Orient & Occident: Ο Απαγορευμένος Θρύλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: η Κατάκτηση της Σαχάρας και της Δυτικής Αφρικής μέχρι την Νιγηρία και την Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 14η Απριλίου 2019.

Ο κ. Μπαϋρακτάρης στο κείμενό του αυτό παρουσιάζει ένα ακόμη σημαντικό θέμα δυτικο-ευρωπαϊκής, αποικιοκρατικής παραχάραξης της Ιστορίας, το οποίο με άκουσε να καταγγέλω σε ομιλία μου στην Νουρσουλτάν στα τέλη του 2018. Στην πραγματικότητα, όλοι οι χάρτες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι οποίοι έχουν τυπωθεί ή δημοσιευθεί ηλεκτρονικά, είναι ψευδέστατοι και ιδιαίτερα μειωτικοί της ρωμαϊκής παρουσίας και κυριαρχίας στην Βόρεια και Κεντρική Αφρική. Ο λόγος αυτής της παραχάραξης είναι απλός: οι εγκληματίες Αφρικανιστές και Οριενταλιστές των αποικιοκρατικών χωρών της Δύσης είναι ρατσιστές ή κρυπτο-ρατσιστές και θέλουν εν προκειμένω να εμφανίσουν την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ως ένα βασίλειο ‘Λευκών’ και ‘Ευρωπαίων’. Τους είναι εν προκειμένω κρίσιμα απαραίτητο να παρουσιάσουν την ρωμαϊκή επικράτεια επί ευρωπαϊκού εδάφους ως ‘μεγαλύτερη’ από την ρωμαϊκή επικράτεια επί αφρικανικού εδάφους – κάτι που αποτελεί αισχρό ψέμμα.

Δυστυχώς όμως για τα ψεύδη των εγκληματικών Γάλλων, Άγγλων και Αμερικανών ψευδο-πανεπιστημιακών και ρατσιστών διανοητών, τα εδάφη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Αφρική και οι φόρου υποτελείς στην Ρώμη Αφρικανοί βασιλείς διαμορφώνουν μία ολοσχερώς αντίθετη πραγματικότητα: η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν μία πολυ-πολιτισμική αυτοκρατορία, όπου κάθε παλαιότερη ‘ελληνορωμαϊκή’ ‘αξία’ είχε πεταχθεί στα σκουπίδια και όπου ασιατικές και αφρικανικές θρησκείες, μυθολογίες, κοσμολογίες, εσχατολογίες, πνευματικότητα, σοφία, συμβολισμοί, εσωτερισμοί, τέχνες, επιστήμες και πολιτισμοί είχαν κατακλύσει την αυτοκρατορία και το εκτός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έδαφος της Ευρώπης. Και τα ρωμαϊκά εδάφη στην Αφρική ήταν ασυγκρίτως μεγαλύτερα σε έκταση από τις ευρωπαϊκές κτήσεις της Ρώμης, η οποία ήδη τον πρώτο χριστιανικό αιώνα ήταν μία ανατολική (και όχι ‘δυτική’) αυτοκρατορική πρωτεύουσα.

———————————

Ο Απαγορευμένος Θρύλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: η Κατάκτηση της Σαχάρας και της Δυτικής Αφρικής μέχρι την Νιγηρία και την Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/04/14/ο-απαγορευμένος-θρύλος-της-ρωμαϊκής-α/

==============

Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Ένα από τα πιο ιδιαίτερα αποκρυμμένα, αν όχι απαγορευμένα, θέματα της Ιστορίας κι ειδικώτερα της Ιστορίας της Ευρώπης είναι η ρωμαϊκή κατάκτηση της Σαχάρας και της Δυτικής Αφρικής μέχρι νότια την λίμνη Τσαντ και τη Νιγηρία.

Η μειωμένη παρουσίαση της ρωμαϊκής παρουσίας στην Αφρική είναι εντυπωσιακή στους σχετικούς χάρτες. Αυτή χρησιμεύει στις σύγχρονες αποικιοκρατικές δυνάμεις (Γαλλία, Αγγλία και ΗΠΑ) για την εμπέδωση

α) του ψευτοϊστορικού ρατσιστικού δόγματος το οποίο έχουν συμπιλήσει και διαδώσει αποικιοκράτες οριενταλιστές, αφρικανολόγοι, ελληνιστές και λατινιστές και

β) της διάκρισης Λευκών – Μαύρων μέσα σε απόλυτα διαστρεβλωτικούς όρους παρουσίασης των Λευκών ως ‘ πολιτισμικά ανωτέρων’, ενώ -αντίθετα- κανένα αρχαίο ευρωπαϊκό έθνος δεν είδε έτσι τις σχέσεις του με τους Αφρικανούς αλλά αντιμετώπισαν όλα τα αφρικανικά έθνη ως αρχαιότερα και πολιτισμικώς ανώτερα.

Όλες οι εξερευνήσεις που αναλήφθηκαν από τους Έλληνες και κυρίως από τους Ρωμαίους επί αφρικανικού εδάφους είχαν πάντοτε ως αφετηρία τον σεβασμό προς το αρχαιότερο και το πολιτισμικώς ανώτερο.

Η σύγχρονη, διαστρεβλωτική μείωση της ρωμαϊκής (: ευρωπαϊκής) παρουσίας και κυριαρχίας στην Αφρική βασίζεται στην μη αποδοχή της επικράτειας φόρου υποτελών βασιλείων ως ρωμαϊκού εδάφους.

Αυτή η τακτική των νεωτέρων αποικιοκρατών ιστορικών απαντάται σε πολλές περιπτώσεις, ιδιαίτερα σε ορισμένες ισλαμικές εξουσίες. Ως τεχνική παραχαράσσει έντονα την Ιστορία δεδομένου ότι, όταν ένας ανίσχυρος τοπικός ηγεμόνας καταβάλλει φόρους και αναγνωρίζει την αρχή ενός άλλου κράτους, ουσιαστικά μετατρέπει την χώρα του σε ένα είδος επαρχίας του άλλου κράτους.

Η ρωμαϊκή παρουσία στην Αφρική ξεκινάει με την κατάκτηση της παλιάς φοινικικής αποικίας, της Καρχηδόνας, που είχε αυτονομηθεί και γίνει πολύ ισχυρώτερη από την παλιά μητρόπολή της, την Τύρο.

Η Καρχηδόνα είχε ασκήσει την μεγαλύτερη αποικιοκρατική πολιτική στην Αρχαιότητα κατακτώντας τα παράλια της σημερινής Λιβύης, την μισή Σικελία, την Σαρδηνία, την Κορσική, τα μεσογειακά παράλια της σημερινής Ισπανίας, καθώς και αυτά της σημερινής Αλγερίας. Με τα τοπικά βερβερικά βασίλεια του Άτλαντα και της Σαχάρας η Καρχηδόνα (φοινικ. Καρτ Χαντάστ, δηλαδή ‘Νέα Πόλη’) είχε πολύ καλές σχέσεις.

Στα παράλια του Ατλαντικού, Καρχηδόνιοι έστησαν αποικίες στην Πορτογαλία, στο Μαρόκο και σε όλη την Δυτική Αφρική μέχρι τουλάχιστον την Σιέρρα Λεόνε.

Αυτό αναφέρει ο Περίπλους του Άννωνα, βασιλιά των Καρχηδονίων, στα μέσα του 5ου προχριστιανικού αιώνα. Σχετικά:

https://periplusofhanno.wordpress.com και

https://www.academia.edu/49680378/Άννωνος_Καρχηδονίων_Βασιλέως_Περίπλους_The_Periplus_of_Hanno  (σε PDF)

και πιο συγκεκριμένα

https://periplusofhanno.wordpress.com/category/5-ιστορικό-πλαίσιο/

https://www.academia.edu/49498788/Χαναανίτες_και_Φοίνικες_στην_Δυτική_Μεσόγειο_και_την_Βορειοδυτική_Αφρική_κατά_την_2η_και_το_πρώτο_μισό_της_1ης_χιλιετίας_πτεμ (σε PDF)

https://www.academia.edu/49516511/Η_Βορειοδυτική_Αφρική_και_η_Καρχηδόνα_μέχρι_την_Ρωμαϊκή_Κατάκτηση (σε PDF)

Χρειάστηκε να αναφέρω όλα αυτά επειδή η ρωμαϊκή κυριαρχία στην Βόρεια Αφρική στήθηκε ως συνέχεια της καρχηδονιακής κι ακολούθησε όλες τις καρχηδονιακές παραδόσεις και τακτικές.

Η ρωμαϊκή επαρχία ‘Αφρική’ συστάθηκε το 146 π.Χ. και περιέλαβε τα παράλια της σημερινής Τυνησίας, της ανατολικής Αλγερίας και της Τριπολίτιδας (όχι όμως και της Κυρηναϊκής) καθώς και την ενδοχώρα σε ένα βάθος 100-700 χμ.

Ονομάστηκε Africa Proconsularis (επειδή ένας proconsul / ανθύπατος βρισκόταν επικεφαλής) ή Africa Vetus (Παλαιά Αφρική, επειδή ήταν η παλαιότερη ρωμαϊκή κτήση επί αφρικανικού εδάφους). Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Africa_(Roman_province)

Σταδιακά, οι Ρωμαίοι ενσωμάτωσαν στην Africa Proconsularis όλες τις κτήσεις του τεράστιου βερβερικού βασιλείου της Νουμιδίας (από την βερβερική ονομασία Ινουμιντέν). Από το 110 π.Χ. μέχρι το 40 π.Χ. όλη η Νουμιδία είχε προσαρτηθεί.

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Numidia

και

https://en.wikipedia.org/wiki/Numidia_(Roman_province)

Τα βασίλεια της Νουμιδίας το 220

Καθώς ως επαρχία η Africa Proconsularis είχε μεγαλώσει ιδιαίτερα, έπρεπε συχνά να διαιρεθεί για διοικητικές ανάγκες. Έτσι έχουμε μια σειρά από μετονομασίες κι υποδιαιρέσεις, όπως Africa Zeugitana, Africa Byzacena και Africa Tripolitania. Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Byzacena

https://en.wikipedia.org/wiki/Africa_(Roman_province)#History

https://en.wikipedia.org/wiki/Tripolitania

Το 78 π.Χ. η Ρώμη επεκτάθηκε στην Κυρηναϊκή, κι έτσι προέκυψε μια ακόμη ρωμαϊκή αφρικανική επαρχία στην οποία προστέθηκε κι η Κρήτη ως πρώην αιγυπτιακή πτολεμαϊκή κτήση. Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Cyrenaica#Roman_province

https://en.wikipedia.org/wiki/Crete_and_Cyrenaica

Η κατάκτηση και προσάρτηση της Αιγύπτου από τον Οκταβιανό Αύγουστο το 30 π.Χ. καθιέρωσε την Ρώμη στην Ανατολή και στην Αφρική, εφόσον ως Φαραώ ο Ρωμαίος αυτοκράτορας έλεγχε τον πρώτο και τον δεύτερο καταρράκτη του Νείλου (1400 χμ νοτιώτερα της Μεσογείου) κι όλα τα βορειοαφρικανικά παράλια από το Πηλούσιο (: πύλες της Αιγύπτου προς την Παλαιστίνη και την Ασία) μέχρι την μέση των σημερινών παραλίων της Αλγερίας.

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Egypt_(Roman_province)

https://en.wikipedia.org/wiki/Roman_province#Under_Augustus

Ακόμη πιο σημαντικά, η ρωμαϊκή κατάκτηση της Αιγύπτου

1) άνοιξε διάπλατα τις πύλες του Εμπορίου με την Ανατολή (Ανατολική Αφρική, Υεμένη, Περσία, Κεντρική Ασία, Ινδία, Ινδοκίνα – Ινδονησία, Κίνα),

2) κατέστησε την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αναπόσπαστο τμήμα των διά ξηράς, ερήμου και θαλάσσης Δρόμων του Μεταξιού, των Μπαχαρικών και των Αρωμάτων (: λιβανωτών), και

3) μετέτρεψε την άχρηστη, περιθωριακή και τιποτένια Ρωμαϊκή Δημοκρατία (Res Publica Romana) σε μια Ανατολική Αυτοκρατορία κατά τα πρότυπα της Βαβυλώνας, της Περσίας, της Αιγύπτου ή της Ασσυρίας.

Γραμμένο από ανώνυμο Αλεξανδρινό Αιγύπτιο το κείμενο Περίπλους Ερυθράς Θαλάσσης τοποθετείται στα χρόνια του Νέρωνα και του Μαλίχου, βασιλιά του μικρού αραμαϊκού βασιλείου της Ρέκεμ (Πέτρα) στη σημερινή Ιορδανία. Περιγράφει συνοπτικά το διά μέσου της Αλεξάνδρειας ρωμαϊκό εμπόριο με την Ανατολή, τα κράτη, τα εμπορεία, τα λιμάνια, τα προϊόντα και την ναυσιπλοΐα. Σχετικά:

https://periplusmariserythraei.wordpress.com και

https://www.academia.edu/50009926/Περίπλους_της_Ερυθράς_Θαλάσσης_Periplus_of_the_Red_Erythraean_Sea (σε PDF)

https://periplusmariserythraei.wordpress.com/category/1-εξώφυλλο-περιεχόμενα-πρόλογος/ και

https://www.academia.edu/49789826/Η_Αναζήτηση_του_Περίπλου_της_Ερυθράς_Θαλάσσης_και_η_Σημερινή_Επιστημονική_Έρευνα (σε PDF)

https://periplusmariserythraei.wordpress.com/category/2-εισαγωγή/ και

https://www.academia.edu/49850094/Το_Εμπόριο_με_την_Ανατολή_και_ο_Περίπλους_της_Ερυθράς_Θαλάσσης (σε PDF)

https://www.academia.edu/49972696/Το_Εμπόριο_με_την_Ανατολή_και_ο_Περίπλους_της_Ερυθράς_Θαλάσσης_Κείμενο_και_Σημειώσεις (σε PDF)

Η επέκταση της Ρώμης στα βορειοδυτικά άκρα της Αφρικής δεν θα αργούσε.

Από το 27 π.Χ. μέχρι το 44 μ.Χ. όλος ο δυτικός Άτλας προσαρτήθηκε στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, κατόπιν της διάλυσης του βερβερικού βασιλείου της Μαυριτανίας, λέξης που προέρχεται από το αρχικά εθνικό όνομα ‘Μαύροι’.

Το όνομα ‘Μαύροι’ και ‘Μαυρούσιοι’ είναι η αρχαία ελληνική και λατινική παραφθορά του φοινικικού / καρχηδονιακού όρου Μαουχαρίμ που ήταν μια συγκεφαλαιωτική ονομασία των ‘δυτικών χωρών’.

Πρόκειται για βερβερικούς πληθυσμούς οι οποίοι από τον 3ο προχριστιανικό αιώνα είχαν και διατήρησαν μέχρι σήμερα την δική τους γραφή, Τιφινάγ.

Από την προσάρτηση προέκυψαν δυο ακόμη ρωμαϊκές επαρχίες: Mauretania Caesariensis στα ανατολικά της περιοχής και Mauretania Tingitana στα δυτικά. Αργότερα, η πιο ανατολική επαρχία διαιρέθηκε σε δυο τμήματα και προέκυψε η Mauretania Sitifensis. Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Mauretania

https://en.wikipedia.org/wiki/Mauretania_Caesariensis

https://en.wikipedia.org/wiki/Mauretania_Tingitana

https://en.wikipedia.org/wiki/Mauri_people

https://en.wikipedia.org/wiki/Tifinagh

Η συμμαχία την οποία, αφού κατέλαβε την Αίγυπτο, συνήψε ο Οκταβιανός Αύγουστος με την Κανδάκη (: βασίλισσα) Αμανιρένας της Αιθιοπίας (δηλαδή του μεροϊτικού κράτους του σημερινού Σουδάν) και η κοινή εκ μέρους τους ανέγερση του ναού του Μάλουλι στην Τάλμη (σήμερα Καλάμπσα) δεν αποδείχθηκε ικανή να διατηρήσει την ειρήνη μεταξύ της Μερόης και της Ρώμης επί μακρόν.

Έτσι, το 25 π.Χ. ο στρατηγός Πετρόνιος εξεστράτευσε από την Συήνη (Ασουάν) νότια μέχρι το σημερινό Κασρ Ιμπρίμ (στην περιοχή των σουδανο-αιγυπτιακών συνόρων) με 10000 στρατιώτες κι επιχείρησε πολλές μάχες και κατέστρεψε πόλεις με σκοπό να αποτρέψει τις μεροϊτικές επιθέσεις κατά των νοτίων επαρχιών της Αιγύπτου.

Η κατάληψη της Μερόης ήταν ολότελα αδύνατη για τους Ρωμαίους λόγω της τεράστιας απόστασης (σχεδόν 1300 χμ πέραν των σημερινών συνόρων Αιγύπτου – Σουδάν κατά μήκος του Νείλου). Τα στρατεύματα της βασίλισσας της Μερόης αντεπετέθηκαν και τελικά συνομολογήθηκε ειρήνη και μια μεροϊτική διπλωματική αντιπροσωπεία απεστάλη στη Σάμο προς τον Οκταβιανό.

Μια διπλή περιοχή ορίσθηκε τότε νοτίως του άκρου της Ρωμαϊκής Αιγύπτου: στην Δωδεκάσχοινο υπήρχε ρωμαϊκή – μεροϊτική συγκυριαρχία και στο υπόλοιπο, νοτιώτερο τμήμα της Τριακοντασχοίνου υπήρχε μεροϊτική κυριαρχία. Κι οι δυο περιοχές ξεκινούσαν από το νότιο άκρο της Αιγύπτου, την Συήνη (Ασουάν), και τον πρώτο καταρράκτη.

Η ύπαρξη ενός μεγάλου αφρικανικού βασιλείου νότια της Αιγύπτου εμπόδισε την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία να επεκταθεί περισσότερο στα νότια. Αυτό δεν εμπόδισε να βρουν σύγχρονοι αρχαιολόγοι το κεφάλι ενός αγάλματος του Οκταβιανού τόσο βαθειά στην Αφρική (250 χμ βορειονατολικά του Χαρτούμ) όσο η Μερόη.

Ούτε και εμπόδισε τους Ρωμαίους να συνεχίσουν την παρουσία των Πτολεμαίων στα παράλια του Σουδάν, επειδή η Μερόη μπορεί να ήταν ένα μεγάλο ηπειρωτικό, αφρικανικό βασίλειο, αλλά είχε ελάχιστη παρουσία στην Ερυθρά Θάλασσα. Έτσι, η ρωμαϊκή κυριαρχία στην Πτολεμαΐδα Θηρών (σήμερα Σουάκιν) συνεχίστηκε για αιώνες.

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Gaius_Petronius

https://en.wikipedia.org/wiki/Amanirenas

https://en.wikipedia.org/wiki/Wars_of_Augustus

https://en.wikipedia.org/wiki/Mero%C3%AB_Head

https://en.wikipedia.org/wiki/Roman_relations_with_Nubia

https://en.wikipedia.org/wiki/Mero%C3%AB

https://en.wikipedia.org/wiki/Kandake

https://en.wikipedia.org/wiki/Ptolemais_Theron

https://en.wikipedia.org/wiki/Temple_of_Kalabsha

https://en.wikipedia.org/wiki/Triakontaschoinos

https://de.wikipedia.org/wiki/Dodekaschoinos

https://en.wikipedia.org/wiki/Qasr_Ibrim

Ταυτόχρονα σχεδόν με την στρατιωτική εκστρατεία του Πετρόνιου, ο Αίλιος Γάλλος οργάνωσε την μεγαλύτερη ναυτική εκστρατεία της Ρωμαϊκής Ιστορίας εκτός της Μεσογείου.

Επιτιθέμενος από ξηράς και από θαλάσσης κατά των υεμενικών βασιλείων των Σαβαίων (Σαβά) και των Χιμυαριτών (Ομηριτών / Χιμυάρ), μετά από πολλές απώλειες και περισσότερες κακουχίες, κατάφερε να ισοπεδώσει το μεγάλο επίνειο κι εμπορείο ‘Ευδαίμων Αραβία’, δηλαδή το σημερινό Άντεν, κι έτσι να υποχρεώσει την θαλασσοκρατορία των Υεμενιτών να μειώσει τους δασμούς που επέβαλε στα προϊόντα που εισήρχοντο στην Ερυθρά Θάλασσα με κατεύθυνση την Αίγυπτο και την Μεσόγειο.

Έτσι, προϊόντα από τις ακτές της σημερινής Ανατολικής Αφρικής, της Ινδίας, της Ινδοκίνας και της Ινδονησίας έφθαναν στην Ρωμαϊκή Αίγυπτο κι από κει στην Ρώμη, ενώ ρωμαϊκός στόλος ναυλοχούσε στα αιγυπτιακά λιμάνια της Ερυθράς Θάλασσας (Αρσινόη – Σουέζ, Μυός όρμος – Χουργκάντα / Ακ Γαρντάκ, Φιλωτέρας – Σαφάγα, Λευκός λιμήν – Κουσέιρ και Βερενίκη – Ρας Μπανάς) και στην αποικία στα σουδανικά παράλια, την Πτολεμαΐδα Θηρών.

Μπορεί να μην υπήρχε στρατιωτική κυριαρχία αλλά υπήρχε έντονη ρωμαϊκή εμπορική παρουσία σε όλα τα παράλια της Ανατολικής Αφρικής που τα απαριθμεί διεξοδικά ο Περίπλους της Ερυθράς Θαλάσσης.

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Aelius_Gallus

https://en.wikipedia.org/wiki/Arabian_Peninsula_in_the_Roman_era#Aelius_Gallus_expedition

Ό,τι δεν κατάφεραν οι Ρωμαίοι στην Ανατολική Αφρική, το πέτυχαν στην Δυτική Αφρική. Πολλές εκστρατείες αναλήφθηκαν και Ρωμαίοι στρατιώτες διέσχισαν χιλιάδες χιλιόμετρα φθάνοντας στον ποταμό Νίγηρα, στη λίμνη Τσαντ, και στη σημερινή Νιγηρία.

Όλες αυτές οι εκτάσεις προσφέρθηκαν στους εμπορικούς δρόμους που χρειαζόταν η αυτοκρατορία. Ρωμαϊκά νομίσματα έχουν ανευρεθεί απ’ άκρου εις άκρον της Σαχάρας και της Δυτικής Αφρικής.

Η πρώτη ρωμαϊκή εκστρατεία στα νότια ήταν αυτή του Βάλβου.

Το 19 π.Χ. με 10000 λεγεωνάριους προχώρησε βαθειά μέσα στην Σαχάρα, κατέλαβε το Φεζάν, πρωτεεύουσα των Γαραμάντων, κι έστειλε 1000 λεγεωνάριους ακόμη νοτιώτερα.

Αυτοί έφθασαν στην περιοχή του σημερινού Τιμπουκτού και συνάντησαν ένα τεράστιο ποταμό (Νίγηρα) τον οποίο θεώρησαν ως παρακλάδι του Νείλου.

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Lucius_Cornelius_Balbus_(proconsul)#Balbus_expedition_to_sub-Saharan_Africa

https://en.wikipedia.org/wiki/Garamantes

https://en.wikipedia.org/wiki/Fezzan

Γύρω στο 40 μ.Χ., ο Σουητώνιος Παυλίνος (Suetonius Paulinus) σε συνεργασία με τον Γναίο Οσίδιο Γέτα (Gnaeus Hosidius Geta) κατέπνιξε μια βερβερική εξέγερση υπό τον Αιδήμονα, στα νότια άκρα του Άτλαντα. Αυτό και μόνον δείχνει ότι όλη η περιοχή εθεωρείτο ρωμαϊκή επικράτεια.

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Gaius_Suetonius_Paulinus#Mauretanian_campaign

https://en.wikipedia.org/wiki/Gnaeus_Hosidius_Geta

https://en.wikipedia.org/wiki/Aedemon

Γύρω στο 50 μ.Χ., ο Σεπτίμιος Φλάκκος κι ο Ιούλιος Ματέρνος αναφέρεται ότι έφθασαν στην Λίμνη των Ιπποποτάμων, ονομασία της Λίμνης Τσαντ κατά τον Πτολεμαίο Γεωγράφο.

Μετά από τρίμηνη εκστρατεία έφθασαν στον προορισμό τους κι επιστρέφοντας άφησαν εκεί μια ρωμαϊκή φρουρά, κάτι που επίσης σημαίνει προσάρτηση όλων των εκτάσεων στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Το γεγονός ότι οι εκτάσεις τις οποίες κατέλαβαν αποκαλούνται ‘γη των Αιθιόπων’ δείχνει ότι εξέλαβαν τα εκεί αφρικανικά φύλα ως συγγενικά εκείνων της Μερόης στο γειτονικό Σουδάν, το οποίο (κι όχι η Αβησσυνία) ήταν η χώρα που ονομαζόταν ‘Αιθιοπία’ από τους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους.

Γύρω στο 70 μ.Χ., ο λεγάτος (υψηλόβαθμος αξιωματικός προερχόμενος από τους συγκλητικούς) Φέστος της Legio III Augusta ανέλαβε μια εκστρατεία παρόμοια εκείνης του Βάλβου.

Έφθασε στην περιοχή του Τιμπουκτού και τον ποταμό Νίγηρα κι έστειλε μια στρατιωτική αποστολή νότια μέχρι τις εκβολές του Νίγηρα. Ο Πλίνιος αναφέρει τα σχετικά (Naturalis Historia, V, 5.36).

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Gaius_Calpetanus_Rantius_Quirinalis_Valerius_Festus

https://ru.wikipedia.org/wiki/Гай_Калпетан_Ранций_Квиринал_Валерий_Фест

Γύρω στο 70 μ.Χ., ο Ιούλιος Ματέρνος (ή και Ματιέρνος) ανέλαβε την αποστολή να φέρει εις πέρας μια εκστρατεία σε συμμαχία με τον φόρου υποτελή βασιλιά των Γαραμάντων.

Προχωρώντας μαζί για τέσσερις μήνες έφθασαν μέχρι τους ποταμούς Μπαχρ Σαλαμάτ και Μπαχρ Αούκ στην περιοχή Ατζισύμπα στην σημερινή Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία.

Επιστρέφοντας στην Ρώμη μετέφερε μαζί του ένα ρινόκερο ο οποίος κατέπληξε τα πλήθη στο Κολοσσαίο.

Εντωμεταξύ και με την υποστήριξη των Ρωμαίων λεγεωνάριων, ο φιλορωμαίος βασιλιάς των Γαραμάντων κατέπνιξε εξεγέρσεις φυλάρχων – κάτι που επίσης συνηγορεί υπέρ της θέσης ότι κατ’ ουσίαν τα νότια σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δεν βρίσκονταν στην σημερινή Λιβύη αλλά στην Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία. Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Agisymba

https://referenceworks.brillonline.com/entries/brill-s-new-pauly/agisymba-e108180

Δεν θα αναφερθώ εδώ σε θαλάσσιες εκστρατείες που επίσης αναλήφθηκαν στα ρωμαϊκά αυτοκρατορικά χρόνια και των οποίων πολλές αναφορές των πεπραγμένων σώζονται.

Πολλές αποστολές είχαν αναληφθεί μέχρι τα Κανάρια νησιά, την Μαδέρα και το Κάπο Βέρντε (Πράσινο Ακρωτήριο), το οποίο στα αρχαία ελληνικά ονομαζόταν Εσπέρου Κέρας.

Θέλοντας να μιμηθεί τον Φαραώ Νεκώ, ο Οκταβιανός Αύγουστος είχε εγκρίνει το 1 π.Χ. την αποστολή ενός περίπλου της Αφρικής. Ο θετός υιός του Γάιος Καίσαρ, ο οποίος είχε πλεύσει μέχρι το Άντεν, είχε σημειώσει στα αφρικανικά παράλια κοντά στα Στενά της Ερυθράς Θαλάσσης ένα ναυαγισμένο σκάφος εμφανώς ρωμαϊκής κατασκευής από την Ιβηρική.

Αυτή η παρατήρηση είχε δώσει το έναυσμα για ένα περίπλου από τα παράλια της Ερυθράς Θαλάσσης στην Αίγυπτο μέχρι τα παράλια της Ρωμαϊκής Μαυριτανίας και τον Άραμβυ, καρχηδονιακή αποικία θεμελιωμένη από τον Άννωνα, που είναι η ιστορική πόλη Μογαδόρ (σήμερα Εσαουΐρα) στο Μαρόκο.

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Essaouira

https://en.wikipedia.org/wiki/European_exploration_of_Africa#Antiquity

Τέλος, προσθέτω ότι ρωμαϊκά νομίσματα έχουν ανασκαφεί σε όλα τα δυτικά αφρικανικά παράλια και μέχρι το σημερινό Κονγκό.

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Romans_in_Sub-Saharan_Africa#Maritime_explorations

Δείτε το βίντεο:

Запрещенная история: римское присутствие в Сахаре и Западной Африке вплоть до озера Чад и Нигерии

https://ok.ru/video/1336807066221

Prohibited History: Roman Presence in Sahara and Western Africa down to Lake Chad and Nigeria

https://vk.com/video434648441_456240121

Απαγορευμένη Ιστορία: η Ρωμαϊκή Παρουσία στη Σαχάρα και όλη την Δυτική Αφρική

Περισσότερα:

Αποικιοκράτες Οριενταλιστές έχουν επιμελώς αποκρύψει την άφιξη ρωμαϊκών στρατευμάτων σε όλη την Σαχάρα και την Δυτική Αφρική τόσο νότια όσο η λίμνη Τσαντ κι η Νιγηρία. Ο λόγος είναι απλός: έπρεπε να φανεί η κατάκτηση της Αφρικής σαν αγγλογαλλικό επίτευγμα των νεωτέρων χρόνων, να υπάρξει διχόνοια και μίσος μεταξύ Αφρικανών κι Ευρωπαίων, και να προετοιμαστούν τα γεγονότα στα οποία είμαστε πλέον πολύ κοντά.

Η ρατσιστική χολέρα των Φράγκων κι η σατανική, απάνθρωπη και τερατώδης ψευτοφιλοσοφία του Ρουσώ κι άλλων αποβρασμάτων του λεγόμενου γαλλικού διαφωτισμού κι η αγγλοσαξωνική διανοητική σύφιλη βρίσκονται πίσω από την απόκρυψη.

Πάρτε μια εισαγωγική γεύση:
https://en.wikipedia.org/wiki/Romans_in_Sub–Saharan_Africa

https://en.wikipedia.org/wiki/Nero_exploration_of_Nile_river

https://en.wikipedia.org/wiki/Lucius_Cornelius_Balbus_(proconsul)

https://en.wikipedia.org/wiki/Gaius_Suetonius_Paulinus

https://en.wikipedia.org/wiki/European_exploration_of_Africa#Antiquity

https://en.wikipedia.org/wiki/North_Africa_during_Antiquity

https://en.wikipedia.org/wiki/Numidia

https://en.wikipedia.org/wiki/Mauretania

https://en.wikipedia.org/wiki/Garamantes

https://en.wikipedia.org/wiki/Berbers

https://ru.wikipedia.org/wiki/Римские_экспедиции_в_Тропическую_Африку

https://ru.wikipedia.org/wiki/Луций_Корнелий_Бальб_(консул-суффект)

https://ru.wikipedia.org/wiki/Гай_Светоний_Паулин

https://ru.wikipedia.org/wiki/III_Августов_легион

https://ru.wikipedia.org/wiki/Нумидия

https://ru.wikipedia.org/wiki/Нумидийцы

https://ru.wikipedia.org/wiki/Берберы

Volubilis, Μαρόκο

Οι κατακτήσεις του Σεπτίμιου Σεβήρου

Αψίδα Θριάμβου του Σεπτίμιου Σεβήρου ανεγερμένο μετά την εκστρατεία του στην Σαχάρα (βλέπε παραπάνω χάρτη)

Η βόρεια Αφρική είναι βερβερική κι όχι ‘αραβική’. Το ‘αραβικό έθνος’, ο αραβικός εθνικισμός, κι ο παναραβισμός είναι ένα ανιστόρητο και διεστραμμένο, αποικιοκρατικό, οριενταλιστικό γαλλικό επινόημα.