Orient & Occident: Δημήτριος Αλεξανδρίδης: Ένας Σημαντικός Ρωμιός Μελετητής του Έργου του Ουλούγ Μπεκ, Αστρονόμου Σουλτάνου του Τουρκεστάν, Άγνωστος στην Ελλάδα!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 6η Αυγούστου 2019.

Συνεχίζοντας την παρουσίαση του παγκοσμίως κορυφαίου επιπέδου επιστημονικής έρευνας στο οποίο βρισκόταν τον 15ο αιώνα η Σαμαρκάνδη, πρωτεύουσα των Τιμουριδών, και αναπαράγοντας πρότερες συζητήσεις μας για το θέμα, ο κ. Μπαϋρακτάρης σκιαγραφεί εδώ το πορτραίτο ενός κορυφαίου Ρωμιού επιστήμονα του τέλους του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα, ο οποίος συγκαταλέγεται στους ηγετικούς ερευνητές και οριενταλιστές της εποχής του, πιστοποιώντας ότι οι Ρωμιοί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν εφάμιλλοι ερευνητές των Ευρωπαίων και ότι καθόλου δεν χρειάζονταν το επάρατο, νεοελληνικό ψευτο-κράτος το οποίο τους εβύθισε στον ραγιαδισμό και στην υποτέλεια στους δυτικούς κηδεμόνες, και έτσι απετέλεσε -για 200 χρόνια ντροπής- μία κατεξευτελισμένη αποικία των Γάλλων, των Άγγλων και των Αμερικανών.

————————

Δημήτριος Αλεξανδρίδης: Ένας Σημαντικός Ρωμιός Μελετητής του Έργου του Ουλούγ Μπεκ, Αστρονόμου Σουλτάνου του Τουρκεστάν, Άγνωστος στην Ελλάδα!

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/08/06/δημήτριος-αλεξανδρίδης-ένας-σημαντι/

==========

Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Ο τίτλος αυτού του κειμένου θα μπορούσε να είναι …

Πόσο πιο μπροστά σε διεθνές επίπεδο δεν ήταν οι Ρωμιοί πριν από 200 χρόνια, όταν δεν είχε ακόμη δημιουργηθεί το σατανο-κράτος Ελλάδα μέσα στο οποίο ενταφιάσθηκαν η Ορθοδοξία κι η Ρωμιοσύνη κι αποβλακώθηκαν οι Ρωμιοί χάνοντας την ιστορική ταυτότητά τους, νομίζοντας ότι είναι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, και ρουφώντας τα βρωμερώτερα αποβράσματα της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας κατά διαταγήν των Αγγλογάλλων κατακτητών της ψευτο-ανεξάρτητης Ελλάδας!

Είμαι πολύ χαρούμενος που φίλος αναγνώστης διάβασε το κείμενο το οποίο ανάρτησα χθες σχετικά με τον αστρονόμο σουλτάνο του Τουρκεστάν Ουλού Μπεκ, το ιστορικό Αστεροσκοπείο της Σαμαρκάνδης που χρονολογείται στον 15ο αι., και το έργο του πολυμαθέστατου σουλτάνου Ζιτζ-ε Σουλτάνι, δηλαδή τους Αστρικούς Καταλόγους ή Πίνακες του Σουλτάνου.

Ο καλός φίλος αυτός μάλιστα ενδιαφέρθηκε να κυττάξει επίσης προσεκτικά τα πολλά και μακροσκελή επιπλέον αναγνώσματα – ως επί το πλείστον στα αγγλικά – που παρέθεσα στο τέλος. Το κείμενό μου αυτό μπορείτε να βρείτε εδώ:

Ουλούγ Μπεκ: ο Αστρονόμος Σουλτάνος του Τουρκεστάν, ο πιο Πολυμαθής Αυτοκράτορας των Τελευταίων 2500 Ετών, Εγγονός του Ταμερλάνου

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/08/05/ουλούγ-μπεκ-ο-αστρονόμος-σουλτάνος-το/

(πλέον: https://www.academia.edu/51009792/Ουλούγ_Μπεκ_ο_Αστρονόμος_Σουλτάνος_του_Τουρκεστάν_ο_πιο_Πολυμαθής_Αυτοκράτορας_των_Τελευταίων_2500_Ετών_Εγγονός_του_Ταμερλάνου)

Ανάμεσα στα άρθρα περί τον Ουλούγ Μπεκ που προσέθεσα μετά το κείμενό μου και τους συνδέσμους, υπήρχε ένα επιστημονικό κείμενο δημοσιευμένο από τον Kevin Krisciunas (‘The Legacy of Ulugh Beg’), ο οποίος εκτός από μια εκτεταμένη βιβλιογραφία περιέλαβε στο τέλος και πλήρη κατάλογο των εκδόσεων των Ζιτζ-ε Σουλτάνι στην Ευρώπη (‘Editions Containing All or Part of Ulugh Beg’s Zij’).

Ο καλός φίλος και αναγνώστης λοιπόν πρόσεξε ότι εκεί, ανάμεσα σε 16 ευρωπαϊκές εκδόσεις του μνημειώδους έργου, οι οποίες χρονολογούνται από το 1648 μέχρι το 1917 και οι οποίες αναλήφθηκαν κυρίως από Άγγλους, Γάλλους και Γερμανούς οριενταλιστές επιστήμονες, υπήρχε και μία στα …. ελληνικά, ή μάλλον για να πω σωστά το όνομα της γλώσσας μας, στα ρωμέικα.

Αυτή:

1807. Duo pinakez geographikoi, d men Nassir ‘Eddinou Persou, d de Ouloug Mpei Tatarou. ‘Epimeleia kai opoudh Dhmhtriou ‘Alexandridou … Kata thn en ‘Oxonia ekdosin tou sophou Grauiou. ‘En Biennh thz Austriaz, ek thz tupographiaz ‘A. Sxmidiou. Ulugh Beg’s geographical tables published in Vienna in a Greek-language edition

Απλά ο Kevin Krisciunas έγραψε με λατινικούς χαρακτήρες τα ρωμέικα και μάλιστα έκανε και μερικά λάθη!

Ο καλός φίλος λοιπόν με ρώτησε ούτε λίγο ούτε πολύ αν γνώριζα τον εν λόγω Δημήτριο Αλεξανδρίδη, ο οποίος μετέφρασε από αραβικά στα ρωμέικα δυο ιστορικούς αστρικούς πίνακες μουσουλμάνων αστρονόμων (τους αποκαλεί ‘γεωγραφικούς’ επειδή η αστρονομία ήταν παλαιότερα τμήμα της γεωγραφίας κι αυτοί που μελετούσαν με την γη κατέγραφαν και τα άστρα):

αυτούς του Ουλούγ Μπεκ (που απεικονίζεται στην παραπάνω σμικρογραφία χειρογράφου)

κι εκείνους του κορυφαίου (και για τον Ουλούγ Μπεκ) Ιρανού αστρονόμου και πολυμαθούς επιστήμονα του 13ου αι. Νασρεντίν αλ Τούσι (δηλαδή σχεδόν 200 χρόνια προγενέστερου του Ουλούγ Μπεκ), στον οποίο αναφέρθηκα σε ένα σημείο του κειμένου μου.

Ασφαλώς και δεν γνώριζα τον λαμπρό Ρωμιό επιστήμονα που μετέφρασε από τα αραβικά (γλώσσα της επιστήμης για όλους τους μουσουλμάνους, Αραμαίους, Υεμενίτες, Κόπτες, Πέρσες, Τούρκους, Βέρβερους, Άραβες, Ινδούς, Μογγόλους, Δραβίδες, Κινέζους, Σομαλούς, κα) στα ρωμέικα τα δύο σημαντικώτατα αστρονομικά συγγράμματα.

Είχα ωστόσο προσέξει και γω την ύπαρξή του στον συγκεκριμένο κατάλογο: η εκ μέρους του έκδοση του Ζιτζ-ε Σουλτάνι ήταν ιστορικώς η 11η ανάμεσα στις 16 που σημειώνει ο Kevin Krisciunas. Και όπως ήδη θα προσέξατε αυτή η έκδοση κυκλοφόρησε στην Βιέννη της Αυστρουγγαρίας 14 χρόνια πριν την λεγόμενη ‘ελληνική επανάσταση’. Στην Βιέννη υπήρχε σημαντική ρωμέικη παροικία τότε.

Χάρη λοιπόν στην ερώτηση του φίλου έψαξα και βρήκα περισσότερα για τον …

– ολότελα άγνωστο στην Ελλάδα,

– ανύπαρκτο για τους ξεφτιλισμένους ψευτο-αναζητητές και προπαγανδιστές του ελληνοκεντρισμού, της παρανοϊκής αρχαιολατρίας, και του εθνικισμού,

– αδιάφορο για τους πρακτορικούς εκδοτικούς οίκους που ελέγχονται από τη μασωνία και τον σιωνισμό και βουλιάζουν τους ψευτο-Έλληνες σε τόνους σκατού, και

– ασήμαντο για τις αμόρφωτες πουτάνες και τους άξεστους πούστηδες της σατανο-δημοσιογραφίας και των ΜΜΕ …

Δημήτριο Αλεξανδρίδη.

Να λοιπόν στα ρωμέικα η μνημειώδης έκδοση της οποίας επιμελήθηκε ο λαμπρός επιστήμονας:

Δύο πίνακες γεωγραφικοί: ο μέν Νασσίρ Εδδινού Πέρσου, ο δέ Ουλούγ Μπέι Τατάρου / Eπιμελεία και σπουδή Δημητρίου Αλεξανδρίδου ιατρού, του εκ Τυρνάβου της Θετταλίας. Κατά την εν Οξωνία έκδοσιν του σοφού Γραυίου. by Nasir al–Din, Muhammad ibn Muhammad, alusi, 1201?-1273 | Αλεξανδρίδης, Δημήτριος [Translator] | Ζωσιμάς, Αναστάσιος Π, 1754-1819 | Ζωσιμάς, Νικόλαος Π, 1758-1842 | Ζωσιμάς, Ζώης Π, 1762-1827 | Ζωσιμάς, Μιχαήλ Π, 1762-1809 | Ζωσιμάδες | Ulugh Beg, 1394-1449. Material type: book Book; Format: print; Literary form: Not fiction Publisher: [Εν Βιέννη της Αυστρίας] : Εκ της τυπογραφίας Αντωνίου Σχμιδίου, 1807

Όπως βλέπετε, ο λόγιος Ρωμιός εκρωμάιζε τα ξένα ονόματα: ο Νασρεντίν αλ Τούσι γίνεται ‘Νασσίρ Εδδινός’ και το όνομα αυτό κλίνεται (του Νασσίρ Εδδινού στην Γενική)!

Ο Ουλούγ Μπεκ αποδίδεται ως Ουλούγ Μπέι. Και το τυπογραφείο του Anton Schmitt μετατρέπεται σε τυπογραφία Αντωνίου Σχμιδίου! Ωραίος τύπος!

Ο καταγόμενος από το Τύρναβο, αξιολογώτατος Ρωμιός αυτός είχε σπουδάσει ιατρική, είχε μάθει πολλές ξένες γλώσσες, και δημοσίευσε και άλλα σημαντικά ιστορικά έργα.

Δυστυχώς αυτά είναι αδημοσίευτα σε νεώτερες εκδόσεις, παραμένουν ολότελα άγνωστα στον μέσο Νεοέλληνα, και βρίσκονται απρόσιτα σε λίγες βιβλιοθήκες όπου όσοι ενδιαφέρονται πρέπει να πάνε αυτοπροσώπως για να διαβάσουν τις πρωτότυπες προ 200 ετών εκδόσεις.

Μια από τις βιβλιοθήκες αυτές είναι η Ριζάρειος. Εκεί μπορείτε να βρείτε και το εξής έργο του Δημητρίου Αλεξανδρίδου:

Αμπουλφέδα Ισμαήλ βασιλέως Απαμείας Εκ των γεωγραφικών πινάκων περιγραφή Χορασμίας, Μαουαραλνάχρης ήτοι των πέραν του ποταμού Ώξου τόπων, Αραβίας, Αιγύπτου, Περσίδος, έτι δε της Περσικής και Ερυθράς θαλάσsης, / Μεταφρασθείσα εκ του πρωτοτύπου της Αραβικής διαλέκτου κατά τον εν τη Καισαροβασιλική της Βιέννης Βιβλιοθήκη κώδηκα, μετά τινων υποσημειώσεων, υπό Δημητρίου Αλεξανδρίδου ιατρού, του εκ Τυρνάβου της Θετταλίας, και μέλους αντεπιστέλλοντος των εν Ιένη Εταιριών, της τε Ορυκτολογικής και της Φυσικής, Αξιώσει και φιλοτίμω δαπάνη των φιλογενεστάτων αδελφών Κυρίων Ζωσιμάδων Α. Ν. Ζ. και Μ. by Abū al–Fidāʾ Ismāʻīl ibn ʻAlī, 1273-1331 | Αλεξανδρίδης, Δημήτριος [Translator] | Ζωσιμάς, Αναστάσιος Π, 1754-1819 | Ζωσιμάς, Νικόλαος Π, 1758-1842 | Ζωσιμάς, Ζώης Π, 1762-1827 | Ζωσιμάς, Μιχαήλ Π, 1762-1809 | Ζωσιμάδες. Material type: book Book; Format: print ; Literary form: Not fiction Publisher: [Εν Βιέννη της Αυστρίας] : Εκ της τυπογραφίας Αντωνίου Σχμιδίου, 1807 Other title: Εκ των γεωγραφικών πινάκων περιγραφή Χορασμίας, Μαουαραλνάχρης.

Προφανώς ο Αμπουλφέδα είναι άγνωστος στην σημερινή Ελλάδα των άξεστων κι αμόρφωτων ψευτο-Ελλήνων.

Σημειώνω λοιπόν εδώ ότι ο σορανικής καταγωγής (οι Σοράνι του Ιράκ αποκαλούνται Κούρδοι από την ΣΙΑ και την Μοσάντ αλλά είναι άσχετοι από τους Κουρμάντζι της Τουρκίας και τους Γκοράνι του Ιράν) Αγιουμπίδης ευγενής, γεννημένος στη Δαμασκό, διοικητής της σημαντικής πόλης Χαμά της Συρίας (που αντιστοιχεί στην Απάμεια της Αρχαιότητας, όπως σωστά σημειώνει στον τίτλο του έργου του ο Δημήτριος Αλεξανδρίδης), γενναίος πολεμιστής κατά των Σταυροφόρων (όπως κι ο πρόγονός του Σαλαντίν) ήταν επίσης ένας σημαντικός λόγιος, ιστορικός και γεωγράφος του 13ου και 14ου αι.

Για τον Αμπουλφέδα (Abu al-Fida – أبو الفداء) μπορείτε να βρείτε βασικά πληροφοριακά στοιχεία εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/Abu%27l-Fida

Ο Αμπού ‘λ Φέντα, όπως προφέρεται το όνομά του στα αραβικά, είναι περισσότερο γνωστός για την σημαντικώτατη χρονογραφία (ιστορία) του αλλά οι προτιμήσεις του Δημήτριου Αλεξανδρίδη στρέφονταν περισσότερο στα γεωγραφικά του Αμπού ‘λ Φέντα (‘σχεδιάγραμμα εθνών’ / تقويم البلدان) τα οποία και εξέδωσε.

Θαυμάστε εδώ την ανικανότητα του νεοελληνικού κράτους! Αν θελήσετε να διαβάσετε online το γεωγραφικό έργο του Αμπού ‘λ Φέντα, θα φτάσετε εδώ: https://ia802205.us.archive.org/32/items/abulfedaetabula00alfgoog/abulfedaetabula00alfgoog.pdf Αυτή είναι η έκδοση του Ferdinand Wüstenfeld, ενός Γερμανού οριενταλιστή.

Και όπως θα δείτε, αυτή η έκδοση έχει αραβικό κείμενο και λατινική μετάφραση και σημειώσεις, όπως συνηθιζόταν στον 19ο αιώνα.

Το έργο εκδόθηκε στην Γκέτινγκεν (Göttingen) το 1835 – δηλαδή 28 χρόνια μετά την έκδοση του Δημήτριου Αλεξανδρίδη που περιλάμβανε αραβικό κείμενο και μετάφραση στα ρωμέικα.

Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειαζόταν κράτος, πανεπιστήμιο και δημόσιοι υπαλλήλοι για να κάνει ένας Ρωμιός μια πρωτοποριακή δουλειά που πλήρωσαν οι εθνικοί ευεργέτες Ζωσιμάδες, όπως άλλωστε δηλώνεται στον τίτλο.

Αυτό ήταν πάντοτε ο Ρωμιός κι αυτό ήταν πάντοτε ο Έλληνας, παλιότερα: κάποιος που ενδιαφερόταν να μάθει όλο τον κόσμο και γι’ αυτό ταξίδευε, μάθαινε ξένες γλώσσες και γραφές, έγραφε για άλλους, περιέγραφε άλλων μνημεία, κι ενδιαφερόταν για άγνωστους τόπους.

Το απόλυτο αντίθετο των σημερινών σιχαμερών ραγιάδων των Άγγλων, των Γάλλων, των Ισραηλινών και των Αμερικανών.

Και τι έκανε το χολεριασμένο νεοελληνικό κράτος με τις κομμουνίστριες πουτάνες των υπουργείων και τα άθεα πουστάκια των κομμάτων; Τίποτα!

Έθαψαν την πρωτοποριακή ρωμέικη δημοσίευση (αν ποτέ υποτεθεί ότι έμαθε για την ύπαρξή της!) και δεν την γνωστοποίησε στον Google, ώστε ο ιντερνετικός γίγαντας να σκανάρει επίσης την πρωτότυπη ρωμέικη οριενταλιστική δημοσίευση του συγκεκριμένου γεωγραφικού έργου – μνημείου του ισλαμικού πολιτισμού!

Έτσι λοιπόν, ο μέσος βλάκας Νεοέλληνας αφιονίζεται με τα βρωμόσκατα των άξεστων, αμορφώτων γουρουνιών Μάζης, Συρίγος, Φίλης, Καλεντερίδης, κλπ που κρετινίστικα, σαν άθλια αυτιστικά, αναμασάνε τα οριενταλιστικά ψέμματα των Άγγλων, Γάλλων κι Αμερικανών που τους προωθούν για να κρατάνε την χώρα στον πάτο και στον απόπατο όπου βρίσκεται.

Αλλά ο Δημήτριος Αλεξανδρίδης δεν νόθευσε την έρευνά του με δυτικοευρωπαϊκές οριενταλιστικές αθλιότητες και ψεύδη.

Κι αυτό το πλήρωσε και το πληρώνει παραμένοντας άγνωστος.

Άλλο έργο του Δημήτριου Αλεξανδρίδη που μπορείτε να βρείτε στην Ριζάρειο βιβλιοθήκη είναι το εξής:

Ελληνικός καθρέπτης: ήτοι, Σύντομος βιογραφία των άχρι του ΙΕ´ Αιώνος ακμασάντων Ελλήνων καί τινων Εκκλησιαστικών συγγραφέων κατά χρονολογικήν πρόοδον μετά της περιγραφής των σωζομένων και τύποις εκδεδομένων συγγραμμάτων και των αρίστων εκδόσεων / εκ διαφόρων συγγραφέων συνερανισθείς υπό Δημητρίου Αλεξανδρίδου ιατρού, του εκ Τυρνάβου της Θετταλίας, προς χρήσιν των σπουδαζόντων νέων. by Αλεξανδρίδης, Δημήτριος [dt]. Material type: book Book; Format: print ; Literary form: Not fiction Publisher: Εν Βιέννη της Αουστρίας: Τύποις Σραιμβλείοις, 1806

Τέλος, ο Δημήτριος Αλεξανδρίδης μετέφρασε από τα αγγλικά στα ρωμέικα (όπως λέει ο ίδιος: εις την καθ’ ημάς των Ελλήνων διάλεκτον) το έργο του ελληνιστή και λατινιστή συγγραφέα και ποητή Oliver Goldsmith (1728-1774) History of Greece:

Γόλδσμιθ Ιστορία της Ελλάδος Από της πρώτης καταβολής των Ελληνικών πραγμάτων άχρι της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως υπό των Οθωμανών. / Νυν πρώτον μεταφρασθείσα εκ του πρωτοτύπου της Αγγλικής διαλέκτου κατά την νεωτάτην εν Λονδινίω έκδοσιν εις την καθ’ ημάς των Ελλήνων διάλεκτον, άμα δε και επαυξηθείσα υπό Δημητρίου Αλεξανδρίδου ιατρού, του εκ Τυρνάβου της Θεσσαλίας, και μέλους αντεπιστέλλοντος των εν Ιένη εταιρειών, της τε Ορυκτολογικής και της Φυσικής… by Goldsmith, Oliver, 1730?-1774 | Αλεξανδρίδης, Δημήτριος [Translator]. Material type: book Book; Format: print; Literary form: Not fiction Publisher: Εν Βιέννη της Αουστρίας: Τύποις Σραιμβλείοις, 1806

Γιατί το βιβλίο αυτό δεν κυκλοφορεί σε σύγχρονη έκδοση από τα καθάρματα που είναι ιδιοκτήτες εκδοτικών οίκων στην σημερινή Ελλάδα; Εύλογο ερώτημα!

Η απάντηση είναι απλή.

Το βιβλίο αυτό, όπως και μια πληθώρα άλλων βιβλίων επίσης αμεταφράστων, ανεκδότων, αμνημονεύτων κι αγνώστων στην Ελλάδα, παρουσιάζει την τρομερή ιστορική πραγματικότητα χωρίς κανένα συμβιβασμό με αθλιότητες ‘κρατικών συμφερόντων’, ‘εθνικών δικαίων’, ‘κομματικών σκοπιμοτήτων’, κοκ.

Ποια είναι αυτή η την τρομερή ιστορική πραγματικότητα;

Ότι οι Αρχαίοι Έλληνες κι οι Αρχαίοι Μακεδόνες ήταν δυο διαφορετικά έθνη που ως επί το πλείστον μισούσαν το ένα το άλλο και έβλεπαν περιφρονητικά οι μεν τους δε και ανάποδα.

Να και ένα μικρό απόσπασμα από το απαγορευμένο βιβλίο που μετέφρασε ο Δημήτριος Αλεξανδρίδης που δεν ήταν δούλος τρισάθλιων ψευτο-εθνικών συμφερόντων αλλά υπηρέτης της αλήθειας ως Ρωμιός Ορθόδοξος:

Ξεκινάμε με το δεύτερο τόμο της Ιστορίας της Ελλάδος, του Γόλδσμιθ (Oliver Goldsmith), έργο το οποίο μετέφρασε και επιμελήθηκε ο Δημήτριος Αλεξανδρίδης. Σε αυτό το βιβλίο που τυπώθηκε στη Βιέννη το 1806, οι έλληνες αναγνώστες της εποχής μπορούσαν να διαβάσουν πως “οι Μακεδόνες εθεωρούντο ανάξιοι της κοινωνίας του συμμαχικού σώματος των Ελλήνων, και ως αλλοεθνείς και οπωσούν ημιβάρβαροι, οι οποίοι εκαυχώντο μεν Έλληνες το γένος, διέφερον δε αυτών κατά τε τα ήθη και την πολιτείαν”.

Να μάθουν επίσης ότι “πάντοτε οι βασιλείς της Μακεδονίας εδιώχθησαν ως αλλοεθνείς” από τα κοινά πράγματα των Ελλήνων, και πως “οι Έλληνες, όσοι περιελαμβάνοντο υπ’ αυτό το όνομα, ενόμιζον επικίνδυνον και ολεθρίαν εις εαυτούς την είσοδον των ξένων εις την Ελλάδα, οίοι ενομίζοντο και οι Μακεδόνες” [Αλεξανδρίδης 1806, σ. 1 και 16].

http://www.lithoksou.net/p/peri–ton–arxaion–makedonon-2008

Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να διαβάσετε όλο το κείμενο στον παραπάνω σύνδεσμο διότι θα βρείτε πολύ περισσότερες αναφορές σε άλλων ιστορικών αποσπάσματα, τα οποία όλα στηρίζουν την προαναφερμένη αλήθεια.

Οι Αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες και το νεοελληνικό κράτος δεν αποτελεί κληρονόμο του αρχαίου μακεδονικού πολιτισμού. Με αυτό δεν εννοώ ότι οι σύγχρονοι Σλαβομακεδόνες της Βόρειας Μακεδονίας είναι απόγονοι των Αρχαίων Μακεδόνων – κάθε άλλο.

Αλλά τίποτα από όσα έχουν ειπωθεί στην Ελλάδα αναφορικά με την Αρχαιότητα και έχουν πιστευθεί ως αλήθεια δεν αποτελεί πραγματικότητα.

Είναι ένας άθλιος, σατανικός μύθος κι ένα φρικτό δηλητήριο που φαρμακώνει τους Ρωμιούς για να βγουν για πάντα από τη μέση και για να χάσουν την Ηθική, την Ορθοδοξία, την Ρωμιοσύνη και την Αυτοκρατορία τους.

Ποιοι επιδιώκουν αυτά;

Όσοι δεν είχαν ποτέ την Ηθική, την Ορθοδοξία, την Ρωμιοσύνη και την Αυτοκρατορία των Ρωμαίων όπως εμείς την είχαμε μέχρι το 1453:

– οι Φράγκοι, οι Νορμανδοί, οι Άγγλοι,

– οι Ωριγενιστές Αιγύπτιοι πολυθεϊστές κι ηλιοκεντριστές της Ψευδόχριστης Ρώμης, κι

– οι Ασκενάζι ψευτο-Ιουδαίοι σιωνιστές Χαζάροι του Σατανο-Ισραήλ.

Για τον κορυφαίο Ρωμιό των αρχών του 19ου αιώνα Δημήτριο Αλεξανδρίδη, θα βρείτε ελάχιστα στοιχεία παρακάτω:

Ο Δημήτριος Αλεξανδρίδης (έζησε στα τέλη του 18ου-αρχές του 19ου αιώνα) ήταν γιατρός, εκδότης και μεταφραστής από τον Τύρναβο.

Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο της Ιένας και άσκησε το ιατρικό επάγγελμα στη Βιέννη.

Καθώς γνώριζε πολλές γλώσσες μετέφρασε στα ελληνικά και εξέδωσε διάφορα επιστημονικά συγγράμματα, μεταξύ των οποίων την «Ελληνική Ιστορία» του Γκόλντσμιθ και τη «Γεωγραφία» του Αβουλφέδα Ισμαήλ και έγραψε γερμανικοτουρκικό λεξικό και γραμματική της τουρκικής γλώσσας.

Από το 1812 μέχρι το 1836 εξέδιδε στη Βιέννη την εφημερίδα «Ελληνικός Τηλέγραφος» και από το 1817 και τον «Φιλολογικό Τηλέγραφο» στον οποίο δημοσιεύονταν κυρίως φιλολογικά κείμενα.

https://el.wikipedia.org/wiki/Δημήτριος_Αλεξανδρίδης

Αλεξανδρίδης Δημήτριος [1784, Τύρναβος – 1851(;), Βιέννη]

Των Ε. Αμυγδαλάκη και Α. Παρασκευοπούλου

Λόγιος με ευρεία γλωσσομάθεια και πολιτισμικά ενδιαφέροντα, υπήρξε εκδότης της εφημερίδας Ελληνικός Τηλέγραφος, που επί εικοσιτέσσερα χρόνια στάθηκε το κύριο μέσο πληροφόρησης του απόδημου ελληνισμού. Ο ίδιος στήριξε την προσπάθεια των συγχρόνων του Ελλήνων διαφωτιστών με την ενεργό δημοσιογραφική και συγγραφική του δράση.

Ο Δημήτριος Αλεξανδρίδης γεννήθηκε στον Τύρναβο Θεσσαλίας το 1784, όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια [Ενεπεκίδης, 1967: 297-298]. Όντας ορφανός από μικρή ηλικία παρακολούθησε τα πρώτα μαθήματα κοντά στον αδελφό του –όπως εικάζεται– ιεροδιάκονο Στέφανο.

[Πρόκειται για το φιλόσοφο Στέφανο Δούγκα, με τον οποίο δεν είναι εξακριβωμένη η αδελφική σχέση. Εξίσου αβέβαιη θεωρείται και η σχέση του με τον Άνθιμο Γαζή, που κάποιες πηγές τον αναφέρουν ως θείο του. Γενικά λιγοστές είναι οι τεκμηριωμένες πληροφορίες για τη δημόσια και ιδιωτική ζωή του Αλεξανδρίδη έως το 1812.]

Περίπου το 1806 θα μεταβεί στην Ιένα για να σπουδάσει ιατρική από κοινού με κάποια μαθήματα φυσικών επιστημών και κυρίως ορυκτολογία στο τοπικό πανεπιστήμιο [Βλάχος, 1976: 7].

Το ενδιαφέρον του για τους δύο τελευταίους κλάδους τον ωθεί να γίνει αντεπιστέλλον μέλος των αντίστοιχων επιστημονικών εταιριών της πόλης [Βλάχος, 1976: 7].

Κατόπιν θα εγκατασταθεί στη Βιέννη όπου και θα εξασκήσει με επιτυχία το επάγγελμα του γιατρού. Εκεί θα εκδώσει τον Ελληνικό Καθρέπτη, ένα χρήσιμο βιογραφικό και βιβλιογραφικό έργο για το σύνολο των Ελλήνων στοχαστών έως την Άλωση.

Τον ίδιο χρόνο δημοσιεύει σε τρεις τόμους την μετάφραση της Ιστορίας της Ελλάδος του Άγγλου Oliver Goldsmith. Θα ακολουθήσει μια σειρά βιβλίων και μελετών φιλολογικού και ευρύτερου πολιτισμικού περιεχομένου για τους λαούς της Ανατολής και ιδιαίτερα τους Άραβες.

Η παραπάνω πνευματική παραγωγή θα προκύψει ως απόρροια του ιδιαίτερου ενδιαφέροντός του για την Ανατολή και την ευρεία του κατάρτιση σε ευρωπαϊκές και ασιατικές γλώσσες.

Το 1807 κυκλοφορεί δύο γεωγραφικούς πίνακες, παράλληλα με τη μετάφραση του έργου του Αμπουλφέδα από τα αραβικά – για την τελευταία αντέδρασε επικριτικά ο Γάλλος αραβολόγος Silvestre de Sacy [Βλάχος, 1976: 8-13].

H σημαντικότερη, όμως, προσφορά του Δημητρίου Αλεξανδρίδη –αντιπροσωπευτική της ενεργού συμμετοχής του στα δρώμενα της ελληνικής κοινότητας στη Βιέννη- στάθηκε η έκδοση της εφημερίδας Ελληνικός Τηλέγραφος το 1812 [Βλάχος, 1976: 13].

Στα δημοσιεύματά της, που κυκλοφορούσαν δύο φορές την εβδομάδα, περιλαμβάνονταν θέματα πολιτικού, οικονομικού κι ευρύτερου επιστημονικού και φιλολογικού ενδιαφέροντος.

Γρήγορα θα επικρατήσει ως η κύρια πηγή πληροφόρησης για τους Έλληνες του εξωτερικού και βασικό μέσο της πνευματικής τους αφύπνισης.

Η δημοσιογραφική δράση του Αλεξανδρίδη θα προκαλέσει, ωστόσο, την παρέμβαση της αυστριακής λογοκρισίας κι αυτήν ακόμη την αντίδραση του Μέττερνιχ που δεχόταν συνεχή διαβήματα από την Υψηλή Πύλη [Βλάχος, 1976: 23-26].

Εντούτοις, παρά τις πιέσεις που ασκήθηκαν εναντίον της, η εφημερίδα –χάρη στους ελιγμούς και τη διπλωματική ικανότητα του εκδότη της– συνέχισε να κυκλοφορεί έως και το 1836. Αποτέλεσε κατά συνέπεια το μακροβιότερο έντυπο μέσο ενημέρωσης του απόδημου ελληνισμού [Βλάχος, 1976: 33].

Από το 1817 και για δύο συνεχή έτη, η εφημερίδα αποκτά και φιλολογικό παράρτημα, τον Φιλολογικό Τηλέγραφο, στον οποίο περιλαμβάνονται -συν τοις άλλοις και- μελέτες ιστορικού, αρχαιολογικού και γεωγραφικού περιεχομένου [Βλάχος, 1976: 33].

Η ενασχόλησή του με την εφημερίδα δεν εμπόδισε, ωστόσο, τον Αλεξανδρίδη να δημοσιεύσει στα 1812 ένα ελληνοτουρκικό λεξικό και την αντίστοιχη τουρκική γραμματική, που αποτέλεσαν σημαντικά βοηθήματα για την εκμάθηση της γλώσσας αυτής [Βλάχος, 1976: 18-20].

Η πνευματική παραγωγή του Έλληνα λογίου συνοψίζεται –πέραν της δημοσιογραφικής του δραστηριότητας– σε μεταφραστικό κυρίως έργο και διασκευές παρά σε πρωτότυπη συγγραφή [Βλάχος, 1976: 15].

Αναφορικά με τις γλωσσικές του αντιλήψεις, τείνει προς έναν γλωσσικό συντηρητισμό αν και φαίνεται να απορρίπτει αρχαϊστικές προσεγγίσεις. Γενικά, όμως, το σύνολο των ιδεών του πλησιάζει τις αντίστοιχες του κύκλου του Κοραή, καθώς προβάλλει την πνευματική ανύψωση του υπόδουλου γένους ως απαραίτητη προϋπόθεση της εθνεγερσίας [Βλάχος, 1976: 15].

Εργογραφία

Ελληνικός Καθρέπτης, 1806

Γολδσμιθ Ιστορία της Ελλάδος από της πρώτης καταστάσεως των ελληνικών πραγμάτων άχρι της αλώσεως της Κων/λεως υπό των Οθωμανών, 1806

Δύο πίνακες γεωγραφικοί: Γεωγραφικός πίνακας Νασσίρ Εδδίνου Πέρσου και Γεωγραφικός πίνακας Ουλούγ-Μπέϊ Τατάρου, 1807

Αμπουλφέδα Ισμαήλ, Βασιλέως Απαμείας εκ των γεωγραφικών πινάκων περιγραφή Χορασμίας, Μαουραλνάχρης, ήτοι των πέρα του ποταμού Ώξου τόπων, Αραβίας, Αιγύπτου, Περσίδος έτι Δε και της Περσικής και Ερυθράς θαλάσσης, 1807

Γραμματική Γραικοτουρκική, 1812

Λεξικόν πρόχειρον της Γραικικής και Τουρκικής διαλέκτου, 1812

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Βλάχος Ν., (1976), ”Ο Θεσσαλός λόγιος Δημήτριος Αλεξανδρίδης (Τυρναβίτης) εκδότης του ‘Ελληνικού Τηλεγράφου’ (1812-1836)”, Αθήνα

Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό,(1983), Εκδοτική Αθηνών, τόμος 1, σελ.134

Ενεπεκίδης Π., (1967), Ρήγας – Υψηλάντης – Καποδίστριας, Αθήνα, σελ. 297-298.

http://195.134.90.78:8080/katoptron/loadUserPersonBiography.do?personId=50

Μικρές αναφορές στον θα βρείτε εδώ:

https://www.researchgate.net/publication/313252778_E_eikona_tes_Amerikes_sten_ellenike_logotechnia_tou_19ou_aiona_Anamesa_ston_exotismo_kai_ten_outopia/fulltext/5895f5abaca2721f0dabbe87/313252778_E_eikona_tes_Amerikes_sten_ellenike_logotechnia_tou_19ou_aiona_Anamesa_ston_exotismo_kai_ten_outopia.pdf?origin=publication_detail (στη σελίδα 27 του εντύπου, σημείωση 12)