Στην Μεσόγειο και στον Ατλαντικό Ωκεανό, οι Φοίνικες και οι Καρχηδόνιοι ήταν οι κυρίαρχοι της ναυσιπλοΐας και του αποικισμού των ακτών μέχρι την άνοδο της ρωμαϊκής ισχύος στην διάρκεια των καρχηδονιακών πολέμων και έπειτα. Όντας κυρίαρχοι και παρόντες, αποτύπωσαν μία ανεξίτηλη επίδραση επί των Αρχαίων Ελλήνων, Ρωμαίων και όλων των άλλων μεταγενεστέρων λαών. Οι γνωστές ‘Ηράκλειες Στήλες’ δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις Στήλες του Μελκάρτ στο Cádiz, δηλαδή την αρχαία φοινικική αποικία Αγκαντίρ (‘τοίχος’), της οποίας το όνομα παραφθάρηκε στα αρχαία ελληνικά ως Γάδειρα και στα λατινικά ως Gades. Όλοι οι αρχαιοελληνικοί μύθοι και οι ρωμαϊκές παραδόσεις που αφορούν την ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Μεσογείου και των Στενών του Γιβραλτάρ είναι φοινικικής-καρχηδονιακής καταγωγής, όπως άλλωστε τα περισσότερα τοπωνύμια και η ίδια η εθνοφυλετική καταγωγή των Ισπανών, των Πορτογάλων, των Σικελών, των Σαρδηνίων και πολλών ανάμεσα στις αρχαιοελληνικές φυλές.
Στην περίπτωση αυτή, η καταστροφική διάδοση των αποικιοκρατικών, ρατσιστικών και διαστρεβλωτικών θεωριών και συστημάτων του παναραβισμού και του σύγχρονου ισλαμισμού (ο οποίος είτε ως ‘πολιτικό ισλάμ’ είτε ως ουαχαμπισμός αποτελεί τους πνευματικούς και θρησκευτικούς αντίποδες του Ιστορικού Ισλάμ) στην βορειοδυτική Αφρική λειτούργησε ανασταλτικά για τους εντόπιους πληθυσμούς, οι οποίοι αποτελούν ένα φοινικικό-καρχηδονιακό-βερβερικό μείγμα χωρίς ίχνος αραβικής επίδρασης ή ανάμειξης: τους εμπόδισε να αναζητήσουν ενεργά την ανεπανάληπτη πολιτισμική ακτινοβολία των προγόνων τους των οποίων την υπεροχή απέναντι των Αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων εμφαντικά καταδεικνύουν δύο γεγονότα:
α) Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είχαν ανάγκη, ως κατώτεροι, να μελετήσουν την πολιτεία των Καρχηδονίων και γι’ αυτό ο Αριστοτέλης έκανε εκτεταμένη παρουσίαση του καρχηδονιακού συστήματος εξουσίας, πλην όμως όχι και του αθηναϊκού αντίστοιχου. Αντίθετα, οι Καρχηδόνιοι δεν είχαν τίποτα να κερδίσουν ή να μάθουν αν ασχολούνταν με την όποια ασήμαντη εξουσία επικρατούσε στην μία ή στην άλλη αρχαιοελληνική πόλη.
β) Αρχαίοι Ρωμαίοι συγκλητικοί και συγγραφείς, όπως ο Κάτων (Marcus Porcius Cato, επίσης γνωστός και ως Cato Censorius), φθόνησαν την Καρχηδόνα από συντηρητισμό και κόμπλεξ κατωτερότητας, σκορπώντας ασύλληπτες ποσότητες ρατσισμού, έχθρας και αντισημιτισμού. Οι Καρχηδόνιοι απλά απάντησαν στο αρχαίο ρωμαϊκό ύφος βάρβαρης επιθετικότητας.
Με τον ύστερο εξανατολισμό της Ρώμης, την εγκατάλειψη της άχρηστης, αχρείαστης και πρόστυχης ‘Δημοκρατίας’ (Res Publica), και την ανακήρυξη της αυτοκρατορίας, η Καρχηδόνα πήρε μία ανεπανάληπτη ‘ρεβάνς’ επί της Ρώμης, πλην όμως σήμερα η αρχαία φοινικική και καρχηδονιακή ναυσιπλοΐα και πολιτισμική ακτινοβολία θα φανούν στις πραγματικές διαστάσεις τους, αν αναληφθούν συστηματικές αρχαιολογικές ανασκαφές στις ακτές της Βραζιλίας, όπου Φοίνικες, Αιγύπτιοι και Καρχηδόνιοι είχαν φθάσει 2500 χρόνια πριν την προς τα δυτικά έφοδο των ποικίλων κονκισταδόρες και γκάνγκστερς.
Κατεβάστε το κείμενο σε PDF εδώ: https://www.academia.edu/49543071/Ο_Άννων_ο_Περίπλους_και_η_Ναυσιπλοΐα_έξω_από_τις_Ηράκλειες_Στήλες
No comments:
Post a Comment