Orient & Occident: Χούνζα, Μπαλτί, Ισλάμ, Βουδισμός, οι Στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου κι οι Δρόμοι του Μεταξιού, των Μπαχαρικών και των Λιβανωτών

Hunza Valley, Baltistan, Islam, Buddhism, Alexander the Great’s soldiers, and the Silk-, Spice-, and Incense Roads

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 8η Μαΐου 2019.

Ο κ. Μπαϋρακτάρης ανασυνθέτει υλικό από πρότερες δημοσιεύσεις μου για τους Δρόμους του Μεταξιού και στοιχεία από ομιλία μου σχετικά με τους Δρόμους των Λιβανωτών και των Μπαχαρικών ανάμεσα στο Κέρας της Αφρικής και την Κεντρική Ασία, την οποία έδωσα στο Καζακστάν τον Ιανουάριο του 2018.

— — — — — — — — — — — — — —

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/05/08/χούνζα-μπαλτί-ισλάμ-βουδισμός-οι-στρ/

==================

Οι Ρωμιοί της Ανατολής — Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Κοντά στα σύνορα με την Κίνα, στο βόρειο άκρο του Πακιστάν και τριγύρω από το Γκιλγκίτ, πολλές μικρές κοιλάδες κατοικούνται από διαφορετικά μικρά έθνη με μεγάλη Ιστορία και μεγαλύτερο ηρωϊσμό.

Οι Δρόμοι του Μεταξιού, των Μπαχαρικών και των Λιβανωτών δεν περνούσαν πάντοτε από εδώ. Στην εντελώς αρχική τους μορφή, οι εμπορικοί δρόμοι ξεκινούσαν από την Μεσοποταμία και κατέληγαν στην Κίνα και στην Ινδία: επρόκειτο για διαφορετικούς δρόμους.

Και η Μεσοποταμία, αν και μακρύτερα, ήταν πολύ πιο νωρίς συνδεδεμένη με την Κίνα, επειδή πολιτισμός στην Ινδία (ακόμη κι ο πρώιμος, μη ινδοευρωπαϊκός ‘πολιτισμός της Κοιλάδας του Ινδού’) είναι μία πολύ καθυστερημένη περίπτωση, αν πάρουμε ως μέτρα και σταθμά την Σουμέρ, το Ελάμ, την Ακκάδ, την Ασσυρία και την Βαβυλώνα.

Επίσης, στην αρχική μορφή των εμπορικών δρόμων, το Μετάξι δεν ήταν ένα από τα προϊόντα. Αλλά πολύτιμοι λίθοι, σπάνια ορυκτά, μπαχαρικά και λιβανωτά ήταν πάντοτε στο επίκεντρο του εμπορικού ενδιαφέροντος.

Η πραγματική ‘επανάσταση’ στους εμπορικούς δρόμους ανάμεσα στην Μεσοποταμία, την Κίνα και την Ινδία έγινε στα αχαιμενιδικά χρόνια (550–330 π.Χ.) και κυρίως χάρη στην τεράστια σημασία που έδωσαν οι πρώτοι σάχηδες του Ιράν να εγκαθιδρύσουν ένα πολύ σύνθετο σύστημα αυτοκρατορικών οδών, πολύ καλά οργανωμένων, επιμελημένων και προστατευμένων, διά ξηράς, ερήμου και θαλάσσης.

Το μεγάλο αυτό συγκοινωνιακό και εμπορικό δίκτυο προσέφερε πολλές εναλλακτικές δυνατότητες: αντί να στείλουν προϊόντα, αποστολές, στρατό, κοκ από την Αίγυπτο (ιρανική αχαιμενιδική σατραπεία) διά ξηράς στο Φαρς (κεντρική επαρχία του Ιράν), δηλαδή μέσω Παλαιστίνης, Συρίας, Μεσοποταμίας και Ελυμαΐδας (: Νότιας Υπερτιγριανής), μπορούσαν να τα στείλουν από τα αιγυπτιακά λιμάνια της Ερυθράς Θαλάσσης στον Περσικό Κόλπο.

Ο Δαρείος Α’, προνοητικός, άνοιξε εκ νέου την από αιώνες κλεισμένη, αρχαία διώρυγα του Σουέζ, η οποία ήταν ολότελα διαφορετικής κατεύθυνσης από την σύγχρονη (δηλαδή από τα δυτικά προς τα ανατολικά) και συνέδεε τον Νείλο (από την περιοχή περίπου του σημερινού Καΐρου) με την Ερυθρά Θάλασσα.

Κάτι ακόμη πιο σημαντικό που επιτεύχθηκε από την αχαιμενιδική ιρανική εμπορική και συγκοινωνιακή κοσμογονία ήταν το γεγονός ότι διαφορετικοί εμπορικοί δρόμοι αλληλεξαρτήθηκαν για πρώτη φορά, έτσι καθιστώντας γνωστά σε πολύ μακρινά σημεία πολλά προϊόντα μέχρι τότε άγνωστα.

Το εμπόριο μεταξύ Μεσοποταμίας και Κίνας, ή Μεσοποταμίας και Ινδίας (: Κοιλάδας του Ινδού) ανάγεται εύκολα στην 3η προχριστιανική χιλιετία στα τέλη της οποίας βλέπουμε ένα πλήθος διαδοχικών αρχαιολογικών χώρων να χαράσσουν μια γραμμή που μέσω Κεντρικής Ασίας συνέδεε την κοιλάδα των Διδύμων Ποταμών (Τίγρη κι Ευφράτη) με την κοιλάδα του Κίτρινου Ποταμού. Αλλά η Αίγυπτος ελάχιστα επωφελήθηκε των ασσυροβαβυλωνιακών εμπορικών δρόμων κι ανταλλαγών.

Από την άλλη, η Αίγυπτος είχε ήδη από τα τέλη της 3ης προχριστιανικής χιλιετίας διαμορφώσει ένα μεγάλο εμπορικό δίκτυο διά του Αρχαίου Βασιλείου του Κους (: Αιθιοπίας, δηλαδή του σημερινού Σουδάν) με την Σαχάρα, διά της Λιβύης με τον Άτλαντα, και διά της Ερυθράς Θαλάσσης με το ανεξάρτητο σομαλικό βασίλειο του Πουντ στην ανατολική ακτή της Αφρικής πέρα από το Κέρας της Αφρικής. Αλλά η Ασσυρία κι η Βαβυλώνα ελάχιστα επωφελήθηκαν των αιγυπτιακών εμπορικών δρόμων κι ανταλλαγών.

Όμως στα αχαιμενιδικά χρόνια, όλα αυτά τα εμπορικά δίκτυα αναμείχθηκαν και αλληλοσυνδέθηκαν σε ένα μείζον εμπορικό και συγκοινωνιακό δίκτυο από τον Αφρικανικό Άτλαντα μέχρι τα ανατολικά παράλια της Ασίας.

Η πρώτη παγκοσμιοποίηση ήταν γεγονός.

Ήταν απλώς θέμα χρόνου πάνω στους εμπορικούς δρόμους αυτούς να μην μετακινούνται μόνον προϊόντα αλλά επίσης γραφές, γλώσσες, θρησκείες, λατρείες, πίστεις, κοσμογονίες, θεουργίες, μυστήρια και μυστικά κυκλώματα.

Μια πρώιμη μετακίνηση ήταν αυτή του εκδιωκόμενου από την Βόρεια Ινδία Βουδισμού προς τις ανατολικές επαρχίες του αχαιμενιδικού Ιράν ήδη τον 6ο — 5ο προχριστιανικό αιώνα.

Σ’ αυτό βοήθησε πολύ η θρησκευτική ανοχή που επικρατούσε στην αχανή αυτοκρατορία που ξεκινούσε από τα σύνορα της Ινδίας με το Πακιστάν κι έφθανε στο Αιγαίο, ενώ είχε συνενώσει όλες τις εκτάσεις από το Ουζμπεκιστάν και την νότια Ουκρανία μέχρι το Σουδάν και το Ομάν.

Από το ανατολικό αχαιμενιδικό Ιράν (δηλαδή τις εκτάσεις των σημερινών Πακιστάν, Αφγανιστάν κι Ουζμπεκιστάν), ο Βουδισμός διαδόθηκε αργότερα προς την Κεντρική Ασία κι έγινε μια από τις πολλές θρησκείες που πολλά τουρανικά έθνη αποδέχθηκαν. Από εκτάσεις της Κεντρικής Ασίας (του σημερινού Καζακστάν και Ανατολικού Τουρκεστάν, δηλαδή της βορειοδυτικής επαρχίας Σινκιάν της Κίνας) διαδόθηκε αργότερα ο βουδισμός στην καθαυτό Κίνα.

Το ίδιο εμπορικό δίκτυο συνέχισε να λειτουργεί μετά την εκ μέρους του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατάληψη της αχαιμενιδικής αυτοκρατορίας και ανάληψη καθηκόντων σάχη και συνεπώς εγγυητή και συνεχιστή της αυτοκρατορικής παράδοσης.

Το ίδιο συνέβηκε και στα χρόνια των Επιγόνων παρά τους διάφορους πολέμους που οι ίδιοι δεν έπαυσαν να κάνουν.

Με τους Αραμαίους να ελέγχουν το διά ξηράς και δι’ ερήμου εμπόριο και με τους Υεμενίτες (οργανωμένους στα ανεξάρτητα και πολύ εύπορα βασίλεια Καταμπάν, Χιμυάρ, Σαβά και Χαντραμάουντ) να ασκούν μια σχεδόν αποκλειστική θαλασσοκρατορία στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Ινδικό Ωκεανό (μέχρι την Ινδοκίνα και την Ινδονησία), η αλληλεξάρτηση των συμβαλλομένων μερών εντάθηκε.

Η σύσταση από Χαλδαίους Αραμαίους εμπόρους της Γέρρας, της πόλης με τα αλάτινα τείχη, στα δυτικά παράλια των συγχρόνων Εμιράτων, δυτικά του Αμπού Δάμπι, ήταν ένα κοσμοϊστορικό γεγονός.

Οι Χαλδαίοι έμποροι που ίδρυσαν την μεγαλύτερη εμπορική πόλη του κόσμου ανατολικά της Αλεξάνδρειας ήξεραν πάρα πολύ καλά τι έκαναν: εκμεταλλευόμενοι την σχετική αδυναμία του παρθικού αρσακιδικού κράτους του Ιράν βρήκαν ένα κομβικό σημείο από όπου περνούσε ένα μεγάλο τμήμα του εμπορίου μεταξύ Δύσης κι Ανατολής και θεμελίωσαν εκεί μια πόλη-εμπορείο που μπορούσε να θησαυρίσει και από το εμπόριο μεταξύ Νότου και Βορρά.

Η Γέρρα — στην οποία αναφέρονται ο Πτολεμαίος Γεωγράφος, ο Στράβων κι ο Πλίνιος — προσέφερε στην Κίνα ανατολικό αφρικανικό εμπόρευμα το οποίο, αντί να περιπλέει την Ινδία και την Νότια Ασία, διοχετευόταν από την Υεμένη στα νότια παράλια του Περσικού Κόλπου κι από κει προς την Κεντρική Ασία, εκτός των συνόρων του Ιράν έτσι αποφεύγοντας δασμούς.

Με τον τρόπο αυτό όμως ενισχύθηκαν φυγόκεντρες τάσεις στο Ιράν και συστάθηκαν ανατολικά ιρανικά και τουρανικά κράτη, όπως το ινδοπαρθικό κράτος με πρωτεύουσα την Μινναγάρ και επίνειο το Βαρβαρικόν (κοντά στο σημερινό Καράτσι) και το Κουσάν με πρωτεύουσα την Καπίτσα (κοντά στην Καμπούλ) που ήταν τρόπον τινά μια συνέχεια του βασιλείου της Βακτριανής.

Τότε ανοίχθηκε για πρώτη φορά (κατά τον πρώτο προχριστιανικό αιώνα) ο εμπορικός δρόμος που συνέδεε την Κοιλάδα του Ινδού με την Γιαρκάντ και το Χοτάν στα νότια άκρα του Ανατολικού Τουρκεστάν.

Φυσικό ήταν να ακολουθήσει ένα νέο στάδιο διάδοσης του Βουδισμού από τις ανατολικές ιρανικές επαρχίες (ή αυτονομημένα βασίλεια) προς την Κεντρική Ασία και αυτό να ακολουθήσει τον νέο αυτό δρόμο. Λίγο αργότερα, από κει (όπως και από αλλού) θα περνούσαν ο Μανιχεϊσμός και το Ισλάμ.

Ανάμεσα στους Χούνζα σήμερα έχει επικρατήσει το Ισλάμ αλλά ανάμεσα στους Μπουρούσο του Μπαλτιστάν υπάρχουν ακόμη βουδιστές.

Ο εξισλαμισμός των Μπαλτί ήταν υπόθεση 15ου — 16ου αιώνα. Όμως οι Χούνζα αποδέχθηκαν το Ισλάμ νωρίτερα. Αλλά το αίμα των απογόνων των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου έβραζε στις φλέβες τους μέχρι πρόσφατα.

Αν και ελάχιστοι τον αριθμό, πριν από 400 χρόνια οι Μιρ (ισλαμικός περσικός τίτλος κατ’ αποκοπήν από το αραβικό εμίρ/εμίρης) των Χούνζα αναγνώριζαν το μικροσκοπικό κράτος τους και την Κίνα ως τα ισχυρώτερα κράτη στον κόσμο!

Η διασπορά των απογόνων των Επιγόνων ήταν μεγάλη αλλά μετά από αρκετές γενεές, είτε είχαν αποδεχθεί τον Βουδισμό, είτε πίστευαν σε διάφορες μορφές ανατολικών Μιθραϊσμών, είτε είχαν ασπασθεί τον αρσακιδικό ζενδισμό (που ήταν μια ηθική ερμηνεία της ζωροαστρικής μεταφυσικής), όλοι τους αποτελούσαν τμήμα των ανατολικών πολιτισμών, παιδείας και παραδόσεων.

Η φυλετική αναγωγή τους στους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν είχε κανένα ρατσιστικό ή εθνικιστικό χαρακτήρα επειδή δεν υπήρχε κάτι τέτοιο στην Αρχαιότητα.

Ήταν θέμα ηθικής, πολιτισμικής κι εσχατολογικής διάστασης γι’ αυτούς και οι στρατιωτικές επιτυχίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν ένα ολότελα ασήμαντο σημείο αναφοράς μπροστά στο ψυχικό έργο του και στον μυθικό, μεσσιανικό κι αποκαλυπτικό συμβολισμό του έργου του.

Ήταν συνεπώς φυσιολογικό για τους τελευταίους ελληνόφωνους απογόνους των Επιγόνων να αναμειχθούν με διαφορετικά κατά τόπους έθνη, επειδή η φυλετική — εθνική υπόστασή τους ήταν για τους ίδιους ολότελα ασήμαντη μπροστά στην ένταξή τους σε ένα Θείο Έργο ψυχικών διαστάσεων και κοσμοϊστορικής σημασίας που είχαν ήδη επιτελέσει οι πρόγονοί τους μαζί με τον Μεγάλο Αλέξανδρο — ένα έργο-προτύπωση του Έργου του Μεγάλου Βασιλέα (Αποκάλυψη ΙΔ’ 14) στο Πλήρωμα του Χρόνου.

Αυτό το Έργο πρώτος κατέγραψε σε ελληνικά στον Βίο Αλεξάνδρου ο ανώνυμος συγγραφέας που αποκαλείται Ψευδο-Καλλισθένης επειδή δεν σχετίζεται με τον γνωστό ιστορικό.

Για τους τελευταίους ελληνόφωνους απογόνους των Επιγόνων η Μόνη Αλήθεια κι Αξία στα ανθρώπινα πράγματα ήταν ο Μύθος — κι όχι ο σατανικός κι απάνθρωπος ‘Λόγος’.

Κι έτσι στον Μύθο αποτυπώθηκε όλη η ουσία του κορυφαίου έργου του Μεγάλου Αλεξάνδρου που μόνον σημερινοί κρετίνοι ψάχνουν να βρουν σε ‘στρατιωτικές κατακτήσεις’ και σε ψέμματα περί ‘εκπολιτισμού άλλων εθνών’.

Μυούμενος ο Αλέξανδρος σε ανατολικά μυστήρια, στην Αίγυπτο, στην Περσία, και στην Βαβυλώνα, εκπολιτίσθηκε ο ίδιος κι έγινε Μεγάλος.

Και γι αυτό σήμερα βρίσκουμε την αναφορά στους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε πολλά και διαφορετικά έθνη που μιλάνε ολότελα διαφορετικές γλώσσες και πιστεύουν ολοσχερώς αντίθετες θρησκείες, και όμως θεωρούν εαυτούς απογόνους των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι Καλάς και οι Χούνζα του βόρειου Πακιστάν είναι μόνον ένα μικρό παράδειγμα. Θα χρειαζόταν μια ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια για να καταγραφούν μικρές και μεταξύ τους διαφορετικές πληθυσμιακές ενότητες που ανάγουν την καταγωγή τους στους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Σημεία της ορεινής γης των Χούνζα και των Μπαλτί

Δείτε το βίντεο:

Форт Балтит в долине Хунзы: маленький Тибет на севере Пакистана

https://ok.ru/video/1362004609645

Baltit Fort in Hunza Valley: a Small Tibet in Northern Pakistan

https://vk.com/video434648441_456240158

Κάστρο Μπαλτίτ στην Κοιλάδα Χούνζα: ένα Μικρό Θιβέτ στο Βόρειο Πακιστάν

Περισσότερα:

Baltit Fort is situated in Karimabad, once was capital of the state of Hunza, now Tehsil Headquarter of District Gilgit. It is approached by Karakuram Highway from Gilgit, the capital of Northern Areas, Pakistan. The Baltit Fort stands on a artificially flattened spur below the Ulter Glacier. Strategically located with a commanding view of the Hunza Valley and its tributaries, its inhabitants controlled the seasonal trans-Karakuram trade between south and Central Asia. The Baltit Fort is rectangular in plan with three floors and stands on a high stone plinth Fig-I. Whilts the ground floor consist mainly of storage chambers, the first floor is oriented around as open hall.

A staircase leads to the second floor which was mainly used during the winter months and contains an audience hall, guest room, dining hall, kitchen and servants quarters. A further staircases leads up to the third floor, which is partly open to the elements and contains the summer dining room, audience chamber, bedroom and reception hall. Inhabited by the Mir, or ruler of Hunza until 1945.

The conservation work carried out in the 1990 indicated that the core of the structures, a single defensive timber and stone tower, had been built in the eight century A.D. This tower was augmented by additional towers and linked by a single story construction consisting of small rooms and sub-surface storage chambers. The complex was then later expanded by the addition of a second, and then a third floor. The structure’s stone walls, built in an area of frequent seismic movements, were provided with a traditional internal framework of timber for greater stabilisation.
https://whc.unesco.org/en/tentativelists/1882/

Also:
Baltit Fort (Urdu: قلعہ بلتت) is a fort in the Hunza valley, near the town of Karimabad, in the Gilgit-Baltistan region of northern Pakistan. Founded in the 8th CE, it has been on the UNESCO World Heritage Tentative list since 2004.
https://en.wikipedia.org/wiki/Baltit_Fort
and
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_cultural_heritage_sites_in_Gilgit-Baltistan

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — –

Σχετικά με τους Χούνζα και τους Μπαλτί:

https://en.wikipedia.org/wiki/Hunza_Valley

https://en.wikipedia.org/wiki/Mir_of_Hunza

https://en.wikipedia.org/wiki/Hunza_(princely_state)

https://en.wikipedia.org/wiki/Burushaski

https://en.wikipedia.org/wiki/Burusho_people

https://en.wikipedia.org/wiki/Baltistan

https://en.wikipedia.org/wiki/Balti_people

Σχετικά με την διάδοση του Βουδισμού στο Πακιστάν, Ιράν, Κεντρική Ασία και Κίνα:

https://en.wikipedia.org/wiki/Buddhism_in_Pakistan

https://en.wikipedia.org/wiki/Kargah_Buddha

https://en.wikipedia.org/wiki/Gondrani

https://en.wikipedia.org/wiki/Buddhism_in_Central_Asia

https://en.wikipedia.org/wiki/Dharmaguptaka

https://en.wikipedia.org/wiki/Gandh%C4%81ran_Buddhist_texts

https://en.wikipedia.org/wiki/Sarvastivada

https://en.wikipedia.org/wiki/Mulasarvastivada

https://en.wikipedia.org/wiki/Silk_Road_transmission_of_Buddhism

https://en.wikipedia.org/wiki/Silk_Road_transmission_of_Buddhism#Central_Asian_missionaries

https://studybuddhism.com/en/tibetan-buddhism/about-buddhism/the-world-of-buddhism/spread-of-buddhism-in-asia

http://www.silkroadfoundation.org/artl/buddhism.shtml

http://www.silk-road.com/artl/buddhism.shtml

https://en.wikipedia.org/wiki/Buddhism_in_Iran

http://www.iranicaonline.org/articles/buddhism-i

https://link.springer.com/chapter/10.1057/9781137022943_2

— — — — — — — — — — — — — — -

According to a Buddhist legend preserved in Pali (an ancient Prakrit language, derived from Sanskrit, which is the scriptural and liturgical language of Theravada Buddhism), the first instance of Buddhism entering Iran seems to have been during the life of the historical Buddha, Sakyamuni (roughly 5/6th century BCE.

The legend speaks of two Merchant brothers from Bactria (modern day Afghanistan) who visited the Buddha in his eighth week of enlightenment, became his disciples and then returned to Balkh (major city of Bactria) to build temples dedicated to him.

Whatever the historical validity of this story, there is strong evidence to show that Balkh did become a major Buddhist region and remained so up until the Arab Muslim invasion of the 7th century.

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/non-iranian/buddhism_iran.htm