Ντυροζέλ, Αρβελέρ, Πλούταρχος, Όσιρις, και η Ακαδημαϊκή Ζωή της Γαλλίας: η Ελένη Αρβελέρ στις όντως Μικρές Διαστάσεις της και η εν Ελλάδι Άθλια Άγνοια

Ό,τι ακολουθεί είναι η μακροσκελής απάντηση, την οποία μόλις έστειλα σε φίλο, ο οποίος αντέδρασε στις δύο πρόσφατες αναδημοσιεύσεις κειμένων του φίλου κου Νίκου Μπαϋρακτάρη σχετικά με την υπόθεση Ντυροζέλ στην Ελλάδα το 1989-1990. Ο εν λόγω καλός φίλος, εκ Θεσπρωτίας, με ερώτησε γιατί ο κ. Μπαϋρακτάρης αναφέρθηκε κάπως φιλικά ή έστω ανεκτικά στην Αρβελέρ. Επιπλέον προσέθεσε και κάποιες υβριστικές παραποιήσεις του γερμανικού (και όχι γαλλικού) επωνύμου του τεθνεώτος συζύγου της ελληνο-γαλλίδας καθηγήτριας (το Άρβαϊλερ, περιοχή της Ρηνανίας, δυστυχώς παραποιήθηκε στην γαλλική του προφορά, όταν οι σιωνιστές Ασκενάζι ψευτο-Ιουδαίοι Χαζάροι πρόγονοί του εν λόγω ατόμου μετακινήθηκαν από την Γερμανία στην Γαλλία).

 

Jean-Baptiste Duroselle, Balzan Prize 1991

Ο ίδιος πάντοτε φίλος από τα παράλια της Θεσπρωτίας ανέφερε πρόσφατο μάλλον περιστατικό, κατά το οποίο η (λόγω βαθυτάτης άγνοιας και ενδημούσης ηλιθιότητος) εν Ελλάδι (και πουθενά αλλού) θαυμαζομένη καθηγήτρια μίλησε ανοήτως, όπως συχνά -φαίνεται- κάνει, επί θεμάτων στα οποία δεν έχει ειδικευθεί και για τα οποία έχει μαύρα μεσάνυχτα. Άλλοι φίλοι παλαιότερα, μου είχαν εξάλλου αναφέρει ότι, αθλίως χειραγωγούμενη από (εικονικώς παντρεμένους με γυναίκες) κιναίδους βουλευτές της ΝΔ, η -μάλλον εν γεροντική ανοία διατελούσα- Αρβελέρ είχε κατέλθει και στον πολιτικό στίβο (!?!) για να καταφερθεί αχρειάστως εναντίον βουλευτή Χανίων της Αριστεράς. Ο περίγελως καλύπτει την χρεοκοπημένη χώρα ούτως ή άλλως, οπότε τα σχόλια είναι περιττά.

 

Οι δύο πρόσφατες αναδημοσιεύσεις βρίσκονται εδώ:

“Μόνον ο Ντυροζέλ δικαιώθηκε” – Αρβελέρ, Μεγαλομμάτης και η Ελληνική Παθογένεια

https://profmegalommatistextsingreek.wordpress.com/2021/08/07/μόνον-ο-ντυροζέλ-δικαιώθηκε-αρβελέ/

 

Ντυροζέλ, Αρβελέρ, Μεγαλομμάτης κι η Ελληνική Παθογένεια ΙΙ – Ο Αμόρφωτος Ελύτης κι οι Βλακείες του

https://profmegalommatistextsingreek.wordpress.com/2021/08/08/ντυροζέλ-αρβελέρ-μεγαλομμάτης-κι-η-ελ/

 

Δεν έχω γνωρίσει προσωπικά την κα Αρβελέρ, αν και έχει τύχει να συνταξιδεύσω μαζί της στο ίδιο αεροπλάνο όταν έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στην Γαλλία. Όχι και ότι είχε χρειασθεί να την χαιρετήσω – όπως δουλικώς έπραξαν γελοίοι Έλληνες συμφοιτητές μου οι οποίοι συνταξίδευαν. Και δεν είμαι βυζαντινολόγος. Ούτε το παρακάτω κείμενο αναφέρεται στην ίδια την καθηγήτρια (αλλά ποτέ ακαδημαϊκό) Ελένη Αρβελέρ. Απλά προσφέρει (μαζί με πολλούς συνδέσμους για περαιτέρω έρευνα και διασταύρωση στοιχείων) το όλο πλαίσιο, στο οποίο έζησε και εργάσθηκε η κα Αρβελέρ και έτσι δίνει μία αίσθηση στον μέσο άσχετο Έλληνα της πραγματικής ακαδημαϊκής διάστασης της εν λόγω βυζαντινολόγου και της -όχι σημαντικής- θέσης της στην ακαδημαϊκή ζωή της Γαλλίας. Με άλλα λόγια παρουσιάζω ό,τι έκρυψαν οι κακούργοι Έλληνες δημοσιογράφοι για να μπορούν αισχρώς να παραπληροφορούν τον μέσο Έλληνα, 'θαυματουργώς' μετατρέποντας το κουνούπι σε ... δεινόσαυρο!

 

Helene Ahrweiler giving Greek lessons Sorbonne Paris 1 in Paris, France in February, 1984.

Η Αρβελέρ το 1984 (επάνω) και πιο πρόσφατα (κάτω): μία σαφής ενδυματολογική διαφοροποίηση, την οποία πολλοί αποκαλούν τσαρλατανοποίηση και δεν έχουν άδικο. Επάνω τουλάχιστον, θύμιζε ακόμη καθηγήτρια. Με τα πολύχρωμα φουλάρια της μοιάζει μάλλον με προϊσταμένη λεσβιών, κιναίδων και λοιπών κακοτύχων κορασίδων.

Εδώ τελειώνει το εισαγωγικό μου σημείωμα και αρχίζει η προς τον Θεσπρωτό φίλο σχοινοτενής απάντηση.

 

 

------------------------------------------------------------------------ 

 

 

Δεν νομίζω ότι ο Νίκος ασχολήθηκε ποτέ με την Αρβελέρ. Απλά είδε το συγκεκριμένο βίντεο με την Αρβελέρ το 2019, θυμήθηκε την παλιότερη συζήτησή του μαζί μου για το θέμα και έτσι ετοίμασε τις δύο αναρτήσεις του, τις οποίες ήδη αναδημοσίευσα.

 

Βέβαια, ο Νίκος ξέρει ό,τι του έχω πει εγώ, ότι δηλαδή ο σύζυγός της (στον οποίο οφείλει τμήμα της φήμης της η Αρβελέρ) ήταν ένας Ασκενάζι Χαζάρος ψευτο-Ιουδαίος Σιωνιστής από την Γερμανία. Και αυτό δείχνει και το επίθετό τους: είναι αυτό μιας περιοχής στην Γερμανία — της Άρβαϊλερ. Το τι ξέρεις εσύ ως ‘Αρβελέρ’ είναι απλά η τυπική γαλλική αλλοίωση προφοράς ξένων γλωσσών και ονομάτων. Οι Γάλλοι είναι ανίκανοι να μάθουν σωστά ξένες γλώσσες, το Οχάιο το προφέρουν Οϊό και το Μανχάταν … Μανατάν! Να και η περιοχή (στην Ρηνανία): 

https://en.wikipedia.org/wiki/Ahrweiler_(district)​​​​​​​ Καλό ταξείδι!

Village of Dernau and vineyards, Ahr valley, Ahr, district of Ahrweiler, in Rhineland-Palatinate, Germany.

Το ωραίο Άρβαιλερ της Ρηνανίας που ευτυχώς γι’ αυτό είναι άσχετο με την Αρβελέρ

Δεν την έχω γνωρίσει προσωπικά / συναντήσει πρόσωπο με πρόσωπο ουδέποτε. Και έχω πολύ μικρή γνώμη γι’ αυτήν. Η βυζαντινολόγος καθηγήτριά μου στην Αθήνα Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου ήταν πολύ καλλίτερη, αν συγκρίνεις δημοσιεύσεις και επιστημονικό έργο. Αλλά η Χριστοφιλοπούλου δεν έχανε την ώρα της σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Μερικές φορές, όταν δειπνούσα οικογενειακώς στο GB Corner της Μεγάλης Βρεταννίας (στην γωνία του ισογείου του εν λόγω ξενοδοχείου) την έβλεπα να καταφθάνει κατά τις 9:30-10 μμ με τον επίσης καθηγητή (Νομικής) σύζυγό της. Και χαιρετιόμασταν. Αυτό ήταν όλο. Όχι άχρηστες δεξιώσεις της κακιάς ώρας! https://el.wikipedia.org/wiki/Αικατερίνη_Χριστοφιλοπούλου 

Είχαμε βγάλει τα μάτια μας με το βιβλίο αυτό αλλά είχαμε μάθει. Πλην όμως η Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου δεν ήταν μόνον μία εξαιρετική επιστήμονας αλλά και μία υποδειγματικά αξιοπρεπής προσωπικότητα. Όπως και ήταν μία θαυμάσια …. σωφερίνα που οδηγούσε τον επίσης καθηγητή σύζυγό της με το Volkswagen τους στους πιο απρόσιτους αρχαιολογικούς χώρους της Σικελίας και της Ιταλίας, στην Κωνσταντινούπολη και σε πολλές άλλες χώρες και τόπους ήδη την δεκαετία του 1960. “Στο πιο απόμακρο μέρος, θα βρείτε πάντα ένα Γερμανό και ένα Γάλλο”, μου είχε πει. Σωστό αλλά μόνον για την Ευρώπη! Στην Ασία και στην Αφρική περπάτησα συχνά ακόμη και λίγες δεκάδες χιλιόμετρα σε μια μέρα για να πάω σε ένα αρχαιολογικό-ιστορικό χώρο, όπου ήμουν σχεδόν πάντοτε τελείως μόνος. 

Εξάλλου, η -εν Ελλάδι υπαρκτή και αλλού ολοσχερώς ανύπαρκτη φήμη- της Αρβελέρ οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην βλακεία του μέσου Έλληνα (να σε τσουβαλιάσω; να μη σε τσουβαλιάσω; !!). Η θέση της στην Σορβόννη {πρόεδρος του Πανεπιστημίου Παρίσι Ι: présidente de l'Université Paris I (Panthéon-Sorbonne) από το 1976 μέχρι το 1981 και από το 1982 μέχρι το 1989 πρύτανις των πανεπιστημίων του Παρισού και πανεπιστημιακή καγκελλάριος: recteur de l'Académie de Paris, chancelier des universités de Paris} ήταν ακαδημαϊκώς και επιστημονικώς ασήμαντη, ή μάλλον απλά διοικητική-διεκπεραιωτική. Κανένας επιστημονικός και διανοητικός κολοσσός τύπου Μποτερό ή Ροντενσόν δεν θα την καταδεχόταν, διότι η θέση θα του έτρωγε πολύτιμο χρόνο από την έρευνα και τις δημοσιεύσεις του.

 

Η ουσία; Η Αρβελέρ δεν ήταν ποτέ ούτε μία σημαντική επιστήμονας που να ξεχωρίζει — γιατί αυτό στην Γαλλία θα σήμαινε μία θέση ακαδημαϊκού, δηλαδή εκλογή στην Académie des inscriptions et belles-lettres. Θα της άρεσε της Αρβελέρ πολύ κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα γνώριζε ότι της ήταν τελείως αδύνατο, επειδή άλλοι βυζαντινολόγοι ήταν ανώτεροι. 

 

Η Αρβελέρ δεν ήταν ποτέ καθηγήτρια στο Collège de France

Υπάρχει και κάτι άλλο που είναι εντελώς άγνωστο στην Ελλάδα. Η Σορβόννη (όπου ήταν καθηγήτρια) ήταν σαφώς ένα πολύ καλό πανεπιστήμιο (και μετά το 1969 και τις συνεπακόλουθες μεταρρυθμίσεις του προέδρου Ζωρζ Πομπιντού, είναι πολλά καλά πανεπιστήμια), αλλά ΔΕΝ αποτελεί το ανώτατο πανεπιστημιακό-εκπαιδευτικό ίδρυμα της Γαλλίας. Αυτό είναι το Collège de France (Κολλέγιο της Γαλλίας), όπου διδάσκουν μόνον ακαδημαϊκοί και όπου στην έδρα της βυζαντινολογίας δίδασκε ήδη ο (κακός δαίμων της Αρβελέρ) Gilbert Dagron, μικρότερός της στα χρόνια (του 1932) αλλά ήδη καθηγητής εκεί από το 1975. Αν ενδιαφέρεσαι, το Κολέζ ντε Φρανς ιδρύθηκε το ... 1530 (οκτώ δεκαετίες μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως)!

 

Collège de France

Αντίστοιχο ίδρυμα δεν υπάρχει στην Ελλάδα και στις περισσότερες χώρες του κόσμου: θα ήταν σαν να άνοιγε η Ακαδημία Αθηνών δικό της εκπαιδευτικό ίδρυμα όπου μόνον ακαδημαϊκοί θα δίδασκαν. Σχετικά:

https://fr.wikipedia.org/wiki/Gilbert_Dagron 

https://www.aibl.fr/membres/academiciens-depuis-1663/article/dagron-gilbert?lang=fr 

https://en.wikipedia.org/wiki/Helene_Ahrweiler 

https://fr.wikipedia.org/wiki/H%C3%A9l%C3%A8ne_Ahrweiler 

 

Gilbert Dagron νεώτερος (επάνω) και σε μεγαλύτερη ηλικία (κάτω)

Από τους καθηγητές μου και ο Λεκλάν και ο Λαρός και ο Γκαρελί και ο Αντρέ Κακό (André Caquot) και αργότερα ο Γιογιότ (Jean Yoyotte) και ο Μισέλ Ταρντιέ (Michel Tardieu) ήταν καθηγητές στο Collège de France. Αλλά εκεί, βεβαίως και δεν ήταν δυνατόν να θέσει υποψηφιότητα η Αρβελέρ. Θα κοβόταν στα προκριματικά. Εκεί ήταν όμως, όπως προανέφερα, καθηγητής από το 1975 ο Νταγκρόν (τι είπαμε; ο κακός της δαίμονας!). Πρόσεξε, σε παρακαλώ, το r γράφεται μετά το g! Όχι αμέσως μετά το αρχικό D! Μην τον κάνεις και ….. Dragon!

 

Η Αρβελέρ δεν ήταν ποτέ καθηγήτρια στο Institut Catholique

Μεταξύ της Σορβόννης και του Κολέζ ντε Φρανς υπάρχει ένας άλλος, εξίσου κορυφαίος, γαλλικός εκπαιδευτικός-πανεπιστημιακός θεσμός: το Institut Catholique de Paris. Αυτό είναι ένα ίδρυμα του οποίου όμοιο είναι επίσης ανύπαρκτο στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 1875 ως άμεση συνέπεια του τελικού χωρισμού της Καθολικής Εκκλησίας από το γαλλικό κράτος. Το αντίστοιχο θα ήταν, αν υπήρχε χωρισμός Εκκλησίας και κράτους στην Ελλάδα, και στην συνέχεια η Εκκλησία της Ελλάδος ίδρυε δικό της πανεπιστήμιο (πρόσεξε: όχι απλά ‘Θεολογική Σχολή’!). 

 

Institut Catholique de Paris

Ως ιδιωτικό ίδρυμα, το Καθολικό Ινστιτούτο απαιτεί πανάκριβα δίδακτρα, και διδάσκει τα πάντα από μαθηματικά και πληροφορική μέχρι ασσυροβαβυλωνιακά και αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Εννοείται ότι, υπό την υψηλή εποπτεία του Βατικανού, διδάσκει Θεολογία και προετοιμάζει τους Γάλλους Καθολικούς ιερείς στον ρόλο τους και στην σταδιοδρομία τους. Αλλά αυτό είναι μόνον μία μικρή πτυχή του ιδρύματος, το οποίο είναι αδελφό με άλλα ανάλογα σε άλλες πόλεςις της Γαλλίας. Κατά κανόνα αποτελούσε και αποτελεί το ιησουϊτικό, καθολικό και χριστιανικό αντίβαρο στην μασωνο-/σιωνιστο-κρατούμενη, αγνωστικιστική-αθεϊστική και ‘λαϊκή’ (laique/laic) μέση, ανώτερη και ανώτατη γαλλική εκπαίδευση.

 

Μπορείς να είσαι καθηγητής εκεί και στην Σορβόνη, μπορείς να είσαι εκεί και ακαδημαϊκός, αλλά δεν μπορείς να είσαι καθηγητής στο  Institut Catholique και στο Collège de France. Ξέρεις, είναι αυτό που λένε …. «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν» (Κατά Ματθαίον ΣΤ’ 24). 

 

Και γι’ αυτό τώρα το αναφέρω όλο αυτό! Επειδή η Αρβελέρ δεν 'δούλεψε' τελικά σε κανένα από τα δύο αυτά κορυφαία ιδρύματα. 

 

Μία κορυφαία επιστημονική και πνευματική προσωπικότητα δεν έχει ανάγκη από ... θέσεις: Ζαν Μποτερό και Μαξίμ Ροντενσόν

Τώρα θα μου πεις ότι υπάρχουν και πολλοί, οι οποίοι ουδαμώς ενδιαφέρονται για μία σταδιοδρομία. Πολύ σωστά. Η πνευματική, μορφωτική, διανοητική και ακαδημαϊκή αξία ενός ανθρώπου δεν έχει καμμία αντιστοιχία με την όποια τυχόν θέση θέλει ή δεν θέλει να έχει κάποιος. Εκλογή στην Γαλλική Ακαδημία (πρόσεξε! Αυτό στα γαλλικά λέγεται Institut de France — όχι Académie française! Η Académie française είναι μόνον μία από τις πέντε ακαδημίες οι οποίες υπάγονται στο Institut de France) ή εκλογή στο Collège de France είναι μία επίπονη διαδικασία για τον κάθε υποψήφιο. Πρέπει να επισκεφθείς δεκάδες (ή και -μη γελάσεις!- εκατοντάδες) ακαδημαϊκούς, να υποβάλεις σε όλους υπόμνημα και αντίγραφα των έργων σου, και να τους πείσεις ότι, εισερχόμενος, δεν θα ταράξεις τα εκεί λιμνάζοντα ύδατα και ισορροπίες μελών των διαφόρων ψευτο-στοών. Δεν είναι ο καθένας διατεθειμένος να σκοτώσει τον χρόνο του και να δαπανήσει φαιά ουσία για κάτι τέτοιο. 

 

Institut de France: η Γαλλική Ακαδημία

Υπάρχουν κορυφαίοι επιστήμονες οι οποίοι από α-καριερική ή ακόμη και αντι-καριερική νοοτροπία δεν ασχολήθηκαν ποτέ με το θέμα 'θέσεις', και κανένας δεν θα αμφισβητούσε το γεγονός ότι ήταν καλλίτεροι των εν Collège de France ή εν Institut de France συναδέλφων τους. Απολύτως κανένας. Εναργές παράδειγμα ήταν οι δύο κορυφαίοι ασσυριολόγοι καθηγητές μου, ο Μποτερό (του 1914) και ο Γκαρελί (του 1924). Δεν θα υπήρχε περίπτωση να ακούσεις από κάποιον ειδικό ή μη ότι ο Γκαρελί ήταν ‘καλλίτερος’ του Μποτερό. Όποιος θα έλεγε κάτι τέτοιο, θα ήταν καταγέλαστος. Ο Μποτερό ήταν ένας από 2-3 διεθνώς κορυφαίους ασσυριολόγους μαζί με τον Γερμανό Φον Ζόντεν και τον Σοβιετικό (Ρώσσο) Ντιάκαναφ. 

https://fr.wikipedia.org/wiki/Jean_Bott%C3%A9ro 

https://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Garelli 

https://en.wikipedia.org/wiki/Wolfram_von_Soden 

https://en.wikipedia.org/wiki/Igor_M._Diakonoff 

Portrait de l’historien spécialiste de la Mésopotamie, Jean Bottéro chez lui dans son bureau en 1992, France. Ο Μποτερό στο σπίτι, βιβλιοθήκη. αρχειοθήκη και γραφείο του

Ο Μποτερό ήταν για μια περίοδο κάποιων ετών στα νιάτα του δομινικανός μοναχός (όρθιος δεξιά).

Κάποια από τα πάμπολλα και πάντοτε πρωτοποριακά ως επιστημονική σύνθεση και θεωρητική σύλληψη βιβλία του Μποτερό

Ζαν Μποτερό

Πωλ Γκαρελί

Βόλφραμ φον Ζόντεν

Γνωρίζοντας ακκαδική – ασσυροβαβυλωνιακή (δηλαδή την αρχαιότερη σημιτική) γραμματική, μπορείς πολύ εύκολα να κινηθείς σε χαναανικά, φοινικικά, αρχαία εβραϊκά, αραμαϊκά και αραβικά (σε επίπεδο γραμματικής – όχι γραφής).

Ίγκαρ Ντιάκαναφ

Αλλά ο Μποτερό δεν ήταν ούτε ακαδημαϊκός, ούτε καθηγητής στο Κολέζ ντε Φρανς. Και αν θα τον διώριζαν εκεί με ένα αυτόματο μηχανισμό, δεν θα του προσέδιδαν καμμιά παραπάνω αξία. Την αξία, την είχε μόνος του, την είχαν τα γραπτά και οι δημοσιεύσεις του, την είχαν η διάνοια και πολυμάθειά του, την είχε η θεωρητική του προσέγγιση στον Άνθρωπο τον προ 4000 ή 5000 ετών. Άφθαστο διαμέτρημα.

 

Άλλοι προσπάθησαν να συμβιβάσουν μία τεράστια επιστημονική αξία και μία μεγάλη πνευματική προσφορά με μία προσωπική φιλοδοξία και ανάδειξη. Παραδείγματα από τους καθηγητές μου υπάρχουν πολλά. Να:

https://fr.wikipedia.org/wiki/Emmanuel_Laroche 

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο Λαρός είχε συμβάλει καθοριστικά στην αποκρυπτογράφηση των μισών από τις αρχαίες γλώσσες τις οποίες ήξερε! Ακαδημαϊκός και καθηγητής στο Κολέζ νε Φρανς. Ένα τέρας λεξικογραφίας και ένα δίποδο κομπιούτερ σημείων, συλλαβογραμμάτων και γραμμάτων αρχαίων γλωσσών. 

Εμανυέλ Λαρός

Ο Λαρός, οι σημειώσεις και πάντοτε παρούσα πίπα του

Σε νεαρή ηλικία ο Λαρός στην Τουρκία

Ο Λαρός είχε περάσει ένα μεγάλο τμήμα της ζωής του σε υπαίθριους χώρους καταγράφοντας επιγραφές τις οποίες στην συνέχεια αποκρυπτογραφούσε. Ένας εκπληκτικός συνδυασμός αποκρυπτογράφου, γλωσσολόγου και αρχαιολόγου ειδικευμένου σε surface survey. 

https://fr.wikipedia.org/wiki/Andr%C3%A9_Caquot 

Ο Κακό ήταν μαζί με τον Λεκλάν στην Αβησσυνία το 1956. Ακαδημαϊκός και καθηγητής στο Κολέζ νε Φρανς. Μία απίστευτα εύκολη μετακίνηση απ’ άκρου εις άκρον εντός των πλαισίων των σημιτικών γλωσσών: από τα σφηνοειδή χαναανικά ουγκαριτικά της 2ης προχριστιανικής χιλιετίας, στα αραμαϊκά και στα εβραϊκά, και μέχρι τα αβησσυνικά γκεζ (Geʽez στα αγγλικά, Геэз στα ρωσσικά και guèze στα γαλλικά — κάποτε χρειαζόταν να διορθώνω γάλλους φίλους οι οποίοι τα μπέρδευαν με την geuze που είναι κακής ποιότητας μπύρα!). Επίσης, επί μακρόν ο Κακό ήταν ο σημαντικώτερος Γάλλος ειδικός για τα Χειρόγραφα του Κουμράν (τα λεγόμενα της Νεκράς Θαλάσσης). 

 André Caquot – Αντρέ Κακό

 Αντρέ Κακό

https://fr.wikipedia.org/wiki/Antoine_Guillaumont 

Τυπική περίπτωση για όσα προανέφερα, ο Γκιγιομόν (ειδικευμένος σε συριακά αραμαϊκά, κοπτικά, ανατολικούς χριστιανισμούς και Ιστορία των Ανατολικών Εκκλησιών έως την Κίνα και την Μογγολία) ήταν ακαδημαϊκός, αλλά επειδή ήταν καθηγητής στο Καθολικό Ινστιτούτο, δεν ήταν δυνατόν να είναι και στο Κολέζ ντε Φρανς.

 Αντουάν Γκιγιομόν

Ο Αντουάν Γκιγιομόν σε νεώτερη ηλικία

Επίσης: 

https://en.wikipedia.org/wiki/Jean_Yoyotte 

Ζαν Γιογιότ

Γιογιότ: μανιακός καπνιστής και εκπληκτικός γνώστης του αιγυπτιακού Κάτω Κόσμου

https://fr.wikipedia.org/wiki/Michel_Tardieu_(historien) 

 

Μισέλ Ταρντιέ: ένας διεθνώς κορυφαίος γνώστης των Γνωστικισμών και του Μανιχεϊσμού

Άλλο τυπικό παράδειγμα κορυφαίου επιστήμονα και πνευματικού ανθρώπου ολότελα αδιάφορου για εκλογές και θέσεις, όπως ο Μποτερό, ήταν ο Μαξίμ Ροντενσόν. https://fr.wikipedia.org/wiki/Maxime_Rodinson 

 

Από αραβικά και γκεζ σε τουρκικά, ρωσσικά και εβραϊκά, περνώντας από αρχαία ελληνικά, λατινικά και γερμανικά, ήταν ένας γλωσσολόγος, ιστορικός, φιλόλογος και κοινωνιολόγος που μιλούσε, έγραφε, διάβαζε και καταλάβαινε πάνω από 25 ζωντανές ή νεκρές γλώσσες. Πολύ περισσότερο, αποτελούσε ένα ζωντανό θρύλο της πολιτικής ζωής, επειδή είχε εκδιωχθεί (στα τέλη του 1950) από το ΚΚΓ, όταν ήσκησε κριτική κατά της ΕΣΣΔ, και επειδή είχε, αν και Ασκενάζι Χαζάρος ψευτο-Ιουδαίος Σιωνιστής και παιδί γονιών χαμένων στο Άουσβιτς, γράψει λιβέλλους εναντίον του ψευδο-κράτους Ισραήλ, παρουσιάζοντάς το ως αποικιοκρατικό παρασκεύασμα και καταγγέλλοντας τον σιωνισμό ως μία μορφή εθνικισμού η οποία λειτουργούσε ως νερο-κουβαλητής του αντισημιτισμού και του μαοϊσμού. Τι θα προσέθετε σε ένα τέτοιο άτομο μία θέση στο Institut de France ή στο Collège de France; Τίποτα! 

 

Το 1979, οι μισοί μουσουλμάνοι συμφοιτητές μου υποστήριζαν τον Χομεϊνί και οι άλλοι μισοί τον Μαξίμ Ροντενσόν. 

 

Ο Μαξίμ Ροντενσόν στο μάθημα, στην Εκόλ Πρατίκ ντε Οτζ Ετύντ: μία απέραντη ευρυμάθεια και μία εκπληκτική εποπτεία ατελείωτων ιστορικών κειμένων

Πολιτικός ακτιβιστής διεθνούς διαμετρήματος ήταν ο πρώτος που κατάφερε να φέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων Παλαιστινίους και Ισραηλινούς

Μαξίμ Ροντενσόν, Σιμόν ντε Μπωβουάρ, Ρεζίς Ντεμπρέ και πολλά άλλα κορυφαία στελέχη της Γαλλικής Αριστεράς

Κάποια από τα βαθυστόχαστα και πολύκροτα βιβλία του Μαξίμ Ροντενσόν

Maxime Rodinson, sociologue et historien, en octobre 1980 à Paris, France

Κοινό χαρακτηριστικό των κορυφαίων επιστημόνων και αδέσμευτων πνευματικών ανθρώπων, οι οποίοι αδιαφορούν για σταδιοδρομίες αλλά δημοσιεύουν έργα τα οποία ανοίγουν νέους ορίζοντες και αφήνουν εποχή; Και ο Μποτερό και ο Ροντενσόν είχαν μία μανία να μελετούν, να δημοσιεύουν και να διδάσκουν σε σεμινάρια ... textes culinaires, δηλαδή κείμενα μαγειρικής! 

 

Αλλά βέβαια, για να επιστρέψω στην Αρβελέρ, την οποία τόσο πολύ συμπαθείς, αυτή είχε φιλοδοξίες για σταδιοδρομία αλλά δεν είχε τις διαστάσεις που απαιτούντο για ένα Institut de France ή ένα Collège de France. Και πάλι αυτό δεν λέει τίποτα εναντίον της. Ήταν μία καλή επιστήμονας ανάμεσα σε πλήθη καλών επιστημόνων. Αλλά δεν είχε τίποτα το ξεχωριστό. Δηλαδή δεν δημοσίευσε κάτι που να ανατρέπει καθεστηκυίες απόψεις και πεποιθήσεις, ανοίγοντας νέους ορίζοντες. Η διατριβή της για τον βυζαντινό στόλο ήταν επιεικώς καλή.

 

Αμφιβάλλω αν μπορεί να υπάρξει 'βυζαντινολόγος' χωρίς να γνωρίζει τέλεια τουλάχιστον ένα συνδυασμό δύο από τις επόμενες εννέα ιστορικές γλώσσες:

συριακά αραμαϊκά, αραβικά, κοπτικά, λατινικά, μέσα περσικά, φαρσί περσικά, τσαγατάι ή οθωμανικά τουρκικά, αρμενικά και γεωργιανά. Και δεν εννοώ να τις έχουν μάθει ως ξένες γλώσσες αλλά να μπορούν να δουλέψουν, μεταφράσουν και ερμηνεύσουν ιστορικά κείμενα. Τα λατινικά της Αρβελέρ δεν επαρκούν για τέτοιες απαιτήσεις. Γι’ αυτό και πιστεύω τελικά ότι από ένα σημείο και ύστερα η ίδια θέλησε να κάνει μία δεύτερη σταδιοδρομία στην Ελλάδα, όπου μεγαλύτερο ρόλο έπαιζαν οι δημόσιες σχέσεις παρά η επιστημονική έρευνα και εξερεύνηση. Θα μου πεις ότι έτσι εβούλιαξε στον εκεί βούρκο, αλλά θα σου απαντήσω ότι στους τυφλούς βασιλεύουν οι μονόφθαλμοι.  

 

Η Αρβελέρ δεν ήταν ποτέ ακαδημαϊκός

Μια και αναφέρθηκα σε ορισμένα ακαδημαϊκά ιδρύματα της Γαλλίας, πρέπει εδώ να αποσαφηνίσω κάτι: 

Η Γαλλική Ακαδημία λέγεται Institut de France. Αυτή υποδιαιρείται σε πέντε ακαδημίες, δηλαδή τις εξής:

- l'Académie française (40 membres)

- l'Académie des inscriptions et belles-lettres (55 membres)

- l'Académie des sciences (263 membres)

- l'Académie des beaux-arts (63 membres)

- l'Académie des sciences morales et politiques (50 membres).

Institut de France: η Γαλλική Ακαδημία

Και όπως προανέφερα, η Académie française είναι μόνον ένα από τα πέντε τμήματα της Γαλλικής Ακαδημίας. Και είναι αυτό όπου εκλέγονται ως μέλη λογοτέχνες και πνευματικοί άνθρωποι με έργο σημαντικό για την γαλλική γλώσσα. Από κει και πέρα, οι ανθρωπιστικές επιστήμες εκπροσωπούνται από την Académie des inscriptions et belles-lettres, οι θετικές επιστήμες από την Académie des sciences, οι Πολιτικές Επιστήμες και τα Οικονομικά από την Académie des sciences morales et politiques, και οι Καλές Τέχνες από την Académie des beaux-arts.

 

Ο Ντυροζέλ ήταν μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας (membre de l'institut) στην σειρά Académie des sciences morales et politiques. Η Αρβελέρ, αν θα γινόταν ποτέ ακαδημαϊκός, αυτό θα συνέβαινε στην Académie des inscriptions et belles-lettres (Ακαδημία Επιγραφών και Καλών Γραμμάτων). 

Institut de France: η Γαλλική Ακαδημία

Εισαγωγικά σε σχέση με όλα αυτά:

https://www.institutdefrance.fr/ 

https://fr.wikipedia.org/wiki/Institut_de_France 

https://en.wikipedia.org/wiki/Institut_de_France 

 

https://www.college-de-france.fr/site/college/index.htm  

https://fr.wikipedia.org/wiki/Coll%C3%A8ge_de_France 

https://en.wikipedia.org/wiki/Coll%C3%A8ge_de_France 

 

https://www.icp.fr/a-propos-de-licp/decouvrez-licp/facultes-et-instituts/ecole-des-langues-et-civilisations-de-lorient-ancien-elcoa-1

https://www.icp.fr/ και https://en.icp.fr/ 

https://fr.wikipedia.org/wiki/Institut_catholique_de_Paris 

https://en.wikipedia.org/wiki/Institut_Catholique_de_Paris 

 

Τώρα, αν με τα προαναφερμένα σε έκανα να καταλάβεις ότι η Αρβελέρ, αν και μία καλή επιστήμων της σειράς, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο στο πνευματικό, ακαδημαϊκό, επιστημονικό και μορφωτικό στερέωμα της Γαλλίας και ότι δεν θα υπήρχε ούτε μία περίπτωση να εκλεγεί ακαδημαϊκός και καθηγήτρια στο ύπατο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Γαλλίας, το Κολέζ ντε Φρανς, όλα αυτά είναι αληθή και πραγματικά, πλην όμως δεν δίνουν και την πλήρη εικόνα της όλης κατάστασης.

 

Η ακαδημαϊκή κορυφή της κορυφής στην Γαλλία

Υπεράνω όλων των προαναφερμένων επιπέδων υπάρχει και ένα ακόμη! Αυτό που λέμε «η κορυφή της κορυφής». Μιλάμε για απειροελάχιστα πλέον άτομα, τα οποία καταφέρνουν να φθάσουν εκεί, πρώτον διότι οι θέσεις είναι ελάχιστες και δεύτερον επειδή οι θέσεις προσφέρονται εφ’ όρου ζωής. Οπότε, για να καταφέρεις να εκλεγείς σε μία τέτοια θέση, πρέπει και να έχεις την τύχη να ζήσεις περισσότερο και να πέσεις στην σπάνια συγκυρία να πεθάνει κάποιος όταν εσένα δεν θα σε έχουν πάρει τα χρόνια. Είναι δηλαδή κάτι σαν τους υποψήφιους πάπες: στα 78 σου μπορεί ενδεχομένως να εκλεγείς. Στα 88 σου, κανένας δεν θα σε υποστηρίξει. 

 

Αναφέρομαι βέβαια στην Γαλλική Ακαδημία (Institut de France) και στα ήδη λεπτομερειακώς απαριθμημένα πέντε τμήματά της. Το καθένα από αυτά διοικείται από ένα Ισόβιο Γραμματέα (Secrétaire perpétuel / Permanent Secretary), ο οποίος κατέχει την θέση αυτή διά βίου. Αυτοί οι πέντε secrétaires perpétuels είναι τα θεσμικώς κορυφαία άτομα της γαλλικής ακαδημαϊκής και επιστημονικής ζωής. Προσωπικά είμαι ιδιαίτερα τυχερός που έτυχε να έχω δύο τέτοια άτομα ως καθηγητές (κάτι το απίθανα σπάνιο για φοιτητή), δηλαδή τον αιγυπτιολόγο Λεκλάν (στον οποίο αναφέρθηκα και πιο πάνω και σε παλιότερο κείμενό μου στα αγγλικά / https://www.academia.edu/50215023/My_Studies_and_Explorations_from_J_Leclant_and_M_Rodinson_to_the_Oromo_Amhara_Divide_through_Egypt_s_25th_Dynasty_Pre_Islamic_Yemen_Himyar_and_Gregentius_of_Taphar) και την σοβιετολόγο Ελέν Καρέρ Ντ’ Ανκός. Αυτό συνέβηκε επειδή στα μεταπτυχιακά μου εσπούδασα και Ιστορία – Φιλολογία –Αρχαιολογία και Πολιτικές Επιστήμες – Οικονομικά.

Ζαν Λεκλάν

Members of L’Institut de France, or the French Institute, in the Bibliotheque Mazarine. (L-R): Jean Leclant, Maurice Druon, Pierre Messmer, Paul Germain, Serge Nigg and Francois Gros. / Γάλλοι ακαδημαϊκοί στην Βιβλιοθήκη Μαζαρίνου της Γαλλικής Ακαδημίας: ανάμεσά τους, καθιστός αριστερά ο Ζαν Λεκλάν και αντικρυστά του επίσης καθιστός ο επίσης ακαδημαϊκός πρώην πρωθυπουργός Πιέρ Μεσμέρ, ο οποίος ακόμη πιο πριν ήταν υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Πομπιντού που κράτησε το βάρος της εξουσίας κατά την απουσία του Σαρλ ντε Γκωλ στην Γερμανία, την πιο κρίσιμη στιγμή της εξέγερσης του Μαΐου 1968, έτσι εξασφαλίζοντας την εξαφάνιση της αριστερής πανούκλας από τους δρόμους, τα πανεπιστήμια και τα εργοστάσια της Γαλλίας.

Pope Benedict XVI is greeted by Gabriel de Broglie, Helene Carrere d’Encausse and Jean Leclant, members of French Institute, during a visit to the French Institute in Paris. Κατά την επίσκεψη του Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ’ στην Γαλλική Ακαδημία: οι πέντε ισόβιοι γραμματείς των τμημάτων της τον υποδέχονται μαζί με τον καγκελάριο του Institut de France. Διακρίνονται εδώ από τα αριστερά προς τα δεξιά: Λεκλάν, Καρέρ ντ’ Ανκός, και ντε Μπρόλι.

Ως αιγυπτιολόγος, ο Λεκλάν εκλέχθηκε το 1974 ως ακαδημαϊκός στην Académie des inscriptions et belles-lettres και το 1983 εκλέχθηκε ισόβιος γραμματέας — θέση στην οποία παρέμεινε για 28 χρόνια μέχρι τον θάνατο το 2011 (σε ηλικία 91 ετών). Σχετικά: 

https://fr.wikipedia.org/wiki/Jean_Leclant 

https://en.wikipedia.org/wiki/Jean_Leclant 

 

Εκτός από αιγυπτιολόγος, ο Λεκλάν ήταν ο ιδρυτής του αυτονομηθέντος επιστημονικού τομέα της Μεροϊτολογίας. Ο τέταρτος τόμος της τιμητικής σειράς που εκδόθηκε από το Institut français d’Archéologie orientale (στο Κάιρο) με φωτογραφία εξωφύλλου μία περίτεχνη φιάλη, η οποία ανασκάφηκε στην Μερόη (σήμερα Μπαγκραουΐγιε), πρωτεύουσα του αρχαίου σουδανικού βασιλείου Κους (το οποίο οι Αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι ονόμαζαν ‘Αιθιοπία’ – έθνος, χώρα, και κράτος άσχετο με την σύγχρονη Αβησσυνία, η οποία έχει υπεξαιρέσει το όνομα ‘Αιθιοπία’). Η υάλινη φιάλη φέρει την επιγραφή “εποίησεν”, κάτι το οποίο ερμηνεύεται ως παρουσία ελληνομαθών γραφέων στην αυλή της Μερόης. Σχετικά με την τετράτομη σειρά: https://www.persee.fr/docAsPDF/dha_0755-7256_1996_num_22_2_2314.pdf

Την ίδια φιάλη είχα επιλέξει ως στοιχείο του φωτογραφικού υλικού το οποίο δημοσιεύθηκε στο βιβλίο μου Περίπλους της Ερυθράς Θαλάσσης (εκδόσεις Στοχαστής, Αθήνα, 1994), έτσι καθιστώντας το εν λόγω μνημείο γνωστό για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ήταν η μία από τις ένδεκα φωτογραφίες οι οποίες συνόδευσαν το όλο κείμενο. Το βιβλίο ολόκληρο υπάρχει και ως PDF εδώ: https://www.academia.edu/50009926/ΠερίπλουςτηςΕρυθράς_Θαλάσσης_Periplus_of_the_Red_Erythraean_Sea

Για την γεωργιανής (από πατέρα) και ρωσσικής-γερμανικής (από μητέρα) καταγωγής καθηγήτριά μου στο Institut d'études politiques de Paris (1980-1981, όπου επήρα μαζί της ένα DEA σε σοβιετολογία), πρώην ευρωβουλευτή, φίλη του Ζακ Σιράκ και του Βλάντιμιρ Πούτιν, Ελέν Καρέρ ντ’ Ανκός (γεννημένη το 1929), έχω να πω ότι την γνώρισα στην πιο παραγωγική (συγγραφικώς) περίοδο της ζωής της. Εκλέχτηκε ακαδημαϊκός το 1990 (στην Académie française για την συγγραφική και όχι την καθαυτό επιστημονική της συμβολή — αλλοιώς θα της αναλογούσε μία θέση στην Académie des sciences morales et politiques, όπου ήταν και ο δάσκαλός της Ζαν Μπατίστ Ντυροζέλ, και ήταν η πρώτη γυναίκα η οποία εκλέχθηκε ισόβια γραμματέας (το 1999) ενός από τα πέντε τμήματα της Γαλλικής Ακαδημίας (Institut de France).

https://www.academie-francaise.fr/les-immortels/helene-carrere-dencausse 

https://ru.wikipedia.org/wiki/Каррер_д’Анкосс,_Элен  

https://fr.wikipedia.org/wiki/H%C3%A9l%C3%A8ne_Carr%C3%A8re_d%27Encausse 

https://en.wikipedia.org/wiki/H%C3%A9l%C3%A8ne_Carr%C3%A8re_d%27Encausse 

Ελέν Καρέρ ντ’ Ανκός και Βλάντιμιρ Πούτιν 

Former French President of the French Republic Jacques Chirac and Helene Carrere-d’Encausse attend Lise Graf receives the “Croix de Grand Officier dans l’ordre du Mérite” at “La Grande Chancellerie de la Legion d’Honneur” on January 27, 2010 in Paris, France. Ελέν Καρέρ ντ’ Ανκός και Ζακ Σιράκ

FRANCE – NOVEMBER 20: State Banquet at the palace of Elysee. Helene Carrere d ‘Encausse and the president Chirac in Paris, France on November 20, 2006

FRANCE – DECEMBER 16: Jean-Marie Rouart, Valery Giscard D’Estaing and Helene Carrere d’Encausse in Paris, France on December 16, 2004. Ελέν Καρέρ ντ’ Ανκός και Βαλερύ Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, ο οποίος είναι επίσης μέλος της ίδιας σειράς της Γαλλικής Ακαδημίας

Helene Carrere D’Edncausse, Bernadette Chirac and Marie Noelle Rose at Pompidou Foundation- Award Ceremony For The “Chevalier de la Legion d’Honneur” To Bernadette Chirac. Ελέν Καρέρ ντ’ Ανκός και Μπερναντέτ Σιράκ

Helene Carrere d’Encausse is a French scholar and historian who wrote L’Empire éclaté in 1978. She was elected permanent secretary of the Academie Francaise in 1999.

Οι πολιτικές, ιδεολογικές και θεωρητικές απόψεις, τοποθετήσεις και δραστηριότητες ενός ανθρώπου δεν επιτρέπεται να επηρεάζουν την περί του συγκεκριμένου ανθρώπου επιστημονική-μορφωτική-πνευματική αποτίμηση εκ μέρους ενός άλλου επιστήμονα με ολοσχερώς αντίθετες πολιτικές, ιδεολογικές και θεωρητικές απόψεις, τοποθετήσεις και δραστηριότητες. Η πάντοτε εμφανώς δεξιά Ελέν Καρέρ ντ’ Ανκός ήταν φοιτήτρια του αριστερού Μαξίμ Ροντενσόν, ο οποίος ήταν ο καθηγητής με τον οποίο εκείνη ετοίμασε την υφηγεσία της. Αλλά πάντοτε διετήρησαν μία απόλυτη και αμοιβαία εκτίμηση μεταξύ τους και το έκαναν αυτό δημοσίως γνωστό στην κάθε ευκαιρία. Κάθε άλλη συμπεριφορά ή έκφραση θα ήταν τόσο περίπτυστη όσο η γενικευμένη και ανίατη νεοελληνική μιζέρια και φτήνια.

Helene Carrere d’Encausse. Historiadora, escritora. Secretaria Perpetua de la Academia de la lengua francesa desde 1999. Primera mujer elegida en ese puesto. En la biblioteca del “Institut de France”. Paris, Francia. 8/06/2021

Helene Carrere d’Encausse poses in the Institut de France library prior to an annual public session at the Academie francaise in Paris, France, December 1, 2016

Ο φίλος μου ο Νίκος είχε γράψει σε κάποια κείμενά του πολλά από όσα του είχα πει για αυτήν την (συμπτώσεις!!) μαθήτρια του καθηγητή μου (!! η Καρέρ ντ’ Ανκός πέρασε το ντοκτορά ντ’ ετά / doctorat d'État / υφηγεσία της με τον Μαξίμ Ροντενσόν, και εννοείται ότι -όπως και κείνος- ξέρει άπταιστα τουρκικά). Θα βρω τα κείμενα του Νίκου εκείνα, τα οποία επίσης αναφέρονται σ’ εμένα, και θα τα αναδημοσιεύσω. Υποθέτω ότι, αν δεν γνωρίζεις την «grande Hélène», όπως πολλοί την αποκαλούσαν από τα τέλη του 80 (εννοώντας την Καρέρ ντ’ Ανκός και …. όχι την Αρβελέρ), σίγουρα θα ξέρεις την μικρότερη σε ηλικία ξαδέρφη της! Έχει το πατρικό επώνυμο της καθηγήτριάς μου, …  ზურაბიშვილი. Ω! Ξέχασα! Δεν έχεις ιδέα από γεωργιανά ακόμη. Ίσως στο μέλλον! Ελληνικά λοιπόν: Ζουραμπισβίλι!

 

Ακριβώς! Η σημερινή πρόεδρος της Γεωργίας, Σαλώμη Ζουραμπσβίλι, παραιτήθηκε από την γαλλική της υπηκοότητα για να εκλεγεί πρόεδρος. Παλαιότερα, είχε χρηματίσει υπουργός Εξωτερικών της Γεωργίας, ενώ για μία σύντομη περίοδο ήταν ταυτόχρονα και υπάλληλος του Γαλλικού Υπουργείου Εξωτερικών (κάτι που απετέλεσε την κύρια σταδιοδρομία της).

Σαλώμη Ζουραμπισβίλι: μία γεωργιανής καταγωγής γαλλίδα, πρόεδρος της Γεωργίας

Όταν λοιπόν με το καλό μάθεις και γεωργιανά, θα διαβάσεις και αυτό για την καθηγήτριά μου:

https://ka.wikipedia.org/wiki/ელენ_კარერ_დ%27ანკოსი 

όπως και αυτό για την ξαδέρφη της:

https://ka.wikipedia.org/wiki/სალომე_ზურაბიშვილი 

Μέχρι τότε αυτά είναι καλά: 

https://en.wikipedia.org/wiki/Salome_Zourabichvili 

Ακόμη και η αγγλική wikipedia δημοσιεύει τα των οικογενειακών σχέσεων των δύο Ζουραμπισβίλι.

https://en.wikipedia.org/wiki/Salome_Zourabichvili#Early_life_and_education 

 

Η Αρβελέρ δεν υπερασπίσθηκε τον Ντυροζέλ, όταν γινόταν ο μεγάλος θόρυβος  

Αλλά, εγώ θυμάμαι πολύ καλά ότι το 1989-1990, όταν ξέσπασε η όλη φασαρία και φυσικά η Αρβελέρ ήταν ήδη σύμβουλος της Εκδοτικής Αθηνών (με την οποία συνεργαζόμουν τακτικά και σε πολλούς τόμους από το 1985), εκείνη ετήρησε σιγήν ιχθύος. Θυμάμαι ότι είχα προσπαθήσει τότε να ερμηνεύσω την στάση της αυτή με βάση τις σπουδές μου στην αιγυπτιολογία.

 

Δόξω τω Θεώ (ή μάλλον δόξα τω Ρα) είχα πολύ καλά μελετήσει τον Οσίρειο Μύθο και την εννεαδική κοσμοθεωρία της Ιουνού (Ηλιούπολης), από την οποία αργότερα προέκυψε ο Ισιδισμός, ο οποίος -στα Ανατολιστικά (και όχι ‘Ελληνιστικά’) Χρόνια (όπως διαστρβλωτικά πολλοί αποκαλούν)- είχε διαδοθεί εκτεταμένα σε Ελλάδα, Ρώμη, Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την υπόλοιπη Ευρώπη, ολότελα σβύννοντας τις παλαιότερες ντόπιες θρησκείες. Κατά το αφηγηματικό τμήμα του Οσιρείου Μύθου (για τον οποίο τόσο σεβασμό εξέφρασε ο Πλούταρχος, αρχιερέας του Μαντείου των Δελφών, ώστε να συγγράψει ολόκληρο έργο Περί Ίσιδος και Οσίριδος), αφού ο Σηθ κατακομμάτιασε το Οσίρειο Σώμα, διασκόρπισε τα μέλη και η Ίσιδα άρχισε την απεγνωσμένη προσπάθειά της ανακάλυψης και συλλογής των μελών αυτών με σκοπό την επανασύσταση του Οσιρείου Σώματος. Όμως τότε έγινε αντιληπτό ότι από όλα τα μέλη έλειπε μόνον το ανδρικόν μόριον (το οποίο στα αρχαία ελληνικά επίσης λέγεται αιδοίον). 

 

Έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η Αρβελέρ τηρούσε σιγήν ιχθύος επειδή ίσως είχε καταπιεί κάτι. 

 

Εδώ θα βρεις το απόσπασμα από την 18η παράγραφο του Περί Ίσιδος και Οσίριδος του Πλουτάρχου:

Μόνον δὲ τῶν μερῶν τοῦ Ὀσίριδος τὴν Ἶσιν οὐχ εὑρεῖν τὸ αἰδοῖον· εὐθὺς γὰρ εἰς τὸν ποταμὸν ῥιφῆναι καὶ γεύσασθαι τόν τε λεπιδωτὸν αὐτοῦ καὶ τὸν φάγρον καὶ τὸν ὀξύρυγχον, {ὡς} οὓς μάλιστα τῶν ἰχθύων ἀφοσιοῦσθαι· τὴν δ´ Ἶσιν ἀντ´ ἐκείνου μίμημα ποιησαμένην καθιερῶσαι τὸν φαλλόν, ᾧ καὶ νῦν ἑορτάζειν τοὺς Αἰγυπτίους.

https://el.wikisource.org/wiki/Περί_Ίσιδος_και_Οσίριδος_(Πλούταρχος) 

https://en.wikisource.org/wiki/Plutarch%27s_Moralia_(Loeb)/Isis_and_Osiris#18 

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A2008.01.0239 

https://en.wikipedia.org/wiki/Osiris 

https://en.wikipedia.org/wiki/Osiris_myth#Death_and_resurrection_of_Osiris 

 

Νάτος και ο αιγυπτιακός ιχθύς Μετζέντ, …. ο άτιμος!

https://en.wikipedia.org/wiki/Medjed_(fish) 

 

Όσιρις, Άνουβις και Ώρος σε τοιχογραφία από τον τάφο του Χορεμχέμπ, στις Δυτικές Θήβες – Λούξορ

Σύγχρονη απόδοση του διαμελισμού του Οσιρείου Σώματος από τον Σηθ – Αιγυπτιακό Σατανά

Η Ίσις, ως πτηνό, συνευρίσκεται με τον νεκρό Όσιρη, πριν αυτός διαμελισθεί. Στην υπερχρονική, μυθική και συμβολιστική αυτή αναπαράσταση παρευρίσκονται ο Ώρος (αριστερά) και η Ίσιδα με την συνήθη μορφή της (δεξιά).

Η διαδικασία επανασύστασης του διαμελισμένου Οσίρειου Σώματος σε ανάγλυφα από τον Ναό της Ίσιδας στο Νησί Παϊρέκ (Φίλαι), Ασουάν

Ο Ώρος, Αιγυπτιακός Μεσσίας, απεικονιζόμενος ως Αρχετυπικός Αίλουρος, εξοντώνει τον Απέπ (Άποφη): απώατη καταγωγή της μυθικής-εσχατολογικής-σωτηριολογικής αναφοράς της -κατά τα λοιπά ‘χριστιανικής’- Αποκάλυψης του Ιωάννου (Κ’ 2): καὶ ἐκράτησε τὸν δράκοντα, τὸν ὄφιν τὸν ἀρχαῖον, ὅς ἐστι Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην, καὶ ἔδησεν αὐτὸν χίλια ἔτη,

Ο Ώρος, Αιγυπτιακός Μεσσίας εξοντώνει κατά το Πλήρωμα του Χρόνου τον Σηθ-Αντίχριστο, αναπαριστώμενο ως ιπποπόταμο (και ενίοτε ως κροκόδειλο) στα ανάγλυφα του Ναού του Ώρου στο Εντφού.

Τώρα μπορεί η προσέγγισή μου αυτή να είναι εσφαλμένη και η τοποθέτησή μου ενδεχομένως λαθεμένη.

 

Ίσως η εν Ελλάδι ασκόπως περιδιαβαίνουσα Αρβελέρ να μην είχε καταπιεί ό,τι πρόλαβαν και άρπαξαν ο φάγρος και ο οξύρρυγχος. Σωστά. Τότε όμως θα έχει μάλλον καταπιεί την κάμηλον — κάτι που είναι απείρως χειρότερον.

Αυτό θυμίζει λίγο το καινοδιαθηκικό (Κατά Μαθαίον ΚΓ’ 24): 

ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες! 

 

Σε αφήνω εσένα, φίλε μου, να αποφασίσεις ποια ερμηνεία, αιγυπτιακή οσίρεια ή βιβλική ιησουϊκή, αφορά την περίπτωση.

 

Εγώ είμαι τόσο μακριά από εκείνο τον θεοκατάρατο τόπο, ώστε όλα τα παλιά να έχουν πάψει να με απασχολούν.

 

Και τα παρόντα εκεί διαδραματιζόμενα με πείθουν ότι έχω μόνον ένα ουσιαστικό πράγμα να κάνω στην ζωή μου: να απομακρυνθώ ακόμη περισσότερο.

 

Όσο για το τι είπε η Αρβελέρ είπε αναφορικά με την ναυμαχία της Σαλαμίνας, ειλικρινά ούτε εγώ νοιάζομαι, ούτε και ο φάγρος και ο οξύρρυγχος! Για τον θέμα αυτό έγραψε ο Πλούταρχος το Περί Ηροδότου κακοηθείας, ολοσχερώς και αμετακλήτως σβύννοντας τον τρισάθλιο προδότη της Καρίας και την γελοία ψευδοϊστορία του.

https://el.wikisource.org/wiki/Περί_της_Ηροδότου_κακοηθείας_(Πλούταρχος)

 

Ο Ρα μαζί σου — και μακριά από την Αρβελέρ και τα βρωμερά και διεφθαρμένα υποκείμενα, τα οποία την κολακεύουν για να αρπάξουν κανένα ψαροκόκκαλο από τα όσα της πετάνε ψευτο-Έλληνες Λονδρέζοι εφοπλιστές, οι οποίοι είναι οι μόνοι πραγματικοί προωθητές και διακινητές του ανύπαρκτου ελληνισμού, του ελληνοκεντρικού ρατσισμού, του αντιτουρκισμού, του εθνικισμού, και της κάθε διανοητικής μόλυνσης. 

 

Θυμήσου τον φάγρο και τον οξύρρυγχο, και τρέμε!

Σαμσαντίν