Ερόλ Μανίσαλι, Μάικλ Τσοσουντόφσκι, Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης: Τρεις Καθηγητές, Τρεις Διαφορετικές Ματιές στην Σημερινή Γεωπολιτική Θέση της Τουρκίας

Ερόλ Μανίσαλι, Μάικλ Τσοσουντόφσκι, Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης: Τρεις Καθηγητές, Τρεις Διαφορετικές Ματιές στην Σημερινή Γεωπολιτική Θέση της Τουρκίας

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/07/16/ερόλ-μανίσαλι-μάικλ-τσοσουντόφσκι-μο/ 

================  

Ερόλ Μανίσαλι, Μάικλ Τσοσουντόφσκι, Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης: Τρεις Καθηγητές, Τρεις Διαφορετικές Ματιές στην Σημερινή Γεωπολιτική Θέση της Τουρκίας

 greeksoftheorient Arms race - Εξοπλισμοί & στρατιωτική τεχνολογία, Eastern Mediterranean & Oil Exploration, Globalism - Γκλομπαλισμός (Παγκοσμιοποίηση), Ανατολική Μεσόγειος & Πετρέλαιο - Φυσικό Αέριο, Γεωπολιτική - Geopolitics, Διεθνής Πολιτική - World Politics, Ελληνοτουρκικά, ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση & Ρωσσία, Κίνα - Китай - 中国 - China, Κίνα, Ευρασία κι ο Νέος Δρόμος του Μεταξιού, Κεντρική Ασία - Центральная Азия - 中亞 - Central Asia - Zentralasien, Μέση Ανατολή - Βορειοανατολική Αφρική - Κεντρική Ασία, Σχετικά με τον καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτη, Τουρκία - Türkiye - Турция - Turkey, Τουρκία - Turkey July 16, 2019 16 Minutes

Νωρίτερα σήμερα το πρωΐ πρόσεξα το τελευταίο άρθρο του κορυφαίου κεμαλιστή καθ. Ερόλ Μανίσαλι στην Τζουμχουριέτ. Ο πολυγραφώτατος οικονομολόγος, πολιτικός επιστήμονας και γεωπολιτικός θεωρητικός (γενν. 1940) είναι ένα από τα κατευθυντικά ηγετικά στελέχη του στρατωτικού – πολιτικού – ακαδημαϊκού κεμαλικού κατεστημένου. Ο Ερόλ Μανίσαλι είχε κατηγορηθεί και στη συνέχεια αθωωθεί στο ψευδέστατο και πλαστό σκάνδαλο Εργκενεκόν, το οποίο είχαν οργανώσει εναντίον του κεμαλικού κατεστημένου σιωνιστές εγκάθετοι, δηλαδή ισλαμιστές – όργανα της αμερικανοϊσρααηλινής μαριονέτας Φετουλάχ Γκιουλέν, όταν ακόμη ήταν σύμμαχοι του Ερντογάν και έλεγχαν το κόμμα του (κατά την περίοδο 2002 – 2012, ενώ στο διάστημα 2012 – 2016 επισυνέβησαν τριγμοί, και το 2016 επήλθε η ρήξη ως συνέπεια του πραξικοπήματος).

 

Στο άρθρο του (στα τουρκικά ‘Rejim’ ve kuşatılan Türkiye – ‘Καθεστώς’ και Πολιορκημένη Τουρκία / το παραθέτω ολόκληρο παρακάτω), ο καθ. Μανίσαλι παρουσίασε ένα πολύ αρνητικό πίνακα της σημερινής Τουρκίας και της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, την οποία χαρακτήρισε ως όργανο των ιμπεριαλιστών εφόσον στην Άγκυρα ασκείται ‘ισλαμιστική εξωτερική πολιτική’. Ο διακεκριμένος καθηγητής σημείωσε ότι οι εξωτερικές σχέσεις της Τουρκίας ασκούνται με τρόπο που βοηθάει ένα σημαντικό αριθμό χωρών να περικυκλώσουν την Τουρκία: ΗΠΑ – ΕΕ – Ελλάδα – Κύπρος – Αίγυπτος – Ισραήλ.

 

Το άρθρο αυτό με εντυπωσίασε ακόμη περισσότερο επειδή πρόσφατα είχαν δημοσιευθεί αναφορές και ρεπορτάζ για την ανοικτή υποστήριξη που ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, αρχηγός της κεμαλικής αντιπολίτευσης (CHP), είχε προσφέρει στην κυβερνητική πλειοψηφία παντουρανιστών και ισλαμιστών στο θέμα των S-400 (δείτε σχετικό άρθρο της Ναυτεμπορικής παρακάτω).

 

Επίσης σήμερα πρωΐ διάβασα μια εντελώς διαφορετική οπτική, ένα μείγμα ρεπορτάζ και ανάλυσης από τον ρωσσικής καταγωγής Καναδό διεθνολόγο και πολιτικό επιστήμονα Μάικλ Τσοσουντόφσκι (Michel Chossudovsky / Мишель Чосудовский), ιδρυτή του γνωστού, δήθεν ‘αντιδυτικού’ ιδρύματος, εκδοτικού οίκου και σάιτ Global Research (https://rationalwiki.org/wiki/Globalresearch). Ο κ. Τσοσουντόφσκι (γενν. 1946) είναι ένας Ασκενάζι Χαζάρος ψευτο-Ιουδαίος σιωνιστής, ο οποίος επίμονα και θεαματικά εμφανίζεται με μια αντι-σιωνιστική, αντι-ισραηλινή, αντι-δυτική, αντι-αμερικανική, αντι-ευρωπαϊκή, αντι-καπιταλιστική, αντι-πολεμική, φιλειρηνική, φιλορωσσική και φιλοκινεζική μάσκα. Οι αναλύσεις του Global Research έντονα παραποιούν την ιστορική αλήθεια, πάντοτε δίνοντάς της μονοδιάστατη οικονομική, υλιστική θεώρηση και αφαιρώντας κάθε ψυχική, πνευματική, μορφωτική και πολιτισμική διάσταση.

 

Στο άρθρο του (θα το βρείτε ολόκληρο παρακάτω στα αγγλικά), ο κ. Τσοσουντόφσκι επιχαίρει για την άφιξη των S-400 στην Τουρκία και διερωτάται κατά πόσον είναι κοντά η έξοδος της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ και η προσχώρηση της Άγκυρας στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (Шанхайская организация сотрудничества / Shanghai Cooperation Organisation).

 

Αυτό με έκανε να θυμηθώ ένα σχετικά πρόσφατο άρθρο του Έλληνα ανατολιστή, ιστορικού και πολιτικού επιστήμονα, καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτη, ο οποίος είχε θέσει τις βάσεις του σημερινού ανοίγματος προς Ρωσσία, Κεντρική Ασία και Κίνα ήδη στα μισά του 1990 όταν εργαζόταν τότε στην Τουρκία. Δείτε σχετικά αποσπάσματα από το μακροσκελές άρθρο του Έλληνα ανατολιστή πιο κάτω.

 

 

Το άρθρο του κ. Μεγαλομμάτη μπορεί να είναι πρόσφατα δημοσιευμένο αλλά αναφέρεται στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν εκείνος εργαζόταν τότε σε διάφορα τουρκικά πανεπιστήμια, ιδρύματα και think tanks. Ακόμη περισσότερο, ο κ. Μεγαλομμάτης (γενν. 1956) απαριθμεί στο άρθρο του αυτό τις γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού συμβουλές τις οποίες ο ίδιος είχε δώσει σε υπουργούς, στρατηγούς, ακαδημαϊκούς και πρωθυπουργούς με τους οποίους είχε συνεργαστεί τότε. Ανάμεσά τους ο προαναφερόμενος ακαδημαϊκός Ερόλ Μανίσαλι, ο πρόεδρος της Βόρειας Κύπρου Ραούφ Ντενκτάς, και οι πρωθυπουργοί Τανσού Τσιλέρ και Νετσμετίν Ερμπακάν.

 

Από το άρθρο γίνεται σαφές ότι η σημερινή συγκυβέρνηση παντουρανιστών και ισλαμιστών βαδίζει στους γεωπολιτικούς δρόμους που είχε ανοίξει ο κ. Μεγαλομμάτης προπορευόμενος κατά ένα τέταρτο αιώνα στους Νέους Δρόμους του Μεταξιού. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι σήμερα παντουρανιστές και ισλαμιστές υλοποιούν σχέδια που είχε συλλάβει ο κεμαλιστής Έλληνας ανατολιστής ενώ στα μέσα του 1990 οι κυρίαρχοι τότε κεμαλιστές είχαν διστάσει να τα θέσουν αμέσως σε εφαρμογή. Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι σήμερα οι κεμαλιστές δείχνουν να είναι διχασμένοι στο θέμα των βασικών γεωπολιτικών – γεωστρατηγικών επιλογών της Τουρκίας με τον Κιλιτσντάρογλου να είναι υπέρ και τον Ερόλ Μανίσαλι να είναι εναντίον της στρατιωτικής συνεργασίας Τουρκίας – Ρωσσίας. 


Μετά τις αναδημοσιεύσεις, στο Επίμετρο, παρουσιάζω μια συγκριτική ανάλυση των τριών διαφορετικών προσεγγίσεων.

 

 ==============================   

 

 

 

 

Κ. Κιλιτσντάρογλου: Εγγύηση για την ασφάλεια της Τουρκίας οι S-400

Σάββατο, 13 Ιουλίου 2019 21:17

 

 

 

Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Τουρκία, υποστήριξε σήμερα την απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να αποκτήσει το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S-400, επισημαίνοντας την ανάγκη να εγγυηθεί την ασφάλεια της χώρας.

 

«Αφού η παλαιότερη επιθυμία της Τουρκίας να αγοράσει τους Πάτριοτ (το αμερικανικό αντιαεροπορικό σύστημα) δεν ικανοποιήθηκε, φυσικά θα συνέχιζε με άλλες επιλογές για να εγγυηθεί την ασφάλειά της» δήλωσε, όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Anadolu.

 

Επισημαίνοντας τη στρατηγική θέση της Τουρκίας στην περιοχή, τονίζοντας ότι η χώρα του βρίσκεται στο «δακτυλίδι της φωτιάς», ο ηγέτης του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος υπογράμμισε ότι η εγγύηση της ασφάλειας αποτελεί αναγκαιότητα.

 

«Η Τουρκία θα κάνει ό,τι είναι καλύτερο για εκείνη και θα συνεχίσει τον δικό της δρόμο» είπε ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Πηγές: ΑΜΠΕ, Anadolu, Sputnik

 

https://www.naftemporiki.gr/story/1497377/k-kilitsntaroglou-egguisi-gia-tin-asfaleia-tis-tourkias-oi-s-400

 

 

=================================

 

 

‘Rejim’ ve kuşatılan Türkiye

By Prof. Erol Manisali

 

 

http://www.cumhuriyet.com.tr/koseyazisi/1489527/_Rejim__ve_kusatilan_Turkiye.html

 

·         Şam (ve Esad) ile barış içinde ve ortak ulusal çıkarları karşılıklı dengeleyerek yürüten bir “Ankara” vardı. Siyasal İslam odaklı dış politikaya geçerek Şam (ve Esad) düşman ilan edilince Türkiye Suriye bataklığının içine gırtlağına kadar saplandı.

Bu büyük hata Ankara’nın ABD, Rusya, AB, Yunanistan, Mısır ve İsrail ile ilişkilerini Türkiye aleyhine çevirdi ve Türkiye tam bir yalnızlığın içine sürüklendi.

·         Suriye’nin yüzde 25 bölümünde YPG (ve PYD) aracılığı ile fiilen Suriye Kürdistan’ı gerçekleştiriliyor: hem de ABD, İsrail, Fransa, İngiltere ve Almanya’nın ön karakolu konumunda olacak. Suriye Kürdistanı’nın arkasında ABD, Rusya, AB, İsrail, Yunanistan, Mısır ve Suudi Arabistan hep birlikte Türkiye’ye karşı “cephe tutmuş” durumdalar. Ve bütün bu gelişmeler, parlamenter sistemden tek adam rejimine geçmiş Ankara’da iç kamuoyuna yönelik beyanlarla geçiştiriliyor.

Güçlü bir Meclis’te, doğal olarak tartışılamıyor bile, çünkü fonksiyonu kalmamış.

·         Yunanistan Doğu Akdeniz ve Ege’de ABD, AB, İsrail ve Mısır’ı tam anlamı ile arkasına alarak fiili egemenliğini genişletiyor: Ege adalarını işgal ederek Yunan adaları haline papazları, kiliseleri ve askerleri ile getiriyorlar. 9 Temmuz 2019’da Rusya da Ankara’nın sondaj girişimine karşı olduğunu açıkladı. Ve arkasından AB Ankara’ya sert bir çıkış yaptı.

Kısacası, “tek adam rejiminin dış politikası hepsini, Türkiye’ye karşı bir konuma sokmuş oldu”.

·         S-400, F-35, 99 Boeing “pazarlıkları” ve ulusal çıkarlarımızla örtüşmeyen girişimler, dış politikamızın iflas ettiğinin kanıtlarıdır. Gelen S-400’ler umarım depoda kalmaz. Ankara yürüttüğü uygulamalarla, “kendiniyalnızlığa kilitlemiş bulunuyor”.

Demokrasiden kopmak ve siyasal İslam odaklı dış politikaya girmek bu sonucun iki temel nedenidir.

 

 

Ve ekonomik kaos

 

Bütün bu gelişmeler, “her ne pahasına olursa olsun iktidarda kalma hesapları üzerine oturtulmuş” ekonomik politika yanlışları ile birleşince bugünkü sonuç ortaya çıkıyor.

 

·         23 Haziran İstanbul seçimlerinin sonucu, halkın tepkisini gösterdi.

 

·         Ancak “iktidar”, halkın “seçimine” karşı çıkarak, senin değil benim seçimim esastır, “Ankara’yı, İstanbul’u çalıştırmam” demeye getiriyor. Ve “çıtayı daha da yükseltiyor”.

 

“Sürdürülebilir üstünlükler tezimde” savunduğum gibi.

 

·         Ancak çıta bu kadar yükselince, “kendilerinin de atlayamayacağı bir düzeye çıkınca” AKP içinde de çözülmeler arttı.

 

En son Ali Babacan’ın istifası, “rejimin yükselttiği çıtanın, ne düzeye geldiğinin” göstergesidir. “Bu kadar da olmaz ki” diyenler parti içinde de artınca, iniş başlıyor.

 

Bu gidiş aslında “tek adam rejimiyle siyasal İslam odaklı stratejinin” kaçınılmaz sonucudur.

 

1970’lerden beri bu sütunlarda ve kitaplarımda hep yazdım: bu coğrafyada siyasal İslam odaklı krallık, şeyhlik, tek adamlık rejimleri emperyalist güçlerle işbirliği yapmadan ayakta kalamazlar. Onlarla işbirliği yapıldığında da, “gerektiğinde de onlar sizi devirirler”.

 

15 Temmuz’da yaşadık, Suudi Arabistan’da Kaşıkçı’yı doğrayıp paketleyenler ile Trump’ın mutluluklarını Tokyo’daki G20’lerde görmediniz mi?

 

Emperyalizm ve siyasal İslam bu coğrafyada birbirlerinin hep ortağı olmuşlardır, kavga ederlerken bile…

 

 

 

=======================================

  

 

Shifting Alliances: Is Turkey Now “Officially” an Ally of Russia? Acquires Russia’s S-400. Exit from NATO Imminent?

 

By Prof. Michael Chossudovsky

 

 

https://www.globalresearch.ca/shifting-alliances-is-turkey-now-officially-an-ally-of-russia-acquires-russias-s-400-exit-from-nato-imminent/5683458

 

 

Turkey is taking delivery of Russia’s S 400 missile defence system. What this signifies is that Turkey and Russia are now “officially” allies. The first shipment of the S-400 landed in Ankara on July 12, according to Turkey’s Ministry of Defense. (see image below)

 

 

Two more shipments are due, with the third delivery of “over 120 anti-aircraft missiles of various types… [scheduled] tentatively at the end of the summer, by sea.”

 

Reports confirm that the “Turkish S-400 operators will travel to Russia for training in July and August. About 20 Turkish servicemen underwent training at a Russian training center in May and June, …”(CNN, July 12, 2019)

 

How will the US respond?

 

In all likelihood, Erdogan’s presidency will be the object of an attempted regime change, not to mention ongoing financial reprisals directed against the Turkish Lira as well as economic sanctions.

 

 

What is unfolding is an all out crisis in the structure of military alliances. Turkey cannot reasonably retain its NATO membership while at the same time entering into a military cooperation agreement with the Russian Federation.

 

Reminiscent of World War I, shifting alliances and the structure of military coalitions are crucial determinants of history.

 

Today’s military alliances, including “cross-cutting coalitions” between “Great Powers” are markedly different and exceedingly more complex than those pertaining to World War I. (i.e the confrontation between “The Triple Entente” and “the Triple Alliance”).

 

Turkey’s de facto exit from NATO points to a historical shift in the structure of military alliances which could potentially contribute to weakening US hegemony in the Middle East as well as creating conditions which could lead to a breakup of the North Atlantic Treaty Organization (NATO).

 

NATO constitutes a formidable military force composed of 29 member states, which is largely controlled by the Pentagon. It is a military coalition and an instrument of modern warfare. It constitutes a threat to global security and World peace.

 

Divisions within the Atlantic Alliance could take the form of one or more member states deciding to “Exit NATO”. Inevitably an NATO-Exit movement would weaken the unfolding consensus imposed by our governments which at the this juncture in our history consists in threatening to wage a pre-emptive war against Iran and the Russian Federation.

 

Sleeping with the Enemy

 

While Turkey is still “officially” a member of NATO, president Recep Tayyip Erdoğan (right) has for the last two years been developing “friendly relations” with two of America’s staunchest enemies, namely Iran and Russia.

 

US-Turkey military cooperation (including US air force bases in Turkey) dates back to the Cold War.

 

Turkey by a long shot has the largest conventional forces (after the US) within NATO outpacing France, Britain and Germany,

 

#NATOExit

https://www.youtube.com/watch?v=7ib4syl7rno

 

Broadly speaking, the US-Turkey rift and its implications for the Atlantic Alliance have sofar been ignored or trivialized by the media.

 

NATO is potentially in a shambles. The delivery of the S-400 almost a year ahead of schedule will contribute to further destabilising the structure of military alliances to the detriment of Washington.

 

Turkey is also an ally of Iran. Inevitably, Turkey’s possession of the S-400 will affect ongoing US war plans directed against Iran (which will also be acquiring the s-400).

 

Does this mean that Turkey which is a NATO member state will withdraw from the integrated US-NATO-Israel air defense system? Such a decision is tantamount to NATOExit.

 

Moreover, Turkey’s long-standing alliance with Israel is no longer functional. In turn, The US-Turkey-Israel “Triple Alliance” is defunct.

 

 

In 1993, Israel and Turkey signed a Memorandum of Understanding leading to the creation of (Israeli-Turkish) “joint committees” to handle so-called regional threats. Under the terms of the Memorandum, Turkey and Israel agreed “to cooperate in gathering intelligence on Syria, Iran, and Iraq and to meet regularly to share assessments pertaining to terrorism and these countries’ military capabilities.”

 

Image on the right: Sharon and Erdogan in 2004

The triple alliance was also coupled with a 2005 NATO-Israeli military cooperation agreement which included “many areas of common interest, such as the fight against terrorism and joint military exercises.” These military cooperation ties with NATO were viewed by the Israeli military as a means to “enhance Israel’s deterrence capability regarding potential enemies threatening it, mainly Iran and Syria.”

 

The “triple alliance” linking the US, Israel and Turkey was coordinated by the US Joint Chiefs of Staff. It was an integrated and coordinated military command structure pertaining to the broader Middle East. It was based on close bilateral US military ties respectively with Israel and Turkey, coupled with a strong bilateral military relationship between Tel Aviv and Ankara. In this regard, Israel and Turkey were close partners with the US in planned aerial attacks on Iran since 2005. (See Michel Chossudovsky, May 2005). Needless to say, that triple alliance is defunct. With Turkey siding with Iran and Russia, it would be “suicide” for US-Israel to even consider waging aerial attacks on Iran.

 

Moreover, the NATO-Israel 2005 military cooperation agreement which relied heavily on the role of Turkey is dysfunctional. What this means is that US-Israeli threats directed against Iran are no longer supported by Turkey which has entered into an alliance of convenience with Iran.

 

The broader Realignment of Military alliances

 

The shift in military alliances is not limited to Turkey. Following the rift between Qatar and Saudi Arabia, the Gulf Cooperation Council (GCC) is in disarray with Qatar siding with Iran and Turkey against Saudi Arabia and the UAE. Qatar is of utmost strategic significance because it shares with Iran the world’s largest maritime gas fields in the Persian Gulf.

 

The Al-Udeid military base near Doha is America’s largest military base in the Middle East, which hosts US Central Command’s forward headquarters in the Middle East. In turn, Turkey has now established its own military facility in Qatar.

 

The Shanghai Cooperation Organization (SCO)

 

A profound shift in geopolitical alliances is also occurring in South Asia with the instatement in 2017 of both India and Pakistan as full members of the Shanghai Cooperation Organization (SCO). Inevitably, this historic shift constitutes a blow against Washington, which has defense and trade agreements with both Pakistan and India. “While India remains firmly aligned with Washington, America’s political stranglehold on Pakistan (through military and intelligence agreements) has been weakened as a result of Pakistan’s trade and investment deals with China.” (Michel Chossudovsky, August 1, 2017)

 

In other words, this enlargement of the SCO weakens America’s hegemonic ambitions in both South Asia and the broader Eurasian region. It has a bearing on energy pipeline routes, transport corridors, borders and mutual security and maritime rights.

 

 

Pakistan is the gateway to Afghanistan and Central Asia, where US influence has been weakened to the benefit of China, Iran and Turkey. China is involved in major investments in mining, not to mention the development of transport routes which seek the integration of Afghanistan into Western China.

 

Where does Turkey fit in? Turkey is increasingly part of the Eurasian project dominated by China and Russia. In 2017-18, Erdogan had several meetings with both president Xi-Jinping and Vladimir Putin. Turkey is currently a dialogue partner of the SCO.

 

The Antiwar Movement: #NATOExit People’s Movement

 

Of crucial significance, the crisis within NATO constitutes a historic opportunity to develop a #NATOExit people’s movement across Europe and North America, a people’s movement pressuring governments to withdraw from the Atlantic Alliance, a movement to eventually dismantle and abolish the military and political apparatus of the North Atlantic Treaty Organization.

 

Part of this updated article was taken from an earlier text by the author. Shift in Military Alliances: America Declares War on Turkey? #NATOExit?

  

======================================

  

 

 

Turkey & 21st c. Geopolitics: the Advice I gave to the Turkish Establishment back in the mid-90s

 

By Prof. Muhammad Shamsaddin Megalommatis

 

 

The changes occurred in the period 1989 – 1991 have not until now been accurately evaluated; neither have their consequences been assessed. In the folly of those days, few perspicacious persons were able to see that, with the collapse of the so-called ‘Eastern bloc’, the decomposition and demise of the so-called ‘Western bloc’ was automatically heralded. The destruction of the then international order’s second pillar would then only be a matter of time, i.e. few decades.

 

I. 1989-1991 and the Collapse of Post-WW II False Order

 

The American elite, political or academic, must have realized the ensued dangers and that’s why they tried to amuse and confuse the world with much publicized, yet inane, pseudo-doctrines, like the Clash of Civilizations and the End of History. These unreal, yet barbarian and evil, concepts were elaborated only as preventive tactics for the US to avoid the unavoidable.

 

In fact, the astute observation that the fall of the ‘Eastern bloc’ would sooner or later bring forth the eradication of the ‘Western bloc’ had little to do with the common, yet nonsensical, assumption that the events of the period 1989 – 1991 would have a political – ideological or a financial – economic or even a social – intellectual impact. These types of impact are indeed minor, if the events are evaluated from a historian’s viewpoint.

 

In reality, the formation of the post-WW II international order was an abnormal, artificial construction, pretty much like the establishment of the post-WW I world order. The difference is that in the period between the two world wars there appeared to still exist, act and evolve – within the context of human life – several human and spiritual forces and factors that were totally concealed out of the artificial post-WW II world. Then, the collapse of one major constituent of that fake world would automatically unleash at least part of the concealed forces and factors whose dynamics in turn would easily bring down the rest of the artificial fabrication.

 

So, all post 1989-1991 developments have in reality little to do with the proper impact that the event itself has had (which was minor) and are mainly due to the forceful comeback of earlier concealed forces.

 

It was therefore predestined – from the very elements of the dynamics created by the results of the two world wars – that the winners of those early and minor conflicts would inevitably be the losers of the end times’ war.

 

And as early as 1992 and 1993, it became clear to few that North America and Western Europe had lost the chance – if they ever had any – to advance fast and effectively in the prevention of the forthcoming collapse of the ‘Western bloc’.

 

The above was very clear in my mind, when I moved to Turkey in September 1994 to work for universities, foundations and institutes, to participate in several academic and political projects, to advise the military and political establishment on several issues, to speak in public and in secluded circles, and to contribute to the universal(ist) ideals and principles defended and promoted by Mustafa Kemal Ataturk.

 

II. Kemal Ataturk and today’s Turkish Establishment

 

Back in the 90s, there were many Turks, who would automatically ascribe themselves to Kemal Atatürk’s ideals and the principles. And I believe that by now their number has decreased only by little. …………….

 

III. Factors that prevented the Turkish Establishment from timely Disentangling from the ‘Western bloc’

 

A. Failure to accurately and integrally assess Kemal Atatürk’s Vision of State

……………..

 

B. The Real Meaning of the Six Principles of Kemal Ataturk’s State

…………….

 

C. Failure to accurately and integrally assess Kemal Atatürk’s vision of Turkey

…………….

 

III. The Advice that I gave to the Turkish Establishment

 

1. Not all the lands are equally important in terms of geographical determinism. The ‘holy’ lands matter most, but the lands that are nowadays publicized as ‘holy’ are not necessarily holy.

 

2. The present shape of the Earth is irrelevant and unimportant, because the antediluvian Earth was very different from what Earth appears to be now; this was part of the now reconstituted Ancient Mesopotamian and Anatolian wisdom, science and knowledge.

 

3. Mesopotamia and Anatolia constitute a geographical unity that represents the center of the surface of the Earth and the world’s most critical venues of Human History. In other words, History took place here and not elsewhere. Surrounding lands like Iran, Caucasus, Phoenicia, Palestine, Yemen and Arabia are only appendices to the Center of the Earth.

 

4. In antediluvian and postdiluvian times, the greatest and most genuine achievements of the Mankind in terms of Spirituality, Faith, Myth, Reflection, Identity, Integrity, Wisdom, Contemplation, Invention, and Enterprise were performed in this land.

 

5. This is the land whereby the most visionary among the humans contemplated on and reflected critical conditions and determinant situations antedating even the Creation of the Universe. This is a supreme, unique trait of Human Intelligence and Spirituality. There is indeed a line of Spirituality that links Enuma Elish, Adapa (Adam), Atrahasis, Sargon of Akkad, the Descent of Ishtar in the Nether World, the Sargonids of Nineveh, Jonah, Jesus, and Prophet Muhammad to the End Times’ rise of the Assyrians, upheaval, and termination of the postdiluvian fall. One can call it the Hand of God. And this Divine Intervention and line of Spirituality was well known to the founder of Modern Turkey – not without implications.

 

6. Modern Turkey’s interconnectedness with and inheritance of Sumer through the Ancient Assyrians is reflected in the History of Cappadocia and Northern Mesopotamia that are parts of Turkey’s territory.

 

7. The geographical unity of Mesopotamia and Anatolia empowered faiths and contemplations, religions and Weltanschauungen, explorers and entrepreneurs to radiate across Asia and Africa through the gradual formation of the land-, desert- and sea-routes of trade between the Earth’s most distant parts. The interchangeability of Silk-, Spice- and Perfume (Incense)- Roads became, thanks to Aramaeans, Turanians, and Yemenites, the way Iranian Mithraism moved from Central Asia to Sudan, to Rome to England, Manichaeism expanded from Atlantic to Pacific, and Buddhism, Nestorianism and Islam spread to China.

 

8. Human History is History of Land; there is no such thing as History of Sea. The Primordial Ocean of Soft Water as surrounding the Land of Paradise is the epitome of every Eschatology from the Anatolian Ullikummi to John’s Revelation; the salt water seas will cease to exist and therefore any consideration of them is immaterial for our times. Maritime powers live the last moments of their otherwise worthless existence and barbaric activities.

 

9. In the aftermath of four millennia of human interaction, exploration, inventiveness, adaptability, cultural exchange, and economic enterprise across the geographical lines that link Anatolia – Mesopotamia

a) through Central Asia with China

b) through Iran with India and Indonesia

c) through the Balkans with the Western Asiatic peninsula of Europe,

today’s Turkey is the indispensable central ring in the process of re-establishing the Oriental Celestial Order, Human Unity, and Spiritual Universality. This has nothing to do with the much publicized but trivial globalization. What truly matters is what comes after the short-lived globalization ends.

 

10. Kemal Ataturk’s emblematic sentence ‘Yurtta Sulh, Cihanda Sulh’ (Peace at Home, Peace in the World) not only reflects the identical interests Turkey has with China and Germany, but also imposes explicit, resolute and precipitated disconnection from and opposition to US, UK, France and NATO.

 

11. Promoting full interoperability between Ankara and Beijing will help Turkey trigger developments in Iran, Russia and Central Asia in full concordance with the interests of China, and of the New Germany that will rise after the disintegration of the European Union and the implosion of the US and UK. Post-Qajar Iran was never the empire that it had been; either monarchical or ‘theocratic’, it is now about to get decomposed and this development will be essential for Turkey to exploit if not trigger. Similarly, new dynamics that are about to be shaped in the lands controlled by the unraveling Kremlin tyranny have to be taken into consideration in Ankara and duly supported. The sun rises in the same way above Turkey and Yakutia.

 

12. Exporting Kemal Ataturk’s model to China’s Eastern Turkistan (Sinkiang) will be another result of Ankara’s engagement with The Belt and Road Initiative (One Belt One Road – OBOR) and the Shanghai Cooperation Organization (SCO). It is essential for Turks to let the Chinese understand, as Kemal Ataturk realized before 100 years, that modern political Islamic movements do not represent the Islamic Heritage, the Islamic History, and the Muslims in their quasi-totality; they are an alien fabrication of the now collapsing, Zionist and Apostate Freemasonic Western elites. Islam was part of China’s past and it will be part of China’s future, if Beijing intends to carry out its engagement and to rise as the world’s sole superpower. Re-education of the Chinese Muslims in full promotion of Kemal Ataturk’s standards, principles and practices and in full rejection of Political Islam and Wahhabism is the designated method.

 

https://megalommatis.wordpress.com/2018/12/01/turkey-21st-c-geopolitics-the-advice-i-gave-to-the-turkish-establishment-back-in-the-mid-90s/

—————————————————

 

Επίμετρο

 

Α. Ερόλ Μανίσαλι

Ο Ερόλ Μανίσαλι καταλογίζει ως άσχημο λάθος του Ερντογάν το γεγονός ότι ο ισλαμιστής ηγέτης παρασυρθηκε και, ενώ αρχικά είχε φιλικές σχέσεις με την Συρία, κατέληξε να έχει εχθρικές σχέσεις με τον Άσαντ. Αυτό, το χρεώνει στην ισλαμιστική ταυτότητα του Ερντογάν, την οποία ο κεμαλιστής καθηγητής χαρακτηρίζει ως επινοημένη από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία) ώστε να λειτουργεί προς το συμφέρον τους και ενάντια στα συμφέροντα των χωρών όπου επικρατεί η ισλαμιστική ιδεολογία (είτε ως ‘πολιτικό ισλάμ’, δηλαδή κινήματα σχετιζόμενα με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, είτε ως σαουδικός ουαχαμπισμός).

 

Ως το χειρότερο αποτέλεσμα της αντισυριακής πολιτικής των ισλαμιστών της Τουρκίας, ο κεμαλιστής καθηγητής θεωρεί στο παραπάνω άρθρο του την δημιουργία ενός, ακόμη άτυπου, ‘συριακού Κουρδιστάν’, το οποίο ωστόσο ελέγχει το 25% της έκτασης της Συρίας.

 

Εξίσου αρνητικό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής θεωρεί ο κ. Μανίσαλι το γεγονός ότι στο εν λόγω θέμα η τουρκική πολιτική ευθυγράμμισε, μέσα από διαφορετικές διαδικασίες, τελικά, εναντίον της Τουρκίας, μια σειρά από χώρες: ΗΠΑ, Ρωσσία, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ισραήλ, Ελλάδα, Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία.

 

Σε παλαιότερη αρθρογραφία του άλλωστε, ο κ. Μανίσαλι έχει επίμονα ζητήσει από τον Ερντογάν να σταματήσει πάραυτα κάθε στάση, θέση κι ενέργεια εναντίον του Μπασάρ αλ Άσαντ και να επανασυνάψει σχέσεις με την Δαμασκό.

 

Ως δεύτερο λάθος της εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν, ο κεμαλιστής ακαδημαϊκός ορίζει το γεγονός ότι “η Ελλάδα επεκτείνει την κυριαρχία της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο με την υποστήριξη των ΗΠΑ, Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ισραήλ κι Αιγύπτου”. Αυτό μπορεί να ακούγεται ως υπερβολική κεμαλική ρητορική διάθεση και διατύπωση αλλά ο κ. Μανίσαλι προσθέτει στις αποτυχίες της εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν ακόμη και την πρόσφατη ρωσσική ανακοίνωση (9 Ιουλίου 2019) ενάντια στις τουρκικές γεωτρήσεις γύρω από την Κύπρο.

 

Ένα ακόμη λάθος του Ερντογάν είναι η απόπειρα να παζαρέψει την επιχειρούμενη παράλληλη αγορά των S-400 και των F-35 με την δελεαστική πρόταση για μια ενδεχόμενη μελλοντική αγορά πολλών δεκάδων Boeing από την Τουρκία. Ο καθ. Μανίσαλι θεωρεί ότι όλα αυτά είναι τυχοδιωκτισμοί που δεν συμφέρουν τα καλώς εννοούμενα τουρκικά συμφέροντα.

 

Στο τελευταίο μέρος του άρθρου του, ο κεμαλιστής ακαδημαϊκός συνδέει τα παραπάνω με το ‘οικονομικό χάος’ στο οποίο βρίσκεται η Τουρκία. Αυτό οδήγησε τους ψηφοφόρους της Κωνσταντινούπολης στην καταψήφιση του ισλαμιστή υποψήφιου στις δημοτικές εκλογές και τον πρώην υπουργό Αλί Μπαμπατζάν στην αποχώρηση από το κόμμα του Ερντογάν, σημειώνει ο Ερόλ Μανίσαλι.

 

Όλα αυτά δείχνουν ότι υπάρχει ένα τμήμα κεμαλιστών που επιδιώκει την επιστροφή στην ‘παραδοσιακή’ τουρκική εξωτερική της δεκαετίας του 1990. Φαίνονται να είναι ολότελα απογοητευμένοι από τις παλινωδίες της εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν και να μην τον εμπιστεύονται καθόλου. Αν και δεν είναι φιλοδυτικοί, παίρνουν ένα φιλοδυτικό προσωπείο με σκοπό να φέρουν προσκόμματα στο έργο του. Αυτή η πλευρά των κεμαλιστών είναι πιο κοντά στον περσινό προεδρικό υποψήφιο των κεμαλιστών Μουχαρέμ Ιντζέ, στον νυν δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, και στην αρχηγό του παντουρανιστικού αντιπολιτευτικού κόμματος İyi Parti Μεράλ Ακσενέρ, η οποία με την ίδρυση του κόμματός της αποστασιοποιήθηκε πρώτα και ήλθε σε σύγκρουση ύστερα με τον πρώην παντουρανιστή αρχηγό της και ηγέτη του MHP Ντεβλέτ Μπαχτσελί, χωρίς τις ψήφους του οποίου ο Ερντογάν θα είχε καταποντιστεί και στις προεδρικές και στις βουλευτικές εκλογές πέρσι. Αλλά θα ήταν λάθος να θεωρηθούν όλοι αυτοί οι κεμαλιστές ως φιλοδυτικοί, ως σχετιζόμενοι με τον Φετουλάχ Γκιουλέν ή ως συνεργάτες σιωνιστών και ψευτομασώνων.

 

Μια άλλη πλευρά των κεμαλιστών εκφράζεται από τον αρχηγό του κεμαλικού κόμματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου και ίσως θα μπορούσε κάποιος σωστά να την χαρακτηρίσει ως την ‘παλιά φρουρά’ του . Αυτή η πλευρά δείχνει να υποστηρίζει τους παντουρανιστές και τους ισλαμιστές στην αργή αλλά σταθερή απομάκρυνσή τους από την Δύση και στην προώθηση της συνεργασίας της Τουρκίας με την Κίνα, την Ρωσσία, το Ιράν και το Κάταρ.

 

Αλλά, καθώς αυτές οι πλευρές των κεμαλιστών είναι κυριολεκτικά συγκοινωνούντα δοχεία, πολλές θέσεις των πρώτων υποστηρίζονται από τους δεύτερους. Λίγες μέρες μετά την ανοικτή υποστήριξη της αγοράς των S-400, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου ζήτησε μόλις σήμερα από τον Ερντογάν να στείλει ένα πρεσβευτή στην Δαμασκό, έτσι αναγνωρίζοντας τον Μπασάρ Αλ Άσαντ και πάλι, και να βελτιώσει τις σχέσεις της Τουρκίας με την Αίγυπτο. Σχετικά: https://www.ahaber.com.tr/webtv/gundem/kemal-kilicdaroglundan-skandal-esad-ve-sisi-aciklamasi-video

 

Αυτό μπορεί να δείχνει φιλοδυτική προσέγγιση αλλά είναι κατ’ ουσίαν φιλορωσσική. Αυτή την στιγμή, η Αίγυπτος είναι πιο κοντά στη Ρωσσία παρά στις ΗΠΑ. Μία εξομάλυνση των σχέσεων Άγκυρας – Καΐρου θα ενδιέφερε ιδιαίτερα την Μόσχα.

 

 

Β. Μάικλ Τσοσουντόφσκι

Πολλοί έχουν εκλάβει τον ‘Εβραίο’ (πραγματικά: Ασκενάζι Χαζάρο ψευτο-Ιουδαίο) Καναδό καθηγητή ως την προσωποποίηση του αντι-αμερικανισμού και του αντι-δυτικισμού. Οπότε, εγώ αν και συνδρομητής στο http://www.globalresearch.ca, κρατάω πάντα μικρό καλάθι, όταν τον διαβάζω. Αυτός ο αντι-αμερικανισμός και αντι-δυτικισμός μου φαίνονται πολύ ρηχοί, γυμνοί από την Ιστορία των Πολιτισμών και άσχετοι από την Ιστορία των Θρησκειών ή αν προτιμάτε την Ιστορία του Ανθρωπίνου Πνεύματος.

 

Αυτά όλα μου δίνουν την εντύπωση ότι ο εν λόγω καθηγητής δείχνει να πιστεύει ότι ‘όλα θα ήταν τέλεια αν επικρατούσε στην Δυτική Ευρώπη και στην Βόρεια Αμερική ένα στυγερό σταλινικό καθεστώς’. Προσωπικά βρίσκω ότι μόνον ψυχανώμαλοι κι αποβράσματα μπορεί να επιδιώκουν τυραννίες, ολιγαρχίες και δικτατορίες. Και μαζί μ’ αυτούς τα εκτρώματα των Ασκενάζι Χαζάρων – τίποτα δεν υπήρξε στην Παγκόσμια Ιστορία πιο απάνθρωπο και πιο σατανικό από το ψευτο-κράτος Ισραήλ.

 

 

Ο καθ. Τσοσουντόφσκι εσκεμμένα δίνει ένα χαρακτήρα υπερβολής κι επείγουσας κατάστασης στα κείμενα του. Αυτό, έχω ακούσει, είναι τυπικό χαρακτηριστικό των Ασκενάζι Χαζάρων υπό όποιο και αν εμφανίζονται προσωπείο: είναι ένας άρρωστος, λανθάνων μεσσιανισμός ενός ψευτομεσσία που όλο ‘φτάνει’, ‘έρχεται’, ‘πλησιάζει’. Προσέξτε το αυτό στο παραπάνω αναδημοσιευμένο κείμενο:

Is Turkey Now “Officially” an Ally of Russia?

Είναι η Τουρκία τώρα ‘επίσημα’ ένας σύμμαχος της Ρωσσίας;

 

Ήδη στον τίτλο υπάρχει μια έντονη υπερβολή – που είναι γνωστή ως τέτοια σε όλους. Η Τουρκία είναι ‘επίσημα’ σύμμαχος των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Βεβαίως η Άγκυρα έχει κάνει μια αμετάκλητη στροφή προς την Κίνα και την Ρωσσία – κάτι που μόνον κρετίνοι Έλληνες δημοσιογράφοι όπως ο Παύλος Τσίμας κι αμόρφωτοι Έλληνες ψευτο-καθηγητές όπως ο Γιάννης Μάζης αρνούνται ή δεν έχουν καταλάβει – αλλά η Τουρκία είναι ακόμη μακράν του να έχει γίνει ‘επίσημα’ ένας σύμμαχος της Ρωσσίας. Στις κινήσεις της Τουρκίας δεν διακρίνεται κανένα στοιχείο επείγουσας εξέλιξης. Τι σπρώχνει τον κ. Τσοσουντόφσκι στο να βλέπει τα πάντα τόσο υπερβολικά;

 

Όταν ο λανθάνων στραβο-μεσσιανισμός των Ασκενάζι Χαζάρων δεν εκφράζεται από τον ίδιο τον ‘αντι-σιωνιστή’ (?? !!) σιωνιστή Τσοσουντόφσκι, τότε εκείνος άνετα τον δανείζεται από καθόλου αντιδυτικά και καθόλου αντι-ισραηλινά επιτελεία όπως το γνωστό χαλκείο Bloomberg:

As Russian Missiles Arrive in Turkey, Erdogan Crosses a Rubicon

Καθώς ρωσσικοί πύραυλοι φθάνουν στην Τουρκία, ο Ερντογάν διασχίζει ένα Ρουβίκωνα

 

Ο γελοίος τίτλος του Bloomberg, ενός σιωνιστικού άντρου διαστροφής της αλήθειας και παραπληροφόρησης, εμφανίζεται ως στο κείμενο του … αντι-δυτικού, αντι-αμερικανού, αντι-καπιταλιστή, αντι-σιωνιστή, κλπ, κλπ, κλπ καθηγητή ως φωτογραφία οθόνης λαπτοπ (screenshot)!!!

 

Στις 10 Ιανουαρίου 49 π.Χ. μια αναμφισβήτητα μεσσιανική μορφή της Ρώμης, ο Ιούλιος Καίσαρ, διέσχισε προς τα νότια τον Ρουβίκωνα ποταμό, αλλά με την αγορά των S-400 ο Ερντογάν δεν προσέλαβε κανένα μεσσιανικό χαρακτηριστικό και δεν έμοιασε ούτε στο μικρό δακτυλάκι του Καίσαρα.

 

Που θέλουν να καταλήξουν οι φαντασμαγορικές παρουσιάσεις του καθ. Τσοσουντόφσκι;

 

Ο ίδιος δείχνει σαν να θέλει να πιέσει την Τουρκία προς μια έξοδο από το ΝΑΤΟ. Αυτό είναι αλλοπρόσαλλο, ανόητο κι αψυχολόγητο. Αντίκειται σε βασικούς κανόνες της τέχνης της πολιτικής: ακόμη και αν το τουρκικό κατεστημένο επιιθυμεί κάτι τέτοιο, η Άγκυρα θα προτιμήσει να αφήσει τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ (και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ) να καταγγείλουν την Τουρκία για τον α’ ή τον β’ λόγο παρά να σηκωθεί και να φύγει από την συμμαχία στα … καλά του καθουμένου.

 

Στο άρθρο του, ο κ. Τσοσουντόφσκι αναφέρεται στην παλαιά, διακηρυγμένη το 1993, τριπλή συμμαχία ΗΠΑ – Τουρκίας – Ισραήλ, η οποία βασίζεται στο τότε υπογραφέν MoU με βάση το οποίο θα εδημιουργούντο (και δημιουργήθηκαν) τουρκοϊσραηλινές επιτροπές για να εξετάζουν και να συζητάνε πλήθος θεμάτων περιφερειακής ασφαλείας σχετιζομένων με την Συρία, το Ιράκ και το Ιράν. Η συνεργασία αυτή, της οποίας αναφορές έφταναν στην Ουάσινγκτον, έχει σήμερα ατονήσει, αλλά είχε ιδιαίτερα καταγγελθεί από κεμαλικούς κύκλους της Τουρκίας ήδη από τότε. Ο ‘Εβραίο’-Καναδός καθηγητής την περιγράφει ως λήξασα.

 

Τι ήταν ουσιαστικά αυτή η συνεργασία; Μια ισραηλινή απόπειρα διάβρωσης του κεμαλικού κατεστημένου, μια προσπάθεια διήθησης ισραηλινών πρακτόρων στην Τουρκία, και σε τελική ανάλυση, μια πρώτης τάξεως ενέργεια με σκοπό την διάλυση της Τουρκίας.

 

Αυτή είναι η μόνη πραγματικότητα: το ψευτο-κράτος Ισραήλ είναι μια τεχνική οντότητα που δεν αντιστοιχεί σε ένα ‘έθνος’ ή λαό αλλά σε μια αισχρή συμμορία διεστραμμένων, κατειλημμένων από τον Σατανά, κακούργων, εγκληματιών και τεράτων που – με ματοβαμμένα χέρια και με συνεχώς ψευδόμενα, βρωμερά χείλη, με λυσσασμένες από το μίσος καρδιές και με απάνθρωπο από την αλλοίωση μυαλό – επιχειρούν πάντοτε την καταστροφή του οποιουδήποτε άλλου (έθνους, λαού, κράτους, κοινωνίας, ανθρώπου) με οποιοδήποτε μέσο.

 

Οι ηλίθιοι, αμόρφωτοι, διεφθαρμένοι κι άθλια εθνοπροδοτικοί Έλληνες βουλευτές, πανεπιστημιακοί, ειδικοί, δημοσιογράφοι, διπλωμάτες και στρατιωτικοί που επιθυμούν την συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ είναι τόσο άφρονες όσο κι οι κεμαλιστές ομόλογοί τους στην Τουρκία προ 25ετίας. Και σε απόλυτη αντίθεση με το τι συνέβηκε στην Τουρκία, όπου τελικά δεν κατέρρευσε το κεμαλικό κατεστημένο, αν και κλονίστηκε, στην Ελλάδα μια συνεργασία με το Ισραήλ φέρνει βέβαιο θάνατο σε ελάχιστο χρόνο. Το γιατί αυτό συμβαίνει έτσι είναι απλό: η Ελλάδα ήταν πάντοτε ένα ανυπόστατο ψευτοκράτος σε σύγκριση με το σωστά θεμελιωμένο, αδιάβροχο κι απροσμάχητο κράτος του Κεμάλ Ατατούρκ στο οποίο κανένας ξένος δεν μπορούσε να μετακινηθεί μόνος του εκτός της Σταμπούλ. Παρασκευασμένη από τους Γάλλους και τους Άγγλους, η νεώτερη Ελλάδα ήταν πάντοτε ένα διαβρεκτό μόρφωμα στο οποίο οι δυτικοί κόλακες, υποκριτές, ψεύτες κι εγκληματίες έκαναν κουμάντο πάνω σε ευκολόπιστους βλάκες που θεωρούσαν ως ‘ήρωες’ κι ‘αρχηγούς’ τους πιο τιποτένιους,ντόπιους λούστρους των Μεγάλων Δυνάμεων.

 

Για ένα τέτοιο άθλιο ψευτο-κράτος, όπως η Ελλάδα, που αποτελεί ντροπή και αίσχος για την Ρωμιοσύνη και την Ορθοδοξία, η συνεργασία με το δηλητήριο Ισραήλ θα φέρει ολοσχερή αποσύνθεση σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

 

Για να ολοκληρώσω τον σχολιασμό του άρθρου του Μισέλ Τσοσουντόφσκι, πρέπει να προσθέσω ότι αναφέρεται και στο Σύμφωνο Συνεργασίας μεταξύ του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ (2005), το οποίο στεφόταν επίσης κατά της Συρίας και του Ιράν και το οποίο είναι όντως πλέον δυσλειτουργικό, αν και προσέφερε πολλά στο Ισραήλ μέχρι το 2012-2016. Στο τέλος του κειμένου του, ο ‘Εβραίο’-Καναδός καθηγητής κάνει λόγο για ευρύτερη αναπροσαρμογή στρατιωτικών συμμαχιών, για την τουρκική στρατιωτική βάση στο Κάταρ, και για το πόσο όλα αυτά σχετίζονται και βοηθούν τους φιλόδοξους στόχους του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης του οποίου μέλη είναι ήδη το Πακιστάν κι η Ινδία που έτσι μειώνουν τις πιθανότητες σύρραξης στη Νότια Ασία.

 

Και καταλήγει ο κ. Τσοσουντόφσκι ότι επί του παρόντος η Τουρκία είναι συνεταίρος (dialogue partner / όπως και το Αζερμπαϊτζάν, η Αρμενία, η Καμπότζη, η Σρι Λάνκα και το Νεπάλ) του ρωσσο-καζακο-κινεζικού στην εκκίνησή του οργανισμού (μέλη είναι επίσης η Κιργιζία, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν / http://eng.sectsco.org/) με τον οποίο επίσης σχετίζονται ως παρατηρητές και άλλα ασιατικά κράτη (Ιράν, Αφγανιστάν, Μογγολία) και η Λευκορωσσία (Μπέλαρους).

 

 

Γ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης

Στο άρθρο του, ο Έλληνας ανατολιστής θέτει ένα αφετηριακό γεγονός: την διάλυση του ανατολικού, σοβιετικού μπλοκ. Ταυτόχρονα όμως χαρακτηρίζει ως την δημιουργία του μεταπολεμικού κόσμου (post-WW II international order) ως παρά φύσιν τεχνητή κατασκευή (abnormal, artificial construction), έτσι αφήνοντας την Νέα Τάξη Πραγμάτων (μετά το 1989-1991) να φαίνεται ως μία έωλη συνέχεια μιας αφύσικης περιόδου. Χαρακτηρίζει ως επίσης παρά φύσιν τεχνητή κατασκευή την περίοδο του μεσοπολέμου (1918-1939) διακρίνοντας τις δύο περιόδους ως εξής: “in the period between the two world wars there appeared to still exist, act and evolve – within the context of human life – several human and spiritual forces and factors that were totally concealed out of the artificial post-WW II world”. (κατά την περίοδο μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων φαινόταν να υπάρχουν ακόμη, να δρουν και να εξελίσσονται – εντός του πλαισίου της ανθρώπινης ζωής – αρκετές ανθρώπινες και ψυχικές δυνάμεις και παράγοντες οι οποίοι ολότελα απεκρύβησαν εκτός του τεχνητού μεταπολεμικού κόσμου)

 

Με άλλα λόγια, κατά τον κ. Μεγαλομμάτη, ό,τι η ανθρωπότητα έχει ζήσει κι έχει γνωρίσει τα τελευταία εκατό χρόνια είναι ένας ψεύτικος και παρά φύσιν κόσμος ο οποίος – αυτονόητα – δεν μπορεί να έχει και δεν θα έχει συνέχεια.

 

Αυτό έχει μεγάλη σημασία, διότι αλλάζει άρδην την πρόσληψη και κατανόηση του κόσμου μετά την πτώση του σοβιετικού στρατοπέδου. Να πως ερμηνεύει ο κ. Μεγαλομμάτης τα μετά το 1989-1991 γεγονότα: “all post 1989-1991 developments have in reality little to do with the proper impact that the event itself has had (which was minor) and are mainly due to the forceful comeback of earlier concealed forces” {όλες οι εξελίξεις μετά το 1989-1991 έχουν στην πραγματικότητα μικρή σχέση με τις καθαυτό επιπτώσεις, τις οποίες το γεγονός αυτό (σημ. εννοεί την πτώση του σοβιετικού στρατοπέδου) είχε και οι οποίες ήταν ήσσονος σημασίας, και κυρίως οφείλονται στην δυναμική επιστροφή των πρότερον αποκρυβεισών δυνάμεων}

 

Συνεπώς, κατά τον κ. Μεγαλομμάτη, το τι ζούμε σήμερα δεν είναι συνέπεια της πτώσης του σοβιετικού στρατοπέδου αλλά απόρροια της δυναμικής επιστροφής παραγόντων που είχαν εξοβελιστεί από τον μεταπολεμικό κόσμο. Αυτό όμως εμπεριέχει ένα απειλητικό χρησμό για τους νικητές των δύο παγκοσμίων πολέμων που μετά το τέλος του Β’ ΠΠ έστησαν ένα τεχνητό πλαίσιο παγκόσμιας εξουσίας το οποίο τερματίστηκε το 1989-1991.

 

Συνεχίζει ο κ. Μεγαλομμάτης: “It was therefore predestined – from the very elements of the dynamics created by the results of the two world wars – that the winners of those early and minor conflicts would inevitably be the losers of the end times’ war”. (Ήταν συνεπώς προορισμένο – από τα ίδια τα στοιχεία της δυναμικής που δημιουργήθηκε από τα αποτελέσματα των δύο παγκοσμίων πολέμων – ότι οι νικητές αυτών των πρωΐμων και ελασσόνων συγκρούσεων θα ήταν αναπόφευκτα οι χαμένοι του πολέμου του πληρώματος του χρόνου)

 

Αυτό σημαίνει ότι οι δυνάμεις που ενίκησαν στους δύο παγκοσμίους πολέμους, που επέβαλαν το μεταπολεμικό τεχνητό πλαίσιο, και που επέλεξαν να γκρεμίσουν τον ένα από τους δύο στυλοβάτες του τεχνητού πλαισίου (: το σοβιετικό στρατόπεδο), αναπόφευκτα θα έβλεπαν παλιές δυνάμεις και αντίπαλους παράγοντες να επιστρέφουν και να παίρνουν την τελική εκδίκηση.

 

Ο κ. Μεγαλομμάτης είχε δει το τέλος και του δυτικού κόσμου ήδη από το 1992-1993, όταν – όπως ο ίδιος λέει – είχαν αρχίσει να κυοφορούνται “much publicized, yet inane, pseudo-doctrines, like the Clash of Civilizations and the End of History”. (πολυδιαφημισμένα αλλά ωστόσο κενά ψευτο-δόγματα όπως η Σύγκρουση των Πολιτισμών και το Τέλος της Ιστορίας). Τις ψευτοθεωρίες των Σάμιουελ Χάντιγκτον (Samuel Huntington) και Φράνσις Φουκουγιάμα (Francis Fukuyama), που κρετίνοι ψευτοκαθηγητές κι αμόρφωτοι αναλυτές και σχολιαστές στο Ελλαδιστάν θεωρούν ‘σημαντικές’, ‘κορυφαίες’ και ‘καθοριστικές’, ο κ. Μεγαλομμάτης ορίζει ως προσπάθεια της αμερικανικής ελίτ να διασκεδάσει και να μπερδέψει τον κόσμο.

 

Ο νεαρός τότε Έλληνας ανατολιστής είχε αντιληφθεί ότι η αμερικανική ελίτ στις αρχές του 1990 είχε καταλάβει τους απορρέοντες κινδύνους (από την κατάρρευση του ενός από τους δύο στυλοβάτες του τεχνητού μεταπολεμικού κόσμου) και περιγράφει τα προαναφερμένα ψευτοδόγματα ως εξής: “These unreal, yet barbarian and evil, concepts were elaborated only as preventive tactics for the US to avoid the unavoidable”. (Αυτές οι εξωπραγματικές, αλλά ωστόσο βαρβαρικές και κακές, έννοιες έγιναν αντικείμενο επεξεργασίας μόνον ως προληπτική τακτική για τις ΗΠΑ ώστε να αποφύγουν το αναπόφευκτο)

 

Εξαγγέλλοντας την επερχόμενη πτώση του ‘δυτικού μπλοκ’, ο κ. Μεγαλομμάτης σημειώνει ότι λίγοι οξυδερκείς παρατηρητές την είχαν ήδη ‘δει’ πριν από 30 χρόνια: “In the folly of those days, few perspicacious persons were able to see that, with the collapse of the so-called ‘Eastern bloc’, the decomposition and demise of the so-called ‘Western bloc’ was automatically heralded. The destruction of the then international order’s second pillar would then only be a matter of time, i.e. few decades. ” (Στην μωρία εκείνων των ημερών, λίγα οξυδερκή πρόσωπα ήταν ικανά να δουν ότι, με την πτώση του ούτως ειπείν ‘ανατολικού μπλοκ’, η αποσύνθεση και η κατάργηση του ούτως ειπείν ‘δυτικού μπλοκ’ είχε αυτομάτως προαναγγελθεί. Η καταστροφή του δεύτερου στυλοβάτη της τότε ισχύουσας διεθνούς τάξης πραγμάτων θα ήταν λοιπόν μόνον μία υπόθεση χρόνου, δηλαδή λίγων δεκαετιών)

 

Στην συνέχεια του άρθρου του, ο Έλληνας ανατολιστής τονίζει ότι, ενώ μεν υπήρχαν αρκετά κορυφαία στελέχη του κεμαλικού κατεστημένου (παραθέτει μάλιστα και μακρύ κατάλογο Τούρκων φίλων και συνεργατών του – πανεπιστημιακών, διπλωματών, πολιτικών και άλλων) που αντιλαμβάνονταν τους απορρέοντες από τις εξελίξεις εκείνες γεωπολιτικούς κινδύνους για την Τουρκία, σημαντικοί λόγοι λειτουργούσαν τότε ανασταλτικά για μέτρα που έπρεπε η τότε κεμαλική εξουσία να λάβει τότε για να αποφευχθούν οι τριγμοί κι οι κλυδωνισμοί τους οποίους το τουρκικό κράτος υπέστη στην διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών.

 

Το μακροσκελέστατο άρθρο του κ. Μεγαλομμάτη περιλαμβάνει τις εξής ενότητες:

I. 1989-1991 and the Collapse of Post-WW II False Order

(Α. 1989-1991 και η Κατάρρευση της Ψευδούς Μεταπολεμικής Τάξης Πραγμάτων / αναδημοσιευμένο παραπάνω)

II. Kemal Ataturk and today’s Turkish Establishment

(Β. Ο Κεμάλ Ατατούρκ και το Σημερινό Τουρκικό Κατεστημένο)

III. Factors that prevented the Turkish Establishment from timely Disentangling from the ‘Western bloc’

A. Failure to accurately and integrally assess Kemal Atatürk’s Vision of State

B. The Real Meaning of the Six Principles of Kemal Ataturk’s State

C. Failure to accurately and integrally assess Kemal Atatürk’s vision of Turkey

(Γ. Παράγοντες οι οποίοι απέτρεψαν το Τουρκικό Κατεστημένο από μια Έγκαιρη Αποδέσμευση από το ‘Δυτικό Μπλοκ’

1. Αποτυχία να αποτιμήσει επακριβώς και πλήρως το Όραμα Κράτους του Κεμάλ Ατατούρκ

2. Η Αληθινή Σημασία των Έξι Αρχών του Κράτους του Κεμάλ Ατατούρκ

3. Αποτυχία να αποτιμήσει επακριβώς και πλήρως το Όραμα που είχε ο Κεμάλ Ατατούρκ για την Τουρκία)

IV. The Advice that I gave to the Turkish Establishment

(Δ. Οι Συμβουλές που έδωσα στο Τουρκικό Κατεστημένο / αναδημοσιευμένο παραπάνω)

 

Ως κεμαλιστής, ο κ. Μεγαλομμάτης διαφοροποιείται πολύ έντονα από σχεδόν όλους τους παράγοντες του κεμαλικού κατεστημένου της Τουρκίας. Μάλιστα τους προσάπτει πλήρη αποτυχία να καταλάβουν α) τι κράτος ήθελε να στήσει ο Κεμάλ Ατατούρκ, β) τι περιεχόμενο έδινε ο ιδρυτής του τουρκικού κράτους στις ‘αρχές’ πάνω στις οποίες θεμελίωσε το κράτος του, και γ) πως έβλεπε ο Κεμάλ Ατατούρκ την Τουρκία.

 

Στα σημεία όπου ο Έλληνας ανατολιστής αναλύει το πραγματικό νόημα των έξι θεμελιωδών αρχών του κεμαλικού κράτους, το κείμενο παίρνει διάσταση διδακτορικής διατριβής με αναλύσεις διαφορετικών νοημάτων που πολλές από τις λέξεις αυτές μπορούν να παίρνουν.

 

Η πιο βασική διαφοροποίηση του κ. Μεγαλομμάτη από τους σημερινούς Τούρκους κεμαλικούς είναι ότι, ενώ αυτοί σχεδόν ανεξαιρέτως αναζητούν την κεμαλική ‘ορθοδοξία’ στο τουρκικό Σύνταγμα του 1961, ο Έλληνας ανατολιστής την τοποθετεί αποκλειστικά στο ίδιο το Σύνταγμα του 1923 – το μόνο εν ισχύι όσο ζούσε ο ιδρυτής του τουρκικού κράτους.

 

Οι διαφορές ανάμεσα στα δυο συντάγματα είναι χαοτικές: εκείνο του 1923 συντάχθηκε από μία ηγετική κάστα που δεν είχε καμμιά επαφή με εκπροσώπους των τερατωδών αποικιοκρατικών δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ). Δυτικοί διπλωμάτες ή ταξιδιώτες απαγορευόταν να κυκλοφορούν ελεύθερα ή να έχουν προσωπική επαφή με Τούρκους οι οποίοι δεν ανήκαν στην κρατική εξουσία του κεμαλικού κράτους.

 

Ο Κεμάλ Ατατούρκ, μαθητής του Ρούντολφ φον Ζεμπότεντορφ, είχε μάθει πολύ καλά τι σημαίνει εθνική ανεξαρτησία: απόλυτο στεγανό κι αδιάβροχο από ξενικές επαφές κι επιρροές κράτος. Ξένοι – ιδιαίτερα οι κακούργοι εγκληματίες διπλωμάτες της Αγγλίας, της Γαλλίας, και των ΗΠΑ – δεν έχουν και δεν μπορούν να έχουν το δικαίωμα να επικοινωνούν με ένα πολίτη ενός ανεξάρτητου κράτους. Ο λόγος είναι απλός: η διεστραμμένη, απάνθρωπη, κακουργηματική και σατανική φύση των – ελεγχομένων από ψευτομασώνους, ιησουΐτες και σιωνιστές – καθεστώτων της Αγγλίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ είναι τέτοια που στην κάθε επικοινωνία ενός στελέχους της διοικητικής μηχανής αυτών των χωρών με τον οποιονδήποτε πολίτη οποιασδήποτε χώρας σε μια οποιαδήποτε στιγμή το μόνον ενδιαφέρον που αυτά τα τέρατα (τα στελέχη της διοικητικής μηχανής αυτών των χωρών) έχουν είναι η δόλια καταστροφή της εν λόγω χώρας.

 

Ακριβώς γι’ αυτό, και όταν ο Κεμάλ Ατατούρκ πληροφορήθηκε ότι στις ελευθεροτεκτονικές στοές ανά τον κόσμο άρχιζαν να επικρατούν οι ψευτομασώνοι, οι οποίοι επικρατούν μέχρι και σήμερα, απαγόρευσε την λειτουργία όλων των στοών στην Τουρκία και έκλεισε όλες όσες μέχρι τότε υπήρχαν εκεί (1936).

 

Αντίθετα, το Σύνταγμα του 1961 συντάχθηκε από Τούρκους στρατωτικούς, πανεπιστημιακούς και πολιτικούς (μετά το πραξικόπημα του 1960), αρκετοί από τους οποίους είχαν παύσει να αποτελούν αυθεντικά κεμαλικά στελέχη και είχαν μεταλλαχθεί σε συνεργάτες των εκτρωμάτων που κυβερνούν τις δυτικές αποικιοκρατικές χώρες.

 

Η βασική διαφορά των δύο συνταγμάτων έγκειται στο γεγονός ότι στο πραγματικό κεμαλικό Σύνταγμα (εκείνο του 1923) δεν προβλέπεται πουθενά η λειτουργία πολιτικών κομμάτων. Ακόμη περισσότερο, οι εξαγγελθείσες έξι Αρχές του κεμαλικού κράτους, αν κάποιος αναλύσει εις βάθος το πραγματικό νόημά τους, καταλαβαίνει ότι απαγορεύουν την ίδρυση πολιτικών κομμάτων.

 

Το ‘κόμμα’ το ίδιο του Κεμάλ Ατατούρκ, ενόσω ακόμη ζούσε ο ιδρυτής του τουρκικού κράτους, δεν ήταν ένα πολιτικό κόμμα όπως εμείς τα εννοούμε αυτά σήμερα, αλλά κυριολεκτικά αντιστοιχούσε περισσότερο σε μια οργάνωση εθνικού κινήματος στο οποίο όλοι οι πολίτες της Τουρκίας είχαν επί ίσοις όροις δυνατότητα εισόδου, συμμετοχής, δράσης και ανέλιξης. Αυτό δεν έχει καμμιά σχέση με ολοκληρωτικά καθεστώτα του μεσοπολέμου (σοβιετικό στην Ρωσσία, φασιστικό στην Ιταλία, ναζιστικό στην Γερμανία) διότι εκείνα τα καθεστώτα είχαν δημιουργηθεί από την δράση ορισμένων κομμάτων ενάντια σε άλλα, ενώ το εθνικό κίνημα του Κεμάλ Ατατούρκ ήταν ένα πανεθνικό κίνημα όλων των κατοίκων της Τουρκίας – συνεπώς στρεφόταν μόνον εναντίον των ξένων και των ντόπιων οργάνων των ξένων.

 

Ουσιαστικά, το Σύνταγμα του 1923 ορίζει στην Τουρκία την λειτουργία ενός καθεστώτος, το οποίο διαχρονικά είναι το εγγύτερο προς τα αρχαία δημοκρατικά καθεστώτα: την Καρχηδόνα, την Αθήνα και την Ρώμη. Σε κανένα από εκείνα τα καθεστώτα δεν υπήρχαν ‘κόμματα’, δεδομένου ότι υπήρχε αμεσότητα κατά την συμμετοχή στην διακυβέρνηση και όχι η κοροϊδία κι ο εμπαιγμός του ‘αντιπροσωπευτικού’ συστήματος.

 

Ο κ. Μεγαλομμάτης δεν διαφοροποιήθηκε από τους Τούρκους κεμαλικούς μόνον ως προς την αποτίμηση της θεωρητικής αυθεντικότητας και καθαρότητάς τους αλλά και ως προς γενκώτερες γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές προσεγγίσεις.

 

Ο Έλληνας ανατολιστής απορρίπτει κάθε αποτίμηση της Τουρκίας ως ‘ανατολικής’ ή ‘δυτικής’. Σ’ αυτό επέτυχε να τραβήξει τους περισσότερους κεμαλιστές οι οποίοι σήμερα ακολουθούν την θέση του κ. Μεγαλομμάτη ότι ουσιαστικά δεν υπάρχουν ως ιστορικές πολιτισμικές οντότητες η ‘Δύση’ κι η ‘Ανατολή’. Αντίθετα, οι όροι αυτοί αποτελούν κίβδηλα θεωρητικά παρασκευάσματα των οριενταλιστικών ακαδημαϊκών κατεστημένων των αποικιοκρατικών χωρών τα οποία έχουν συντεθεί με σκοπό να λειτουργήσουν ως τροχοπέδη ή παγίδα όσων χωρών τύχει και αποδεχθούν την ψευτοϊστορική αυτή διάκριση (Δύση και Ανατολή).

 

Ακόμη περισσότερο, ο κ. Μεγαλομμάτης είχε καταλάβει ήδη από το 1992-1993 ότι οι τότε πρόσφατες καθοριστικές εξελίξεις ολότελα άλλαζαν τα δεδομένα αναφορικά με την γεωπολιτική και γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας και ότι η χώρα για να συνεχίσει να υπάρχει θα έπρεπε να επεκταθεί, όπως ο Έλληνας ανατολιστής εμφανώς (με βάση το εδώ αναδημοσιευόμενο τμήμα του άρθρου του) όριζε, προς τα ανατολικά. Αλλά οι προ 25 ετών προτάσεις του κ. Μεγαλομμάτη για στρατηγική συμμαχία της Άγκυρας με το Πεκίνο και για καθοριστική παρουσία σε Καύκασο, Ιράν και Κεντρική Ασία βασίζονται σε ολότελα διαφορετικές γεωπολιτικές θεωρήσεις από αυτές του καθ. Τσοσουντόφσκι, ο οποίος δείχνει επίσης μεγάλη σπουδή για να σπρώξει την Τουρκία προς την Κίνα.