε το σημείο μη επιστροφής, βουλιάζοντας στην ισλαμική
τρομοκρατία, τον τζιχαντισμό, τον φονταμενταλισμό και την βαρβαρότητα μέσα στην
δεκαετία του 1990. Ο Έλληνας αιγυπτιολόγος και ανατολιστής, καθ. Μουχάμαντ
Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης, ο οποίος ήδη είχε ζήσει στην Αίγυπτο και γνωριστεί εκεί
με όλα τα κοινωνικά στρώματα, την οικονομική, στρατιωτική και πολιτική εξουσία
και μέχρι το προεδρικό περιβάλλον, μου έχει πει το εξής πολύ ενδεικτικό για την
μεταλλαγή της χώρας:
– Γυναίκες, διευθύντριες γραφείων
υπουργών που το 1992 μου έδιναν το χέρι τους και χαιρετιόμασταν με μια χειραψία
όπως στην Τουρκία και την Ρωσσία, το 1997 έπαψαν να μου δίνουν το χέρι τους κι
αντ’ αυτού απολογούνταν ότι ‘αυτό απαγορεύεται στο Ισλάμ’, όταν τους πρότεινα
εγώ το δικό μου! Ήταν σαν να ακολουθούσε η Αίγυπτος στα μισά του 1990 ένα δρόμο
πολύ χειρότερο από εκείνον που πήρε το Ιράν στα τέλη του 1970.
Μετά από κάτι τέτοιο δεν είναι περίεργο που την βραδιά της 11ης Σεπτεμβρίου
2001 οι ήδη φανατισμένοι και βουλιαγμένοι στον τζιχαντισμό και την ισλαμική
τρομοκρατία Αιγύπτιοι πανηγύριζαν και παραληρούσαν για την ‘συμφορά’ που είχε
πέσει στην Αμερική. Άλλωστε δεν είναι περίεργο που τα φερόμενα ως μέλη της
σπείρας του κατηγορήθηκε ότι επετέλεσε τα γεγονότα ήταν σχεδόν όλα Αιγύπτιοι
και Σαουδάραβες. Και πάλι ο κ. Μεγαλομμάτης ήταν στο Κάιρο, και πάλι μου έχει
δώσει σχετικές περιγραφές.
– Ένα τέτοιο γεγονός στην Αμερική ή
στην Δυτική Ευρώπη, το οποίο θα χρησίμευε όπως χρησίμευσε, περίμενα και γω και
περίμεναν και μερικοί άλλοι ήδη από το 1992-1993. Ήταν σαφές ότι ερχόταν, και
είχαμε επιχειρήσει να το αποτρέψουμε αλλά ανεπιτυχώς. Όμως δεν είχαμε προσμετρήσει
την έκταση της μυσαρής χαράς και του δηλητηριασμένου μίσους που θα φώλιαζε στα
στήθη των αποκτηνωμένων Αιγυπτίων και Σαουδαράβων.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε στην τελευταία δεκαετία της καταστροφικής
δεκαετίας του Μουμπάρακ, όταν συνέβαινε κάτι το πολύ οξύμωρο στις απέναντι
όχθες της Ανατολικής Μεσογείου:
– στην πολιτισμένη Τουρκία οι περισσότερες γυναίκες δεν φορούσαν το
σατανικό, ψευτοϊσλαμικό χετζάμπ (ή νικάμπ, ή τσαντόρ, ή μπούργκα: τύποι
μαντήλας), αλλά το φορούσε η βρωμιάρα γυναίκα του Τούρκου πρωθυπουργού (Εμινέ
Ερντογάν)
– στην βάρβαρη Αίγυπτο, οι περισσότερες γυναίκες φορούσαν το σατανικό,
ψευτοϊσλαμικό χετζάμπ (ή νικάμπ, ή τσαντόρ, ή μπούργκα: τύποι μαντήλα), αλλά
δεν το φορούσε η βρωμιάρα γυναίκα του Αιγύπτιου προέδρου (Σουζάν Μουμπάρακ).
Συνήθεις σκηνές από την ζωή του κάθε Κόπτη στην Αίγυπτο
Δ. Πως η Αίγυπτος κατρακύλησε στον Ισλαμικό Εξτρεμισμό και Τζιχαντισμό:
2001-2011
Στην διάρκεια της δεκαετίας του 2000, πολλές ΜΚΟ κινούμενες με γερμανική,
αμερικανική, αγγλική ή γαλλική χρηματοδότηση, υποκίνηση και καθοδήγηση
προσπάθησαν να ενισχύσουν στην Αίγυπτο μια φιλοδυτική, κοσμική, λαϊκή,
αντι-θρησκευτική κατεύθυνση (εκφράζοντας όλες τις εκφάνσεις του δυτικού
πολιτικού κόσμου από την φιλελεύθερη δεξιά μέχρι την σοσιαλδημοκρατία) αλλά εις
μάτην. Το κακό είχε γίνει και, όπως προανέφερα, η Αίγυπτος είχε περάσει το
σημείο μη επιστροφής.
Όλες αυτές οι πολιτικές και ιδεολογικές τάσεις δεν μπορούσαν να βρουν
απήχηση παρά
– στους Κόπτες (10% του συνολικού πληθυσμού της χώρας),
– στην μέση-ανώτερη κοινωνική τάξη που είναι αριθμητικά αναιμική (δεν
ξεπερνάει το 2% του συνολικού πληθυσμού), οικονομικά και πολιτικά ανίσχυρη, και
ικανή να επιβιώνει μόνον επειδή ελέγχει και χρησιμοποιεί τον στρατό. Βεβαίως
αναφέρομαι στην τάξη που ο Νάσερ έφερε στην εξουσία με το πραξικόπημά του κατά
την δεκαετία του 1950, γιατί η πρότερη μέση ανώτερη τάξη (που ήταν ποιοτικώς
ανώτερη, εκδυτικισμένη και μορφωμένη) είτε έφυγε στο εξωτερικό είτε κατρακύλισε
κοινωνικά και οικονομικά.
– στον πολύ μικρό κύκλο των εναπομενόντων αριστερών νασεριστών (1% του
πληθυσμού) και
– σε πολύ λίγα, μεμονωμένα άτομα από την μεσαία και τις κατώτερες τάξεις
(που θα δέχονταν το ο,τιδήποτε ως μέσον πλουτισμού).
Συνήθεις σκηνές από την ζωή του κάθε Κόπτη στην Αίγυπτο
Ε. Η Αίγυπτος της Μεταβατικής Περιόδου 2011-2013
Έτσι, οι ελεύθερες εκλογές που έγιναν μετά την σκηνοθετημένη από την Δύση
ανατροπή του ουσιαστικά ανίσχυρου και παντοιοτρόπως διαβρωμένου Μουμπάρακ
έδειξαν την κοινωνική, πολιτική πραγματικότητα:
– 40% πήρε το κόμμα Χορίγια ου Αντάλα (Ελευθερία και Δικαιοσύνη) που
εξέφραζε το πολιτικό ισλάμ (και ελεγχόταν από τους Αδελφούς Μουσουλμάνου),
– 25% πήρε το κόμμα Νουρ (Φως) που ήταν στελεχωμένο εξ ολοκλήρου από τους
ελεγχόμενους από την Σαουδική Αραβία ουαχαμπιστές, τζιχαντιστές κι ισλαμιστές
τρομοκράτες,
– 10% πήρε η ανεξάρτητη Γκαμάα Ισλαμίγια (‘Ισλαμική Κοινότητα’ – τμήμα του
πολιτικού ισλάμ και συγγενική προς τους Αδελφούς Μουσουλμάνους) που ήταν η
τρομοκρατική οργάνωση που είχε επιτελέσει το μυσαρό ανοσιούργημα της δολοφονίας
δεκάδων τουριστών (https://en.wikipedia.org/wiki/Luxor_massacre) στο Λούξορ το
1997 (αλλά είχαν ‘μετανοήσει’ και ‘υποσχεθεί’ στον Μουμπάρακ ότι θα είναι ‘καλά
παιδιά’ και κείνος τους είχε νομιμοποιήσει πριν το 2011), και
– το υπόλοιπο 25% είχαν πάρει συνολικά τα διάφορα φιλοδυτικά κόμματα που
ήταν εξαρτημένα από τις ΜΚΟ, τον στρατό και το καθεστώς Μουμπάρακ. Σημειωτέον
ότι όλοι οι Κόπτες Χριστιανοί είχαν ψηφίσει μονοκούκι αυτά τα κόμματα.
Συνεπώς, αναφερόμενοι στην αιγυπτιακή ‘πολιτική ζωή’ σημειώνουμε ότι οι μη
ισλαμιστές στην Αίγυπτο είναι το 1/4 του πληθυσμού και αυτό αποτελείται από ένα
10% που αντιστοιχεί σε χριστιανούς και ένα 15% που αντιστοιχεί σε
μουσουλμάνους. Αυτό σημαίνει ότι μόνον ένας στους έξι μουσουλμάνους της
Αιγύπτου δεν δέχεται θέσεις ισλαμιστικού και τζιχαντιστικού περιεχομένου και
χαρακτήρα. Αυτοί δεν είναι μόνον ελάχιστοι αλλά και πολιτικά διαιρεμένοι σε πολλά
κόμματα και τάσεις, όπως και εξαρτημένοι από διαφορετικές ξενικές επιρροές.
Αλλά εκείνο που δεν είναι εύκολα αντιληπτό είναι ότι, και αν ακόμη ο
στρατός επέβαλε τότε κάποιον φιλοδυτικό πολιτικό, όπως τον Μοχάμεντ Μπαρανταΐ
(πρώην γενικό διευθυντή της Διεθνούς Οργάνωσης Ατομικής Ενέργειας, IAEA – https://en.wikipedia.org/wiki/Mohamed_ElBaradei) ή τον Αμρ
Μούσα (πρώην υπουργό Εξωτερικών και πρών γενικό γραμματέα του Αραβικού
Συνδέσμου – https://en.wikipedia.org/wiki/Amr_Moussa), σε καμμιά
περίπτωση αυτός ο πολιτικός κι η κυβέρνησή του (όπως άλλωστε κι ο Μουμπάρακ)
δεν θα τολμούσε να συγκρουστεί με την διαβρωμένη από το πολιτικό ισλάμ και τους
ουαχαμπιστές αιγυπτιακή κοινωνία. Το πρόβλημα είναι κυρίως κοινωνικό
και δευτερευόντως πολιτικό.
Συνήθεις σκηνές από την ζωή του κάθε Κόπτη στην Αίγυπτο
ΣΤ. Προηγμένη Κεμαλική Τουρκία και Βάρβαρη Τζιχαντιστική Αίγυπτος
Η αιτία αυτής της κατάστασης πάει πίσω στα χρόνια του ανίκανου, ηλίθιου,
άξεστου, αμόρφωτου, αγροίκου και σκοταδιστή Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ. Αυτός ήταν
ένα όργανο της ΣΙΑ και καθοδηγείτο σε όλες τις κινήσεις του από στελέχη της ΣΙΑ
που ήταν συνεχώς δίπλα του. Στράφηκε μεν εναντίον του πολιτικού ισλάμ αλλά δεν
διανοήθηκε να αλλάξει την παραδοσιακή, θρησκόληπτη, αμόρφωτη, άξεστη και
βάρβαρη μάζα της Αιγύπτου.
Και εδώ είναι η ουσία της διαφοράς και η αρχή της σημερινής αθλιότητας της
Αιγύπτου: ο Νάσερ δεν οργάνωσε μια επανάσταση αλλά ένα άθλιο πραξικόπημα. Ακόμη
χειρότερα, δεν υπήρξε, ούτε και διανοήθηκε ποτέ να γίνει ένας κοινωνικός
αναμορφωτής της Αιγύπτου. Πιο πριν από αυτόν, οι ψευτοβασιλιάδες (ή
αντιβασιλείς έως το 1923 όταν καταργήθηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία) και οι
Άγγλοι και Γάλλοι αποικιοκράτες διατήρησαν το σύνολο του αιγυπτιακού λαού
αμόρφωτο, απολίτιστο, βάρβαρο και μισαλλόδοξο για να το ελέγχουν πιο εύκολα και
κατά το δοκούν.
Το 1952 η Αίγυπτος βρισκόταν τόσο πίσω όσο η Οθωμανική Αυτοκρατορία το
1918. Εξαιρείτο μόνο μια μικρή κι αναιμική ηγετική κάστα που ποτέ δεν ξεπέρασε
το 1-2% του συνόλου του πληθυσμού και η οποία ήταν αντικείμενο απόλυτης
απόρριψης από το σύνολο του υπόλοιπου, αμόρφωτου πληθυμού. Ο Νάσερ δεν έφθανε
ούτε στο μικρό δαχτυλάκι του Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος ανάπλασε και διαμόρφωσε,
εκπαίδευσε και αφύπνισε, αναμόρφωσε και μεταμόρφωσε τον μέσο Οθωμανό σε Τούρκο
σε μόλις 15 χρόνια. Ο Νάσερ δεν είχε ούτε το μυαλό, ούτε την παιδεία, ούτε την
ικανότητα να κάνει κάτι τέτοιο.
Και παρά τον ορατό εκδυτικισμό και φιλοδυτικισμό της ηγετικής κάστας της
Αιγύπτου (επί αντιβασιλείας, βασιλείου, και δημοκρατίας), η Αίγυπτος το 2011
βρισκόταν σε μια κατάσταση που η Τουρκία είχε ήδη ξεπεράσει το 1923. Ο μέσος
Αιγύπτιος το 2011 ήταν τόσο οπισθοδρομικός όσο μερικοί σεΐχηδες της Ανατολικής
Τουρκίας που ξεσηκώθηκαν κατά του Ατατούρκ και εναντίον του εκσυγχρονισμού της
Τουρκίας το 1925. Και από το 2011 και έπειτα, ο μέσος Αιγύπτιος κατρακύλησε
ακόμη χειρότερα.
Συνήθεις σκηνές από την ζωή του κάθε Κόπτη στην Αίγυπτο
Ζ. Ανατροπή του Μόρσι και Δικτατορία του Ελ Σίσι: ενίσχυσαν μόνο τους
Ουαχαμπιστές Τζιχαντιστές στην Αίγυπτο
Η εμφανής κυβερνητική ανικανότητα και αποτυχία των ισλαμιστών του Μόρσι
(και των Αδελφών Μουσουλμάνων) δεν άλλαξε σε τίποτα την κατάσταση. Το
ουαχαμπικό κόμμα Νουρ – που είναι απείρως χειρότερο των Αδελφών Μουσουλμάνων
και αποτελεί αντίγραφο της Αλ Κάεντα και του ΙΣΙΣ – βρισκόταν στην
αντιπολίτευση επί Μόρσι (2012-2103).
Είναι είτε συστηματική παραπληροφόρηση είτε οικτρή άγνοια νομίζει κάποιος
ότι η αντιπολίτευση στον Μόρσι ήταν οργανωμένη από μόνον το 25% που είχαν πάρει
τα διάφορα φιλοδυτικά κόμματα τα οποία ήταν εξαρτημένα από τις ΜΚΟ, τον στρατό
και το καθεστώς Μουμπάρακ και που ήταν υποστηριγμένα από όλους τους Κόπτες. Το
σαουδο-κίνητο, ουαχαμπικό, τζιχαντιστικό κόμμα Νουρ ήταν ο χειρότερος εχθρός
των Αδελφών Μουσουλμάνων και του προέδρου Μόρσι.
Αν επετύγχανε ο Μόρσι, οι ουαχαμπιστές θα έβλεπαν την απήχησή τους στον
αιγυπτιακό λαό να μειώνεται. Τα στελέχη του κόμματος Νουρ καθοδηγούνταν από την
Σαουδική Αραβία και στα μάτια τους ήταν σαφές ότι, αν οι κατά του Μόρσι διαμαρτυρίες
προξενούσαν παρέμβαση του στρατού, θα ήταν ευκολώτερο έργο γι’ αυτούς και για
τους Σαουδάραβες προϊσταμένους τους να διαβρώσουν τον στρατό και να πάρουν την
εξουσία αργότερα.
Και αυτό έγινε. Όταν ξέσπασαν οι διαμαρτυρίες κατά του Μόρσι τον Απρίλιο –
Ιούνιο 2013, το κόμμα Νουρ αδρανοποιήθηκε, απείχε, παρατηρούσε και παράλληλα
καταδίκαζε την κυβερνητική πολιτική. Οι διαδηλώσεις οργανώθηκαν κυρίως από τις
ΜΚΟ, τους οπαδούς του καθεστώτος Μουμπάρακ και τα μικρά φιλοδυτικά κόμματα.
Αυτά δεν επρόκειτο να φέρουν αποτέλεσμα στον αιώνα τον άπαντα. Αλλά ήταν
χρήσιμα διότι προσέφεραν το πρόσχημα στον στρατό για να επέμβει (ακυβερνησία,
χάος, κλπ), κι έτσι ανατράπηκε ο μόνος εκλεγμένος Αιγύπτιος πρόεδρος, ο Μόρσι.
Αλλά από το 2013 μέχρι σήμερα δεν κυβέρνησαν ούτε οι Κόπτες που σφάζονται,
ούτε οι φιλοδυτικοί που φυλακίζονται. Αντίθετα, ανεβαίνει κατακόρυφα μέσα στην
αιγυπτιακή διοίκηση και στον αιγυπτιακό στρατό η επιρροή των σαουδο-κίνητων και
σαουδο-πληρωμένων ουαχαμπιστών. Όλων των ειδών τα όπλα έχουν διανεμηθεί στην
Αίγυπτο από το διεθνές εμπόριο όπλων κι όλα αυτά κάτω από τη μύτη του πιο
ηλίθιου, του πιο διεφθαρμένου και του πιο λαομίσητου κατεστημένου του κόσμου.
Αρκεί να λαδώσετε τον αξιωματικό που θα σας πιάσει να μεταφέρετε όπλα με μερικά
4Χ4, και θα τα πουλήσετε σίγουρα, γρήγορα και σε καλή τιμή από όπου κι αν
μπείτε στην Αίγυπτο: από την ακυβέρνητη Λιβύη ή το πορώδες βόρειο Σουδάν. Business as usual!
Το επερχόμενο φονικό στην Αίγυπτο θα είναι τρομερώτερο από το τι έγινε στη
Συρία. Αλλά οι ουαχαμπιστές ελέγχουν ήδη την κυβέρνηση και η αιγυπτιακή
κοινωνία ζει από καιρό στην βαρβαρότητα που δοκίμασαν προ ετών η Μοσούλη στο
Ιράκ και η Ράκκα στη Συρία. Ο Ελ Σίσι είναι μια γραφική μαριονέτα ή μάλλον μια
κακόγουστη ματοβαμμένη μασκωτίτσα και τα ψέμματα που γι’ αυτόν γράφονται στα
εθνοκτονικά ελληνικά ΜΜΕ θα βγουν ξινά από την μύτη.
Τα ουαχαμπικά τζιχαντιστικά εγκληματικά στοιχεία που κρύβει ο ‘συνομιλητής
των Αναστασιάδη και Μητσοτάκη’ Ελ Σίσι, αφού σφάξουν όσους πιο πολλούς Κόπτες
μπορούν, θα στείλουν συμπαράσταση στους Αφγανούς και τους λοιπούς τζιχαντιστές
κατά τις επερχόμενες ισλαμιστικές εξεγέρσεις στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη.
Εκατομμύρια Αιγύπτιοι θα φτάσουν τότε στα βόρεια ακρογιάλια της Ευρώπης και θα
φέρουν και τις μαυροκαλυμμένες γυναίκες τους για να τις βάλουν να πετάνε τις
χρησιμοποιημένες σερβιέτες τους στις οργανωμένες πλαζ της Βουλιαγμένης και της
Βάρκιζας και να κάνουν τον κόσμο να σιχαθεί τα μέρη και να μην ξεγυμνώνεται.
Τότε θα καταλάβει κι ο μέσος βλάκας Έλληνας τι συμφορά έρχεται στο τέλος σε
όποιον θεόστραβο θέλει να συμμαχήσει με την άχρηστη ψευτοχώρα Αίγυπτο που είναι
τελικά προτιμώτερο ένα τσουνάμι του Νείλου, μετά από ένα σεισμό της τάξης των 9
Ρίχτερ και την κατάρρευση του φράγματος του Ασουάν, να την αφανίσει στέλνοντας
όλους τους Αιγύπτιους στην Κόλαση.
Αλήθεια, όλοι οι αμόρρφωτοι Έλληνες δημοσιογράφοι που από άγνοια, λύσσα και
ρατσισμό γράφουν και μιλάνε υπέρ της συμμαχίας της Ελλάδας με την βάρβαρη
Αίγυπτο , γιατί δεν λένε πότε έγινε η τελευταία επίσκεψη του Ελ Σίσι στο
Ισραήλ;
Προφανώς αυτή δεν έγινε ποτέ επειδή, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, δεν θα
χρειαζόταν ο δικτάτορας καν να γυρίσει στον μαύρο κι άραχνο τόπο του! Θα είχε
ήδη ανατραπεί. Αυτό θα πει ‘παράγοντας σταθερότητας’ στην Ανατολική Μεσόγειο!
Στα μάτια του μέσου Αιγύπτιου ουαχαμπιστή – στελέχους του στρατού και της
διοίκησης της χώρας είναι τελείως άλλο πράγμα μια συνάντηση στη Νέα Υόρκη και
εντελώς άλλη υπόθεση μια επίσκεψη στο Ισραήλ. Άλλωστε, το ίδιο μέτρο ισχύει και
για την Σαουδική Αραβία. Μια επίσκεψη στελέχους της σαουδαραβικής εξουσίας στο
Ισραήλ θα έφερνε ένα τελεσίδικα καταστροφικό σεισμό. Σχετικά:
https://madamasr.com/en/2019/10/09/feature/politics/the-quantum-leap-in-egypt-israel-relations/ (λεπτομερειακό και προσεκτικά γραμμένο)
Διαβάστε στην συνέχεια μια αναδημοσίευση από το σιωνιστικό ινστιτούτο και
πόρταλ MEMRI σχετικά με το
τι συμβαίνει σε φιλοδυτικούς πολιτικούς κι ακτιβιστές στην Αίγυπτο του Ελ Σίσι:
φυλακίζονται και καταδιώκονται, δέρνονται από τους τραμπούκους τρομοκράτες
ισλαμιστές της αστυνομίας του καθεστώτος.
Συνήθεις σκηνές από την ζωή του κάθε Κόπτη στην Αίγυπτο
————————————————————
Prominent Egyptian
Oppositionist: The Regime Imprisons Young Activists Instead Of Benefiting From
Their Talents
October 16, 2019
Special Dispatch
No. 8316
Hamdeen Sabahi
(Source: English.ahram.org.eg)
In a September 10
article in the independent weekly Al-Mashhad, Hamdeen Sabahi, a prominent
leader of the Egyptian opposition who ran in the 2012 and 2014 presidential
elections, castigated the Al-Sisi regime for its systematic arrest of political
activists. The article was published following the arrest of Hossam Moaness,
Sabahi’s associate and former campaign manager, along with a series of other
secularist oppositionists.
Moaness and other
activists – including former MP and Social Democratic Party leader Ziad
Al-‘Alimi, journalist Hisham Fouad, and labor rights activist Hassan Al-Barbari
– sought to form a group of parties called the Coalition of Hope, to run in the
2020 parliamentary elections.1 The regime, apparently perceiving them as a
threat, accused them of conspiring against it with the Muslim Brotherhood (MB).
2
In his article
Sabahi noted that the detainees, members of the civil democratic current,
aspire to bring change to Egypt through peaceful and legal methods and have
nothing to do with the MB but in fact firmly oppose it. But the regime
persecutes these “honorable and noble knights” and other dissidents because they
are critical of its policies, and concocts false charges against them, such as
supporting terror and spreading false news.
A Nasserist in his
views, Sabahi highlighted the difference between Egypt under Nasser and Egypt
under Al-Sisi, who purports to follow in Nasser’s footsteps. In Nasser’s
period, he claimed, young people were encouraged to contribute to their country
and to act in the public arena, whereas the current regime persecutes promising
young people and throws them in jail.
Sabahi’s article
itself apparently enraged the regime, since on the day of its publication in
the Al-Mashhad weekly, the security forces raided the house of the weekly’s
editor, Magdi Shandi, and failing to find him at home, arrested his son
instead, with the aim of prompting Shandi to surrender himself.3 In the
weeks since, the regime has continued clamping down on its critics and
opponents, especially following the anti-regime protests that broke out on
September 20, and has arrested over 1,000 people, among them academics and
human rights activists.4
The following are
excerpts from Al-Sabahi’s article: 5
“On June 25,
[2019], just before dawn, a gang of cruel masked men burst into Hossam
[Moaness]’s quiet apartment in Al-Manial neighborhood [in Cairo]. They broke down
the door, overturned the furniture, scared [his children], Fairouza and Majd,
and their mother, arrested their father, took him away, blindfolded, in an
armored car and cast him into a dungeon. At the same time… some chefs of
limited talent quickly prepared one of their poisoned dishes… whose stink fills
the nostrils, and began serving it up via their media…
“The dish [of false
charges] consists of terror, financing a nameless organization and helping it
realize its goals, and spreading false news. All these ingredients — which are
past their expiry date, and are stored, improperly packaged, in the airless
warehouses of the Interior Ministry – are intended for the quick preparation of
lies whenever the security strongmen can employ their preferred policy of
morally assassinating anyone with a [independent] opinion.
“Anyone who knows
the three knights like I do – Hossam Moaness, Ziad Al-‘Alimi and Hisham Fouad –
knows beyond a doubt that the ‘dish’ served up in the Interior Ministry’s
announcements about the Coalition of Hope is nothing but a lie and a cheap and
despicable distortion. The most loathsome and provocative charge that has been
brought against these knights is that of supporting the Muslim Brotherhood,
when the truth is that they [and the MB] are opponents and have nothing in
common.
“If all this is
true regarding the three prisoners of hope, with whom I am personally
acquainted, it must also be true regarding the other [detainees], whom I do not
know, such as labor rights activist Hassan Al-Barbari, Ahmad Tammam and others,
as well as the associates of the MP of Hope, Ahmad Tantawi, 6 and members of his office.
“Had [the regime]
really wanted, Egypt could have been spared all this sorrow, oppression and
waste. But the security strongmen are not interested in the truth. They know it
and deny it. They prefer to concoct lies and quickly serve them up to the
people, not knowing – or perhaps knowing – that our people will no longer
swallow these claims, now that it has tasted them and grown sick of them. Such
concoctions of lies have been used to imprison some of Egypt’s most respectable
and noble sons, to deprive them of freedom and to prevent them from helping
their country at a time when their constructive contribution – which they
are more than willing to provide out of their love and generosity – is more
crucial than ever.
“The list is long:
Yahya Hussein ‘Abd Al-Hadi, Muhammad Mounib, Ahmad Al-Douma, Haitham
Mohamedeen, ‘Abd Al-Mun’im Abu Al-Futouh, Shadi Al-Ghazali Harb, Muhammad Al-Qasas,
Walid Shawqi, Hisham Genina, Muhammad Ramadan, Ahmad Sabri Abu ‘Alam, Shadi Abu
Zeid, Rami Sha’th, Gamal ‘Abd Al-Hakim, Khaled Sa’id. 7 [Also
arrested],shortly before [the Coalition of Hope members,] were Ma’soum Marzouq,
Raed Salama, Yahya Al-Qazzaz, ‘Abd Al-‘Aziz Al-Fadli, Gamal ‘Abd Al-Fattah,
Hassan Hussein and Khaled Al-Bassiouni.8 The list of honor is long and the
steadfastness of these honorable [activists] is noble.
“Had this country
been based on justice, none of these people would have been charged, and none
of them would have spent even an hour in a dark prison cell. Had this country
followed its constitution – and reality shows that it doesn’t – the officers
who cooked up the [false] interrogation transcripts in the [Coalition of] Hope
affair and in other [affairs] would have been investigated, along with their
superiors and the minister in charge of them, for bringing false charges and
misleading the court.
“Had the judiciary
system been determined and able to dispense justice, it would have met the
request submitted by the heads of the legitimate parties to the prosecutor
general, to hear their testimony regarding the Coalition of Hope. For all these
[activists], and myself among them, are party to a serious debate within the
boundaries of the constitution and the law, aimed at forming a coalition for
the purpose of [running in multi-]party elections. We are public figures and
representatives of the people, members of the civil democratic current, who
aspire to bring change by peaceful and legal means. We renew our request to let
us testify and exonerate Hossam, Ziad and their fellows, out of respect for the
truth.
“Had we been a
country governed through honest political activity, and not by the security
strongmen, we would have striven for the truth and saved our people much of the
cost of the oppression, hate and recurring mistakes. But [the regime] dislikes
the truth and prefers the cooked-up [charges], and the most ironic fact is that
they are not very good cooks…
“On July 7, Hossam
[Moaness] marked his 37th birthday in his detention cell. When [his
grandfather], Fathi Al-Maghrabi, was his age, he headed the political and
parliamentary activity in the Dakahlia Governorate. 9 This paradox exposes
the difference between [the situation of] the grandfather and [that of] his
grandson. This leads us to compare [Nasser’s] First Republic, which sought out
young people in order to give them [roles of] responsibility and leadership,
and the Second Republic [the post-Nasser period], which continues to seek out
young people, but in order to imprison them…
“Some volunteer to
spread the propaganda that the [present] regime, which has discarded
[Nasserism], is the direct continuation of the [1952] revolution regime, and
their most oft-repeated claim is that both [Nasser and Al-Sisi] wear the same
military uniform. But can their camouflage suits, however effective,
conceal the difference between [Nasser’s] liberation of the nation and
[Al-Sisi’s] dependence [on the superpowers]? Between social justice and
[free-]market capitalism? Between independent development and surrender to the
[International] Monetary Fund? Between leading the Arab nation and joining some
of its axes? Between fighting the Zionist entity and promoting a warm peace
[with it]? Between the construction of the [Aswan] dam and the construction of
the Al-Nahda dam? 10 Between the victory of the poor and the victory over
the poor?…
“I look into the
future and see [my grandson], Yousuf, become a promising young friend of
Hossam’s, his helper and partner – not in the fight against the collapsing
Second Republic but in the construction of the young Third Republic, the
Republic of Justice and Love.”
===============================
Sabahi’s article,
with photos of some of the Coalition of Hope detainees (Source: Al-Mashhad,
Egypt, September 10, 2019)
1 Al-Quds Al-Arabi (London), June 25, 2019.
2 Al-Yawm Al-Sabi’ (Egypt), July 9.
3 Arabi21.com,
September 10, 2019.
4 Among those
arrested are Hassan Nafi’a and Hazem Hosni of Cairo University; former
Al-Dustour Party chairman Khaled Daoud; attorney and human rights activist
Mahinour Al-Masri, and ‘Abd Al-‘Aziz Al-Husseini, deputy chairman of Sabahi’s
own Al-Karama party (Al-Quds Al-Arabi, London, September 25, 2019; raialyoum.com,
September 22, 2019).
5 Al-Mashhad (Egypt),
September 10, 2019.
6 Tantawi
belongs to a group of MPs called the “25-30 Alliance,” which frequently
criticizes the government.
7 A partial
list of political activists arrested by the Egyptian regime in the recent
years, all of them opponents of the Muslim Brotherhood. See also MEMRI Inquiry
& Analysis No. 1412, As He Begins His Second Term, Egyptian President
El-Sisi Escalates Repression Of Critics, August 16, 2018.
8 These
activists were arrested during Eid Al-Adha last year (August 2018) for
criticizing the regime (Al-Quds Al-Arabi, London, August 23,
2018), and charged with spreading rumors and collaborating with the MB (Al-Ahram,
Egypt, August 26, 2018). They were released nine months later (Al-Ahram,
Egypt, May 21, 2019).
9 Hamdeen
Sabahi devotes much of his article to the activity of Fathi Al-Maghrabi,
Moaness’s grandfather, who was a devoted supporter of Egyptian president Gamal
‘Abd Al-Nasser and an official of his regime in the Dakahlia Governorate.
10 The
Al-Nahda dam (or Grand Ethiopian Renaissance dam), on the Blue Nile in
Ethiopia, has been under construction since 2011. Egypt fears its possible
impact on the flow of water in its part of the Nile.
\
Συνήθεις σκηνές από την ζωή του κάθε Κόπτη στην Αίγυπτο
——————————————————————
Ο αρχηγός των σαουδο-κίνητων ουαχαμπιστών της Αιγύπτου: αυτοί έβαλαν πλάτη
για να ανατρέψουν οι βλάκες στρατιωτικοί τους Αδελφούς Μουσουλμάνους για να
διαβρώσουν ύστερα οι ίδιοι το στρατιωτικό καθεστώς. Αυτών αιχμάλωτος είναι
σήμερα ο δήθεν φιλο-δυτικός Ελ Σίσι.
No comments:
Post a Comment