Orient & Occident: Ταυροθυσίες και Μιθραϊκά Μυστήρια στην Κορυφή του Ολύμπου – Η Απόλυτη Επιβολή του Περσικού Πνεύματος ανάμεσα στους Έλληνες & το Τέλος της Αρχαίας Ελλάδας

Taurobolia and Mithraic Mysteries atop Mount Olympus — The Absolute Imposition of the Iranian Genius among the Greeks & the End of Ancient Greece

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 6η Μαΐου 2019.

Ο κ. Μπαϋρακτάρης παρουσιάζει στοιχεία από μία ενότητα σεμιναρίου, το οποίο οργάνωσα τον Δεκέμβριο του 2018 στην Μόσχα με θέμα την επερχόμενη παγκόσμια επιβολή της Κίνας ως δυνατή μόνον αν η Κίνα και η σημερινή πολιτισμική ακτινοβολία της βασισθούν στην (αποσιωπημένη στην Δύση) ιστορική συνέχεια της διάδοσης αρχαίων ανατολικών πολιτισμών και επιβολής του αρχαίου ανατολικού αυτοκρατορικού πνεύματος στην Ελλάδα, την Ρώμη και την Δυτική Ευρώπη κατά την Ύστερη Αρχαιότητα, και αν το Πεκίνο δεόντως, συστηματικώς και ποικιλοτρόπως προπαγανδίσει διάπλατα την αποκρυμμένη ιστορική αυτή διαδικασία, σε συνέργεια με το αναζωπυρωμένο κίνημα του Αφροκεντρισμού και με στόχο την ολοσχερή εξαφάνιση του αισχρού και ρατσιστικού αφηγήματος του δήθεν ‘κλασικού ελληνορωμαϊκού πολιτισμού’.

— — — — — — — — — — — — — — — — —

http://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/05/06/ταυροθυσίες-και-μιθραϊκά-μυστήρια-στ/

===================

Οι Ρωμιοί της Ανατολής — Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Ένας καλός φίλος από την Κοζάνη πρόσεξε πρόσφατο κείμενό μου σχετικά με την κατακλυσμική διάδοση του Μιθραϊσμού, του Ισιδισμού και πολλών άλλων ανατολικών, αραμαϊκών, καππαδοκικών, φοινικικών, αιγυπτιακών και περσικών θρησκειών, κοσμογονιών, μυστικισμών, λατρειών, κοσμολογιών και θεουργιών στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και γενικώτερα σε όλη την Ευρώπη και με ρώτησε σχετικά με την διάδοση κι επιβολή του Μιθραϊσμού στην Αρχαία Ελλάδα.

Αυτό είναι ένα απαγορευμένο θέμα που το ρατσιστικό, φασιστικό, σιωνιστικό και ψευτο-μασωνικό καθεστώς Αθηνών έχει επιμελώς εξοβελίσει από τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τους ανερμάτιστους και ψευδοπροπαγανδιστικούς εκδοτικούς οίκους, τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ της τύφλωσης και της παραπληροφόρησης και γενικώτερα ολόκληρη την θεόστραβη και συρόμενη προς όλεθρο ελληνική κοινωνία.

Όμως υπάρχουν άπειρες μαρτυρίες σχετικά σε αρχαία ελληνικά και λατινικά κείμενα — αναφορικά με την επιβολή του Περσικού Πνεύματος στην Αρχαία Ελλάδα. Μάλιστα επειδή οι αρχαίοι Έλληνες ήταν γεωγραφικά εγγύτερα στην Ανατολή, την Συρο-Παλαιστίνη, την Φοινίκη, την Μεσοποταμία, την Αίγυπτο και το Ιράν, επηρεάσθηκαν πρώτοι κι επηρεάσθηκαν περισσότερο.

Το περιστατικό που θα παρουσιάσω εδώ είναι ένα ανάμεσα σε πάρα πολλά. Και υπάρχουν και ακόμη περισσότερα που αποδεικνύουν την επιβολή του Αιγυπτιακού Πνεύματος στην Ελλάδα. Αλλά σε αυτά θα αναφερθώ σε προσεχή κείμενά μου. Το αφετηριακό κείμενο είναι αυτό:

Οι Ατελείωτες Επελάσεις του Μίθρα προς την Δύση κι ο Πολιτισμικός Εξιρανισμός Ελλήνων, Ρωμαίων κι Ευρωπαίων

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/04/29/οι-ατελείωτες-επελάσεις-του-μίθρα-προ/

(πλέον: https://www.academia.edu/58627059/Οι_Ατελείωτες_Επελάσεις_του_Μίθρα_προς_την_Δύση_κι_ο_Πολιτισμικός_Εξιρανισμός_Ελλήνων_Ρωμαίων_κι_Ευρωπαίων)

Ο ίδιος ο Πλούταρχος, ιερέας του Μαντείου των Δελφών, αναφέρει το περιστατικό — κι αυτό συμβαίνει επειδή οι αρχαίοι Έλληνες — που είναι φυλετικά και πολιτισμικά άσχετοι από το ψευτο-μασωνικό παρασκεύασμα των Νεοελλήνων — δεν ήταν ούτε ρατσιστές, ούτε φασίστες, ούτε κομμουνιστές, ούτε εθνικομπολσεβίκοι.

Αντίθετα, και μάλιστα ιδιαίτερα, ο Πλούταρχος είχε ηθική υπόσταση και θεωρούσε αρετή το να ομολογεί την αλήθεια — χωρίς την παραμικρή συμφεροντολογία. Τα σατανικά ψέμματα των σημερινών αμόρφωτων ψευτο-καθηγητών και λοιπών προπαγανδιστών, σαν τους Ρένο Αποστολίδη, Πλεύρη, Κιτσίκη και Μπεξή, μόνον σκοτάδι και θάνατο φέρνουν.

Στον Βίο του Πομπήιου (106–48 π.Χ.), ο Πλούταρχος αναφέρεται σε πολλά γεγονότα της ζωής του Ρωμαίου στρατιωτικού και πολιτικού ηγέτη που βρήκε άδοξο θάνατο στην Αίγυπτο. Ένα από αυτά τα γεγονότα ήταν η καταστολή της πειρατείας στην Μεσόγειο. Οι πειρατές ήταν Έλληνες, Ρωμαίοι κι άλλοι λεγεωνάριοι που είχαν εγκαταλείψει τις τάξεις του ρωμαϊκού στρατού και στόλου και είχαν συμπήξει συμμαχία με το ελληνικώτατο Βασίλειο του Πόντου με το οποίο η Ρώμη (ακόμη Δημοκρατία κι όχι Αυτοκρατορία) είχε συνάψει πολλούς πολέμους.

Οι πειρατές είχαν ενισχυθεί από τον πιστό στον Μίθρα (κι όχι στον Δία) βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη ΣΤ’ διότι του χρησίμευαν για να προξενήσουν στους Ρωμαίους ένα πόλεμο φθοράς. Το πόσο σημαντικό γεγονός ήταν ο πόλεμος κατά των πειρατών στην περίοδο στην περίοδο 78–63 π.Χ. και γενικώτερα στην διάρκεια των μιθριδατικών πολέμων μπορείτε εύκολα να αντιληφθείτε αν προσέξετε πόση έκταση δίνει το λήμμα της αγγλικής Wikipedia σχετικά με τον Πομπήιο στο θέμα του πολέμου κατά της πειρατείας (ο σύνδεσμος στο τέλος).

Τι λέει λοιπόν ο Πλούταρχος ότι έκαναν αυτοί οι Έλληνες, Ρωμαίοι και Μικρασιάτες πειρατές;

Σημειώνει ότι ανάμεσα σε πολλά άλλα που έκαναν σαν καταστροφές ή σαν εκφράσεις περίεργης συμπεριφοράς, οι πειρατές έκαναν θυσίες κι επιτελούσαν μιθραϊκά μυστήρια στην κορυφή του Ολύμπου.

Φυσικά, ο Πλούταρχος ως Ρωμαίος αξιωματούχος δεν θα μπορούσε παρά να δει αρνητικά το φαινόμενο της πειρατείας και της συμμαχίας των πειρατών με τους εχθρούς της Ρώμης Πόντιους Έλληνες του Μιθριδάτη ΣΤ’. Αλλά η περιγραφή είναι συναρπαστική:

ξένας δὲ θυσίας ἔθυον αὐτοὶ τὰς ἐν Ὀλύμπῳ, καὶ τελετάς τινας ἀπορρήτους ἐτέλουν, ὧν ἡτοῦ Μίθρου καὶ μέχρι δεῦρο διασώζεται καταδειχθεῖσα πρῶτον ὑπ’ ἐκείνων.

Σε αγγλική μετάφραση για όσους έχουν δυσκολία με τα αρχαία ελληνικά:

They themselves offered strange sacrifices upon Mount Olympus, and performed certain secret rites or religious mysteries, among which those of Mithras have been preserved to our own time having received their previous institution from them.

Προσέξτε πόσες πληροφορίες παρέχονται σε ένα τόσο σύντομο κείμενο:

Α) Οι θυσίες ήταν παράξενες κι αλλότριες επειδή τα μιθραϊκά μυστήρια δεν είχαν ακόμη κατακλύσει την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κι όλη την Ευρώπη στο πρώτο μισό του πρώτου προχριστιανικού αιώνα στο οποίο ο Πλούταρχος (45–120), γράφοντας 150 χρόνια αργότερα, αναφέρεται.

Β) Εννοείται ότι οι θυσίες μιθραϊστών στον Όλυμπο ήταν ταυροθυσίες, επειδή αυτό ήταν βασικό στοιχείο του Μιθραϊσμού, της Μιθραϊκής Κοσμογονίας και των Μιθραϊκών Μυστηρίων.

Γ) Αυτές οι ταυροθυσίες και οι μυστικές τελετουργίες που οι πειρατές επιτελούσαν στην κορυφή του Ολύμπου σημαίνει ότι ο τόπος ήταν για τους πειρατές αυτούς ιερός και αυτοί έδιναν απολύτως μιθραϊκή περσική κι όχι πλέον αρχαία ελληνική δωδεκαθεϊστική διάσταση στην ιερότητα του τόπου. Με άλλα λόγια, η αρχαία ελληνική θρησκεία είχε εκμηδενιστεί ανάμεσα στους ίδιους τους αρχαίους Έλληνες που είχαν προσηλυτιστεί στον Μιθραϊσμό 60–70 χρόνια μετά την ρωμαϊκή κατάληψη της Κορίνθου.

Δ) Οι μιθραϊκές θυσίες, λατρείες και μυστικές τελετουργίες, τονίζει ο Πλούταρχος, διασώζονταν μέχρι τις μέρες του, 150 χρόνια μετά την πρώτη λατρεία Ελλήνων Μιθραϊστών στον Όλυμπο, και είχαν διαδοθεί. Δηλαδή κανένα δεν είχαν ενοχλήσει ο πολιτισμικός εκπερσισμός των Ελλήνων και τα Μιθραϊκά Μυστήρια που οι πειρατές είχαν εισαγάγει στον Όλυμπο, τον ιερώτερο χώρο της Αρχαίας Ελλάδας, έτσι σβύννοντας μια για πάντα την παραδοσιακή αρχαιοελληνική θρησκεία.

Στην συνέχεια, θα βρείτε ένα μεγαλύτερο απόσπασμα από το ίδιο κείμενο, για να δείτε το όλο πλαίσιο μέσα στο οποίο αναφέρεται το συγκεκριμένο επεισόδιο (σε αρχαία ελληνικά και αγγλικά) και πολλούς συνδέσμους αναφορικά με τον Πλούταρχο, τον Βίο του Πομπήιου, τον Πομπήιο, και φυσικά τον Μίθρα, τον Μιθραϊσμό και την κατακλυσμική πολιτισμική επιβολή του Περσικού Πνεύματος πάνω σε Έλληνες, Ρωμαίους και λοιπούς Ευρωπαίους.

Αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε πολύ πριν επιβληθεί η Χριστιανωσύνη στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Στο θέμα του πολιτισμικού εκπερσισμού των Αρχαίων Ελλήνων και της διάδοσης του Μιθραϊσμού στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την Ευρώπη γενικώτερα θα επανέλθω.

==================================

Λούκιος Μέστριος Πλούταρχος (Lucius Mestrius Plutarchus)

Βίοι Παράλληλοι/Πομπήιος

Αρχαίο Ελληνικό Κείμενο

[24] Ἡ γὰρ πειρατικὴ δύναμις ὡρμήθη μὲν ἐκ Κιλικίας τὸ πρῶτον, ἀρχὴν παράβολον λαβοῦσα καὶ λανθάνουσαν, φρόνημα δὲ καὶ τόλμαν ἔσχεν ἐν τῷ Μιθριδατικῷ πολέμῳ, χρήσασα ταῖς βασιλικαῖς ὑπηρεσίαις ἑαυτήν. εἶτα Ῥωμαίων ἐν τοῖς ἐμφυλίοις πολέμοις περὶ θύρας τῆς Ῥώμης συμπεσόντων, ἔρημος οὖσα φρουρᾶς ἡ θάλασσα κατὰ μικρὸν αὐτοὺς ἐφείλκετο καὶ προῆγεν, οὐκέτι τοῖς πλέουσι μόνον ἐπιτιθεμένους, ἀλλὰ καὶ νήσους καὶ πόλεις παραλίους ἐκκόπτοντας. ἤδη δὲ καὶ χρήμασι δυνατοὶ καὶ γένεσι λαμπροὶ καὶ τὸ φρονεῖν ἀξιούμενοι διαφέρειν ἄνδρες ἐνέβαινον εἰς τὰ λῃστρικὰ καὶ μετεῖχον, ὡς καὶ δόξαν τινὰ καὶ φιλοτιμίαν τοῦ ἔργου φέροντος.

ἦν δὲ καὶ ναύσταθμα πολλαχόθι πειρατικὰ καὶ φρυκτώρια τετειχισμένα, καὶ στόλοι προσέπιπτον οὐ πληρωμάτων μόνον εὐανδρίαις οὐδὲ τέχναις κυβερνητῶν οὐδὲ τάχεσι νεῶν καὶ κουφότησιν ἐξησκημένοι πρὸς τὸ οἰκεῖον ἔργον, ἀλλὰ τοῦ φοβεροῦ μᾶλλον αὐτῶν τὸ ἐπίφθονον ἐλύπει καὶ ὑπερήφανον, στυλίσι χρυσαῖς καὶ παραπετάσμασιν ἁλουργοῖς καὶ πλάταις ἐπαργύροις, ὥσπερ ἐντρυφώντων τῷ κακουργεῖν καὶ καλλωπιζομένων. αὐλοὶ δὲ καὶ ψαλμοὶ καὶ μέθαι παρὰ πᾶσαν ἀκτὴν καὶ σωμάτων ἡγεμονικῶν ἁρπαγαὶ καὶ πόλεων αἰχμαλώτων ἀπολυτρώσεις ὄνειδος ἦσαν τῆς Ῥωμαίων ἡγεμονίας.

ἐγένοντο δ’ οὖν αἱ μὲν λῃστρίδες νῆες ὑπὲρ χιλίας, αἱ δὲ ἁλοῦσαι πόλεις ὑπ’ αὐτῶν τετρακόσιαι. τῶν δὲ ἀσύλων καὶ ἀβάτων πρότερον ἱερῶν ἐξέκοψαν ἐπιόντες τὸ Κλάριον, τὸ Διδυμαῖον, τὸ Σαμοθρᾴκιον, τὸν ἐν Ἑρμιόνῃ τῆς Χθονίας νεὼν καὶ τὸν ἐν Ἐπιδαύρῳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ καὶ τὸν Ἰσθμοῖ καὶ Ταινάρῳ καὶ Καλαυρίᾳ τοῦ Ποσειδῶνος, τοῦ δὲ Ἀπόλλωνος τὸν ἐν Ἀκτίῳ καὶ Λευκάδι, τῆς δὲ Ἥρας τὸν ἐν Σάμῳ, τὸν ἐν Ἄργει, τὸν ἐπὶ Λακινίῳ. ξένας δὲ θυσίας ἔθυον αὐτοὶ τὰς ἐν Ὀλύμπῳ, καὶ τελετάς τινας ἀπορρήτους ἐτέλουν, ὧν ἡ τοῦ Μίθρου καὶ μέχρι δεῦρο διασώζεται καταδειχθεῖσα πρῶτον ὑπ’ ἐκείνων.

Πλεῖστα δὲ Ῥωμαίοις ἐνυβρίσαντες, ἔτι καὶ τὰς ὁδοὺς αὐτῶν ἀναβαίνοντες ἀπὸ θαλάσσης ἐληΐζοντο καὶ τὰς ἐγγὺς ἐπαύλεις ἐξέκοπτον. ἥρπασαν δέ ποτε καὶ στρατηγοὺς δύο Σεξτίλιον καὶ Βελλῖνον ἐν ταῖς περιπορφύροις, καὶ τοὺς ὑπηρέτας ἅμα καὶ ῥαβδοφόρους ᾤχοντο σὺν αὐτοῖς ἐκείνοις ἔχοντες. ἥλω δὲ καὶ θυγάτηρ Ἀντωνίου, θριαμβικοῦ ἀνδρός, εἰς ἀγρὸν βαδίζουσα, καὶ πολλῶν χρημάτων ἀπελυτρώθη. ἐκεῖνο δὲ ἦν ὑβριστικώτατον. ὁπότε γάρ τις ἑαλωκὼς ἀναβοήσειε Ῥωμαῖος εἶναι καὶ τοὔνομα φράσειεν, ἐκπεπλῆχθαι προσποιούμενοι καὶ δεδιέναι τούς τε μηροὺς ἐπαίοντο καὶ προσέπιπτον αὐτῷ, συγγνώμην ἔχειν ἀντιβολοῦντες·

https://el.wikisource.org/wiki/Βίοι_Παράλληλοι/Πομπήιος

Αγγλική Μετάφραση

The power of the pirates first commenced in Cilicia, having in truth but a precarious and obscure beginning, but gained life and boldness afterwards in the wars of Mithridates, where they hired themselves out and took employment in the king’s service. Afterwards, whilst the Romans were embroiled in their civil wars, being engaged against one another even before the very gates of Rome, the seas lay waste and unguarded, and by degrees enticed and drew them on not only to seize upon and spoil the merchants and ships upon the seas, but also to lay waste the islands and seaport towns. So that now there embarked with these pirates men of wealth and noble birth and superior abilities, as if it had been a natural occupation to gain distinction in.

They had divers arsenals, or piratic harbours, as likewise watch-towers and beacons, all along the sea-coast; and fleets were here received that were well manned with the finest mariners, and well served with the expertest pilots, and composed of swift-sailing and light-built vessels adapted for their special purpose. Nor was it merely their being thus formidable that excited indignation; they were even more odious for their ostentation than they were feared for their force. Their ships had gilded masts at their stems; the sails woven of purple, and the oars plated with silver, as if their delight were to glory in their iniquity. There was nothing but music and dancing, banqueting and revels, all along the shore. Officers in command were taken prisoners, and cities put under contribution, to the reproach and dishonour of the Roman supremacy.

There were of these corsairs above one thousand sail, and they had taken no less than four hundred cities, committing sacrilege upon the temples of the gods, and enriching themselves with the spoils of many never violated before, such as were those of Claros, Didyma, and Samothrace; and the temple of the Earth in Hermione, and that of Aesculapius in Epidaurus, those of Neptune at the Isthmus, at Taenarus, and at Calauria; those of Apollo at Actium and Leucas, and those of Juno in Samos, at Argos, and at Lacinium. They themselves offered strange sacrifices upon Mount Olympus, and performed certain secret rites or religious mysteries, among which those of Mithras have been preserved to our own time having received their previous institution from them.

But besides these insolencies by sea, they were also injurious to the Romans by land; for they would often go inland up the roads, plundering and destroying their villages and country-houses. Once they seized upon two Roman praetors, Sextilius and Bellinus, in their purple-edged robes, and carried them off together with their officers and lictors. The daughter also of Antonius. a man that had had the honour of a triumph, taking a journey into the country, was seized, and redeemed upon payment of a large ransom. But it was most abusive of all that, when any of the captives declared himself to be a Roman, and told his name, they affected to be surprised, and feigning fear, smote their thighs and fell down at his feet humbly beseeching him to be gracious and forgive them.

Vita Pompei (Life of Pompey) c.24, 5, 632CD.

Plutarch’s Lives (1683) “by several hands”, edited by John Dryden

http://classics.mit.edu/Plutarch/pompey.html

Περισσότερα για τον Πλούταρχο, τους Βίους Παράλληλους, και τον Πομπήιο:

https://en.wikipedia.org/wiki/Pompey#Campaign_against_the_pirates

https://el.wikipedia.org/wiki/Πομπήιος

https:// https://en.wikipedia.org/wiki/Parallel_Lives

https://en.wikipedia.org/wiki/Plutarch

https://el.wikipedia.org/wiki/Βίοι_Παράλληλοι

https://el.wikipedia.org/wiki/Πλούταρχος

— — — — — — — — — — — — — –

Περισσότερα για τον Μίθρα, τον Μιθραϊσμό, την διάδοση του Μιθραϊσμού στην Ευρώπη και σε όλη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τα Μιθραϊκά Μυστήρια, τις σχέσεις και την ομοιότητα Μιθραϊσμού και Χριστιανωσύνης, και τα Μιθραία και γενικώτερα τα Μιθραϊκά Μνημεία σε όλο τον κόσμο:

http://www.mithraeum.eu/

http://www.mithraeum.eu/link.php

http://www.mithraeum.eu/monumentae.php?tid=1 (πολλές σελίδες)

http://www.mithraeum.eu/monumentae.php (πολλές σελίδες)

http://www.tertullian.org/rpearse/mithras/display.php?page=Mithras_and_Jesus

http://www.tertullian.org/rpearse/mithras/display.php?page=main

http://www.iranicaonline.org/articles/mithraism

Mithras in India and Iran

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt1.htm

The arrival of Mithras in Europe

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt2.htm

The Followers of Mithras