Ντυροζέλ, Αρβελέρ, Μεγαλομμάτης κι η Ελληνική Παθογένεια ΙΙ – Ο Αμόρφωτος Ελύτης κι οι Βλακείες του

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ” 

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 25η Ιουλίου 2019. 

Στο δεύτερο και τελευταίο μέρος της παρουσίασής του, ο κ. Μπαϋρακτάρης θέτει μερικά από τα πιο καθοριστικά υπαρξιακά θέματα για την χώρα η οποία ακούει στο παράδοξο όνομα ‘Ελλάδα’. Επιχειρώντας να εξηγήσει για ποιο λόγο συνέβη στην Ελλάδα το ανήκουστο, δηλαδή η ομαδική παράκρουση αναφορικά με το ολόσωστο και θαυμάσιο βιβλίο του Ζαν Μπατίστ Ντυροζέλ, ο φίλος κ. Μπαϋρακτάρης θίγει μερικούς απο τους ακρογωνιαίους λίθους του σαθρού, ψευδέστατου και ανυπόστατου παρασκευάσματος το οποίο Άγγλοι και Γάλλοι διεθνώς λανσάρισαν ως ‘κράτος’ το 1828. Τότε, οι διεστραμμένοι και θεόστραβοι γαλλο-, αγγλο- και γενικώτερα δυτικο-σπουδαγμένοι ψευτο-διανοούμενοι, ψευτο-καθηγητές, ψευτο-ιστορικοί και ψευτο-πνευματικοί παράγοντες άρχισαν να διαδίδουν τις ποικίλες, ανόητες και ασυνάρτητες παραμέτρους του ψευτο-ιστορικού δόγματος και της διεστραμμένης και παρανοϊκής εκπαίδευσης η οποία επιβλήθηκε δικτατορικά στην χώρα επί δύο αιώνες, μετατρέποντας τους εντόπιους από κανονικούς ανθρώπους και φυσικά Ρωμιούς σε σατανικά και αυτοκαταστροφικά τέρατα ονομασμένα ‘Έλληνες’. 

Οι λέξεις ophthalmologie (στα γαλλικά) και ophthalmology (στα αγγλικά) όντως και υπήρχαν και το 1790! Αλλά κανένας -νορμάλ άνθρωπος- Ρωμιός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν υπερηφανευόταν ότι οι πρόγονοί του ήσκησαν ‘πολιτιστική επίδραση’ στους δυτικο-Ευρωπαίους επειδή οι τελευταίοι χρησιμοποιούσαν ήδη τότε “λέξεις παρεμφερούς ετυμολόγησης”. Αλλά το σιχαμερά διεστραμμένο έκτρωμα ψευτο-ανθρώπου, το οποίο ακούει στο γελοίο παρατσούκλι ‘Έλληνας’, έχει ζωτική ανάγκη να πιστέψει στο ψέμμα αυτό, επειδή από αυτό εξαρτάται ο ίδιος τόσο όσο και ο Δράκουλας από το αίμα των θυμάτων του. Γιατί; Γιατί αν αφαιρέσεις τα ψέμματα από την γελοία ψευδο-ταυτότητα του ‘Έλληνα’, τότε -ακαριαία, αυτόματα και αμετάκλητα- αυτός διαλύεται στα εξ ων συνετέθη, και συνεπώς το ακόμη και σε ζόμπι υπαρκτό ένστικτο της αυτοσυντήρησης δραστηριοποιείται και τον προσκολλάει ακόμη πιο έντονα στο βρωμερό όπιο του ανύπαρκτου “ελληνισμού”, την βρωμερή ντρόγκα δηλαδή που παράγει τα σύγχρονα καταγέλαστα αποβράσματα της νοτιο-βαλκανικής παράνοιας Όμως το 2021, αυτά τα αποβράσματα έφθασαν στο τέλος τους, επειδή οι εκεί συγκεντρωμένοι και δεόντως προετοιμασμένοι ποικίλοι Νιγηριανοί, Φούλα, Γιορούμπα, Μπαντού, Μπαλούτς, Παστούνοι, Πουντζάμπι, Μπενγκαλέζοι, Κουρμάντζι, Βέρβεροι και άλλοι λαθρομετανάστες δεν θα έχουν καμμία δυσκολία να τους εξαλείψουν. 

Αυτό είναι το επίτευγμα των κρετίνων κακούργων σημερινών ψευτο-καθηγητών των ψευτο-ελληνικών πανεπιστημίων, των οποίων όλα τα συγγράμματα πρέπει να καούν και να γίνουν στάχτη όπως και οι ίδιοι: παρατείνοντας την διάδοση του ψευτοϊστορικού δόγματος του ‘ελληνισμού’, μετέτρεψαν το ευρωπαϊκό ψευτο-κράτος τους σε αφροασιατικό Λαθρομεταναστιστάν, όπου οι γελοίοι ανδριάντες των ψευδο-ηρώων της ψευδο-ελληνικής ψευδο-επανάστασης θα έχουν σύντομα την τύχη των αγαλμάτων των Καντάφι, Σαντάμ Χουσεΐν, κλπ. Πλην όμως στο Ιράκ και στην Λιβύη, καλώς ή κακώς, ντόπιοι (και όχι αλλοδαποί) γκρέμισαν τα αγάλματα των ηλιθίων τυράννων τους. Αλλά στην πολύ κατώτερη, ευτελέστερη και αθλιώτερη Ψωροκώσταινα, το έργο θα διεκπεραιώσουν τα αρκετά εκατομμύρια λαθρομεταναστών τα οποία καλοδέχθηκε εκεί η πολιτική, οικονομική, θρησκευτική, ακαδημαϊκή, καλλιτεχνική και δημοσιογραφική ελίτ, κατεχόμενη από το απύθμενο ψυχολογικό κόμπλεξ του ομοφυλοφιλικού αυτο-ταπεινωτικού εξευτελισμού το οποίο την κυριεύει και την καθοδηγεί έως τον τελικό της όλεθρο, συμπαρασύροντας μαζί της όσους ηλίθιους μένουν ακόμη στο θεοκατάρατο εκείνο τόπο. 

——————————————————  

Ντυροζέλ, Αρβελέρ, Μεγαλομμάτης κι η Ελληνική Παθογένεια ΙΙ – Ο Αμόρφωτος Ελύτης κι οι Βλακείες του

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/07/25/ντυροζέλ-αρβελέρ-μεγαλομμάτης-κι-η-ελ/ 

========= 

Ντυροζέλ, Αρβελέρ, Μεγαλομμάτης κι η Ελληνική Παθογένεια ΙΙ – Ο Αμόρφωτος Ελύτης κι οι Βλακείες του

 greeksoftheorient Ευρώπη - Πολιτική & Οικονομία, Εθνικισμός, Πατριωτισμός, Αντιτουρκισμός, Ανθελληνισμός, Εκπαίδευση - Education, Ελλάδα & Ευρώπη, Ελλάδα - Πολιτική, Ελληνικός τύπος και ΜΜΕ, Ιστορία - History, ελληνική κοινωνία July 25, 2019 0 Minutes

Σε ένα πρόσφατο κείμενό μου αναφέρθηκα στην υπόθεση Ντυροζέλ που ξέσπασε στην Ελλάδα το 1990, όταν ο κυρυφαίος Γάλλος ιστορικός και ακαδημαϊκός δημοσίευσε κατ’ εντολήν της Επιτροπής (Commission) της τότε ΕΟΚ ένα βιβλίο (Ευρώπη: Ιστορία των Λαών της), το οποίο επρόκειτο να διανεμηθεί και έκτοτε διανέμεται σε όλα τα λύκεια όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διδάσκεται κανονικά ως Ευρωπαϊκή Ιστορία (αν και πιο σωστό θα ηταν να χαρακτηριστεί ως ‘ευρωπαιο-κεντρική’ Ιστορία), αφού μεταφράστηκε σε όλες τις τότε επίσημες ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως και στις γλώσσες των ευρωπαϊκών χωρών που προσχώρησαν πιο πρόσφατα.

 

Το κείμενό μου αυτό βρίσκεται εδώ:

“Μόνον ο Ντυροζέλ δικαιώθηκε” – Αρβελέρ, Μεγαλομμάτης και η Ελληνική Παθογένεια

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/07/18/μόνον-ο-ντυροζέλ-δικαιώθηκε-αρβελέ/

 

Το κείμανο περιλαμβάνει τις εξής δύο ενότητες:

Ι. Πως έμαθα για την Υπόθεση Ντυροζέλ

ΙΙ. Το Πρόβλημα: η Υπόθεση Ντυροζέλ (Jean Baptiste Duroselle)

 

 

Το πρόβλημα στην Ελλάδα ήταν ότι το βιβλίο αυτό θεωρήθηκε ως εξεπίτηδες ανθελληνικό, επειδή δεν αναφερόταν στην αρχαία Ελλάδα και στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην έκταση, στην οποία οι αμόρφωτοι και κρετίνοι Έλληνες δημοσιογράφοι, ψευτο-επιστήμονες των πανεπιστημίων, και τιποτένιοι πολιτικοί νόμιζαν / πίστευαν ότι θα έπρεπε να αναφέρεται. Προκλήθηκε τότε μια ανείπτωτη υστερία με κατακλυσμό άρθρων και γραμμάτων στα ελληνικά ΜΜΕ, με απίστευτα βαρβαρικές κι ηλίθιες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, και με απερίγραπτο ανταγωνισμό βλακών στο ποιος θα υπερθεματίσει ομιλώντας εναντίον του ββλίου, του συγγραφέα, της ΕΟΚ, και της Δύσης γενικώτερα, ενώ κανένας δεν είχε καν διαβάσει το βιβλίο εφόσον, αυτό δεν είχε ακόμη εκδοθεί αλλά βρισκόταν σε επίπεδο δοκιμίων.

 

Συνέπεια αυτής της παρανοϊκής κατάστασης ήταν ότι το βιβλίο του Ντυροζέλ δεν μεταφράστηκε στα ελληνικά και δεν διδάσκεται στα ελληνικά λύκεια, έτσι μετατρέποντας την Ελλάδα στην μόνη χώρα που δεν ακολουθεί τις άλλες στην διδασκαλία κι εκμάθηση της Ευρωπαϊκής Ιστορίας αλλά μένει προσκολλημένη στα ψέμματα και τις αηδίες που διαδίδονται στην χρεωκοπημένη χώρα για την τάχα σημαντική αλλά πραγματικά όχι τόσο σημαντική ιστορία της.

 

Οπότε, εμπράκτως κι ενσυνειδήτως η Ελλάδα αποτέλεσε κι αποτελεί από το 1990 και μετά τον ψωριάρη της Ευρώπης κατά το ρητό ‘Όλοι όλοι αντάμα κι ο ψωριάρης χώρια’. Δεν περιέγραψα τυχαία την Ελλάδα ως ‘χρεωκοπημένη χώρα’. Σε προ ετών συνέντευξή της η βυζαντινολόγος ιστορικός Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, μιλώντας για την ελληνική χρεωκοπία, περιέγραψε το φαινόμενο ως κυρίως μορφωτικών – και όχι μόνον οικονομικών – αιτίων και για παράδειγμα έφερε και περιέγραψε την υπόθεση Ντυροζέλ, λέγοντας μάλιστα ότι ήταν έκτοτε σαφές ότι η Ελλάδα βάδιζε στραβά και ότι όλα αυτά θα είχαν πολύ κακό τελειωμό. Στο προηγούμενο κείμενό μου υπάρχει σύνδεσμος με το συγκεκριμένο απόσπασμα της συνέντευξης εκείνης, στο οποίο η διακεκριμένη Ελληνίδα και Γαλλίδα ιστορικός περιγράφει τον Ντυροζέλ ως τον καλύτερο Γάλλο ιστορικό.

 

 

Ο μόνος, ο οποίος ήδη τότε σθεναρά εναντιώθηκε στα όσα ελέγοντο στην Ελλάδα εναντίον του Ντυροζέλ, ήταν ο Έλληνας ανατολιστής ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας, καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης, ο οποίος νεαρός τότε (34 ετών) είχε μόλις περάσει την διδακτορική διατριβή του στην Γερμανία (σε ασσυριολογία κι αιγυπτιολογία) και μάλιστα ονομαζόταν ακόμη Κοσμάς Μεγαλομμάτης, εφόσον δεν είχε ακόμη προσχωρήσει στο Ισλάμ (κάτι που συνέβη δυο χρόνια αργότερα). Στο προαναφερμένο μου κείμενο περιγράφω περιληπτικά την αντίδραση του κ. Μεγαλομμάτη, την δημοσιευμένη Συνηγορία του υπέρ της Ιστορίας Ντυροζέλ, την επικοινωνία του με τον Γάλλο ακαδημαϊκό (και φίλο των Γάλλων καθηγητών του κ. Μεγαλομμάτη), και τις επαφές του με τον τότε πρόεδρο της Επιτροπής της ΕΟΚ (και βασικό παραλήπτη υπέρμετρων κι ηλίθιων ελληνικών διαμαρτυριών) Ζακ Ντελόρ τον οποίο (όπως και πολλούς ευρωβουλευτές) ενημέρωσε για τα αίτια αυτής της βαρβαρικής και παρανοϊκής στάσης των ελληνικών αρχών και του ελληνικού λαού, καθώς και για την ψευτοϊστορία που έχει τυραννικά και διδακτορικά επιβληθεί στην Ελλάδα από την εποχή της σύστασης του νεοελληνικού κράτους.

 

Όπως ήδη ανέφερα στο προηγούμενο κείμενο, όταν ξέσπασε αυτή η υπόθεση, εργαζόμουν εκτός Ελλάδας και ούτως ή άλλως, ήδη από καιρό δεν παρακολουθούσα τα ψευδολογούντα κι αποβλακωτικά ελληνικά ΜΜΕ της διαπλοκής και της διαφθοράς. Οπότε, έμαθα σχετικά με την υπόθεση αυτή μόλις το 2011 και μάλιστα χάρη σε φίλους. Και μόλις εφέτος είχα λίγο χρόνο για να κάνω μια σχετική online research και να δω τι αντίκτυπος από αυτή την υπόθεση έχει μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες μείνει στο ιντερνέτ, το οποίο ως γνωστόν δεν υφίστατο τότε παρά μόνον σε ελάχιστες χώρες, σε εμβρυακή μορφή και σε πολύ περιορισμένη έκταση.

 

Μου δημιούργησε λοιπόν οικτρή κι αλγεινή εντύπωση το τι βρήκα στο ιντερνέτ σχετικά με αυτή την υπόθεση: από υστερικές κραυγές μέχρι άθλιες ύβρεις εναντίον της καθ. Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ. Πολύ λίγοι έχουν μιλήσει εναντίον του προβλήματος αυτού και κατήγγειλαν την υστερία που είχε καταλάβει μάλιστα και επώνυμους, όπως τους ιστορικούς Ανδρόνικο και Σακελλαρίου και τον ποιητή Αλεπουδέλη (που έγινε γνωστός με το επώνυμο Ελύτης). Πριν παραθέσω μια επιλογή από αποσπάσματα και τα σχολιάσω, θα αναφερθώ στα αίτια της υπόθεσης αυτής που κατεξευτέλισε την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είκοσι σχεδόν χρόνια πριν γίνει η χώρα ο γελοίος περίγελως των Ευρωπαίων και καταλήξει ως χρεοδουλοπαροοικία, όπως σωστά περιγράφει ο Γιάννης Βαρουφάκης. Σ’ αυτό όμως δεν έφταιξαν ούτε η εχθρότητα των άλλων, ούτε πλεκτάνες και συνωμοσίες, αλλά το …. ξερό μας το κεφάλι.

 

ΙΙΙ. Το Ιστορικό Ψέμμα μέσα στο οποίο ζουν οι Νεοέλληνες, ένας Λαός χωρίς Ταυτότητα

 

Ό,τι μαθαίνουν επί δύο σχεδόν αιώνες οι Νεοέλληνες ως Ελληνική Ιστορία είναι ένα απόλυτο ψέμμα και δεν υπήρξε ποτέ. Ακόμη και το τι μέσα στο ψέμμα αυτό αποτελεί ένα αληθινό στοιχείο είναι στραβά τοποθετημένο, ιδωμένο και μαθημένο.

 

Το ιστορικό ψέμμα που διδάσκεται ως εθνικό ψευτοϊστορικό δόγμα έχει λαθεμένα στοιχεία όχι μόνον στην αφήγηση της Ιστορίας αλλά και σε τεχνικά, δομικά θέματα.

 

1. Ψέμμα το τι νοείται στην Ελλάδα ως ‘πολιτισμική επίδραση’

Ένα πρώτο παραχαρακτικό και παραμορφωτικό σημείο είναι το τι διδάσκεται και πιστεύεται στην Ελλάδα ως ‘επίδραση’ ενός πολιτισμού σε ένα άλλο. Αυτό είναι καταστροφικό διότι αλλοιώνει την πραγματικότητα σε τρομερό βαθμό και δίνει μια υπέρογκη αίσθηση κι υπερμεγέθη εκτίμηση του τι ήταν οι αρχαίοι Έλληνες κι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.

 

Δεν υπάρχει ετεροχρονισμένη επίδραση. Επίδραση ενός πολιτισμού σε ένα άλλο είναι μόνον θέμα ταυτόχρονων πολιτισμικών ανταλλαγών. Τον 2ο και το 1ο προχριστιανικό αιώνα, μια ιρανική θρησκεία, ο Μιθραϊσμός διαδόθηκε ανάμεσα στους Έλληνες. Αυτό είναι μια ιρανική επίδραση πάνω στην Ελλάδα.

 

Αλλά αν εγώ σήμερα γράψω ένα μυθιστόρημα με μιθραϊκή θεματολογία που να ανάγεται στην Ελλάδα, τον Πόντο, την Κομμαγηνή, την Μεσοποταμία και το Ιράν του 1ου προχριστιανικού αιώνα, αυτό δεν θα είναι ‘ιρανική επίδραση’. Είναι δική μου αναζήτηση, παιδεία και δημιουργία.

 

Δεν υπάρχει λοιπόν καμμιά αρχαιοελληνική ή ρωμαϊκή επίδραση στον Σέξπηρ (Ιούλιος Καίσαρ) ή στον Ρακίνα (Φαίδρα). Είναι νεώτερες, αγγλικές και γαλλικές, αναζητήσεις και δημιουργίες.

 

Αντίστοιχα, αν δώσω το όνομα Βεραθράγκνα (ενός θεού του Μιθραϊσμού) σε ένα μου παιδί, αυτό δεν αποτελεί ‘ιρανική επίδραση’ πάνω μου αλλά δική μου αναζήτηση, παιδεία κι επιλογή.

 

 

2. Γελοίο να θεωρούνται αρχαιοελληνικές λέξεις κι ονόματα ως ‘επίδραση’ πάνω στους σύγχρονους Ευρωπαίους

Αυτό χαρακτηρίζει μια πλειάδα συγχρόνων δυτικών ευρωπαϊκών επιστημών που χρησιμοποίησαν αρχαίες ελληνικές και λατινικές λέξεις για να δημιουργήσουν όρους. Για παράδειγμα, ο όρος ‘Ιχθυολογία’ δεν αποτελεί ελληνική επίδραση αλλά γλωσσική δημιουργία ενός νεώτερου Ευρωπαίου επιστήμονα, ο οποίος θέλησε έτσι να προσδιορίσει την επιστήμη που μελετάει τα ψάρια.

 

Αυτό, στην αμόρφωτη, ηλίθια κι αποβλακωμένη Ελλάδα, λανσάρεται για πολιτικούς λόγους ως ‘ελληνική επίδραση πάνω στους Ευρωπαίους’. Ο σκοπός αυτής της οικτρής αθλιότητας είναι να φουσκώσει σαν γαλοπούλα το όποιο θύμα πιστέψει την βλακεία αυτή, και ‘μάθει’ ο κάθε απορφανισμένος από εθνική ταυτότητα κάτοικος των Νοτίων Βαλκανίων πόσο τάχα επίδρασε η δήθεν χώρα του στον υπόλοιπο κόσμο και να καμαρώσει (βουλιάζοντας μέσα στο ψέμμα κι αφήνοντας τα καθάρματα που του πούλησαν το ψέμμα να κυβερνούν ανεξέλεγκτα όσο ο ίδιος ζει εκτός τόπου και χρόνου).

 

Καμμιά ελληνική επίδραση δεν υπάρχει στην εισαγωγή του όρου ‘Ιχθυολογία’ στις νεώτερες δυτικές ευρωπαϊκές γλώσσες. Θα υπήρχε όντως ελληνική επίδραση, αν υπήρχε μια τέτοια λέξη στην Αρχαία Ελλάδα για να περιγράψει ένα κλάδο των Φυσικών Επιστημών της εποχής (αλλά δεν υπήρχε), αν ο όρος είχε στην συνέχεια περάσει στην Ρώμη και στην Νέα Ρώμη – Κωνσταντινούπολη κι εκείθεν, έπειτα από συνεχή χρήση ανά τους αιώνες, στους νεώτερους ευρωπαϊκούς λαούς.

 

Βεβαίως και υπάρχει επίδραση των Αρχαίων Ελλήνων στους Ρωμαίους με τις χρήσεις όρων όπως Μεσοποταμία (Mesopotamia) και Αίγυπτος (Aegyptus) στα λατινικά. Αρχικά, οι Ρωμαίοι έμαθαν την Ανατολή με τα μάτια και το στόμα των Αρχαίων Ελλήνων και μόνον αργότερα είχαν άμεση επαφή και παρουσία, οπότε και αυθεντική, πρωτότυπη ρωμαϊκή γνώση της Ανατολής. Αλλά η διάδοση των παραπάνω όρων σε Ιταλούς, Ισπανούς, Γάλλους, κα είναι άμεση ρωμαϊκή επίδραση και μόνον έμμεση αρχαιοελληνική επίδραση. Αλλά δεν υπάρχει επίδραση στους Γερμανούς που χρησιμοποιούν τον όρο Zweistromland για την Μεσοποταμία.

 

Όπως έμαθα άλλωστε, στις μέρες εκείνης της παράνοιας, ο γνωστός ποιητής Οδυσσέας Αλεπουδέλης (που είναι γνωστός ως Ελύτης και που, όπως λένε οι πληροφορίες μου, πήρε ένα ψευτο-Νόμπελ για το οποίο πλήρωσαν κάτι χοντρά λεφτά κάποιοι Έλληνες εφοπλιστές) είπε την απροσμέτρητη βλακεία ότι τα ίδια τα προσωπικά ονόματα του Ντυροζέλ είναι ελληνικά!

 

Αυτό και μόνον δείχνει πόσο αμόμφωτη, άξεστη κι αστοιχείωτη είναι η ελληνική ελίτ σε όλες της τις όψεις (πολιτική, πνευματική, ακαδημαϊκή, επιστημονική, μορφωτική, πανεπιστημιακή, οικονομική, κλπ). Δεν αποτελεί άρχουσα τάξη αλλά καρα-τσογλαναρία του κερατά κατάλληλη μόνο για τον σκουπιδοτενεκέ των Γερμανών και των άλλων Ευρωπαίων, καθώς και για τον υπόνομο της Ιστορίας.

 

Το αμόρφωτο χαϊβάνι Ελύτης είναι ένα παρασκεύασμα της νεοελληνικής ψευτομασωνίας και της ελληνικής ελίτ που δεν ‘άντεχε’ να φαίνεται η γυφτιά του από το πραγματικό επώνυμο της οικογένειάς του (Αλεπουδέλης).

 

Ο τρισάθλιος λοιπόν ‘Ελύτης’ δεν είχε σπουδάσει ούτε αρχαία εβραϊκά, ούτε αρχαία αραμαϊκά (που ήταν η μητρική γλώσσα του Ιησού κι όλων των Ιουδαίων το θρήσκευμα τα τότε χρόνια), ούτε Ιστορία του Ιουδαϊσμού, ούτε Πρώιμη Χριστιανωσύνη, ούτε Γνωστικισμούς, ούτε Θεολογία της Καινής Διαθήκης, ούτε Ιστορία Θρησκειών, αλλά πετάχτηκε σα μπορδή για να μιλήσει και να πει το τι είπε.

 

Ξέχασε όμως ο αστοιχείωτος Ελύτης ότι το όνομα ‘Ιωάννης’ δεν είναι αρχαίο ελληνικό όνομα. Δεν έλεγαν έτσι ούτε τον πατέρα του Ησίοδου, ούτε τον γιο του Θουκυδίδη, ούτε τον ανηψιό του Πλάτωνα. Αποτελεί ελληνοποίηση του αρχαίου εβραϊκού ονόματος Γιοχανάν. Τίποτα περισσότερο. Είναι ιουδαϊκό και χριστιανικό.

 

Αντίστοιχα, ο όρος ‘βαπτιστής’ αποτελεί μόνον αρχαία ελληνική μετάφραση του αρχαίου εβραϊκού Χαματμπίλ που περιέγραφε την ιερατική ιδιότητα του Προδρόμου. Τίποτ’ άλλο. Είναι επίσης ιουδαϊκό και χριστιανικό.

 

Οπότε, τα γαλλικά ποσωπικά ονόματα Jean Baptiste που είναι αυτά του Ντυροζέλ (Duroselle) δεν είναι ελληνικά, ούτε στοιχειοθετούν ελληνική επίδραση πάνω σε Ρωμαίους και Γάλλους, αλλά είναι αρχαίας εβραϊκής καταγωγής (יוחנן המטביל Yokhanan HaMatbil) και τεκμηριώνουν απόλυτα μια πολιτισμική επίδραση των Ιουδαίων των χρόνων του Ιησού και των Αποστόλων πάνω σε Έλληνες, Ρωμαίους κι άλλους μεταγενέστερους ευρωπαϊκούς λαούς. Πολύ περισσότερο, επειδή ο Πρόδρομος ‘εβάπτιζε’ στον Ιορδάνη αλλά κανένας Σωκράτης ή Πλάτων δεν ‘εβάπτιζαν’ τους μαθητές τους στον Κηφισό ή τον Ιλισσό.

 

 

3. Ψέμμα η Ιστορική Συνέχεια των Ελλήνων

Για ποιο λόγο να ενδιαφερθεί κάποιος αν ένας αρχαίος λαός επηρέασε πολλούς άλλους ή όχι, αν ο πολιτισμός του ήταν σημαντικώτερος από τους πολιτισμούς άλλων ή όχι, ή αν η συνεισφορά του στην Παγκόσμια Ιστορία ήταν λιγώτερο σημαντική;

 

Στο παραπάνω ερώτημα η απάντηση περιλαμβάνει πολλούς λόγους.

 

Πρώτον, θα πρέπει να έχει επηρεαστεί από τα σύγχρονα ιδεολογήματα του ρατσισμού και του εθνικισμού που εισάγουν την έννοια της ψευτοϊστορίας στο καταστροφικό πέρασμά τους. Έτσι, ένα ψεύτικο παρελθόν παρουσιασμένο ως ανώτερο ‘δικαιολογεί’ πολιτικού χαρακτήρα επιλογές της εξουσίας και ενώνει-φανατίζει τις μάζες ώστε να μην αποτελούν εμπόδιο στις επιλογές αυτές.

 

Στην Ιστορία δεν παρατηρείται κάτι τέτοιο. Η πίστη μετράει, η πράξη στο παρόν μετράει, αλλά το παρελθόν είναι παρελθόν. Δεν μετράει. Οι παραδόσεις είναι πάντοτε ‘παρόν’ άλλωστε – ποτέ ‘παρελθόν’. Ένα παρελθόν παρουσιασμένο ως ανώτερο εκείνου γειτονικών εθνών δεν είχε ποτέ μνημονευθεί από τους Αρχαίους Έλληνες, τους Ρωμαίους, τους Χριστιανούς Ρωμιούς των αυτοκρατορικών χρόνων. Ποτέ δεν είπαν οι Αρχαίοι Έλληνες ότι σε κάποιο παρελθόν ήταν ‘ανώτεροι’ των Φοινίκων, των Βαβυλωνίων ή των Αιγυπτίων. Ποτέ δεν είπαν οι Ρωμαίοι ότι σε κάποιο παρελθόν ήταν ‘ανώτεροι’ των Ιρανών. Ποτέ δεν είπαν οι Χριστιανοί Ρωμιοί ότι σε κάποιο παρελθόν ήταν ‘ανώτεροι’ των Ιρανών ή των Αράβων ή των Σκυθών ή των Ινδών, κοκ. Ό,τι μετρούσε σε κάθε στιγμή ήταν η ισορροπία δύναμης, η κυριαρχία κι η επιβολή εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή.

 

 

 

Δεύτερον, αυτός που ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο (να ‘έχει’ ένα παρελθόν ανώτερο εκείνου ενός γειτονικού έθνους), θα πρέπει να βλέπει την Ιστορία ανταγωνιστικά, εχθρικά και κομπλεξικά. Πρόκειται για βασικά στοιχεία στην Ψυχολογία των Μαζών. Μόνον κάποιος λαός ή άνθρωπος που έχει νοιώσει πολύ σκουπίδι, πολύ ξεφτιλισμένος, πολύ ισοπεδωμένος από τα γεγονότα, έχει ανάγκη να δει μια καλύτερη στιγμή του σε ένα απώτατο παρελθόν και να της προσδώσει σημασία, έτσι όμως βουλιάζοντας στο μίσος, στην εχθρότητα και στην μισαλλοδοξία που είναι όλα συνώνυμα της αυτοκαταστροφής.

 

Τρίτον, για να ενδιαφερθεί τόσο πολύ για την πίστη σε ένα ανώτερο των άλλων παρελθόν, ένας λαός θα πρέπει να πιστεύει ότι σχετίζεται / συνδέεται με το παρελθόν εκείνο. Γιατί να ενδιαφερθεί ένας Έλληνας ή Αλβανός σήμερα για το ιστορικό παρελθόν των Σομαλών ή των Σουδανών; Κι όμως πριν από 4000 χρόνια, οι Αρχαίοι Κουσίτες, πρόγονοι των σημερινών Σουδανών, αποτελούσαν μια τρομερή απειλή κατά της Αιγύπτου, ενώ τότε τα πρώιμα ελληνικά φύλα (Αχαιοί) ήταν νομάδες που μόλις έφθαναν στην Νότια Βαλκανική. Και πριν από 3500 χρόνια, η γη των Αρχαίων Σομαλών, προγόνων των σημερινών, εθεωρείτο ως Γη του Θεού από τους Αρχαίους Αιγύπτιους που οργάνωναν ναυτικές αποστολές εκεί για να μεταφέρουν χώμα από την Σομαλία στις Θήβες της Αιγύπτου, ενώ οι τότε Ιλλυριοί, πρόγονοι των σημερινών Αλβανών, δεν είχαν ακόμη φτάσει στον χώρο της σημερινής Αλβανίας.

 

Από όλα τα παραπάνω προκύπτει κάτι το καθοριστικό: για να ενδιαφερθούν τόσο πολύ για την πίστη σε ένα ανώτερο των άλλων παρελθόν, οι σημερινοί Νεοέλληνες πρέπει να πιστεύουν ότι σχετίζονται / συνδέονται με το παρελθόν των Αρχαίων Ελλήνων. Αυτό είναι ένα οικτρό ψέμμα: όχι μόνον δεν σχετίζονται οι Νεοέλληνες με τους Αρχαίους Έλληνες, αλλά ούτε καν οι Χριστιανοί Ρωμιοί των αυτοκρατορικών χρόνων της Ρωμανίας που είναι όντως οι πρόγονοι των σημερινών Ρωμιών δεν πίστευαν κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει κανένα ρωμέικο κείμενο των χρόνων της Χριστιανικής Ορθόδοξης Ρωμανίας που είτε να αναφέρεται σε κατ’ ευθείαν καταγωγή των Ρωμιών από τους Αρχαίους Έλληνες είτε να κάνει λόγο για αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ως ανώτερο εκείνου των Αιγυπτίων, των Βαβυλωνίων, των Φοινίκων, των Ιρανών ή των Ρωμαίων.

 

Ξέρετε πόσο οικτρά εκμηδενιστικό όλων των σημερινών νεοελληνικών εθνικιστικών κι ελληνοκεντρικών βλακειών είναι αυτό;

 

Δείχνει ότι η νεοελληνική παράνοια είναι μια κατάσταση κατά την οποία καυχιέται ο εγγονός (Νεοέλληνας) για τον παππού του (Αρχαίο Έλληνα)μ τον οποίο όμως ο πατέρας του εγγονού (Χριστιανός Ρωμιός) δεν θεωρεί καν δικό του πατέρα!

 

Εάν η άρχουσα τάξη του νεοελληνικού κράτους φανάτισε μέσω της ψευτοϊστορίας και της ψευτο-εκπαίδευσης τόν νεοελληνικό λαό ώστε να πιστεύει στα τάχα μεγαλεία των Αρχαίων Ελλήνων και στην δήθεν ανωτερότητα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, αυτό οφείλεται στο ότι

– έδωσαν στους Ρωμιούς μια ψεύτικη, ανύπαρκτη, νεοελληνική ταυτότητα,

– τους υποχρέωσαν τυραννικά να ξεχάσουν την δική τους ορθόδοξη ρωμέικη ταυτότητα (την τόσο επικίνδυνη για τα ξένα αφεντικά της πρόστυχης άρχουσας τάξης του νεοελληνικού κράτους), και

– τους πούλησαν το παραμύθι της ανωτερότητας των τάχα αρχαίων τους προγόνων (αρχαίων Ελλήνων) για να τους κάνουν να ξεχάσουν την ιστορική αλήθεια της ανωτερότητας των πραγματικών προγόνων των Νεοελλήνων: των Ορθοδόξων Ρωμιών των αυτοκρατορικών χρόνων.

 

Η ανύπαρκτη ιστορική συνέχεια των Νεοελλήνων από τους Αρχαίους Έλληνες κάνει τους Νεοέλληνες να ξεχνούν συνέχεια το ποιοι είναι: οι Ρωμιοί της Αυτοκρατορίας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του Ιουστινιανού, του Ηράκλειου και των Ακριτών – που τότε που μεγαλουργούσαν έφτειαχναν την Ιστορία της Ανθρωπότητας: όταν δεν υπήρχε καν Ευρώπη.

 

—————————————————————–