Τατζίκοι, Παστούνοι, Χαζάρα, Ουζμπέκοι: Καταπιεσμένα Έθνη
του Αφγανιστάν, ενός Τερατουργηματικού Ψευτοκράτους
https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/09/15/τατζίκοι-παστούνοι-χαζάρα-ουζμπέκοι/
==================
Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient
Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Τατζίκοι, Παστούνοι, Χαζάρα, Ουζμπέκοι: Καταπιεσμένα Έθνη του Αφγανιστάν,
ενός Τερατουργηματικού Ψευτοκράτους
Δεν έχω πάει ποτέ στο Αφγανιστάν επειδή τα
προβλήματα της χώρας άρχισαν περίπου τότε που και γω άρχισα τα κατ’ έτος
ταξίδια μου για ένα μήνα. Και φυσικά είχα άλλους προορισμούς σε προτεραιότητα:
Ιταλία, Τουρκία, Συρία, Ισπανία, ΕΣΣΔ. Έτσι, την πρώτη φορά που επισκέφθηκα την
Σοβιετική Ένωση, ήδη σοβιετικά στρατεύματα είχαν καταλάβει το Αφγανιστάν. Μόνο
που δεν θα σε άφηναν ποτέ οι Σοβιετικοί να κάνεις τον τουρίστα εκεί, επειδή
αυτό στα καχύποπτα μάτια τους θα σήμαινε ότι είσαι πράκτορας.
Έχω όμως πάει σχεδόν σε όλες τις χώρες με τις οποίες συνορεύει το
Αφγανιστάν: Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Ιράν, Πακιστάν και Κίνα. Μόνο στο
Τατζικιστάν δεν έχω πάει. Αλλά έχω γνωρίσει συνταξιούχους Ρώσσους και Καζάκους
αξιωματικούς που βρέθηκαν για χρόνια στο Αφγανιστάν, έχω μιλήσει με Αφγανούς
που ζούσαν σε όμορες χώρες, και έχω συναντήσει και συνομιλήσει με ένα Έλληνα
που κατάφερε να πάει εκεί για δυο φορές από ένα μήνα κατά την διάρκεια της
τρομερής περιόδου από την σοβιετική κατάκτηση (1979) μέχρι την αμερικανική
εισβολή (2001). Αυτή η περίοδος 22 ετών ήταν μόνον το πρελούδιο της ακόμη
περισσότερο τρομερής εποχής που συνέβηκε στην ματοβαμμένη χώρα τα τελευταία 18
χρόνια. Συνολικά, τέσσερις θλιβερές δεκαετίες που οφείλονται σε δυτικά
παιχνίδια και διαστροφικά απάνθρωπο μίσος των μυστικών εταιρειών που κυβερνούν
τον κόσμο!
Α. Χαζάρα, Τατζίκοι, Ουζμπέκοι, Παστούν και άλλοι
Το Αφγανιστάν είναι μια χώρα, ένα κράτος αν
θέλετε, που δεν αποτελεί έθνος. Αποτελείται από βασικά τέσσερα έθνη που
απαρτίζουν το 90%+ του πληθυσμού και μερικές επιπλέον μειονότητες. Τα έθνη αυτά
είναι οι Ουζμπέκοι, οι Τατζίκοι, οι Παστούν και οι Χαζάρα. Από αυτά, τα δύο
πρώτα διαθέτουν κράτη-έθνη: το Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν. Το τρίτο έθνος,
οι Παστούν, είναι διχοτομημένο ανάμεσα στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν. Και το
τέταρτο έθνος, οι Χαζάρα, ζουν μόνο στο Αγφανιστάν, και κει ζουν στο γεωγραφικό
κέντρο της χώρας.
Θα πρέπει ειλικρινά να είσαι κακότυχος Ουζμπέκος και κακορίζικος Τατζίκος,
αν σου έλαχε σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, να ζεις στο Αφγανιστάν κι όχι,
αντιστοίχως, στο Ουζμπεκιστάν και στο Τατζικιστάν.
Οι Παστούν στο Πακιστάν είναι του κλώτσου και του μπάτσου – κι όχι άδικα!
Τους θεωρούν αγροίκους χωριάτες, δύστροπους και παράξενους βουνίσιους, κι η
αλήθεια είναι ότι τα μέρη όπου οι Παστούν ζουν στο Πακιστάν (στα δυτικά άκρα
της χώρας) δεν έχουν γεωγραφικώς τίποτα το κοινό με το Πεντζάμπ (Πενταποταμία)
ή το Δέλτα του Ινδού.
Θα μου πείτε ότι στο Πακιστάν υπάρχουν κι άλλες ορεινές περιοχές (όπως για
παράδειγμα στο βορρά) όπου ζουν άλλα έθνη που ωστόσο οι Πακιστανοί της πεδιάδας
δεν τους θεωούν αγροίκους. Σωστά! Αλλά τα έθνη αυτά είναι σχετικώς ολιγάριθμα
και περιθωριοποιημένα. Κι η γνώμη των Πακιστανών της πεδιάδας για τα έθνη αυτά
δεν είναι και η καλύτερη: τα θεωρούν κάτι σαν couleur locale, μια ομορφιά
του τοπίου.
Αλλά όπου οι Παστούνοι βρίσκονται στις μεγαλουπόλεις του Πακιστάν, σημαίνει
συναγερμός στους υπόλοιπους. Κλωτσιά στ’ αχαμνά από Παστούνο εύκολα σε στέλνει
στην αντίπερα όχθη του ποταμού! Άλλωστε και ξένος να είσαι, τους ξεχωρίζεις από
μακριά: είναι οι πιο γεροδεμένοι, οι πιο σκληραγωγημένοι, κι οι πιο μεγαλόσωμοι
από τους λοιπούς.
Είναι η τυπική εικόνα που έχουμε συνηθίσει από τα παιδικά μας χρόνια στα
κινηματογραφικά τερατουργήματα του Χόλυγουντ: ένας που παλεύει με δέκα και τους
βάζει κάτω!! Αν και μαζί τους μιλούσα αγγλικά, τους κατάλαβα περισσότερο χάρη
σε μια ελληνική έκφραση που μου ήρθε αμέσως στο μυαλό όταν πρωτοέμαθα ότι η
γλώσσα τους λέγεται παστό (pashto).
Τότε είπα στον εαυτό μου:
– Οι Παστούν (Pashtun) μιλάνε παστό, κι αν δεν τους σεβαστείς, σε κάνουνε παστό!
Νομίζεις ότι οι Παστούνοι έχουν κάνει body building αλλά αυτό είναι
λάθος. Είναι η ζωή στα πολύ άγρια και κακοτράχαλα βουνά κι οι αγροτικές
απασχολήσεις, με τις οποίες καταγίνονται όλοι από τα παιδικά τους χρόνια, που
τους διαμορφώνει με τόσο θαυμάσιο κι αρρενωπό τρόπο.
Θα πρέπει να είσαι τρελός αν ζήσεις στα μέρη τους που είναι χιονισμένα κι
αποκλεισμένα για πολλούς μήνες τον χρόνο και δεν περάσεις το σύντομο και
δροσερό καλοκαίρι πελεκώντας δέντρα και μεταφέροντας κομμένους κορμούς στην
πλάτη σου! Και μη φανταστείτε ότι διατίθενται βιντς και φορτηγά στα μέρη
εκείνα!
Κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά απομονωμένοι στο Πακιστάν, οι Παστούν
προσπαθούν να επιβληθούν και να επιβάλλουν τις νόρμες τους στο Αφγανιστάν, όπου
αποτελούν το πολυπληθέστερο έθνος (περίπου 40% του πληθυσμού).
Αλλά εκεί βρήκαν απέναντί τους τα άλλα τρία πληθυσμιακώς σημαντικά έθνη:
Ουζμπέκους, Τατζίκους και Χαζάρα, τα οποία μαζί αποτελούν περίπου το 55% και
βάλε του πληθυσμού.
Β. Τα Λάθη και τα Αισχρά Ψέμματα της Wikipedia για το Αφγανιστάν
Το πρώτο πράγμα, το οποίο κάποιος που γνωρίζει καλά το Αφγανιστάν, μου είπε
σχετικά με την κακότυχη χώρα αυτή ήταν να μην πιστέψω ποτέ τα επίσημα
αριθμητικά στοιχεία και τα ποσοστά που η ΣΙΑ (World Factbook), η wikipedia, πολλά άλλα σάιτς (σαν το globalsecurity), όπως επίσης και διάφοροι διεθνείς οργανισμοί (ΟΗΕ, ΟΥΝΕΣΚΟ, κοκ) δίνουν
σχετικά με την πληθυσμιακή σύσταση του Αφγανιστάν ανά έθνη, τις γλώσσες που
ομιλούνται εκεί, και τις θρησκείες τις οποίες πιστεύουν οι Αφγανοί πολίτες.
Ο λόγος είναι απλός: όλα αυτά αποτελούν στοιχεία προπαγάνδας (αγγλικής,
αμερικανικής, ρωσσικής, κλπ) που υποχρεωτικά αλλοιώνει την πραγματικότητα και
δίνει ψευδείς εντυπώσεις αναλόγως των συμφερόντων που υπηρετεί.
Αυτό μπορείτε να το παρατηρήσετε και σεις, αν ανατρέξετε και συγκρίνετε τα
στοιχεία που δίνουν η αγγλική κι η ρωσσική wikipedia. Τα νούμερα που δίνει η αγγλική έκδοση είναι ακόμη πιο γελοία, δεδομένου
ότι σε σύνολο φτάνουν πάνω από το 105% ή το 110%!!! Σκέτες εκλογές βίας και
νοθείας! Για παράδειγμα κυττάξτε:
α. https://en.wikipedia.org/wiki/Afghanistan
Στο πλαίσιο στην αρχή στα δεξιά τα Ethnic groups διαμορφώνουν
ένα σύνολο 110.2%: (42.1% Παστούν +33.6% Τατζίκοι +20% Χαζάρα +10.6% Ουζμπέκοι
+3.9% άλλοι)!
β. https://en.wikipedia.org/wiki/Afghanistan#Ethnic_groups
Στο ίδιο λήμμα, παρακάτω, δίνονται άλλα νούμερα με γενικό σύνολο 106%!
γ. https://ru.wikipedia.org/wiki/Афганистан#Население
Σχετικό απόσπασμα: численность
пуштунов составляет 40 % населения, таджиков — 33 %, хазарейцев — 11 %, узбеков
— 9 %. Менее многочисленные этнические группы — аймаки, туркмены, белуджи и др
/ Μετάφραση: Παστούνοι 40%, Τατζίκοι 33%, Χαζάρα 11%, Ουζμπέκοι 9% και το υπόλοιπο σε άλλους)
δ. https://en.wikipedia.org/wiki/Afghanistan#Languages
Ακόμη χειρότερα, τα νούμερα που δίνει η αγγλική wikipedia για τα έθνη του Αφγανιστάν (και που είναι και αριθμητικώς αδύνατα και
μεταξύ τους αντιφατικά και αντίθετα με εκείνα της ρωσσικής wikipedia) έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τα νούμερα που η ίδια έκδοση δίνει για την
διάδοση των γλωσσών αυτών των εθνών στο Αφγανιστάν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση,
εξαφανίζεται η γλώσσα των Χαζάρα! Σαν να μιλάνε μόνον ξένες γλώσσες οι Χαζάρα –
κι όχι την δική τους!
Εδώ προσθέτω ότι η ρωσσική wikipedia δεν δίνει καν στοιχεία για το πόσοι μιλάνε τις διάφορες γλώσσες των εθνών
του Αφγανιστάν.
ε. https://en.wikipedia.org/wiki/Afghanistan#Religion και https://ru.wikipedia.org/wiki/Афганистан#Религия
Εδώ θα σαστίσετε από την διαστροφή της αλήθειας: η αγγλική έκδοση κάνει
λόγο για 70% Σουνίτες, 25% Δωδεκατοϊμαμιστές Σιίτες (Imami Shia Islam), 4.5% Εβδομοϊμαμιστές Σιίτες (Ismaili Shia Islam) και 0.5% άλλους. Στους τελευταίους κατατάσσει Σίχ και Ινδουϊστές. Και σε
ένα κείμενο τριών γραμμών κάτω από τον πίνακα αφιερώνει τις δύο γραμμές …. στον
μόνο Ιουδαίο του Αφγανιστάν, του οποίου μάλιστα με θράσος δίνει το όνομα κι
αυτό παραπέμπει σε ολόκληρο λήμμα (https://en.wikipedia.org/wiki/Zablon_Simintov) – σαν να νοιάζει τα 7.5 δισεκατομμύρια ανθρώπων της Γης το αν ζει στο
Αφγανιστάν ένας αντίχριστος Ιουδαίος ή αν ψόφησε από το δάγκωμα μιας οχιάς
ακόμη πιο δηλητηριώδους κι από το απόβρασμα αυτό!
Αντίθετα, η ρωσσική έκδοση κάνει λόγο για 80% Σουνίτες (Χάναφι –
χαναφιτικής νομοδιδασκαλικής σχολής), 19% Σιίτες, και 1% πιστούς άλλων
θρησκειών, και σ’ αυτούς μνημονεύει 30000 Χριστιανούς, 15000 Μπαχαΐ, 10000
Ινδουϊστές, Ζωροαστριστές, Σιχ, κα. Επιπλέον παραπέμπει σε άλλο λήμμα για την
ιστορική παρουσία της Χριστιανωσύνης στο Αφγανιστάν όπου υπήρχαν στην διάρκεια
της πρώτης χριστιανικής χιλιετίας και Νεστοριανοί και Μονοφυσίτες Αραμαίοι: https://ru.wikipedia.org/wiki/Христианство_в_Афганистане
Αλλά η αντίχριστη, σατανική, αγγλική – αγγλοσαξωνική wikipedia θέλει να σβύσει την Χριστιανωσύνη από παντού και γι’ αυτό, ενώ αναφέρει 1
Ιουδαίο, δεν μνημονεύει 30000 Χριστιανούς.
Γ. Αφγανιστάν: τα Εγκληματικά Ψέμματα των Δυτικών Οριενταλιστών και
Διπλωματών
Ο Έλληνας που πήγε στο Αφγανιστάν δεν είναι άλλος από τον φίλο, καθ.
Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτη, ένα πολύ τολμηρό και ριψοκίνδυνο επιστήμονα κι
ερευνητή, ο οποίος έχει ταξιδεύσει σε πολλές χώρες παράνομα αν οι καταστάσεις
είναι τέτοιες. Πιο συγκεκριμένα, ο Έλληνας ανατολιστής κι ιρανολόγος μπήκε από
το Ιράν στο Αφγανιστάν στα χρόνια της σοβιετικής κατοχής, το 1987 και το 1988,
όταν δεν είχε ακόμη προσχωρήσει στο Ισλάμ και ονομαζόταν Κοσμάς Μεγαλομμάτης.
Αυτές οι μετακινήσεις έγιναν με την βοήθεια των ιρανικών αρχών και πιο
συγκεκριμένα του Υπουργείου Πολιτισμού και Ισλαμικής Καθοδήγησης (Βεζαράτ-ε
Φαρχάνγκ ου Ερσάντ Ισλαμί / وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی).
Σχετικά: https://en.wikipedia.org/wiki/Ministry_of_Culture_and_Islamic_Guidance
Η επιχείρηση έγινε σε συνεργασία με τους Φρουρούς της Επανάστασης
(Πασνταράν: https://en.wikipedia.org/wiki/Islamic_Revolutionary_Guard_Corps) και με τους
Αφγανούς αντάρτες που αντιστέκονταν στην σοβιετική κατοχή της χώρας τους με την
βοήθεια του Ιράν. Αυτοί οι αντάρτες είναι ολότελα άλλοι από τους ποικίλους
ισλαμιστές και τζιχαντιστές που αργότερα χρηματοδότησαν οι ΗΠΑ, Σαουδική
Αραβία, Γαλλία, Αγγλία κι Ισραήλ εναντίον των Σοβιετικών στην δεκαετία του
1990.
Οι φιλοϊρανοί αντάρτες του Αφγανιστάν στην δεκαετία του 1980 δεν ήταν
τρομοκράτες και τζιχαντιστές. Φυλετικά ήταν βασικά Τατζίκοι και σε δεύτερο
βαθμό Χαζάρα. Και, εννοείται, ήταν Σιίτες. Αντίθετα, οι Ταλιμπάν ήταν βασικά
Παστούνοι. Η λέξη ‘Ταλιμπάν’ δεν είναι αραβική λέξη, όπως κακώς πολλοί
νομίζουν. Είναι αραβικής ετυμολογίας παστό λέξη.
Δεν θα αναφερθώ στις απερίγραπτες περιηγήσεις του κ. Μεγαλομμάτη που
ντυμένος σαν ντόπιος, με μούσι και με ελάχιστα προσωπικά είδη (εκείνα που, αν ο
ίδιος συλλαμβανόταν χωρίς χαρτιά και με μέτρια φαρσί, δεν θα τον ενοχοποιούσαν
ακόμη περισσότερο) περπάτησε όσο μόνον ντόπιοι τα βουνά του Αφγανιστάν για να
αποφύγει τις κακοτοπιές και τις συναντήσεις με σοβιετικούς ελέγχους. Αλλά θα
χρησιμοποήσω τα στοιχεία που μου έχει αναφέρει για την πιο ακριβή περιγραφή του
φαινομένου ‘Αφγανιστάν’.
Όλοι οι Αφγανοί ανά τον κόσμο είναι περίπου 40 εκ. από τα οποία σχεδόν 5
εκ. είναι πρόσφυγες στο Ιράν και στο Πακιστάν μόνον. Οι Αφγανοί πρόσφυγες στο
Ιράν είναι κυρίως Τατζίκοι και Χαζάρα, ενώ οι Αφγανοί πρόσφυγες στο Πακιστάν
είναι κυρίως Παστούνοι. Εκτός από τις προαναφερμένες περιπτώσεις υπάρχει
περίπου ένα σύνολο 1.5-2 εκ. Αφγανών προσφύγων σε όλες τις άλλες χώρες του κόσμου.
Συνολικά, υπάρχουν 6.5 εκ. Αφγανοί πρόσφυγες εκτός της χώρας τους. Οι χώρες
που περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη αρνούνται να δεχθούν Αφγανούς είναι το
Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν, επειδή φοβούνται ότι οι
Αφγανοί πρόσφυγες τουρκμενικής, ουζμπεκικής και τατζικικής καταγωγής που θέλουν
να εγκατασταθούν εκεί είναι ακραίοι και θρησκευτικά φανατισμένοι, οπότε
αποτελούν ένα ντε φάκτο κίνδυνο για τα εκεί καθεστώτα. Ρωσσία, Τουρκία κι
Εμιράτα είναι μετά το Ιράν και το Πακιστάν οι χώρες με την μεγαλύτερη Αφγανική
Διασπορά.
Ο κόσμος δεν θα ξεμπερδέψει εύκολα από τα εγκλήματα Άγγλων, Γάλλων,
Αμερικανών, Ισραηλινών και Σαουδαράβων στο Αφγανιστάν. Η δημογραφική βόμβα
‘Αφγανιστάν’ είναι πελωρίων διαστάσεων: εκτός ελαχίστων αφρικανικών χωρών, το
Αφγανιστάν είναι η χώρα της οποίας οι κάτοικοι και η Διασπορά τους αυξάνονται
με τα πιο θεαματικά νούμερα σε όλο τον κόσμο.
Το Αφγανιστάν είναι μία από τις ελάχιστες χώρες στον κόσμο όπου λιγώτερο
από το 20% ζει σε πόλεις και αστικές περιοχές. Επίσημες αναφορές ανεβάζουν το
ποσό στο 25%, αλλά αυτό είναι λάθος, επειδή από τις πόλεις του Αφγανιστάν οι
ντόπιοι ξενητεύονται και στις πόλεις της κακοδαίμονος αυτής χώρας σκοτώνονται
οι περισσότεροι. Ακόμη περισσότερο, περίπου 5% των Αφγανών ζουν νομαδική ζωή
μετακινούμενοι, όποτε είναι η κατάλληλη εποχή, σε άλλες γαίες.
Η καταγραφή των ποσοστών των εθνικών και θρησκευτικών συνόλων που
απαρτίζουν το Αγφανιστάν έχει σημασία μόνον, αν τα στοιχεία μελετηθούν σε
αλληλοσυσχέτιση. Τα έθνη που κατοικούν στο Αφγανιστάν δεν είχαν ποτέ και δεν
έχουν σήμερα εθνικά μίση και έχθρες αναμεταξύ τους παρά τις όποιες διαφορές.
Αρκετά από τα έθνη του Αφγανιστάν, ιδιαίτερα οι Παστούνοι κι οι Χαζάρα, έχουν
εξαιρετικά έντονα διατηρημένη φυλετική δομή.
Κατά προσέγγιση, τα μεγάλα έθνη που απαρτίζουν το Αφγανιστάν αντιστοιχούν
στα εξής ποσοστά επί του συνόλου του τοπικού πληθυσμού και της Αφγανικής
Διασποράς:
Παστούνοι – 37%
Τατζίκοι – 30%
Χαζάρα – 15% (των Αϊμάκ συμπεριλαμβανομένων)
Ουζμπέκοι – 11%
Τουρκμένοι – 3%
Μπαλούτς – 3%
Άλλοι – 1%
Εάν τόσο χάος προξενούν οι συγκρούσεις αποικιοκρατικών συμφερόντων και
σχεδίων και οι προσπάθειες απόκρυψης της αλήθειας στο απλό θέμα της καταγραφής
των ποσοστών που εκπροσωπούν τα παραπάνω έθνη στο σύνολο του πληθυσμού του
Αφγανιστάν, μπορεί κανείς εύκολα να υποθέσει ότι ακόμη χειρότερα ψέμματα έχουν
καταγραφεί σε τομείς όπως η Γλωσσολογία, η Εθνολογία, η Ιστορία της Κεντρικής
Ασίας, κι η Ιστορία του Αφγανιστάν. Παρατηρώντας κι αναιρώντας τα λάθη και τις
διαστροφές που έχουν επιβληθεί από τους οριενταλιστές επιστήμονες των δυτικών
αποικιοκρατικών χωρών, ο οιοσδήποτε αντιλαμβάνεται αναλογικά πόσα ψέμματα έχουν
διαδοθεί σε όλο τον κόσμο.
Αν θα προσέξετε λοιπόν, θα δείτε ότι, ενώ γίνεται λόγους για τους Τατζίκους
ως ένα από τα έθνη του Αφγανιστάν, σε επίπεδο γλωσσών πουθενά δεν αναφέρονται
τα τατζικικά. Αντίθετα, από το πουθενά ξεφυτρώνει μια καινοφανής γλώσσα ονόματι
Νταρί, ενώ πουθενά δεν σημειώνεται ένα τέτοιο έθνος. Τι ακριβώς συμβαίνει;
Πολύ απλά, καθοδηγημένη από Άγγλους διπλωμάτες στην δεκαετία του 1960, η
βασιλική αφγανική κυβέρνηση εισήγαγε τον καινοφανή όρο ‘νταρί’ για τα τατζικικά
που μιλάνε οι Τατζίκοι του Αφγανιστάν. Ο λόγος; Τίποτα περισσότερο και τίποτα
λιγώτερο από την διαίρεση του Τατζικικού Έθνους. Σήμερα υπάρχουν σχεδόν 9 εκ.
Τατζίκοι στο Τατζικιστάν και 12 εκ. Τατζίκοι στο Αφγανιστάν και στην Αφγανική
Διασπορά. Δηλαδή, όπως και στην περίπτωση των Αζέρων (που πιο πολλοί ζουν στο
κατεχόμενο Αζερμπαϊτζάν, στο Ιράν), πιο πολλοί Τατζίκοι ζουν εκτός Τατζικιστάν
παρά στο ίδιο το κράτος τους.
Η Αγγλία, η Γαλλία και οι ΗΠΑ σε καμμιά περίπτωση δεν θέλουν να αποσχισθούν
οι Τατζίκοι του Αφγανιστάν και να συνενωθούν με τους ομοεθνείς τους στο
Τατζικιστάν. Αυτό είναι άλλωστε η πεμπτουσία του νεο-αποικιοκρατικού κόσμου που
στήθηκε μετά το τέλος του Β’ ΠΠ, όταν οι παλιές αποικιοκρατικές δυνάμεις
αναπροσάρμοσαν στις νέες συνθήκες τις παλιές τους αποικίες, εξαρτώντας τες με
διαφορετικό τρόπο από τα αποικιοκρατικά κέντρα.
Αν οι Τατζίκοι που χωρίστηκαν ανάμεσα στις δυο χώρες κατά τον 19 ο αιώνα,
στην διάρκεια της τσαρικής ρωσσικής επέκτασης στην Κεντρική Ασία συνενωθούν σε
ένα έθνος-κράτος, το υπόλοιπο Αφγανιστάν δεν θα συνεχίσει να υφίσταται ούτε για
μία μέρα ως ενιαίο κράτος. Ακολουθώντας την μέθοδο των Τατζίκων, οι Ουζμπέκοι
θα θελήσουν να συνενωθούν με το Ουζμπεκιστάν.
Έπειτα, δεν θα υπολείπεται τίποτα περισσότερο παρά να διαλυθεί ολότελα το
εναπομένον Αφγανιστάν και να δημιουργηθούν δυο νέα κράτη στη θέση του
μεγαλύτερου τμήματος της σημερινής χώρας: αυτά θα είναι το Παστουνιστάν για
τους Παστούνους και το Χαζαριστάν για τους Χαζάρα.
Αυτόματα όμως μια τέτοια εξέλιξη θα θέσει σε μεγάλο κίνδυνο την ύπαρξη του
Πακιστάν, επειδή οι Παστούνοι του Πακιστάν θα θελήσουν να αποσχισθούν και να
συνενωθούν με τους ομοεθνείς τους που θα έχουν ήδη ένα ολότελα δικό τους κράτος
στις νότιες και ανατολικές εκτάσεις του σημερινού Αφγανιστάν.
Τους Παστούνους του Πακιστάν θα ακολουθήσουν αμέσως οι Μπαλούτς (Βελούχοι)
και την τελειωτική διάλυση του Πακιστάν θα ακολουθήσει η διάσπαση της Ινδίας σε
τουλάχιστον δέκα κράτη. Η Ινδία είναι ένα ψευτοκράτος – νεκροταφείο εθνών που
έχει στήσει μια πολυεπίπεδη τυραννία για να εμποδίσει την ούτως ή άλλως
αναπόφευκτη έκρηξη και πολυδιάσπαση.
Αυτό είναι το τι δεν θέλουν η Αγγλία, η Γαλλία, το Ισραήλ κι οι ΗΠΑ που
επιθυμούν να χρησιμοποιούν το μέγεθος της Ινδίας για τα δικά τους συμφέροντα.
Για τους παραπάνω λόγους, ‘Άγγλοι, Γάλλοι, Αμερικανοί κι άλλοι δυτικοί
διπλωμάτες χρειάζονται το ψέμμα της ισλαμικής τρομοκρατίας – που είναι το άθλιο
θέατρο που οι ίδιοι έχουν στήσει εκεί χρησιμοποιώντας την Σαουδική Αραβία. Με
τα συνεχώς σκηνοθετούμενα στο Αφγανιστάν επεισόδια ισλαμικής τρομοκρατίας,
δυτικοί διπλωμάτες στην Ντουσαμπέ του Τατζικιστάν, στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν,
και στην Ασγκαμπάντ του Τουρκμενιστάν τρομοκρατούν τις τοπικές αρχές ότι τάχα
Τατζίκοι, Ουζμπέκοι, και Τουρκμένοι του Αφγανιστάν είναι ισλαμιστές τρομοκράτες
(ενώ αυτοί δεν είναι) κι ότι, για να διατηρήσουν τις χώρες τους σώες και
σταθερές, δεν πρέπει να δεχθούν τους εξ Αφγανιστάν ομοεθνείς τους.
Οπότε, για να συνεχίσουμε και να ολοκληρώσουμε την περιγραφή της γλωσσικής
-γλωσσολογικής διάρθρωσης του πληθυσμού του Αφγανιστάν, σημειώνουμε άλλες
αλλοιώσεις και παραχαράξεις, ψέμματα και διαστρεβλώσεις που οι αποικιοκράτες
οριενταλιστές, γεωπολιτικοί και διπλωμάτες έχουν διαδώσει σχετικά. Το πιο
οικτρό ψέμμα μετά την επονομασία των τατζικικών σε νταρί είναι η άθλια
παρουσίαση των χαζαράγκι, της γλώσσας των Χαζάρα, ως ‘διαλέκτου’ των νταρί ή
των νέων περσικών (φαρσί). Αυτό είναι ψέμμα. Οι Χαζάρα μιλούν μια
τουρκομογγολική γλώσσα στην οποία έχει προστεθεί ένα μικρό τμήμα τατζικικού
λεξιλογίου.
Οι δυτικοί αποικιοκράτες μισούν θανάσιμα τους Χαζάρα κι αυτοί υπήρξαν οι
υπεύθυνοι των δεινών που αυτό το έθνος έχει υποστεί από Αφγανούς βασιλείς και
από ισλαμιστές τρομοκράτες πιο πρόσφατα. Άγγλοι, Γάλλοι κι Αμερικανοί
διπλωμάτες παρουσίαζαν τους Χαζάρα ως επικίνδυνους για τον θρόνο της Καμπούλ
στους βασιλείς του Αφανιστάν.
Οι ίδιοι οι εγκληματίες δυτικοί διπλωμάτες υποδαύλιζαν – με αρκετούς
κρίκους εξάρτησης παρεμβαλλόμενους – το μίσος των Σαουδαράβων ουαχαμπιστών και
τζιχαντιστών εναντίον των Χαζάρα Σιιτών διαδίδοντας άπειρα, ψευδέστατα αλλά
εφιαλτικά για τους Σαουδάραβες, σενάρια (ότι τάχα οι Χαζάρα θα είναι οι αίτιοι
μιας ιρανικής προσάρτησης του Αφγανιστάν και στην συνέχεια πρόξενοι μιας
αντι-ισλαμικής εξέγερσης στο Ιράν κι επιβολής ενός κοσμικού καθεστώτος κατά τα
πρότυπα του Ατατούρκ εκεί, κοκ) που όμως οι κρετίνοι Σαουδάραβες επίστευαν και
γι’ αυτό χρηματοδοτούσαν την ισλαμιστική, τζιχαντιστική εξουσία των Ταλιμπάν,
διαφθείροντας γι’ αυτό και μεγάλο τμήμα της πακιστανικής εξουσίας.
Οι επίσημες λοιπόν γλώσσες του Αφγανιστάν υπήρξαν δύο: τατζικικά (που μόνο
στο Αφγανιστάν αποκαλούνται νταρί) και παστό. Το σύστημα δεν άλλαξε μετά την
αμερικανική εισβολή το 2001, πολύ απλά επειδή παντού και πάντοτε οι Αμερικανοί
λειτουργούν ως συνεχιστές των Άγγλων και Γάλλων αποικιοκρατών κι οριενταλιστών
εφαρμόζοντας τις μεθόδους τους.
Είναι λογικό λοιπόν μια επίσημη γλώσσα ενός κράτους να ομιλείται από
πληθυσμούς περισσότερους από εκείνους των οποίων αυτή η γλώσσα είναι η μητρική.
Αλλά πρόκειται για μια δεύτερη, ξένη γλώσσα και είναι μόνον στοιχείο κάκιστης
προπαγάνδας να προσθέτουμε τα ποσοστά των όσων έχουν αυτή την γλώσσα ως μητρική
στα ποσοστά εκείνων που την μιλούν ως πρώτη ξένη γλώσσα. Είναι σαν να
ισχυριζόμαστε ότι στην Ελλάδα μιλάνε ελληνικά κατά 99%, αγγλικά κατά 60%,
γαλλικά κατά 20%, τουρκικά κατά 2%, κοκ. Στην περίπτωση αυτή, τα αγγλικά και τα
γαλλικά δεν είναι μητρικές γλώσσες, οπότε είναι σαν να προσθέτουμε μήλα και
ροδάκινα!
Στην πραγματικότητα, περίπου 65-70% των Αφγανών μιλάνε τατζικικά (‘νταρί’)
και 40-42% του συνολικού πληθυσμού μιλάνε παστό. Το μικρό ποσοστό Αφγανών που
ζει σε αστικά κέντρα είναι η αιτία που ακόμη και την πιο βασική από τις δύο
επίσημες γλώσσες της χώρας, την ομιλούν μετά βίας τα 2/3 των Αφγανών είτε του
Αφγανιστάν είτε της Διασποράς.
Αλλά όπως προανέφερα, η βασική αναφορά στην ταυτότητα των Αφγανών γίνεται
σε συνάρτηση με την θρησκευτική πίστη τους και οι διαιρέσεις, συγκρούσεις,
πόλεμοι επισυμβαίνουν πάνω σ’ αυτή την βάση. Στο Αφγανιστάν ιδιαίτερα
αποδεικνύεται πόσο λαθεμένη είναι η διάκριση των μουσουλμάνων σε σουνίτες και
σιίτες.
Αυτό είναι έτσι, επειδή οι σιίτες δεν αποτελούν μια θρησκευτική οντότητα, ή
ομάδα, ή διαίρεση, αλλά πολλές. Η διαίρεση των σιιτών σε Δωδεκατοϊμαμιστές και
σε Εβδομοϊμαμιστές είναι στο Αφγανιστάν πολύ έντονη. Τα νούμερα που διεθνώς
παρουσιάζονται για τις τρεις μεγάλες θρησκευτικές ομάδες του Αφγανιστάν είναι
πολύ λαθεμένα και παραποιημένα για να ταιριάζουν με την σαουδική προπαγάνδα.
Σε μέσες άκρες τα έθνη του Αφγανιστάν αποδέχονται τις εξής θρησκευτικές
πίστεις:
α. Οι Παστούνοι (37%) είναι όλοι Σουνίτες.
β. Οι Ουζμπέκοι (11%) είναι σχεδόν όλοι Σουνίτες.
γ. Οι Τουρκμένοι (3%) είναι οι περισσότεροι Σουνίτες.
δ. Οι Μπαλούτς (3%) είναι όλοι Σουνίτες.
ε. Οι Τατζίκοι (30%) είναι Σιίτες στην πλειοψηφία τους.
στ. Οι Χαζάρα (15%) είναι σχεδόν όλοι Σιίτες.
Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν ότι περίπου το 65% των Αφγανών είναι Σουνίτες
και το 35% του πληθυσμού είναι Σιίτες. Από τους Σιίτες, οι Εβδομοϊμαμιστές
είναι αισθητά λιγώτεροι και κυμαίνονται περίπου στο 10-12% του συνολικού
πληθυμού της χώρας. Είναι κυρίως Τατζίκοι αλλά επίσης και Χαζάρα.
Αναφορικά με τους Τατζίκους σημειώνω εδώ ότι, επειδή στο Τατζικιστάν έχει
επιβληθεί μετά το 1991 ένα σουνιτικό καθεστώς με την υποστήριξη της Ρωσσίας και
δυτικών αποικιοκρατικών δυνάμεων, ψευδώς η Ντουσανμπέ διαδίδει (και δυτικοί
διπλωμάτες, διεθνείς οργανισμοί και πολλά σάιτς επαναλαμβάνουν) ότι οι Τατζίκοι
είναι σε συντριπτική πλειοψηφία σουνίτες. Αυτό είναι ψευδέστατο.
Στο Αφγανιστάν θα επανέλθω για να εξηγήσω μέσα από ποιους μηχανισμούς
δημιουργήθηκε ένα κράτος τερατούργημα χάρη σε απίστευτες αγγλικές
μηχανορραφίες. Και θα επεκταθώ περισσότερο στους λιγώτερο γνωστούς,
τουρκομογγολικής καταγωγής, Χαζάρα που ζουν στο γεωγραφικό κέντρο της χώρας.
Στην συνέχεια μπορείτε να διαβάσετε μια εμπεριστατωμένη εξιστόρηση της
καταπίεσης των Χαζάρα από τα διάφορα καθεστώτα του Αφγανιστάν, ενώ στο τέλος θα
βρείτε αρκετούς συνδέσμους για βασικές πληροφορίες.
Μπαμιγιάν – Οι λαξευμένοι Βούδες. Η εκ μέρους των τζιχαντιστών ουαχαμπιστών
Παστούνων Ταλιμπάν καταστροφή των μεγάλων αγαλμάτων του Βούδα ΔΕΝ ήταν μόνον
μια βαρβαρική πράξη εναντίον της Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς της
Ανθρωπότητας.
Ήταν ΚΥΡΙΩΣ μια ρατσιστική ενέργεια που αποτελεί πνευματική γενοκτονία
στρεφόμενη εναντίον των Χαζάρα Σιιτών στων οποίων τις μυθικές, επικές κι
εσχατολογικές παραδόσεις και δοξασίες αυτά τα αγάλματα
είχαν ενσωματωθεί κι αποτελούσαν αναπόσπαστο τμήμα των θρύλων τους.
========================
Hazara
Profile
Though their exact
number is uncertain and as with other communities are contested, relatively
recent estimates have suggested that Hazaras make up around 9 per cent of the
population. They were once the largest Afghan ethnic group constituting nearly
67 per cent of the total population of the state before the 19th century. More
than half were massacred in 1893 when their autonomy was lost as a result of
political action. The origins of Hazara community are much debated, the word
Hazara means ‘thousand’ in Persian but given the Hazaras’ typical physical
features, current theory supports their descent from Mongol soldiers left
behind by Genghis Khan in the 13th century.
The majority of
Hazaras live in Hazarajat (or Hazarestan),’ land of the Hazara’, which is situated
in the rugged central mountainous core of Afghanistan with an area of
approximately 50,000 sq. km., with others living in the Badakhshan mountains.
In the aftermath of Kabul’s campaign against them in the late 19th century,
many Hazaras settled in western Turkestan, in JauzJan and Badghis provinces.
Ismaili Hazaras, a
smaller religiously differentiated group of Hazaras, live in the Hindu Kush Mountains.
The most recent two decades of war have driven many Hazaras away from their
traditional heartland to live on the fringes of the state in close proximity to
Iran and Pakistan. There is also a large cross-border community of Hazaras who
make up an influential ethnic group in the Pakistani border city of Quetta.
Hazaras speak a
dialect of Dari (Farsi dialect) called Hazaragi and the vast majority follow
the Shi’a sect (Twelver Imami) of Islam. A significant number are also
followers of the Ismaili sect while a small number are Sunni Muslim. Within
Afghan culture, Hazaras are famous for their music and poetry and the proverbs
from which their poetry stems. The poetry and music are mainly folkloric having
been passed down orally through the generations. In 1880, the Hazara community
comprised of landed nobility, peasants and artisans. The social class structure
was that of the ruling and the ruled classes, which itself was based on
ownership of the means of production (animals, land and water).
Systematic
discrimination, as well as often repeated targeted violence and resulting
displacement, has led the Hazara community to lose much of their standing in
the social hierarchy of modern Afghanistan. Their engagement in unskilled
labour has resulted in further stigmatization, with a clear indicator of this
being the low rate of inter-ethnic marriages with Hazaras. Perhaps as a
consequence of this, Hazaras have been relatively isolated from other cultural
influences, and their identity has remained relatively static.
Hazaras are
reported to have nuclear families with the husband considered the head of the
family except in the case of husband’s death when the woman becomes the head.
In the latter case, the older wife in polygamous marriages succeeds the deceased
husband until the eldest son reaches maturity. At national level, Hazaras tend
to be more progressive concerning women’s rights to education and public
participation. Educated Hazara women, in particular, those who returned from
exile in Iran are often as active as men in civic and political arenas.
Hazara families are
eager to educate their daughters. UN officials in Bamyan, the largest town in
Hazarajat (as well as the name of the province surrounding it), have reported
that since the collapse of Taliban rule in late 2001, aid agencies have
scrambled to build schools and have succeeded in attracting qualified female
teachers to meet the demand.
Μπαλχ – Βάκτρα
Μπαλχ – Βάκτρα, πρωτεύουσα της Βακτριανής
Ariana Bactria
Historical context
Hazaras are
believed to have settled in Afghanistan at least as far back as the thirteenth
century. The Shi’a Hazaras are historically the most discriminated ethnic
minority group in the state and have seen little improvement in their situation
despite the recent changes. While President Karzai did appoint six Hazaras to
his cabinet, there appears to be no reduction in the discrimination facing the
majority of the Hazara population of Afghanistan. Forced to migrate to Kabul in
the second half of the 20th century due to persecution, their low
socio-economic status has created a class as well as an ethnic division between
them and the rest of urban Afghan society.
Economic pressures
and social and political repression have resulted in Hazaras combining with
other Shi’a minority groups during the 1960s and 1970s and playing a prominent
role in the prolonged civil war for the past two decades. During the resistance
in the mid-1980s, Hazaras maintained their own resistance group, some of which
had ties with Iran.
As an ethnic group,
Hazaras have always lived on the edge of economic survival in Afghanistan. The
recent persecution of Hazaras was not instigated by the Taliban but had existed
for centuries – during which Hazaras were driven out of their lands, sold as
slaves and lacked access to the essential services otherwise available to the
majority of the population. One of the main factors in Hazaras’ continued
persecution is their Shi’a religious faith, their distinctive ethnic origins,
as well as their having separate economic and political roots.
Historically, the
minority Shi’a, regardless of ethnicity, have faced long-term persecution from
the majority Sunni population. From the 1880s onwards, and especially during
the reign of Amir Abdul Rahman (1880-1901), they suffered severe political,
social and economic repression, as Jihad was declared by Sunni leaders on all
Shi’as of Afghanistan. As the Pashtun Rahman started to extend his influence
from Kabul by force to other parts of the country, the Hazaras were the first
ethnic group to revolt against his expansionism. Pashtun tribes were sent to
the central highlands to crush the revolt.
Thousands of Hazara
men were killed, their women and children taken as slaves, and their lands
occupied. To strengthen the forces against the Hazara rebellion that followed,
Rahman played on Sunni religious sensibilities and even attracted Tajiks and
Uzbeks (both Sunnis) to help the Pashtuns against the Shi’a Hazaras. Those who
survived the initial period of the raids managed to escape to the north while a
significant number fled to then British India. Apart from Pashtuns, Uzbeks are
also thought to have conducted slave raids on the Hazaras in Bamyan and
elsewhere.
Rahman’s
suppression of Hazara ranged from issuing unwarranted taxes to assaults on
Hazara women, massacres, looting and pillaging of homes, enslavement of Hazara
children, women and men, and replacement of Shi’a clerics with their Sunni
religious counterparts. Hazarajat was occupied by Rahman in 1893 and it is
estimated that 60 per cent of the Hazara population was wiped out by him.
The persecution of
Hazaras continued throughout the 19th century and during the Monarchy (1929
onwards) when during the process of ‘Pashtunization’ Hazaras were made to
conceal their identities to obtain state identification. It is suggested that
until the 1970s some Sunni religious teachers preached that the killing of
Hazaras was a key to paradise.
Economically
Hazarajat was kept undeveloped with no roads, schools or clinics. The Hazaras
have typically voiced their dissent to the policies of overt discrimination
against them since the 1970s through a unified opposition movement; the main
Hazara party, Hizb-e Wahdat (Party of Unity), was established in 1988. In 1992,
after the Mujahidin took power, fighting between the various groups broke out.
Violent attacks occurred in Kabul between Mujahidin leader Abdul Rasul Sayyaf’s
Ittehad-i-Islami and Hizb-e Wahdat.
Some of the other
parties joined the fighting, intensifying the conflict and at one point leading
Hizb-e Wahdat also to attack President Burhanuddin Rabbani’s Jamiat-e Islami
positions. Jamiat, under Rabbani’s chief commander Ahmad Shah Massoud, launched
retaliatory artillery attacks on Hizb-e Wahdat, killing many Hazaras. Amnesty
International subsequently reported the killing of many unarmed civilians and
the rape of many Hazara women. In February 1993, hundreds of Hazara residents
in the Afshar district of West Kabul were massacred by government forces under
the direction of Rabbani and Massoud, joined by Ittehad-i-Islami. The fighting
saw the utter devastation of large areas of Kabul, particularly those inhabited
by Hazaras.
Between 1992-1995,
Abdul Ali Mazari became the first political leader to speak out at the
international level for, and on behalf of Hazaras, putting their case to the UN
and the international community. He unified the Hazara people by bringing
together the many sections, forces and classes within Hazara and Shi’a society.
Mazari signed an agreement with the Taliban leadership in 1993 but was brutally
murdered by them in 1995. In the same year, Hizb-e Wahdat joined the new
anti-Taliban Shura-ye Ali-ye Difa under the leadership of Abdul Rashid Dostum.
During this period, schools (including a new girls’ school) were reopened in
1996, and the University of Bamyan was established.
After the Taliban
seized power in 1996, they declared Jihad on the Shi’a Hazaras. In the years
that followed, Hazaras faced particularly severe repression and persecution,
including a series of mass killings in northern Afghanistan, where thousands of
Hazaras lost their lives or were forced to flee their homes. Consequently,
Hazaras formed part of the Northern Alliance forces that opposed the Taliban
and took power after the Taliban fell in 2001.
A key moment in
recent Hazara history is the destruction of the Bamyan Buddhas by the Taliban
in 2001. The giant Buddha statues had long been central to the identity of the
Hazara community. Although not built by the Hazaras themselves, who only came
to have an ethno-linguistic identity based in the region some centuries later,
they have their own myths associated with the statues, unrelated to Buddhism.
In Hazara folklore, the statues are of a star-crossed couple Salsal and
Shahmama, whose doomed love ends tragically in both their deaths. The two
remain forever separated, petrified in stone, looking across the Bamyan valley.
However, the
statues, long celebrated internationally, achieved less welcome attention in
2001 when the Taliban dynamited them, leaving behind little more than empty
voids. While in international media this wanton destruction has been
characterized as an assertion of the Taliban’s extreme reading of Islam,
whereby representations of human features in art is forbidden, the targeting of
the statues was also an assertion of Taliban dominance over Hazaras and their
homeland.
The destruction
was, in fact, part of a larger campaign by the Taliban to suppress the rights
and identity of Hazaras. In a private order to his commanders in 2001, Taliban
leader Mullah Mohammed Omar specifically instructed that the Hazaras’ cultural
heritage be destroyed, and the Hazara celebration of Persian New Year, Jashn-e
Nouroz, be prohibited. The order also included forced land dispossession,
anti-Shi’a propaganda and restrictions on Hazara women, who generally
maintained more freedom in their society than other Afghan groups.
After the fall of
the Taliban, the UN Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
declared the remains of the destroyed Bamyan Buddhas a World Heritage Site.
International debate continues to rage regarding whether the statues should be
reconstructed or not. However, the discussions often disregard the fact that
the sculptures are an integral part of Hazara culture and do not always
consider the need to involve local communities in any future decisions
concerning them.
Since the overthrow
of the Taliban in 2001, the situation of Hazaras in Afghanistan has improved
considerably. Hazaras are one of the national ethnic minorities recognized in
the new Afghan Constitution and have been given full right to Afghan
citizenship.
Only two Hazaras
gained seats in President Hamid Karzai’s initial cabinet, and the only
representative of their main political party, Hizb-e Wahdat gained the position
of vice president. But in the most recent parliamentary election Hazaras (who
make up around 9 per cent of the population) gained 25 per cent of seats.
However, Hazaras still face persistent discrimination in many areas of the
country.
Eastern
Satrapies of Iran after Alexander
Current issues
A key issue for the
Hazara community is the general climate of impunity, whereby those who
committed atrocities – both past and present – evade justice. Hazaras also
remain concerned about the resurgence of the Taliban, who they feel pose a
direct threat to their community. There have also been increasing ethnic
tensions and incidents of violent clashes between Hazaras and nomadic Kuchis
over access to land in recent years. Due to the severity of their persecution
under the Taliban, Hazara leaders have insisted, along with leaders of other
minority groups, to be included in all negotiations with the Taliban.
With the increasing
presence of foreign Islamist groups such as Islamic State in Iraq and Syria
(ISIS), active in the country for a number of years, attacks against religious
minorities have been on the increase. Being Shi’a and therefore both a
religious and a visible ethnic minority, Hazaras are particularly vulnerable.
Suicide bombings targeting Hazara public events have taken place with
increasing regularity, most of which have been claimed by groups stating
allegiance with ISIS.
These include, in
July 2016, the killing of 85 people at a peaceful protest comprised of mostly
Hazaras. It was the deadliest attack on civilians since 2002 and targeted the
Hazara on the basis of their Shi’a religious identity. Other attacks include a
December 2017 bombing that left at least 41 dead and another 80 injured in a
Hazara neighbourhood of western Kabul and an assault in March 2018 that
resulted in the deaths of at least nine people. However, the Taliban too is
thought to be responsible for the increasing kidnappings of Hazaras,
particularly on remote highways, with some of the victims killed while others
have been held for ransom.
Some minority
women, such as the Hazara women, have traditionally enjoyed more freedom in
their society than other ethnic groups. In the post-Taliban period, they have
benefited considerably from political and educational reforms. Yet the
influence of Shi’a personal laws has threatened that freedom.
In 2009 the controversial
Shi’a Personal Status Law was passed, stripping Shi’a women, many of whom are
Hazara, of some of their basic rights enshrined in the Constitution, including
allowing a husband to withhold basic sustenance from his wife for not having
sex with him, restricting women from working without permission from their
husbands, and denying women custody over their children. The law was reportedly
drafted by a powerful Shi’a cleric and pushed through by conservative Shi’a
community leaders, who did not adequately consult or protect the rights of
Shi’a women.
Poverty and
insecurity drive many Hazaras to migrate to cities such as Kabul. However, the
journey to Kabul from Hazarajat in the centre of the country has proven
dangerous. The main roadway between the two areas – dubbed ‘Death Road’ – has
been the site of kidnappings and other deadly Taliban attacks on Hazaras in
recent years. As a result, having successfully arrived in Kabul, Hazaras have
often been unable or afraid to return to their previous homes.
This violence on
the main roadway has further isolated and thereby stalled the development of
Hazarajat, which requires labour and materials from Kabul to build facilities
such as schools and clinics. Both these factors have contributed to the high
numbers of Hazara currently residing in Kabul, with many concentrated in one
overcrowded area, Dasht-e Barchi. Although life in Kabul is relatively improved
for Hazaras since 2001, they have continued to occupy lower-status jobs and
face harsh discrimination, including in access to facilities and provision of
essential services.
https://minorityrights.org/minorities/hazaras/
Sakkastan
Shakyastan: the 'Indo-Greeks', another fallacy
Περισσότερα:
https://en.wikipedia.org/wiki/Afghan_(ethnonym)
https://en.wikipedia.org/wiki/Afghan
https://en.wikipedia.org/wiki/Afghanistan
https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_Afghanistan
https://en.wikipedia.org/wiki/Afghan_diaspora
https://en.wikipedia.org/wiki/Pashtun_diaspora
https://en.wikipedia.org/wiki/Urban_area
https://en.wikipedia.org/wiki/Urbanization_by_country
https://en.wikipedia.org/wiki/Ethnic_groups_in_Afghanistan
https://en.wikipedia.org/wiki/Pashtuns
https://en.wikipedia.org/wiki/Pashtun_tribes
https://en.wikipedia.org/wiki/Segmentary_lineage
https://en.wikipedia.org/wiki/Tajiks
https://en.wikipedia.org/wiki/Dari_language
https://en.wikipedia.org/wiki/Tajik_language
https://en.wikipedia.org/wiki/Pashto
https://en.wikipedia.org/wiki/Uzbek_language
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Hazara_tribes
https://en.wikipedia.org/wiki/Aimaq_Hazara
https://en.wikipedia.org/wiki/Hazara_diaspora
https://en.wikipedia.org/wiki/Hazaragi_culture
https://en.wikipedia.org/wiki/Hazaragi_dialect
https://en.wikipedia.org/wiki/Hazarajat
https://en.wikipedia.org/wiki/Herat
https://en.wikipedia.org/wiki/Kandahar
https://en.wikipedia.org/wiki/Mazar-i-Sharif
Άι Χανούμ (Ai-Khanoum), Αλεξάνδρεια η επί του Ώξου: μια από τις πιο σημαντικές ελληνικές πόλεις στην Κεντρική Ασία κατά τα χρόνια των Επιγόνων
No comments:
Post a Comment