We are not Greeks! We are Eastern Romans! Those who say they are Greeks are Victims of Zionist Propaganda
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”
Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 2α Νοεμβρίου 2019.
Στο κείμενό του αυτό, το οποίο αποτελεί online διάλογο και ανταλλαγή σχολίων με άλλο Ρωμιό blogger, ο κ. Μπαϋρακτάρης αναλύει την νεώτερη Ιστορία των Ρωμιών με βάση την δική μου επιστημονική μεθοδολογία και όπως εγώ έχω επανειλημμένα χρησιμοποιήσει αυτή την προσέγγιση και αυτό το πρότυπο για να παρουσιάσω πόσο κίβδηλα είναι όλα τα νεώτερα ψευδο-έθνη και ψευδο-κράτη, τα οποία προέκυψαν από την κακουργηματική αποικιοκρατία, από την απάνθρωπη διαστροφή της δυτικο-ευρωπαϊκής Αναγέννησης’, του ‘Κλασικισμού’ και του ‘Διαφωτισμού’, και από τον ειδεχθή και αποτρόπαιο κατακερματισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Ιρανικής Αυτοκρατορίας Κατζάρ, της Μογγολικής (Μουγάλ ή Γκορκανιάν) Αυτοκρατορίας της Νότιας Ασίας (των ‘Ινδιών’), καθώς και της Μαύρης Ηπείρου.
Ο κ. Μπαϋρακτάρης αναφέρεται σε πολλές στιγμές του μικρασιατικού οικογενειακού παρελθόντος του, αλλά τέτοιες αφηγήσεις δεν έχουν τίποτα το σπάνιο και μοναδικό. Αποτελούν κοινές εμπειρίες εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών Μικρασιατών, Καππαδοκών και Ποντίων, οι οποίες απηνώς καταδιώχθηκαν στο εγκληματικό και ρατσιστικό ψευδο-κράτος ‘Ελλάδα’ πολύ περισσότερο από όσο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στην Τουρκία. Γενοκτονίες, και μάλιστα πολλών και διαφορετικών εθνών, συνέβησαν στο απάνθρωπο νοτιο-βαλκανικό παρασκεύασμα των Αγγλογάλλων σατανιστών και όχι στην Ανατολία.
— — — — — — — — — — — — — —
https://greeksoftheorient.wordpress.com/2018/11/02/δεν-είμαστε-έλληνες-είμαστε-ρωμιοί-όσ/
===============================
Οι Ρωμιοί της Ανατολής — Greeks of the Orient
Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Ό,τι ακολουθεί είναι τμήμα της αλληλογραφίας μου με φίλο (διαχειριστή του μπλογκ https://graecushaereticus.wordpress.com/) σχετικά με θέματα Ταυτότητας, Πίστης, Παράδοσης και Ρωμιοσύνης. Το δημοσιευόμενο τμήμα αρχίζει με αναφορά στον παππού μου, πατέρα της μητέρας μου από το Αξάρι (Ακ-χισάρ), τα αρχαία Θυάτειρα, που πέρασε 2.5 αιχμάλωτος του τουρκικού στρατού, από την Καταστροφή της Σμύρνης μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών τον Γενάρη του 1925.
Α. Πως πέρασαν 2.5 χρόνια Αιχμάλωτοι των Τούρκων οι Ρωμιοί της Ιωνίας
16/10
Η ιστορία μου είναι ένα τίποτα μπροστά σε κείνη του παππού μου, του πατέρα της μητέρας μου, που στην Καταστροφή της Σμύρνης υποχρεωτικά αποχωρίστηκε από την γυναίκα του (την γιαγιά μου) και την κόρη του (την μητέρα μου) που ήταν τότε 2 χρονών και κείνες έφυγαν με την μεγάλη αδερφή της γιαγιάς μου που ήταν παντρεμένη με άντρα άνω των 45 ετών, που έτσι δεν πιάστηκε αιχμάλωτος.
Κανένα βαπόρι δεν δεχόταν 35άρηδες όπως ο παππούς μου (γενν. 1887). Έτσι ενώ η γιαγιά μου, έγγυος 9 μηνών στην αδερφή της μητέρας μου (ξεγέννησε στον Πειραιά λίγες μέρες αργότερα), κι οι αδερφές και τα παιδιά τους, καθώς και θείες τους, έφυγαν, ο παππούς μου έμεινε και περιπλανήθηκε μαζί με ένα φίλο του μοναχό από την Καππαδοκία (λίγα χρόνια μεγαλύτερό του) του οποίου του έσωσε την ζωή επειδή ο παππούς μου ήξερε τέλεια τουρκικά με την οθωμανική γραφή και πολύ καλά το Κοράνιο και παρουσιάστηκε σαν Τούρκος που ο ελληνικός στρατός του είχε υποθετικά κάψει το σπίτι.
Κι επειδή ο καλόγερος δεν ήξερε τουρκικά, αφού αλλάξανε ρούχα, παρουσιάστηκε σαν Τούρκος αλλά μουγγός που είχε φύγει από τ’ ανατολικά όταν οι Ρώσσοι είχαν καταλάβει εκτάσεις στον Α’ ΠΠ.
Εργάστηκαν σε πολλές πόλεις της νότιας Τουρκίας προχωρώντας προς τα Άδανα και με σκοπό να βγάλουν τα λεφτά που χρειάζονταν για να μπουν στην γαλλική ζώνη στην Αντιόχεια. Εκεί σχεδόν τους πρόλαβε η ανταλλαγή των πληθυσμών (Γενάρη του 1925) και με βαπόρι από την Μερσίνη μπάρκαραν για τον Πειραιά.
Μόλις 20 λεπτά αφού είχαν βγει στην αποβάθρα έπεσε συμπτωματικά ο παππούς μου πρόσωπο με πρόσωπο με τον μπατζανάκη του κι έτσι ξαναβρήκε την οικογένειά του. Κι ο μοναχός λίγο αργότερα πήγε στο Άγιον Όρος και κάθε δυο καλοκαίρια πεερνούσε και μας έβλεπε.
Έτσι τον γνώρισα και γω (και τελευταία φορά που ήρθε ήταν το 1973) και μου είπε ότι θα γυρνούσα πίσω στα εδάφη μας όταν θα ήμουν πάνω από 60 ετών (είμαι 62). Μου είπε και πολλά άλλα που όλα πραγματοποιήθηκαν.
Και για την Μικρασιατική Καταστροφή, ο παππούς μου ποτέ δεν έκανε κανένα λόγο για γενοκτονία — γιατί δεν υπήρξε γενοκτονία — αλλά απέδωσε όλες τις ευθύνες στους Γάλλους, τους Άγγλους, τους Αμερικανούς και τον καταραμένο Στεργιάδη.
Έτσι στο τέλος του 1925 γεννήθηκε κι ο μικρός αδερφός της μητέρας μου, ο θείος Γιάννης, που επειδή συμμετείχε στην αντίσταση τον συνέλαβαν σ’ ένα από τα τελευταία μπλόκα οι Γερμανοί κι έκτοτε (1944) αγνοείται η τύχη του.
Όταν έμαθα να γράφω, πριν πάω στο σχολείο, στα 4 και στα 5 μου, το 1960–1961, τα πρώτα κείμενα που έγραφα ήταν γράμματα στον θείο Γιάννη ΄”να γυρίσει γιατί η γιαγιά έχει αδυνατίσει πολύ και δεν τρώει”.
Αλλά δεν βαρυγκόμισαν ούτε μία φορά ενάντια στους Γερμανούς ο παππούς κι η γιαγιά μου γιατί ήξεραν ότι δεν υπάρχει πολιτική, η πολιτική είναι μια σατανική επινόηση για να τραβήξει τον κόσμο στον τελικό όλεθρο, κι ότι η καλύτερη ανταμοιβή στο κακό που μπορεί να σου κάνει κάποιος είναι να του δείξεις την αγάπη σου.
Αυτοί ήταν άνθρωποι. Εμείς είμαστε ένα τίποτα μπροστά τους.
=== ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ ===
18/10
Τρομερή η περιπέτεια του παππού σου. Τί πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι…
………………..
Αναφορικά με τη “Ρωμιοσύνη” ήθελα να σε ρωτήσω πώς εξοικειώθηκες με τον όρο αυτόν, δεδομένου ότι στο πλαίσιο του ελληνικού κράτους γινόταν συστηματική προσπάθεια να αντικατασταθεί από τον “Ελληνισμό”. Τον χρησιμοποιούσαν οι δικοί σου; Και ποιο ερέθισμα σε έκανε να αποφανθείς κάποια στιγμή ότι είσαι Ρωμιός και όχι Έλληνας;
======== ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ==========
24/10
Το τι σου είπα για τη γενηά των παππούδων μου είναι απειροελάχιστο. Περπάτημα να δεις! 40 χμ τη μέρα για 15 μέρες!!
Β. Οι ευκολίες έφαγαν τον άνθρωπο
Αλλά κι ο φίλος του ο καλόγερος, ακόμη και στην Κατοχή, κατέβαινε να τους δει περπατώντας από το όρος Άθως στον Πειραιά. Το 1943 ο άνθρωπος πρέπει να ήταν ανάμεσα 57 κι 60 ετών. Ραβδί, ταγάρι, παγούρι, και το ταγάρι μαξιλάρι στη ρίζα ενός δέντρου για να κοιμηθεί το βράδι. Έτσι ζούσαν τότε.
Μόνον μετά το 1950, τον πίεσε ο παππούς μου πολύ για να δεχθεί να πηγαίνει σ’ ένα σπίτι συγγενών μας στη Σαλονίκη (της μικρής αδερφής της γιαγιάς μου) για να τον βάζουν στο λεωφορείο ή στο τραίνο και να πηγαίνει ο παππούς μου να τον υποδέχεται και να τον φέρνει σπίτι. Από όπου και να έφθανε, ο παππούς τον έφερνε στο σπίτι πάντα με ταξί! Κι αυτό ήταν το μόνο ταξί που έπαιρνε ο παππούς μου την χρονιά.
Αυτό το τρομερό περπάτημα δεν ήταν βέβαια συνηθισμένο για τη γενηά των γονιών μου που ναι μεν περπατούσαν πολύ σε ημερήσια βάση αλλά δεν θα αποφάσιζαν ποτέ να πάνε στη Θήβα περπατώντας. Θα έπαιρναν το τραίνο ή το λεωφορείο. Αλλά και κείνοι περπατούσαν πολύ περισσότερο από όσο σήμερα περπατάνε οι άνθρωποι.
Και το έλεγαν συχνά στα μισά και στα τέλη του 60: ‘οι ευκολίες έφαγαν τον άνθρωπο’ (με την έννοια του ‘κατέστρεψαν’).
Αυτό το σχετικά με τις μετακινήσεις, μαζί με εκατοντάδες άλλα σημεία, έπαιξε μεγάλο ρόλο στη ζωή μου — σαν παρατήρηση και συμπέρασμα.
Μια από τις ακρογωνιαίες αντιλήψεις και θέσεις μου, κάτι που θεωρώ ως σχεδόν εξ αποκαλύψεως αλήθεια, είναι ότι
1. η γενηά των παπούδων μου ήταν ανώτερη από τη γενηά των γονιών μου (κυρίως επειδή ‘είχαν περάσει περισσότερα’) κι αναλογικά
2. η γενηά των γονιών μου ήταν ανώτερη από τη γενηά μου.
Μη νομίσεις ότι όλοι της γενηάς μου το αντιλαμβάνονται αυτό. Τ’ αδέρφια μου δεν συμφωνούσαν. Μόνον όταν ήρθαν για να εργαστούν στην Αφρική, αντιλήφθηκαν τι είναι ζωή. Ξύπνησαν στα 50 τους.
Και το ευχάριστο είναι που τ’ ανήψια μου (που είναι όλα μεταξύ 20 και 30) είναι αντίθετα με τα μυαλά των αδερφών μου πιο παλιά, πριν έρθουν στην Αφρική, και συμφωνούν με μένα / βλέπουν τη ζωή όπως εγώ — όχι ότι είναι τίποτα το ιδιαίτερο, απλά εμμένω στις αξίες και στις αρχές των γονιών και των παππούδων μου.
Φίλε μου,
Θα σε ξαφνιάσει πολύ η απάντησή μου στο πρώτο σκέλος. Με δυο λέξεις, η απάντησή μου (που την είχα πολύ στο κεφάλι μου όλες αυτές τις μέρες που δεν σου έγραψα) είναι το άκρο αντίθετο της ερώτησής σου!!!! Τι ακριβώς;
Όπως συνέβαινε σ’ όλα τ’ άλλα αδέρφια και ξαδέρφια, οι γονείς κι οι παππούδες μας μεγαλώναν στο σπίτι πολύ πριν πάμε στο δημοτικό σχολείο στα 5.5–6 μας.
Γ. Οι Ορθόδοξοι Ρωμιοί είναι Πρόσφυγες, πάντα!
Με ρωτάς τι είμαι. Τι αστείο! Πρέπει να ήμουν 4–5 ετών το 1960 ή 1961. Κι ακούω ωστόσο την φωνή του παππού μου να αντηχεί ακόμη στ’ αυτιά μου.
– Εμείς είμαστε πρόσφυγες.
Τελεία. Παύλα. Παράγραφος.
Αυτή ήταν η πρώτη κι η παντοτινή ταυτότητά μου.
Η Φρεαττύδα ήταν ένα πολύ ωραίο, προνομιακό μέρος στο λεκανοπέδιο της δεκαετίας του 1960 αλλά εγώ ήμουν από αλλού.
Από που;
Από την Ιωνία, την Μικρά Ασία, την Καππαδοκία. Ο παππούς μου είχε δώσει εκτενέστατες περιγραφές της Σμύρνης, της Μαγνησίας, της Κιουτάχειας, του Αφιόν, της Σπάρτης της Μικράς Ασίας, του Ικονίου, της Καισάρειας και πολλών άλλων πόλεων όπου είχε ταξιδέψει.
Όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά το Αξάρι (Ακχισάρ) που είναι η αρχαία πόλη Θυάτειρα (από όπου καταγόταν ο παππούς μου) δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Ήταν παρά τις φαινομενικές αλλαγές για 6 δεκαετίες (πήγα στη δεκαετία του 80) ακριβώς όπως μου το είχε περιγράψει.
Άλλη πρόταση του παππού μου που αντηχεί στ’ αυτιά μου:
– Εμείς είμαστε Ρωμιοί Ορθόδοξοι. Τα φράγκικα είναι ξένα ρούχα για μας.
Επί λέξει.
Όταν μιλούσε για χρονιές που υπήρχε σουλτάνος/χαλιφάτο, τότε ο παππούς έλεγε το κράτος ‘η Οθωμανία’. Μετά τον Κεμάλ, Τουρκία — φυσικά.
Αν εμείς ήμασταν Ρωμιοί Ορθόδοξοι, οι ντόπιοι κάτοικοι της χώρας (της Ελλάδας) τι ήταν;
Ο παππούς μου ‘σου απαντάει’ (!!):
– Παλιοελλαδίτες.
Αυτό ήταν σχεδόν βρισιά. Γιατί όπως ξέρεις, στα ρωμέϊκα ‘παλιός’ μπορεί να σημαίνει παλαιός — αρχαίος αλλά μπορεί να σημαίνει και κακός, όπως στο ‘παλιόπαιδο’ ή ‘παλιόγερος’.
Το ‘Παλιοελλαδίτες’ δεν περιλάμβανε φυσικά ούτε Επτανήσιους, ούτε Θεσσαλούς, ούτε Κρήτες, ούτε Ηπειρώτες, πόσο μάλλον Μακεδόνες, Θράκες και Δωδεκανήσιους. Ήταν αποκλειστικά για Ρουμελιώτες και Μωραΐτες. Σίγουρα κι οι Συριανοί ήταν Παλιοελλαδίτες.
Ο όρος βέβαια δεν ήταν καθαρά υβριστικός όπως το ‘κάτω απ’ τ’ αυλάκι’ που στιγμάτιζε τους Μωραΐτες.
Ο παππούς μου δεν είπε ποτέ ‘Πελοπόννησος’ και ‘Στερεά Ελλάδα’ γιατί τα ονόματα αυτά είναι ψεύτικα. Δεν υπάρχουν. Τα παρασκευάσαν οι ξενόφερτοι εγκληματίες πολιτικοί που τους έστησαν οι Άγγλοι, οι Γάλλοι και πιο πρόσφατα οι Αμερικανοί για τα υπηρετήσουν τα συμφέροντα των σιωνιστών και του ρατσιστικού σατανο-κράτους, του ψευτο-Ισραήλ.
Κανένας δεν έλεγε ‘Πελοπόννησος’ και ‘Στερεά Ελλάδα’ το 1750. Έλεγαν ‘Μωριάς’ και ‘Ρούμελη’. Κι ήξεραν ποιοι ήσαν γιατί Ρωμιοί ήσαν και κείνοι. Δεν θα μας μάθουν οι σατανιστές της Γαλλίας, όπως ο Αντίχριστος Δημήτρης Κιτσίκης, ο πληρωμένος πράκτορας της Μοσάντ, ποιοι είμαστε.
Ρωμιοί σε χωριό της Γαλατίας κοντά στον Σαγγάριο ποταμό (Αύγουστος 1921)
Δ. Κανένας Έλληνας δεν υπήρχε το 1800.
Κανένας Έλληνας δεν υπήρχε το 1800. Πως προέκυψαν; Νεκραναστάσεις δεν γίνονται. Απλώς αυτός ήταν ο σκοπός των Άγγλων και των Γάλλων: να καταστρέψουν τη ρωμέικη ταυτότητα και την ορθόδοξη πίστη.
Οπότε, όταν πήγα εγώ στο σχολείο, τα πρωτο-άκουσα αυτά, τα ‘Πελοπόννησος’ και ‘Στερεά Ελλάδα’, τα είδα γραμμένα στο εγχειρίδιο, και το μετάφερα στον παππού μου. Εκείνος μου είπε υποτιμητικά:
– Έτσι τα λένε αυτά τώρα.
Η υποτίμηση πάει στο ‘τώρα’.
Ξεπεσμός, ψευτιά κι αθλιότητα είναι τα ‘Πελοπόννησος’ και ‘Στερεά Ελλάδα’.
Παλιοελλαδίτες ήταν το ανάστροφο των Μικρασιατών. Ένας μακροσκελής κατάλογος αρνητικών χαρακτηριστικών τους χαρακτήριζε.
Έτσι έμαθα από το σπίτι κι έτσι πιστεύω μέχρι σήμερα.
Στο σχολείο ήμουν πρώτος μαθητής για να βλέπουν όλοι ότι οι πρόσφυγες είναι καλύτεροι από τους Παλιοελλαδίτες.
Εννοείται ότι από πολύ μικρή ηλικία είχα μάθει πόσο υπέφεραν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα μετά το 1922 και κυρίως μετά το 1925 που ήρθαν οι περισσότεροι με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Μου είχε πει ο παππούς μου:
– Μας έλεγαν Αρμένηδες και Τουρκομερίτες.
Εννοείται ότι και δεν πληρώνονταν καλά (στην αρχή έπαιρναν λιγώτερα λεφτά από όσο οι Παλιοελλαδίτες) και δεν εύρισκαν δουλειά.
Δεν συζητάμε για κάποια δουλειά στο κράτος. Εκεί θα έπρεπε να έχει ένας πρόσφυγας αποκηρύξει όλες τις αρχές, όλες τις γνώσεις, κι όλες τις ιδέες του για να εργαστεί. Θα έπρεπε να αναμασάει σαν μηρυκαστικό όλη την ξενικής προέλευσης κρατική ορολογία.
Ρωμιοί μεταλλαγμένοι σε ‘έλληνες’, οι Παλιοελλαδίτες ήθελαν να κάνουν και τους Ρωμιούς της Μικράς Ασίας, της Θράκης, της Πόλης, του Πόντου και της Ανατολής τα ίδια σκατά με τα ξεφτιλισμένα μούτρα των ‘Πελοποννήσιων’ και ‘Στερεοελλαδιτών’ ραγιάδων της Δύσης.
Η εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων στην Μαλακοπή της Καππαδοκίας (1924)
Ε. Τα Ελληνικά Στρατεύματα στη Σμύρνη το 1920 έφεραν Διχασμό και Καταστροφή
Βέβαια, η αντιπάθεια πάει πολύ πριν την Μικρασιατική Καταστροφή. Οφείλεται στη θεοκατάρατη Μεγάλη Ιδέα.
Οι Μωραΐτες και Ρουμελιώτες πολιτικοί και στρατιωτικοί έβλεπαν όλους τους Πολίτες, Μικρασιάτες, Καππαδόκες, Πόντιους κι Ανατολίτες (πέρα από Πόντο και Καππαδοκία) Ρωμιούς σαν .. υποτελείς μιας αποικίας. Όπως άλλωστε και τους Θρακιώτες, τους Μακεδόνες, τους Ηπειρώτες/Βορειοηπειρώτες και τους Θεσσαλούς.
Η κατάσταση είχε έτσι:
– ό,τι ήταν ο γαλλικός στρατός στο Λίβανο το 1920,
— ό,τι ήταν ο αγγλικός στρατός στο Ιράκ το 1920,
— ήταν κι ο ελληνικός στρατός στην Ιωνία το 1920.
Αποφάσισαν οι Λιβανέζοι το 1920 για το τι θα γίνει στο Λίβανο για τα επόμενα 3–5 χρόνια;
– Όχι.
– Αποφάσισαν οι Ιρακινοί το 1920 για το τι θα γίνει στο Ιράκ για τα επόμενα 3–5 χρόνια;
– Όχι.
– Αποφάσισαν οι Ρωμιοί της Ιωνίας και της Ανατολικής Θράκης το 1920 για το τι θα γίνει στον τόπο τους για τα επόμενα 3–5 χρόνια;
– Όχι.
Αυτή είναι όλη η ουσία της υπόθεσης.
Τώρα, πόσα έθνη ζούσαν στο Λίβανο, στο Ιράκ και στην Ιωνία, άστο!
Ζούσαν πολλά και ποικίλα.
Παράδειγμα: δεν το λέει κανένας στην Ελλάδα αυτό αλλά είναι γεγονός. Χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες Αρμένιοι στην Μικρασιατική Καταστροφή. Οι εξελίξεις ήταν μεγάλη συμφορά και για κείνους.
Και μπορεί να σου φανεί σαν μια άσχημη έκπληξη, αλλά είναι γεγονός: ο ελληνικός στρατός στην περίοδο 1919–1922 (σχεδόν 3.5 χρόνια) έκλεψε, βίασε, καταπίεσε, βιαιοπράγησε, κατέστρεψε περιουσίες και Ρωμιών Ορθοδόξων — όχι μόνον Τούρκων — στις περιοχές που είχε εντολή να κατακτήσει και να τηρήσει την τάξη. Και σε μερικές περιπτώσεις και σκότωσε.
Μη σου φαίνεται περίεργο αυτό!
Οι στρατιώτες κι οι Ρωμιοί Ορθόδοξοι δεν μιλούσαν καν την ίδια γλώσσα. Δεν καταλαβαινόντουσαν.
Και βέβαια τα ρωμέικα της Ιωνίας και της Μικράς Ασίας ήταν πιο ‘βατά’ από τα καππαδοκικά και τα ποντιακά για τους Παλιοελλαδίτες αλλά και πάλι ήταν μια γλώσσα που είχε πολλές τουρκικές λέξεις που οι στρατιώτες της ξένης χώρας δεν ήξεραν. Ήταν κι η προφορά πολύ διαφορετική που ακόμη και την ίδια λέξη την πρόφεραν διαφορετικά. Και μη νομίσεις ότι παντού στην Ιωνία μιλούσαν την ίδια γλώσσα. Υπήρχαν πολλοί τοπικισμοί.
Εγώ δεν είπα ποτέ στη ζωή μου (αν και ξέρω ότι υπάρχει η λέξη — είναι συνεπώς παθητικό, όχι ενεργητικό, λεξιλόγιό μου) ‘επιπλοποιός’. ‘Μαραγκός’ λέγεται αυτό το επάγγελμα. Η μητέρα μου στο σπίτι δεν είχε ‘δουλειά’ αλλά ‘φασίνα’, και κανένας δεν καταλάβαινε την λέξη ‘κήπος’. ‘Μπαχτσές’ λεγόταν αυτό. Ο παππούς μου δεν έλεγε ποτέ ‘καράβι’ (που είναι σλαβικό) αλλά ‘βαπόρι’ για το ατμόπλοιο. Το καΐκι δεν λεγόταν ‘καΐκι’ αλλά ‘kayık’ και στα τουρκικά η προφορά του ı (που δεν έχει τελεία πάνω του) είναι πολύ διαφορετική από το απλό i. Κανένας δεν έλεγε ‘απέναντι’ κι όλοι έλεγαν ‘καρσί’ που το πρόφεραν με τουρκική προφορά — ‘karşı’ δηλαδή ‘karshı’.
Οπότε, όταν οι Ρωμιοί της Ιωνίας έλεγαν με τα χίλια ζόρια στους στρατιώτες της Ελλάδας ότι είναι Ορθόδοξοι κι ότι πάνε στην εκκλησία και κάνουν το σταυρό τους κι έλεγαν και μερικές φράσεις του Ευαγγελίου ή από τροπάρια, δεν ήταν πάντα σίγουρο ότι οι στρατιώτες θα τους επίστευαν. Τους έβλεπαν για Τούρκους. Και με τη βία των όπλων, 200 χμ μέσα από τη Σμύρνη, τους έκλεβαν ό,τι είχαν και δεν είχαν στο σπίτι και στο χωράφι, γιατί ο ανεφοδιασμός των αποικιοκρατικών στρατευμάτων της Ελλάδας ήταν κάκιστος.
Η εκ μέρους των Ρωμιών απόρριψη των ελληνικών στρατευμάτων ήταν πλήρης. Πάνω από 90% των Ρωμιών τους είχαν αντιπαθήσει και τους είχαν απορρίψει.
– Είχαν έρθει να μας κάνουν κουμάντο, αυτό είναι όλο, έλεγε ο παππούς μου. Και συνέχιζε:
— Δεν ήταν η απελευθέρωση που νόμιζαν μερικοί.
Το ότι υπήρχαν προβλήματα με τους Τούρκους ήταν αλήθεια. Αλλά ξέρεις τι μου έλεγε ο παππούς μου;
– Μέχρι το 1914, αν ήσουν εντάξει με τους Τούρκους, ήταν και κείνοι εντάξει μαζί σου. Ρωμιοί Ρωμιοί. Κανένα πρόβλημα. Χριστιανοί Χριστιανοί. Κανένα πρόβλημα. Αλλά ήσουν υπήκοος της Οθωμανίας. Δεν μπορούσε να γίνει δεκτό να εργάζεσαι για τα συμφέροντα μιας άλλης χώρας. Αυτό είναι ατιμία. Κι αλλοίμονο στους Ρωμιούς που δεν έχουν τιμή. Μόνον αντίχριστοι προδίδουν τον τόπο τους για ένα ξένο κράτος.
Ναι σαφώς, τον Μάιο του 1919, με την αποβίβαση ελληνικού στρατού στη Σμύρνη υπήρξε ένας ενθουσιασμός. Αλλά αυτός ήταν στη Σμύρνη. Δεν ήταν ούτε στο Αϊδίνι, ούτε στο Ικόνιο, ούτε στην Καισάρεια. Και στη Σμύρνη ακόμη ήταν βραχύβιος.
Ξέρεις τι έλεγε ο παππούς μου για το 1919 που ήταν 32 ετών;
— Το ξέραμε ήδη από τότε ότι εκείνα τα γέλια θα μας βγαίναν αργότερα ξυνά από τη μύτη.
Ρωμιοί της Μικράς Ασίας και στρατιώτες του ελληνικού κράτους στο Σιβρί-χισάρ στα σύνορα Φρυγίας και Γαλατίας (Αύγουστος 1921)
ΣΤ. Ρατσιστική Αποικιοκρατική Πολιτική η ‘Μεγάλη Ιδέα’ του Ψευτο-κράτους ‘Ελλάς’
Και να τι είχε συμβεί πιο πριν και για μερικές δεκαετίες;
Το ελληνικό προξενείο στη Σμύρνη έδινε υποτροφίες για σπουδές στην Ελλάδα, συνεργαζόταν με Σμυρνιούς βασικά (και λιγώτερο Μικρασιάτες, Πόντιους ή Καππαδόκες) επιχειρηματίες κι εμπόρους, τους βοηθούσε να κάνουν μπίζνες με την Ελλάδα (που ήταν ένα βαρβαρικός φτωχότοπος σε σχέση με τη Σμύρνη), κι έτσι τους συνέδεσε με την αποικιοκρατική πολιτική της Αθήνας που την είχαν βαφτίσει Μεγάλη Ιδέα.
Κοπρο-ιδέα ήταν κι αυτό ήταν όλο.
Αν είχε στάλα αλήθειας η τάχα Μεγάλη Ιδέα, θα ανοίγαν στο γαμημένο μπουρδελο-πανεπιστήμιο της Αθήνας το 1870 (πρόσεξε: το 1870) μια έδρα για Ποντιακές Σπουδές και μια έδρα για Καππαδοκικές Σπουδές για να μελετήσουν και να διατηρήσουν αυτές τις γλώσσες που είναι αυθεντικές — πραγματική ιστορική συνέχεια από τα ελληνικά της Ύστερης Αρχαιότητας και τα ρωμέικα της Χριστιανικής Αυτοκρατορίας. Αλλά αν έκαναν κάτι τέτοιο, θα έσκαβαν μόνοι τους τον τάφο τους και θα έπεφταν μέσα.
Οπότε, καταλαβαίνεις ότι η Ελλάδα ήταν ένα ψευτοκράτος — αποικία των Αγγλογάλλων που δημιουργήθηκε για να παρασκευαστεί μια ψευτοταυτότητα που θα εκτόπιζε την αληθινή ταυτότητα των Ρωμιών Ορθοδόξων κι έτσι θα τους αχρήστευε μια για πάντα, πετώντας τους στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.
Ό,τι πολυτιμώτερο είχαν οι Ρωμιοί Ορθόδοξοι το 1800 ήταν η ταυτότητά τους. Αυτήν είχαν διατηρήσει μέσα από πολλές στερήσεις και καταπιέσεις στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κι η ταυτότητά τους είχε μόνον ένα όνομα: Ρωμιός.
Κι αυτή την ταυτότητα οι Ρωμιοί Ορθόδοξοι υποχρεώθηκαν να χάσουν, όταν οι Άγγλοι κι οι Γάλλοι τους ξεσήκωσαν με υποσχέσεις για ένα τάχα ανεξάρτητο κράτος το οποίο απέκτησαν με θυσίες κι αίμα, καταστροφές και συμφορές που δεν θα αντιμετώπιζαν, αν έμεναν συνέχεια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Και ποιο ήταν το όφελος όταν στο τάχα ανεξάρτητο κρατίδιο ‘Ελλάς’, αντί να είναι ραγιάδες των Οθωμανών, ήταν ραγιάδες των Αγγλογάλλων κι από πάνω έχασαν και την ταυτότητά τους; Τα Παρκερικά, τα γεγονότα σχετικά με τον Πατσίφικο, έδειξαν πόσο ξεφτιλισμένο ήταν το ψευτοκράτος ‘Ελλάς’ και — κυρίως — πόσο ξεφτιλισμένο τυο ήθελαν να είναι εκείνοι που το παρεσκεύασαν: οι σιωνιστές της Αγγλίας και της Γαλλίας.
Και στο ψευτοκράτος εκείνο έχασαν και τις γλώσσες που μιλούσαν οι Ρωμιοί, γιατί δεν μιλούσαν μια αλλά πολλές γλώσσες. Αυτό φαίνεται πολύ καλά στο περίφημο έργο Βαβυλωνία του Δημήτριου Βυζάντιου.
Ζ. Αντίθετα από τα Ρωμέικα, τα νέα ελληνικά είναι μια ψευτογλώσσα χωρίς παρελθόν.
Τα ποντιακά και τα καππαδοκικά που μιλιούνται μέχρι σήμερα είναι πραγματικές γλώσσες, ενώ τα λεγόμενα νεοελληνικά (νέα ελληνικά) είναι μια ψευτογλώσσα χωρίς παρελθόν.
Αποτελούν γλωσσικά παρασκευάσματα μολυσμένων γλωσσολόγων που σπουδάσαν στην Δύση για να κάνουν τον κάθε Ρωμιό ένα δυτικό γελοίο νούμερο, ένα ξεφτιλισμένο τσαρλατάνο — σκέτο γκαρσόνι των Αγγλογάλλων, και για να του φτειάξουν μια κορακίστικη ψευτογλώσσα.
Αυτό ξεκίνησε ήδη από τον Κοραή, γιατί δεν ήταν (και δεν θα μπορούσε να είναι) στόχος κανενός Ρωμιού του 1750 να φτειάξει μια ψευτο-γλώσσα. Αντίθετα, αυτό ήταν στόχος των Γάλλων και των Άγγλων μασώνων και σιωνιστών.
Ο λόγος ήταν απλός: καταπλακώνοντας ένα μικρό τμήμα των Ρωμιών κάτω από μια δυτική δικτατορία με ντόπιους τοποτηρητές (αυτό ήταν το ξεφτιλισμένο ψευτο-κράτος ‘Ελλάς’ από το 1822 και το 1828 κι έπειτα) κι επιβάλλοντας μια φτειαγμένη ψευτογλώσσα, θα κατέστρεφαν την ταυτότητα αυτού του τμήματος Ρωμιών και θα τους αλλοίωναν την πίστη με την διάδοση πολιτικών ιδεολογιών που πιο πριν ήταν ανύπαρκτες ανάμεσα στους Ρωμιούς κι αχρείαστες ως σατανικές.
Το εκρηκτικό μείγμα θα συμπληρωνόταν με την εισβολή στο ψευτο-κράτος διεστραμμένων σχημάτων του μοντερνισμού που είχε ήδη επιβληθεί ως τρόπος ζωής στις μεγαλουπόλεις της Δύσης.
Ύστερα, το έκτρωμα της ψευτο-ταυτότητας ‘Έλλην’ θα μπορούσε να εξαχθεί σε άλλες περιοχές όπου ζούσαν Ρωμιοί. Να το θέατρο που είχε στηθεί ως σκευωρία και παίχθηκε από το 1828 μέχρι το 1925: οι ‘έλληνες’ που είχαν χάσει την ταυτότητά τους θα ‘απελευθέρωναν’ τους Ρωμιούς που είχαν διατηρήσει την ταυτότητά τους! Μόνον ο Σατανάς μπορεί να επινοήσει τέτοια ανωμαλία. Και τα όργανά του, οι ψευτο-ιουδαίοι Ασκενάζι Χαζάροι σιωνιστές.
Πρέπει νάναι κανείς πολύ κρετίνος για να συνεχίζει να μην καταλαβαίνει την τερατογένεση που διεκπεραιώθηκε από τους σατανιστές της Δύσης εις βάρος της Ρωμιοσύνης.
Οπότε, η δημιουργία της ψευτογλώσσας των νέων ελληνικών συνεχίστηκε με την αρχαΐζουσα, πήρε κατόπιν τη μορφή της καθαρεύουσας, κι έπειτα διαμορφώθηκε αναμοχλευόμενο επί δεκαετίες μέσα στο σατανικό — εγελιανό κλίβανο ‘θέση — αντίθεση: σύνθεση’.
Ποιος είναι ο εγελιανός κλίβανος στη δημιουργία της ψευτο-γλώσσας των νέων ελληνικών;
Η εντελώς φτειαχτή, προσποιητή, σκηνοθετημένη αντιπαράθεση ‘καθαρεύουσα — δημοτική’ που δεν είχε κανένα νόημα, γιατί κι οι δυο ψευτογλώσσες ήταν παρασκευάσματα εργαστηρίων και δεν αποτελούσαν τη μητρική γλώσσα κανενός.
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η εκτρωματική ψευτογλώσσα που μιλάνε σήμερα οι ψευτο-έλληνες Ρωμιοί.
Κι ακόμη χειρότερα, αυτή η ψευτογλώσσα είναι μια κόπια γαλλικών και αγγλικών που δεν έχει καμμιά απολύτως σχέση με τα αρχαία ελληνκά της Ύστερης Αρχαιότητας παρά μόνο παραμορφωμένο λεξιλόγιο (ο παις — το παιδί) που ρίχνουν μέσα οι γλωσσολόγοι σαν μαϊντανό.
Να το συντακτικό των αρχαίων ελληνικών:
– Ούτος Θεού υιός εστίν.
Και να το συντακτικό της ψευτογλώσσας των νέων ελληνικών:
– Αυτός είναι γιος του Θεού.
Το ρήμα στα αρχαία ελληνικά πάει στο τέλος της πρότασης.
Μόνον με τον βούρδουλα του ψευτο-ελληνικού κρατιδίου, επιβλήθηκε η παρασκευασμένη ψευτο-γλώσσα κι υποχρεώθηκαν Ρουμελιώτες και Μωραΐτες Ρωμιοί να ξεχάσουν τις διαφορετικές γλώσσες που μιλούσαν.
Αλλά αυτές τις γλώσσες, καθώς και τα τσακωνικά, τα αρβανίτικα, τα βλάχικα, τα ποντιακά, τα σμυρνέικα, τα καππαδοκικά, τα καλαβρέζικα θέλαν να τις ξεκάνουν οι Αγγλογάλλοι μασώνοι και σιωνιστές για να κάνουν τους Ρωμιούς ‘έλληνες’, δηλαδή ένα ανύπαρκτο ψευτοέθνος που με σαλεμένα τα μυαλά πιστεύει σε μια αρχαιολατρία που είναι νεκρολατρεία.
Η. Σύσταση του Ψευτο-κρατιδίου ‘Ελλάς’: μια psyops για να εξοντωθεί η Ορθόδοξη Ηθική!
Κι έτσι οι Αγγλογάλλοι μασώνοι και σιωνιστές είχαν ήδη επί ένα και πλέον αιώνα και με τα πιο στυγερά δικτατορικά μέσα (από το 1828 μέχρι το 1919) κάνει τους Ρωμιούς της Ρούμελης και του Μωριά ‘έλληνες’ — δηλαδή μια γαλλική φαμπρικασιόν. Κι αυτός ήταν ο λόγος που πηγαινοέρχονταν στα νότια Βαλκάνια πριν και μετά το 1821 Άγγλοι και Γάλλοι ψευτο-επιστήμονες, ψευτο-περιηγητές, ψευτο-αρχαιολόγοι και ψευτο-λογοτέχνες (που όλοι τους ήταν πράκτορες μυστικών υπηρεσιών αυτών των χωρών): διεκπεραίωναν εργασία για τις μυστικές υπηρεσίες τους, παρουσιάζοντάς την ως …. ‘φιλελληνισμό’.
Διέδιδαν ψευτοθεωρίες ότι τάχα οι ντόπιοι ήταν απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, ότι τάχα οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ο σημαντικώτερος λαός του κόσμου, ότι οι χώρες τους (: Αγγλία και Γαλλία) ‘χρωστούσαν’ πολλά στους αρχαίους Έλληνες, κοκ.
Αυτό ήταν μια απέραντη διαστροφή και κολακεία, δηλαδή με σημερινούς όρους μια psyop (psychological operation), και σκοπό είχε να πιστέψουν οι Ρωμιοί την ψευτο-ιστορία που τους έριχναν σαν κουτόχορτο, να το πάρουν πάνω τους, να γίνουν αλαζόνες, υπερήφανοι κι εγωϊστές (που είναι όλα βαρύτατα αμαρτήματα για την Χριστιανική Ηθική των Ρωμιών), να νομίζουν ότι είναι κάτι, κι έτσι να τους χρησιμοποιήσουν οι Αγγλογάλλοι ενάντια στους Οθωμανούς.
Όπως καταλαβαίνεις, δεν διέδιδαν μόνο μια ψευτοϊστορία και μια ψευτο-ταυτότητα οι Αγγλογάλλοι πράκτορες που ξεσήκωναν σε εξέγερση τους Ρωμιούς.
Διέδιδαν μια πρόστυχη κι αντίχριστη ανηθικότητα, έσυρναν τους αφελείς ντόπιους σε μια ατελείωτη σειρά αμαρτημάτων, διέφθειραν, εξαγόραζαν κι έτσι μετέτρεπαν τους καταπιεσμένους Ρωμιούς ήρωες σε δουλοπρεπή και γλοιώδη αποβράσματα με όλη την ανηθικότητα και την διαστροφή που παρατηρούμε στο θεοκατάρατο νεο-ελληνικό δημόσιο που πρέπει νάσαι είτε πούστης είτε πουτάνα για να θέλεις να προσληφθείς.
Και γιατί διέδωσαν μέσω των τοποτηρητών λούστρων τους που ήταν οι υπουργοί κι οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας του 19ου και του 20ου αιώνα ότι για το ρουσφέτι, το ραχατιλίκι και τον ραγιαδισμό φταίει η Τουρκοκρατία που ωχριά μπροστά στην μετά το 1828 Αγγλο-Γαλλο-Αμερικανο-κρατία;
Αυτό ήταν ένα ψέμμα ειπωμένο για να καλυφθεί η Αλήθεια.
Δεν ήταν ραγιάδες οι Ρωμιοί στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ραγιάδες τους έλεγαν οι Τούρκοι.
Αλλά οι Ρωμιοί σκοτώνονταν για την πίστη τους και δεν ζητούσαν ρουσφέτια γιατί αυτό θα σήμαινε να γίνουν μουσουλμάνοι. Ρουσφέτια έκαναν οι Αγγλογάλλοι τον μέσο Ρωμιό να ζητάει από την λέρικη, σατανική και ξενόφερτη κάστα σιωνιστών που κυβέρνησε την χώρα ως τοποτηρητές του Λονδίνου και του Παρισιού.
Και με την διάδοση του ψευτο-ελληνισμού και της σατανικής αρχαιολαγνείας, κατέστρεψαν το πιο πολύτιμο τμήμα της ρωμέικης ταυτότητας: την Ορθόδοξη Ηθική.
Θ. Μεγάλη Ιδέα, Ψευτο-κράτος ‘Ελλάς’, Ψευτο-Ιστορία & Ψευτο-Αρχαιολογία
Γιατί όμως δεν πήγαιναν τόσοι Αγγλογάλλοι ‘επιστήμονες’, ‘περιηγητές’, ‘αρχαιολόγοι’ και ‘λογοτέχνες’ στην Ιωνία, τον Πόντο και την Καππαδοκία όπου επίσης υπήρχαν Ρωμιοί και πολλές ελληνικές αρχαιότητες; Πολύ απλά γιατί είχε ήδη μπει μπροστά το αγγλογαλλικό μασωνικό-σιωνιστικό πρόγραμμα να δημιουργηθεί ένα ψευτο-κράτος ‘Ελλάδα’ στο Μωριά και τη Ρούμελη, κι όχι στην Μικρά Ασία.
Αν είχε άλλωστε σταγόνα αλήθειας η σατανική Μεγάλη Ιδέα του ψευτο-ελληνικού κρατιδίου, τότε θα πήγαιναν Έλληνες αρχαιολόγοι το 1870 να ανασκάψουν το Νέμρουτ Νταγ που είναι ο πιο σημαντικός αρχαιολογικός χώρος στον οποίο σώζονται αρχαία ελληνικά μνημεία και περιγραφές σε όλο τον κόσμο. Χρονολογείται στον 1ο προχριστιανικό αιώνα. Θα το έκαναν αυτό άλλωστε οι αρχαιολόγοι του ψευτο-ελληνικού κρατιδίου για να προλάβουν τους Γερμανούς αρχαιολόγους.
Μπροστά στο Ιεροθέσιο Κορυφής του Βασιλείου της Κομμαγηνής με τις επιγραφές σε ελληνικά στην πίσω πλευρά όλων των αγαλμάτων (όπου αναπαρίστανται καθιστοί οι Δίας — Ωρομάζδης, Ηρακλής — Αρτάγνης, Αντίοχος Α’ Κομμαγηνής, Τύχη — Κομμαγηνή και Απόλλων — Ερμής — Ήλιος — Μίθρας), οι Δελφοί, η Δωδώνη, η Δήλος, η Ολυμπία κι η Αρχαία Αθήνα είναι ασήμαντοι, δευτερεύοντες αρχαιολογικοί χώροι.
Οσμάν Χαμντί Μπέης (Osman Hamdi Bey), Οθωμανός αρχαιολόγος συνεργάτης της γερμανικής αρχαιολογικής αποστολής στο Νέμρουντ Νταγ το 1882
Κι αν αυτό σου φαίνεται ελάχιστα πιστευτό, πέταξε από το μυαλό σου τη σαββούρα που το δικτατορικό καθεστώς Αθηνών σου έχει επιβάλει, σε σένα και σε όλους — κι επί σχεδόν δυο αιώνες. Γιατί με τα ψέμματα που έχει όλος ο κόσμος μεγαλώσει και ζήσει οδηγείται σε αφανισμό.
https://en.wikipedia.org/wiki/Mount_Nemrut
Ή θα πηγαίναν οι αρχαιολόγοι του ψευτο-ελληνικού κρατιδίου να ανασκάψουν στο Λούξορ, τις Θήβες της Αιγύπτου όπου ο Μεγαλέξανδρος ως Φαραώ (και συνεπώς ολότελα άσχετος από τη χολέρα της ‘δημοκρατίας’ και της ‘πολιτικής’ της Αθήνας) είχε ανακαινίσει το κυρίως ιερό του ναού του Άμμωνα στο Λούξορ.
Αλλά αυτό δεν τους το επέτρεπαν οι Γάλλοι κι οι Άγγλοι εξουσιαστές του ψευτο-κράτους που, υποκρινόμενοι τους πρέσβεις και τους διπλωμάτες, το διοικούσαν κατά το δοκούν.
Κι οι Αγγλογάλλοι ήθελαν το κρατίδιο να είναι απλώς και μόνον ένα φτειαχτό σκουπίδι στους αντίποδες της Ρωμιοσύνης, ξεκομμένο από την Ορθοδοξία, κι εντελώς άσχετο με τον πραγματικό αρχαίο ελληνικό κόσμο του οποίου η καταγωγή δεν είναι στη νότια Βαλκανική και του οποίου η ακμή παρατηρήθηκε στην Αντιόχεια, στην Αλεξάνδρεια, στα Ιεροσόλυμα, στη Συρία, στην Παλαιστίνη, στη Μεσοποταμία και στη Βακτριανή (: το Αφγανιστάν).
Αλλά αν οι αρχαιολόγοι του ψευτο-ελληνικού κρατιδίου επιχειρούσαν να πάνε το 1860 ν’ ανασκάψουν σε εκτάσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Ιρανικής Αυτοκρατορίας των Κατζάρ, στο Αφγανιστάν, ή στην γαλλική αποικία της Αιγύπτου, θα έτρωγαν μια άσχημη φάπα από τους Γάλλους κι Άγγλοι εξουσιαστές του ψευτο-κράτους και θα έβγαζαν το σκασμό.
Έτσι έγιναν δουλοπρεπείς σιγά-σιγά κι από συνήθεια οι Ρωμιοί τους δυο τελευταιίους αιώνες: μέσα στο υπόδουλο κράτος ‘Ελλάς’ στα χρόνια της μαύρης Αγγλο-Γαλλο-Αμερικανο-κρατίας που ακόμη συνεχίζεται.
Ι. Η Συνθήκη των Σεβρών ήταν ο Τάφος της Ρωμιοσύνης και της Ορθοδοξίας.
Και τελικά αυτοί οι Σμυρνιοί του 1900 που συνδέθηκαν με το ελληνικό καθεστώς κατέστρεψαν τη Ρωμιοσύνη που έφτανε μέχρι την Αντιόχεια, τα Ιεροσόλυμα και τον Τίγρη.
Νόμιζαν οι κρετίνοι πως θα κρατούσαν τουλάχιστον την περιοχή που τους είχε δώσει η συνθήκη των Σεβρών — που ο παππούς μου την αναθεμάτιζε δυο φορές την ημέρα.
Μα για να το πετύχουν αυτό θα έπρεπε να στήσουν μια γραμμή πολύ μεγαλύτερη από τη γραμμή Μαζινώ
https://el.wikipedia.org/wiki/Γραμμή_Μαζινό /
https://fr.wikipedia.org/wiki/Ligne_Maginot ή λίγο μικρότερη από το Σινικό Τείχος!
Και να το είχαν κάνει αυτό στα χρόνια 1919–1920 (που ήταν πολύ απίθανο), θα είχαν καταστρέψει όλους τους Πόντιους, τους Καππαδόκες, τους Ανατολίτες και τους λοιπούς Μικρασιάτες που θα είχαν μείνει έξω από εκείνη την γραμμή που τελικά δεν στηριζόταν με τίποτα.
Για την Μικρασιατική Καταστροφή οι μόνοι που ευθύνονται είναι το σύνολο των πολιτικών, των κομματικών παραγόντων, των στρατιωτικών και των διπλωματών, των πανεπιστημιακών και των διοικητικών στελεχών του καθεστώτος Αθηνών.
Οπότε, ο πατέρας μου ήταν Ρωμιός, η μητέρα μου Ρωμιά, και γω Ρωμιός είμαι κι αυτό θα σου έλεγα κι όταν ήμουν 6–7 ετών.
Θυμάμαι μάλιστα είχα γυρίσει σπίτι κι είχα πει στον παππού μου:
— Στο σχολείο μας λένε ότι είμαστε Έλληνες, όχι Ρωμιοί.
Κι ο παππούς μου είχε απαντήσει αμέσως:
— Ναι βέβαια! Είμαστε Έλληνες υπήκοοι, Ρωμιοί Ορθόδοξοι.
Σπάνια χρησιμοποιούσε τη λέξη Ρωμιοσύνη. Κυρίως έλεγε ‘το Ρωμέικο’.
Κι όταν μια φορά του είπα ότι μας αποκαλούν ‘ελληνόπουλα’ μου είπε:
— ‘Χριστιανόπουλα’ είναι η σωστή λέξη.
Εννοείται ότι, ενώ γονείς και παππούδες με πηγαίναν σ’ εκκλησίες και μοναστήρια (φυσικά ήμουν του Κατηχητικού), ποτέ δεν χάναμε την ώρα μας σε ηλίθιες βόλτες σε αρχαιολογικούς χώρους. Αυτά ήταν άχρηστα ως νεκρά. Κι άλλωστε το ίδιο έκαναν οι Ρωμιοί το 1800, το 1500 ή το 1200.
Δεν υπήρχαν αρχαιολογικοί χώροι. Τα ιστορικά μνημεία είτε ενσωματώνονταν σε μια νέα χρήση (ναοί είχαν μετατραπεί σ’ εκκλησίες) είτε έμεναν στην άκρη χωρίς να χρειάζεται να ασχοληθεί μαζί τους κάποιος.
Όσο για την γελοιότητα της ‘αναβίωσης’ του αρχαίου θεάτρου, ο παππούς μου τα χαρακτήριζε αυτά “μασκαραλίκια”. Κι έτσι είναι. Το θέατρο είναι άχρηστο κι επικίνδυνο για ένα χριστιανό κι άλλωστε στην αρχαιότητα είχε τελείως άλλο νόημα και δεν ‘ανεβαζόταν’ τα βράδια αλλά την ημέρα και με θεατρίνους μόνον άρρενες.
Το μόνο ρωμέικο θέατρο είναι ο Καραγκιόζης. Ένας ολόκληρος κόσμος που μας ενώνει με τους Τούρκους και μας φτάνει και μας περισσεύει.
Νομίζω ότι έτσι σου έδωσα μια πρώτη εικόνα. Θα μπορούσα να γράψω και τριπλάσια και δεκαπλάσια. Αλλά θα έμπαιναν όλα στην κατεύθυνση που σου εδωσα ήδη.
Τρία σημαντικά πράγματα έχουν παρουσιαστεί ολότελα ψεύτικα στην Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών σχετικά με τα παραπάνω και τις αληθινές συνέπειές τους:
1. Το Ρεμπέτικο τραγούδι, το ζεμπέκικο, ο καρσιλαμάς και το τσιφτετέλι είναι ένας πόλεμος της Ρωμιοσύνης ενάντια στο νεοελληνικό εκτρωματικό και ρατσιστικό κράτος και την δυτικότροπη θολοκουλτούρα του.
2. Η Αντίσταση και το Αντάρτικο είναι μια ‘ρεβάνς’ των Ρωμιών της Μικράς Ασίας εναντίον των Παλιοελλαδιτών. Οι περισσότεροι καταδότες και συνεργάτες των Γερμανών ήταν Παλιοελλαδίτες.
3. Η μετά την επταετία του Παπαδόπουλου δικτατορία της πολιτικής είχε ως βασικό στόχο την καταστροφή της Ρωμιοσύνης με τον έντονο εκδυτικισμό και την πολιτική. Οι Ρωμιοί δεν έχουν πολιτική, δεν ασχολούνται με τέτοιες βρωμισιές.
Ούτε ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος έκανε πολιτική, ούτε ο Βουλγαροκτόνος, ούτε ο Ηράκλειος, ούτε ο Ιουστινιανός.
Ρωμιοσύνη σημαίνει Ρωμανία, Αυτοκρατορία κι Ορθοδοξία.
Κι ο παππούς μου δεν μου είπε ούτε μια φορά την ψευτολέξη ‘Βυζάντιο’.
Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο!
— — — — — — — — — — — — — — — — — —
Δείτε το βίντεο:
Μικρασιατική Καταστροφή και Προσφυγιά: Η πιο Μεγάλη Τραγωδία της Ρωμιοσύνης
https://ok.ru/video/1059712404077
https://vk.com/video434648441_456239939
====================
Κατεβάστε την αναδημοσίευση σε Word doc.:
https://www.slideshare.net/MuhammadShamsaddinMe/ss-250550708
https://issuu.com/megalommatis/docs/we_are_not_greeks_2_11_2018.docx
No comments:
Post a Comment