Orient & Occident: Αλεβίδες της Τουρκίας, Αλεβίτες της Συρίας, Σιίτες, Σουνίτες κι η Μυστική Παρουσία του Μάχντι, δηλ. του Δωδεκάτου Ιμάμη και Ισλαμικού Μεσσία

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 20η Ιουνίου 2019.

Απαντώντας στις ερωτήσεις ενός σχολιαστή, ο κ. Μπαϋρακτάρης πιστά αναπαράγει το περιεχόμενο πολλών παλαιοτέρων συζητήσεών μας και αναλύσεών μου αναφορικά με θέματα συγκρούσεων Πίστης και εξουσίας στην Ιστορία των Ισλαμικών Χαλιφάτων, ισλαμικών εσωτερισμών, ισλαμικής εσχατολογίας, και ψευδούς αναπαράστασης όλης αυτής της θεματολογίας κατά τους τελευταίους αιώνες εξαιτίας των συστηματικών αλλοιώσεων της Ιστορίας εκ μέρους δυτικών Οριενταλιστών και ισλαμολόγων. Όσο και αν ακούγεται παράδοξο, η δήθεν θεολογική διάκριση των μουσουλμάνων σε Σιίτες και Σουνίτες αποτελεί ψευδέστατο παρασκεύασμα δυτικών ισλαμολόγων, πολιτικών, διπλωματών και αποικιοκρατών, των οποίων θύματα έχουν πέσει όλες οι ελίτ των μουσουλμανικών χωρών έτσι παρασυρόμενες στην δίνη η οποία θα τις εξαφανίσει όλες.

———————————————–

Αλεβίδες της Τουρκίας, Αλεβίτες της Συρίας, Σιίτες, Σουνίτες κι η Μυστική Παρουσία του Μάχντι, δηλ. του Δωδεκάτου Ιμάμη και Ισλαμικού Μεσσία

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/06/20/αλεβίδες-της-τουρκίας-αλεβίτες-της-συ/

============

Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Ό,τι ακολουθεί είναι η συζήτηση που έκανα με ένα φίλο που σχολίασε το βίντεο που ανέβασα με την ανόητη αναφορά στο Ραμαζάνι του αμαθέστατου ψευτο-τουρκολόγου Νίκου Χειλαδάκη. Ο φίλος είχε επίσης διαβάσει ένα κείμενο που δημοσίευσα σχετικά. Το βίντεο βρίσκεται εδώ:

Ηλίθια Νηστεία το Ραμαζάνι, ή Αμόρφωτος ο Ψευτο-Τουρκολόγος Νίκος Χειλαδάκης;

h ttps://www.youtube.com/watch?v=lT-5daM4xAc

Και το σχετικό κείμενο βρίσκεται εδώ:

Ηλίθια Νηστεία το Ραμαζάνι, ή Ηλίθιοι οι Σημερινοί Μουσουλμάνοι κι Αμόρφωτος ο Ψευτο-Τουρκολόγος Νίκος Χειλαδάκης;

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/06/03/ηλίθια-νηστεία-το-ραμαζάνι-ή-ηλίθιοι-ο/

(πλέον: https://profmegalommatistextsingreek.wordpress.com/2021/08/23/ηλίθια-νηστεία-το-ραμαζάνι-ή-ηλίθιοι-ο/)

Kyriakos Papadopoulos

Πάνω στο άρθρο σας, ενάντια στον συγκεκριμένο λόγο του κου Χειλαδάκη, διαχωρίζετε μεταξύ Αλεβίδων (Αλεβι) και Αλεβιτών (Αλαουι). Παρατήρησα πως ούτε οι ίδιοι οι Λιβανέζοι, ούτε οι Τούρκοι, γνωρίζουν τις μεταξύ τους διαφορές, όπως δεν γνωρίζει ένας Αγγλικανός τις διαφορές της (προ της μεταρρύθμισης) αγγλικανικής εκκλησίας από τους “Καθολικούς” (προτιμώ να τους αποκαλώ Εκκλησία της εκφραγκισμένης Ρώμης). Δεν νομίζω ότι είναι και συγκλονιστικό λάθος του κου Χειλαδάκη να αποκαλεί τους Αλεβί ως Αλεβίτες. Αλλά θα έπρεπε να τους διαχωρίσει ίσως από τους Αλλαουίτες, τουλάχιστον γεωγραφικά.

Τελευταίο σχόλιο: ποιά η διαφορά μεταξύ Μπεχτασίδων και Αλεβίδων; Έχετε κάποιο άρθρο που να κάνει αυτές τις διακρίσεις; Θα επαναλάβω πως, όταν ρωτώ ανθρώπους διαφόρων θρησκειών, δεν γνωρίζουν οι ίδιοι τις διαφορές τους με παραπλήσια δόγματα. Επικεντρώνονται σε αυτό που είναι. Οπότε, μόνο μια επιστημονική μελέτη θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια συστηματική ταξινόμηση. Εκεί ακριβώς έχετε δίκαιο όταν γράφετε ότι δεν είναι δυνατόν “να μάθουμε για το Σουδάν, ρωτώντας Σουδανέζους”.

—————————-

Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient

Το να αποκαλέσει κάποιος τους Αλεβί (Alevi) της Τουρκίας ‘Αλεβίτες’ δεν είναι ένα γραμματικό λάθος. Είναι ένα θρησκειολογικό λάθος επειδή χρησιμοποιεί για κείνους τον όρο που είθισται να χρησιμοποιείται στα ελληνικά για τους ‘Νουσάυρι’ της Συρίας που σωστά τους αποκαλείς Αλαουΐτες (όχι δύο λάμβδα αλλά ένα: δεν είναι από το Αλλάχ αλλά από το Αλί).

Ας επαναλάβω:

Αλεβίδες στην Τουρκία

Αλεβίτες στην Συρία

Αν θέλεις αγγλικούς όρους:

Alevis στην Τουρκία

Alawis ή Alawites στην Συρία

Θα ήταν επίσης σωστή διαφοροποίηση / διάκριση στα ελληνικά να τους αποκαλέσει κάποιος:

Αλεβί στην Τουρκία

Αλάουϊ στην Συρία

Και οι δύο όροι κατάγονται από το όνομα του πρώτου ιμάμη και τέταρτου χαλίφη του Ισλάμ, γαμπρού του Μωάμεθ, συζύγου της Φάτμα, πατέρα του Χασάν και του Χουσεΰν, του Αλί Ιμπν Αμπί Τάλεμπ.

Όπως προανέφερα, για τους Αλάουϊ / Αλεβίτες της Συρίας χρησιμοποιείται και ο όρος Νουσάυρι από τον Ιμπν Νουσάυρ ο οποίος ήταν μαθητής του δέκατου και του ενδέκατου ιμάμη (κατ’ ευθείαν απογόνων των Αλί και Μωάμεθ). Ο Ιμπν Νουσάυρ δήλωσε ότι ήταν ο μεσίτης (ενδιάμεσος) ή η ‘πύλη’ μεταξύ του Δωδεκάτου Ιμάμη και των πιστών μουσουλμάνων στην διάρκεια της Μικρής Μυστικής Παρουσίας του Δωδεκάτου Ιμάμη. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιμπν Νουσάυρ έζησε στα τέλη του 9ου και στις αρχές του 10ου αιώνα. Η συμπεριφορά / τακτική αυτή οφείλεται στην εναντίον των πιστών καταπίεση των αρχών του αβασιδικού χαλιφάτου.

Προσοχή: ο Ιμπν Νουσάυρ δεν ήταν ένας από τους τέσσερις αντιπροσώπους που όρισε ο Δωδέκατος Ιμάμης κατά την Μικρή Μυστική Παρουσία του. Μάλιστα ο δεύτερος από την σειρά των τεσσάρων, διαδοχικών, αντιπροσώπων του Ιμάμη αρνήθηκε ότι ο Ιμπν Νουσάυρ ήταν ο μεσίτης (ενδιάμεσος) ή η ‘πύλη’ μεταξύ του Δωδεκάτου Ιμάμη και των πιστών μουσουλμάνων κι επιπλέον τον απεκήρυξε.

Μικρή Μυστική Παρουσία του Δωδεκάτου Ιμάμη (Μουχάμαντ Ιμπν αλ Χάσαν αλ Μάχντι) είναι η περίοδος της ζωής κατά την οποία εκείνος ζούσε σαν φυσιολογικός άνθρωπος αλλά δεν εμφανιζόταν καθόλου δημόσια κι επικοινωνούσε με τους πιστούς είτε μέσω της σειράς των τεσσάρων, διαδοχικών, αντιπροσώπων του, είτε μέσω του Ιμπν Νουσάυρ (αναλόγως της παράδοσης).

Συνεπώς, κανένας άλλος δεν μπορούσε να τον ταυτίσει και να γνωρίζει ότι το άτομο που ήταν ενδεχομένως μια στιγμή απέναντί του ήταν ο Μουχάμαντ αλ Μάχντι.

Μεγάλη Μυστική Παρουσία του Δωδεκάτου Ιμάμη είναι η περίοδος από το 941 μ.Χ. μέχρι σήμερα κατά την οποία ο Μουχάμαντ αλ Μάχντι μετέστη σε μια μορφή απόκρυφης ύπαρξης και υπάρχει συνεχώς, ζει ως φυσιολογικός άνθρωπος αλλά κανένας δεν μπορεί να τον αναγνωρίσει κι επιπλέον δεν επικοινωνεί με τους πιστούς.

Είναι σαφές ότι κατά τους πιστούς ο Μουχάμαντ αλ Μάχντι, είτε κατά την πρώτη είτε κατά την δεύτερη μυστική παρουσία του (αραβ. Γάυμπα – غيبة / αγγλ. occultation) δεν βρίσκεται σε μία αιθερική ή ψυχική διάσταση αλλά σε υλική διάσταση, πλην όμως κανένας δεν μπορεί να τον ταυτίσει. Αυτό το λέω για να δείξω ότι δεν είναι ακριβώς το τι Χριστιανοί πιστεύουν για τον Προφήτη Ηλία.

Το Μεγάλο Τζαμί της Σαμάρα στο κεντρικό Ιράκ (δεύτερο μισό του 9ου αιώνα): το μεγαλύτερο τζαμί στον κόσμο βρίσκεται κοντά σε ένα άλλο τζαμί, το Τζαμί αλ Ασκάρι, σημείο στο οποίο ο Δωδέκατος Ιμάμης άρχισε την Μικρή Μυστική Παρουσία του. Γιος του 11ου Ιμάμη Χασάν αλ Ασκάρι, ο Δωδέκατος Ιμάμης είχε Ρωμιά μητέρα, την Ναρτζίς, της οποίας ο τάφος βρίσκεται στο Τζαμί αλ Ασκάρι.

https://en.wikipedia.org/wiki/Great_Mosque_of_Samarra%20

https://en.wikipedia.org/wiki/Al-Askari_Shrine%20%20%20%20

https://en.wikipedia.org/wiki/Narjis

Τζαμί αλ Ασκάρι

Η Μεγάλη Μυστική Παρουσία (αλ γάυμπα αλ κούμπρα) παίρνει τέλος με την δημόσια εμφάνιση του Δωδεκάτου Ιμάμη και την σύγκρουσή του με τον Αντίχριστο (Μασίχ αντ-Ντατζάλ) στο Πλήρωμα του Χρόνου (αλ Γιομ αλ Άχαρ, κυριολεκτικά: η Εσχάτη Ημέρα).

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι οι Νουσάυρι (αραβ. Νουσαϋρίγια) ή Αλάουϊ της Συρίας, του Λιβάνου και της Αντιόχειας (νομός Χατάυ της Τουρκίας) αποτελούν μια θρησκευτική / θεολογική οντότητα που διαφοροποιείται από όσους λαθεμένα ονομάζουμε ‘Σιίτες’ (του Ιράκ και του Ιράν).

Τόσον οι λεγόμενοι Σιίτες όσο κι οι Αλεβίδες της Τουρκίας δεν δέχονται ότι ο Ιμπν Νουσάυρ ήταν ο μεσίτης (ενδιάμεσος) ή η ‘πύλη’ μεταξύ του Δωδεκάτου Ιμάμη και των πιστών μουσουλμάνων στην διάρκεια της Μικρής Μυστικής Παρουσίας του Δωδεκάτου Ιμάμη. Αυτό αυτόματα φέρνει τους Αλεβίδες της Τουρκίας και τους λεγόμενους Σιίτες του Ιράκ και του Ιράν πιο κοντά μεταξύ τους και τους Νουσάυρι / Αλάουϊ πιο ξεχωριστά.

Στο σημείο αυτό κι αφού ολοκλήρωσα μια σύντομη ιστορική αναφορά πρέπει να πω ότι η ιστορική επονομασία Νουσάυρι που σαφέστατα απαντάται σε ιστορικά κείμενα πρέπει σήμερα να αποφεύγεται ως μειωτική κι εξυβριστική των Αλάουϊ.

Ουσιαστικά χρησιμοποιείται μόνον από φανατικούς ισλαμιστές (είτε του πολιτικού ισλάμ είτε των ουαχαμπιστών) εναντίον των Σύριων Αλάουϊ. Για να στο πω πιο απλά, αν ακούσεις κάποιο κάθαρμα να τους ονομάζει Νουσάυρι, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι έχεις απέναντί σου ένα τρομοκράτη.

Αν σου φάνηκε περίεργο που λέω ότι είναι λάθος να αποκαλούμε συγκεφαλαιωτικά ‘Σιίτες’ τους Ιρακινούς κι Ιρανούς μη σουνίτες μουσουλμάνους, πρέπει να σου πω ότι ο όρος ισχύει μόνον σαν ομπρέλα.

Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει μία θρησκευτική / θεολογική οντότητα αλλά πολλές δεκάδες οντότητες (διαβάζεις σωστά!) και, ακόμη περισσότερο, δεν πρόκειται για μια βασική θρησκευτική οντότητα κι όλες τις άλλες περιθωριακές αλλά για πολλές βασικές θρησκευτικές οντότητες και άλλες κάπως περιθωριακές. Δεν υπάρχει μια θρησκευτική ομάδα που μόνη της να αποτελεί έστω το 20% των λεγομένων Σιιτών.

Δυτικές οριενταλιστικές, ισλαμολογικές κατηγοριοποιήσεις των Σιιτών είναι περισσότερο συνάρτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων και συναφούς προπαγάνδας και λιγώτερο ιστορικής αλήθειας.

Αλλά με βάση

α) τα όσα μου έχει πρώτος εξηγήσει ο φίλος Έλληνας ανατολιστής, καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης που προσχώρησε στο Ισλάμ το 1992 στα 36 του (εγώ άκουσα γι’ αυτόν μόλις το 2010 και τον γνώρισα προσωπικά το 2011 χάρη σε κοινό φίλο) και

β) τα όσα έψαξα στη συνέχεια μιλώντας και με άλλους μουσουλμάνους της Ανατολικής Αφρικής (από το 2010 έζησα στην Ερυθραία πρώτα κι από το 2012 στην Κένυα) και της Κεντρικής Ασίας (από το 2016 έχω καζακική υπηκοότητα και μετακόμισα από την Ελλάδα στο Καζακστάν),

μπορώ να σου πω σχετικά με τους λεγόμενους Σιίτες του Ιράν και του Ιράκ ότι

– άλλοι από αυτούς θεωρούν τον Μωάμεθ πιο σημαντικό από όλους τους ιμάμηδες

– άλλοι θεωρούν τον Αλί, πρώτο ιμάμη, ως εξίσου σημαντικό με τον Μωάμεθ

– άλλοι θεωρούν τον Αλί ως πιο σημαντικό από τον Μωάμεθ

– άλλοι θεωρούν τον Χουσεΰν, δευτερότοκο γιο του Αλί κι εγγονό του Μωάμεθ ως πιο σημαντικό από τον Αλί κι εξίσου σημαντικό με τον Μωάμεθ

– άλλοι θεωρούν τον Χουσεΰν ως πιο σημαντικό και από τον Αλί και από τον Μωάμεθ

– άλλοι θεωρούν τον Ισμαήλ ιμπν Τζάφαρ, γιο του Τζάφαρ αλ Σαντίκ (ή Τζάφαρ ιμπν Μουχάμαντ αλ Σαντίκ) δηλαδή του έκτου ιμάμη, ως τον έβδομο ιμάμη (Ισμαηλίτες) και ακολουθούν τους διαδόχους του

– άλλοι θεωρούν τον Μουσά αλ Κάδεμ, μικρό γιο του Τζάφαρ αλ Σαντίκ (ή Τζάφαρ ιμπν Μουχάμαντ αλ Σαντίκ) δηλαδή του έκτου ιμάμη, ως τον έβδομο ιμάμη και ακολουθούν τους διαδόχους του (μέχρι τον Δωδέκατο Ιμάμη)

– άλλοι θεωρούν την Φάτμα μπιντ Μουχάμαντ, κόρη του Μωάμεθ, ως μία από τους 14 Αλάθητους (Μωάμεθ, Φάτμα κι οι Δώδεκα Ιμάμηδες)

– άλλοι εκλαμβάνουν την Φάτμα μπιντ Μουχάμαντ ως αγία σχεδόν όπως οι Χριστιανοί την Παναγία

– άλλοι θεωρούν την Φατιμέ Μαασουμέ (αραβ. Φάτμα Μαασούμα ή Φάτμα μπιντ Μούσα), κόρη του έβδομου ιμάμη Μουσά αλ Κάδεμ και αδελφή του Αλί αρ Ρέντα, όγδοου ιμάμη, ως άμωμη κι αλάθητη – πέραν των 14 Αλάθητων

– άλλοι θεωρούν τον Μωάμεθ, τον Αλί, τον Χουσεΰν και τον Δωδέκατο Ιμάμη ως τα τέσσερα ιερώτερα πρόσωπα του Ισλάμ

– άλλοι θεωρούν τον Μωάμεθ, τον Αλί και τον Δωδέκατο Ιμάμη ως τα τρία ιερώτερα πρόσωπα του Ισλάμ

– άλλοι θεωρούν τον Μωάμεθ και τον Δωδέκατο Ιμάμη ως τα δύο ιερώτερα πρόσωπα του Ισλάμ

– άλλοι (καθαρόαιμοι Μαχντιστές) θεωρούν τον Δωδέκατο Ιμάμη ως το ιερώτερο πρόσωπο του Ισλάμ και δίνουν ιδιαίτερη σημασία στις επονομασίες του ως Ιμάμ-ε Ζαμάν και Βαλί-γιε Ασρ (Άρχοντα του Χρόνου)

Όλα αυτά δεν είναι κενές νοήματος προτιμήσεις διότι στηρίζονται σε δογματική, θεολογική ερμηνεία, ιστορικές πηγές και λατρευτικές διαφοροποιήσεις.

Εδώ πρέπει να προσθέσω επίσης ότι είναι εντελώς λάθος να περιγράφονται ως ‘Σιίτες’ οι Ζαΐντι της Υεμένης. Ή μάλλον είναι αποικιοκρατική, αγγλική-αμερικανική, και σαουδαραβική προπαγάνδα και τίποτα παραπάνω.

Με δεδομένη την θέση των Ζαΐντι ότι δεν μπορεί να αποδοθεί ‘αλάθητο’ στους ιμάμηδες (και ότι το ‘αλάθητο’ περιορίζεται μόνον στην προφητεία), είναι σαφές ότι οι Ζαΐντι αποτελούν μια κατηγορία Χάναφι Σουνιτών δυσφημισμένη από τους ψευτο-μουσουλμάνους Χανμπαλίτες, δηλαδή τους Σαουδάραβες σατανιστές.

Ακόμη κι η διάκριση μεταξύ των λεγομένων Σιιτών και των Σουνιτών είναι ένα σύγχρονο, δυτικό παρασκεύασμα στις διαστάσεις μέσα στις οποίες παρυσιάζεται. Δεν εννοώ ότι δεν υπήρξε. Το αντίθετο μάλιστα! Αλλά μέσα σε τελείως άλλα πλαίσια αντιπαράθεσης.

Το θέμα είναι βέβαια τεράστιο για να συζητηθεί εδώ αλλά αρκεί να σου πω ότι οι περισσότεροι από τους δώδεκα ιμάμηδες που είχαν καταδιωχθεί από τις αρχικές χαλιφατικές εξουσίες, τους Ομεϋάδες της Δαμασκού και τους Αβασίδες της Βαγδάτης, θεωρούνταν και θεωρούνται από τους Σουνίτες σαν κορυφαίοι σοφοί, θεολόγοι και νομομαθείς.

Δεν μπορεί να υπάρξει παραλληλισμός ανάμεσα στο τι ήταν οι χριστολογικές έριδες στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (προ και μετά το 313) και στην αντιπαράθεση των πιστών περί τον Αλί πρώτων μουσουλμάνων με τους ψευτο-μουσουλμάνους αντιπάλους τους και στην συνέχεια αυτής της διαμάχης.

Βεβαίως υπήρχαν πολλές ομάδες, πολλές διαφοροποιήσεις, πολύς φανατισμός και στους δύο κόσμους, αλλά φαίνεται ότι στον ισλαμικό κόσμο η θρησκευτική αντιπολίτευση στην κοσμική εξουσία των πρώιμων χαλιφάτων στάθηκε ικανή να δημιουργήσει ισχυρώτερα υπόγεια δίκτυα και να επιβιώσει συχνά χάρη στη διάδοσή της σε μακρινές περιοχές όπου η χαλιφατική ισχύς ήταν μικρή ή ανύπαρκτη.

Άλλο χαρακτηριστικό διαφοροποίησης μεταξύ του χριστιανικού και του ισλαμικού κόσμου αναφορικά με τις κυοφορούμενες και στους δύο κόσμους θεολογικές έριδες ήταν η συνεχώς εντεινόμενη διαίρεση, πολυδιάσπαση και κατακερματισμός.

Ας πούμε, οι Μονοφυσίτες παρέμειναν όπως είχαν και το ίδιο συνέβη και στους Νεστοριανούς. Δεν διαιρέθηκαν σε υπο-ομάδες. Αλλά οι οπαδοί του Αλί (Σία / Σιίτες) διασπάσθηκαν και τα τμήματα της διάσπασης διαιρέθηκαν κι αυτά σε άλλες μικρότερες ομάδες.

Για παράδειγμα, οι προαναφεμένοι Ισμαηλίτες μετά τον σχηματισμό τους ως ιδιαίτερης ομάδας διαιρέθηκαν και σε υπό-ομάδες.

Στην κατάσταση αυτή συνέβαλε μια άλλη καθοριστική διαφορά μεταξύ των δύο θρησκειών, μια διαφορετικού χαρακτήρα θρησκευτική οργάνωση και διοίκηση: επειδή το Ισλάμ είναι μια θρησκεία με απειροελάχιστο λατρευτικό τμήμα, δεν υπάρχει ιερατείο (: κλήρος) στο Ισλάμ και ως εκ τούτου δεν υπάρχει κεντρομόλος θεσμός θρησκευτικής εξουσίας.

Μόνο στα οθωμανικά χρόνια δημιουργήθηκε ως θεσμός ο σεϊχουλισλάμης (κάτι ανάλογο του πατριάρχη στην Ορθοδοξία). Αλλά και τότε δεν είχε αντίστοιχη ισχύ με εκείνην του πατριάρχη στα αυτοκρατορικά χρόνια της Ρωμανίας.

Συνεπώς, περίπου τα αντίστοιχα με τους λεγόμενους Σιίτες του Ιράκ και του Ιράν σημειώνονται και στους Αλεβί – Αλεβίδες της Τουρκίας: υπάρχει πολυδιαίρεση. Το παρακάτω κομμάτι της Wikipedia είναι σωστό σε μέσες άκρες:

In Turkey, Ja’faris, Alavids, Kaysanites, Qarmatians, Fatimid Ismailis, Nizaris, Qizilbashes (also known as Türk Alevileri), Nusayris (also known as Arab Alevileri) and Pamiris (also known as Pamir Alevileri) are called as Aleviler (“Alevis”). However Alawism and Alevism are two distinct sects. The topic Alevi investigated in this article refers to “Kızılbaş faith”.

https://en.wikipedia.org/wiki/Alevism

Μπορείς έτσι να αντιληφθείς τον κατακερματισμό και την τεράστια έκταση που έχει προσλάβει μέσα στους 14-15 αιώνες Ιστορίας του Ισλάμ ως θρησκείας. Ωστόσο, η τελευταία πρόταση είναι λάθος: δεν μπορεί κανείς να ταυτίσει τους Αλεβί – Αλεβίδες της Τουρκίας με μόνον τους Ερυθρίνους – Κιζιλμπάσηδες. Και πολλοί άλλοι, και οι Μπεκτασήδες που αναφέρεις, είναι Αλεβί – Αλεβίδες. Όπως προανέφερα, υπάρχει τρομερός κατακερματισμός.

Αυτός δεν πρέπει να σε εντυπωσιάζει. 150 χρόνια μετά τον θάνατο του Μωάμεθ, στα πρώιμα αβασιδικά χρόνια, υπήρχαν ήδη πάνω από 100 θρησκευτικές – θεολογικές ομάδες. Το πρότερο θρησκευτικό παρελθόν του χώρου μεταξύ Αιγύπτου και Κεντρικής Ασίας επηρέασε ιδιαίτερα το πρώιμο Ισλάμ. Και αν υπήρχαν τόσες ομάδες τότε, σίγουρα θα δημιουργήθηκε ένα σημαντικό πολλαπλάσιο με την πάροδο των αιώνων και την άνοδο της ισλαμικής θεουργίας, φιλοσοφίας και μυστικισμού.

Είχα εντυπωσιασθεί ιδιαίτερα πριν από χρόνια, όταν ρώτησα τον φίλο καθηγητή Σαμσαντίν Μεγαλομμάτη (ο οποίος αρνείται διαρρήδην ότι είναι είτε σουνίτης είτε σιίτης) ποιο ακριβώς είναι το ιστορικό σημείο της αρχικής διάσπασης σε Σουνίτες και Σιίτες, πιστεύοντας ότι θα έκανε λόγο για την πρώτη φίτνα, τον πρώτο εμφύλιο που έλαβε χώρα από το 656 μέχρι το 661. Μου είπε όμως σε μέσες άκρες τα εξής:

– Μην αυταπατάσαι! Κατ’ ουσίαν, αυτό που αποκαλείς Σιίτες, στην κεντρική του μορφή, όπως δηλαδή διαμορφώθηκε σε Μαχντισμό, προϋπήρχε του Ισλάμ. Απλά, τότε είχε άλλο όνομα. Οι πρότερες εκείνες δοξασίες επηρέασαν τους πρώιμους μουσουλμάνους, έλκοντας τους μεν προς μια κατεύθυνση και τους δε προς την αντίθετη, κι έτσι προοδευτικά ανεφύη ο Μαχντισμός, ο οποίος είναι ένας ισλαμικός ζερβανισμός.

Όταν χρόνια αργότερα ξεκίνησα να διαβάζω αποσπάσματα από το έργο του Ταμπαρί, του μεγαλύτερου ιστορικού των ισλαμικών χρόνων, Ιστορία των Προφητών και των Βασιλέων, κατάλαβα πόσο δίκιο είχε ο κ. Μεγαλομμάτης. Το πρώτο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου του Ταμπαρί είναι μια διακήρυξη ζερβανισμού με ισλαμικά ‘ρούχα’.

Για να επιστρέψω στο τι με ρωτάς, οι Μπεκτασήδες είναι μια από τις ομάδες των Αλεβί – Αλεβίδων της Τουρκίας. Αλλά μέσα στο ευρύ φάσμα δοξασιών τους διασώζονται στοιχεία πολλών προϊσλαμικών θρησκειών. Το ίδιο αφορά και τους Κιζιλμπάσηδες. Το ίδιο αφορά και το Τάγμα Ταγμάτων, τους Μεβλεβήδες (Δερβίσηδες).

Και να μην σου κάνουν εντύπωση όλα αυτά! Αν σου έλεγα πόσες θρησκείες υπάρχουν σήμερα στις κεντρικές χώρες της Μέσης Ανατολής (Τουρκία, Συρία, Λίβανο, Παλαιστίνη, Ιορδανία, Ιράκ, Ιράν), θα έμενες έκπληκτος!

Παραθέτω στη συνέχεια μια σειρά από συνδέσμους από την Wikipedia. Μπορεί να είναι ενημερωτικοί αλλά εμπεριέχουν πολλά στοιχεία προπαγάνδας. Όσο πιο γενικό είναι το θέμα του λήμματος, τόσο πιο αναξιόπιστο είναι το λήμμα στις γενικές αναφορές του.

Για παράδειγμα, ο παρακάτω ορισμός είναι αντιεπιστημονικός, αναληθής και ισλαμοτρομοκρατικός – ουαχαμπικός.

The Alawis, or Alawites (Arabic: علوية Alawīyah), are a ghulat sect of Islam’ primarily centred in Syria.

https://en.wikipedia.org/wiki/Alawites

Το λήμμα αυτό είναι εντελώς αναξιόπιστο και προβάλλει σύγχρονα μέτρα και σταθμά σε ιστορικές περιόδους του Ισλάμ:

https://en.wikipedia.org/wiki/Ghulat

Άλλο κείμενο λαθεμένο είναι αυτό:

Thus Alevism incorporates Turkish beliefs present during the 14th century such as Shamanism and Animism, which mixed with Extremist Shias and Sufi beliefs that were adopted by some Turkish tribes, similar to the Sufi-Ghulat view of the first Safavids, and later integrated with Sunnism.

https://en.wikipedia.org/wiki/Alevism

Είναι αστεία η έκφραση “εξτρεμιστικές δοξασίες των Σιιτών και των Σουφί” (Extremist Shias and Sufi beliefs). Την χρησιμοποιούν μόνον ισλαμιστές τρομοκράτες και ουαχαμπιστές της Σαουδικής Αραβίας. Προφανώς έχουν πέσει πολλά πετροδολλάρια για μια ολόκληρη σειρά λημμάτων της Wikipedia που έχουν λογοκριθεί από κάποιες σαουδαραβικές υπηρεσίες.