Friday, July 30, 2021

Πίστη (Ψυχική Ισχύς) και Ψευτο-πίστη (Αποδοχή Αφηγημάτων): Πνευματικότητα, Θρησκεία και Θεολογία

Ό,τι ακολουθεί είναι τμήμα απάντησης σε φίλο αναγνώστη σχετικά με την διευκρίνιση και αποσαφήνιση των τριών όρων (πνευματικότητα, θρησκεία και θεολογία) των οποίων η όποια σύγχυση οδηγεί σε ψευτο-πίστη και μετατροπή της 'θρησκείας' του δήθεν πιστού σε ένα είδος πολιτικής ιδεολογίας, δηλαδή ιδίου φυράματος με τις παράνοιες οι οποίες προέκυψαν από την Αναγέννηση, τον Κλασικισμό, τον Διαφωτισμό και τα σύγχρονα απάνθρωπα και ούτως ή άλλως εξωφλημένα πολιτικά συστήματα άθεης και αντίθεης διακυβέρνησης και κοινωνικής οργάνωσης.

 

 

------------------ Απάντηση σε φίλο αναγνώστη -----------------------

 

 

Αγαπητέ φίλε,

Θερμά ευχαριστήρια για το γράμμα, τις ερωρήσεις, το ενδιαφέρον και τις ευχές σου!

Πολλές ευχές για Καλή Χρονιά για σένα και την οικογένειά σου!

Υγεία, προκοπή, δημιουργικότητα, επιτυχίες και κάθε ευτυχία!

 

Τα γενέθλιά μου φαίνονται τώρα τόσο παλιά στον χρόνο όσο και τα χρόνια του Ουεναμούν στον οποίο αφιέρωσα ένα ολόκληρο βιβλίο μου το οποίο κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 1992:

https://ouenamon.wordpress.com/category/1-εξώφυλλο-περιεχόμενα-πρόλογος/

Με συγχωρείς για την τεράστια καθυστέρηση με την οποία σου απαντώ. Αλλά τώρα θα καταλάβεις γιατί.

 

Όταν έλαβα το γράμμα σου, ήμουν στο Τουρφάν. Αλλά ήμουν απασχολημένος σε πολλά και διαφορετικά έργα: να καθαρογράψω τις σημειώσεις μου από τα σπήλαια του Κιζίλ, να τελειώσω ένα βιβλίο, να ολοκληρώσω ένα μεγάλο άρθρο, να ετοιμάσω τις ομιλίες που δίνω αυτές τις ημέρες, και να απαντήσω σε πολλά γράμματα φίλων από πολλά μέρη του κόσμου. Ήδη σου έστειλα ένα μεγάλο άρθρο και ένα μικρότερο. Πολλά άλλα έπονται.

 

Τώρα είμαι στην Νουρσουλτάν (πρώην Αστάνα) προσκεκλημένος ορισμένων φίλων οι οποίοι κάθε τέλος χρονιάς οργανώνουν μία εορταστική συνάντηση εταιρικής συνεργασίας, ομιλιών, γευμάτων εργασίας, και δείπνων-χοροεσπερίδων. Επειδή πολλοί έρχονται με τις οικογένειές τους, δημιουργείται ένα σύνολο άνω των 200 ατόμων, το οποίο φιλοξενείται στο τεράστιο σπίτι-ανάκτορο του φίλου ο οποίος μας προσκαλεί. Κινέζοι, Καζάκοι, Τούρκοι, Γερμανοί από το Καζακστάν, Ρώσσοι από το Καζακστάν και την Ρωσσία, Σομαλοί και Ρωμιοί από Ελλάδα και Τουρκία είναι οι περισσότεροι. Εφέτος, υπάρχουν και Κιργίζιοι, Ουζμπέκοι, Αζέροι, Γερμανοί από την Ρωσσία, και Τανζανοί. Ανάμεσά μας υπάρχουν και υπουργοί από κάποιες από τις χώρες τις οποίες προανέφερα. Ρωσσικά, γερμανικά, καζακικά, κινεζικά και αγγλικά είναι οι βασικές γλώσσες. Βεβαίως και είναι εδώ ο Νίκος και η οικογένειά του. Σου στέλνει τα χαιρετίσματά του! Και του μεταβίβασα τα δικά σου. Έχουν το δικό τους σπίτι στην Νουρσουλτάν αλλά, όπως προανέφερα, από το πρωΐ μέχρι πολύ μετά τα μεσάνυχτα είμαστε όλοι μαζί και χωριστά σε μικρότερες ομάδες.

 

--------------------------------------------- 

 

Τώρα θα απαντήσω στις τελευταίες ερωτήσεις σου:

Με ερωτάς για την πρότασή μου αυτή:

«Η επαφή με το Θείο λέγεται πνευματικότητα, ενώ η θρησκεία η οποία ξεπέφτει σε θεολογία είναι ήδη ένα νεκρό σύστημα υποκρισίας και κοροϊδίας του Θεού.»

Και συγκεκριμενοποιείς λέγοντας τα εξής:
- Η πνευματικότητα φαντάζομαι είναι κομμάτι αυτού που προανέφερες, δηλαδή η ένωση και συνέργεια του υλικού τμήματος του ανθρώπου (δηλαδή της καρδιάς και του μυαλού του) με την ψυχή του, σωστά? Πως μπορώ πρακτικά, με μικρά αλλά σταθερά βήματα να αυξήσω την πνευματικότητα μου?

Η απάντησή μου έχει ως εξής:

Αν ήξερα ποιαν θρησκεία ξέρεις καλλίτερα, θα σου απαντούσα με πιο εύστοχα παραδείγματα αλλά και πάλι, μία αποσαφήνιση είναι δυνατή.

 

Υπάρχουν τρία εντελώς ξεχωριστά πράγματα: πνευματικότητα (spirituality), θρησκεία (religion), και θεολογία (theology).

 

Πνευματικότητα (Spirituality)

Πνευματικότητα είναι η 'πίστη', δηλαδή η ψυχική ικανότητα ενός ανθρώπου να αισθάνεται τι και που είναι η ψυχή του, να συνεργεί με αυτήν, και να επιχειρεί εύκολα ό,τι άλλοι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να καταφέρουν. Ο άνθρωπος είχε στην αρχή αυτή την ικανότητα αλλά από τον λαθεμένο τρόπο ζωής του την έχασε. Τώρα ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται να κάνει ένα σωστό τρόπο ζωής, σκέψης, καθώς επίσης διατροφής και συμπεριφοράς, να απασχολείται κάποιες ώρες της ημέρας σε ψυχικές ασκήσεις, και στην κάθε σκέψη, κίνηση, λόγο, συναίσθημα, στάση και δράση του να προσαρμόζεται απόλυτα στις ηθικές επιταγές της παράδοσής του, αν θέλει σταδιακά να επανενωθεί με την ψυχή του.

 

Η συνέργεια ψυχής και σώματος καθιστά εφικτά όλα όσα ο αποπροσανατολισμένος άνθρωπος αποκαλεί 'θαύματα'. Δεν υπάρχουν θαύματα. Τίποτα δεν είναι θαύμα. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε με την ικανότητα να περπατάει στο νερό και στον αέρα, να μετατοπίζεται αυτόματα σε μεγάλες αποστάσεις, να εκπέμπει φως από το σώμα του, να καταλαβαίνει αυτόματα τις σκέψεις κάποιου άλλου, να μην επιτρέπει σε ένα βέλος ή σφαίρα να διαπεράσει το σώμα του, να μετατοπίζει αντικείμενα και να κάνει με μία λέξη πολλά τα οποία θεωρούνται ως εντελώς αδύνατα σήμερα, και από την ψεύτικη επιστήμη, η οποία αποτελεί ένα μαζικό σύστημα ψεμμάτων στηριγμένων πάνω σε ψέμματα, και από την ψεύτικη θρησκεία (: όλες τις θρησκείες), η οποία συνίσταται σε μία ψευδέστατη γραφειοκρατική οργάνωση και μία υλιστική διαστρέβλωση και παρερμηνεία όλων των ιερών κειμένων.

 

Για να σου δώσω κάποια παραδέιγματα, πνευματικότητα (και όχι θρησκεία) έχουμε, όταν ο Νώε επιβίωσε στην Κιβωτό επί Κατακλυσμού, όταν ο Αβραάμ επιβίωσε μέσα σε ένα καμίνι φωτιάς όπου τον έριξαν πριν φύγει από την Ουρ, όταν ο Μωϋσής εχώρισε την θάλασσα στα δύο για να περάσουν οι Εβραίοι και οι Αιγύπτιοι μονοθεϊστές, οι οποίοι έφυγαν μαζί του, όταν ο Ηλίας κατέβασε φωτιά από τον ουρανό ή εμπόδισε την βροχή να πέσει σε όλη την επικράτεια για 3.5 χρόνια, όταν ο Ιωνάς παρέμεινε στην κοιλιά του κήτους για 3.5 ημέρες, όταν ο Ιησούς περπάτησε στην επιφάνεια των υδάτων της λίμνης, ή όταν εξέβαλε δαιμόνια ή έκανε να ξεραθεί ένα δένδρο ακαριαία, και όταν ο Μωάμεθ αναλήφθηκε στους Ουρανούς και εκεί ευρέθηκε ενώπιον των άλλων προφητών και του Μόνου Δένδρου.  



Ο Ιωνάς αναπαρίσταται να εξέρχεται από το στόμα του κήτους σε σμικρογραφία του χειρογραφου του Τζάμι αλ Ταουαρίχ (Συνάθροισμα Ιστορικών Αφηγήσεων), γύρω στο 1400


Ισλαμική αναπαράσταση του Ιωνά εξερχομένου του κήτους με παρουσία Αγγέλου


Σμικρογραφία ισλαμικού χειρογράφου με τον Ιωνά εξερχόμενο του κήτους


Ισλαμική αναπαράσταση της δοκιμασίας του Ιωνά


Οθωμανική σμικρογραφία χειρογράφου του 16ου αιώνα με το κήτος να εμέσσει τον Ιωνά, παρουσία Αγγέλου


 Ο Ιωνάς στην φαντασία μουσουλμάνων καλλιτεχνών


Ο Ιωνάς ρίχνεται στο στόμα του κήτους από τους συνταξιδιώτες του: έργο του Νικολάου του Βερντέν (Nikolaus von Verdun) από το Αββαείο Κλόστερ Νόιμπουργκ (Klosterneuburg) στην Αυστρία (1181) με μέθοδο champlevé εφαρμογής σμάλτου στο μέταλλο (κατά την οποία οι κοιλότητες που διαμορφώνονται στο μέταλλο γεμίζουν με σμάλτο)

---------------------------------------------------------  


 Ο Ιησούς και ο Πέτρος στην Ορθόδοξη Αγιογραφία


Ο Ιησούς και ο Πέτρος σε σμικρογραφία αρμενικού χειρογράφου (από το Ματενανταράν – Εριβάν) φιλοτεχνημένη από τον Δανιήλ του Ουράντς στις αρχές του 15ου αιώνα


Ο Ιησούς και ο Πέτρος από τοιχογραφία φιλοτεχνημένη από τους Friedrich Stummel και Karl Wenzel στα τέλη του 19ου αιώνα για διακόσμηση της Εκκλησίας Herz-Jesu-Kirche στο Βερολίνο (Berlin-Prenzlauer Berg)

---------------------------------------------------------------------------  


Ο Μωάμεθ μεταφέρεται στους ώμους του Αγγέλου Ρεντουάν κατά το υπερβατικό νυκτερινό ταξείδι του (‘Μιράτζ’) από την Μέκκα στην Αλ Κουντς ασ-Σερίφ (: Ιεροσόλυμα) και από εκεί στην Ουράνια Αλ Κουντς ασ-Σερίφ: σμικρογραφία αζερικού-ιρανικού χειρογράφου του Μιράτζ Ναμέ (: ‘Βιβλίου του Μιράτζ’) από την Ταμπρίζ φιλοτεχνημένου γύρω στο 1350-1370 (σήμερα στο Τοπ Καπί της Στανμπούλ)


Απεικόνιση του Μωάμεθ πάνω στο Μπουράκ κατά το Ουράνιο Ταξείδι του (Μιράτζ): σμικρογραφία χειρογράφου τιμουριδικών χρόνων (14ος-15ος αιώνας)


Ο Μωάμεθ προσεγγίζοντας στο Δένδρο της Ζωής, ύψιστο σημείο του Μιράτζ (Ουράνιου Ταξειδίου) του: σμικρογραφία χειρογράφου του 15ου αιώνα

---------------------------------------------------------------------------------------  


Πνευματικότητα και ψυχική ισχύς ήταν η διδασκαλία του Μωϋσή ενώπιον του Φαραώ, η διδασκαλία του Ιωνά ενώπιον του αυτοκράτορα της Νινευή, η διδασκαλία του Ιησού στους μαθητές του, και η διδασκαλία του Μωάμεθ στους πιστούς ακολούθους του.

 

Δεν μπορεί να συνενωθεί η ψυχή με το σώμα (καρδιά, νου, ηλιακό πλέγμα) του εκπεσόντος ανθρώπου (μετά την αρχική περίοδο του Αδάμ στον Παράδεισο), αν ο άνθρωπος δεν ζει/ζήσει υγιεινά και ηθικά. Με αυτούς τους όρους δεν εννοώ τίποτα το σήμερα ευκολονόητο: ό,τι ξέρει ο άνθρωπος σήμερα είναι λάθος. Πάρε μόνον τα παραδείγματα των προφητών! Ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε για να κυβερνάται από σκέψεις, συναισθήματα, και επιθυμίες. Ο άνθρωπος υπάρχει για να απορρίπτει, εκδιώκει και εξαφανίζει τις ορμές και τις ανάγκες του. Αυτές δεν είναι δικές του άλλωστε: είναι οι συνέπειες της Πτώσης. Και ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να τις αποβάλει και να απελευθερωθεί από αυτές. Η φυσική, τέλεια κατάσταση του ανθρώπου είναι η αφαγία και η αγαμία. Αν αυτό, το πεις σήμερα στους ψευτο-ανθρώπους, από την υποκρισία τους, θα σε ρωτήσουν πως θα αναπαράγεται το ανθρώπινο γένος. Δηλαδή ποιοι; Αυτοί οι οποίοι νομοθετούν τους ψευτο-γάμους κιναίδων και το έγκλημα της υιοθεσίας παιδιών από τα διάφορα αποβράσματα της ανθρωπότητας, αυτοί θα 'ενδιαφερθούν' (θα 'νοιαστούν') για την επιβίωση του ανθρωπίνου γένους. Η μόνη απάντηση προς αυτούς είναι θάνατος.

 

Από τα παραπάνω καταλαβαίνεις ότι δεν μπορεί ένας άνθρωπος να ενδιαφέρεται ταυτόχρονα για την ψυχή του και για υλικά αγαθά. Αν ένας άνθρωπος θησαυρίζει, δεν πιστεύει στον Θεό. Όλα τα άλλα είναι τότε περιττά. Στην περίπτωση αυτή όσες ψυχικές ασκήσεις και να κάνει ο άνθρωπος, δεν θα καταφέρει τίποτα επειδή όλες οι δραστηριότητες του ανθρώπου αποτελούν μία συνάρτηση και κανένας δεν μπορεί να κοροϊδέψει τον Θεό, ή ακόμη και τις ποικίλες ψυχικές ιεραρχίες, τις αναρίθμητες πνευματικές οντότητες και τις ψυχικές διάνοιες των σφαιρών του σύμπαντος ως προς τις προθέσεις του. Ο ηλίθιος και χαμένος άνθρωπος, ο οποίος νομίζει ότι θα πάει δυο ώρες στον κινηματογράφο, δυο ώρες στην ταβέρνα, δυο ώρες στο μπαρ και μετά θα ασχοληθεί με ψυχικές ασκήσεις, κοροϊδεύει απλά και μόνον τον εαυτό του, και εκεί τελειώνει η υπόθεση.

 

Πολλοί μάλιστα έχουν εμπορευματοποιήσει τις ψυχικές ασκήσεις αλλά φυσικά παραμένουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα δραστηριοτήτων, ενώ πολλοί αποσπούν μια μικρή εξουσία χάρη σε μαυρομαγικές τελετές. Εξάλλου, μασώνοι, σιωνιστές και ιησουΐτες, για να καταφέρουν να αποκτήσουν μια μικρή ψυχική εξουσία, πωλούν την ψυχή τους στους δαίμονες.

 

Οι ψυχικές ασκήσεις, τις οποίες ένας αληθινός μύστης μπορεί να δώσει στους μαθητές του να κάνουν, είναι ο δρόμος προς την συνένωση με το Θείο, διότι διά μέσου της ψυχής του ένας άνθρωπος εξ υπαρχής συνδέεται με τον Θεό (έχει δημιουργηθεί έτσι).

 

Οι ηθικοί κανόνες, τους οποίους ένας αληθινός μύστης μπορεί να δώσει στους μαθητές του, είναι ό,τι εγγυάται ότι οι μαθητές θα επιτύχουν στις ασκήσεις τους.

 

Πνευματικότητα είναι λοιπόν η σύνδεση του ανθρώπου με την ψυχή του και η δυνατότητα του ανθρώπου να λειτουργήσει τόσο στο υλικό όσο και στο ψυχικό σύμπαν. Η πνευματικότητα δεν έχει ανάγκη από την κοινωνία. Αντίθετα, όλοι οι προφήτες, κορυφαίοι ιεροφάντες, μύστες και αρχιερείς απομονώνονται  πάντα από τους άλλους ανθρώπους. Ο λόγος γι' αυτό είναι απλός: η ενασχόληση με το ψυχικό σύμπαν απαιτεί χρόνο τον ο οποίο ο ασχολούμενος αφαιρεί από την συμμετοχή του στα ηλίθια και αυτοκτονικά 'κοινά'.

 

Ο Άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε για να υφίσταται ως κοινωνικό 'ον'. Η 'κοινωνία' έπεται της πτώσης. Συνεπώς, είναι άχρηστη. 'Κοινωνία' δεν είναι παρά το άθλιο παρασκεύασμα του ξεπεσμένου ανθρώπου. Η 'κοινωνία' είναι ότι θα καταστραφεί και θα εξαφανισθεί – απαραίτητα και αναπόφευκτα.

 

Θρησκεία

Θρησκεία είναι κάτι το εντελώς άλλο. Είναι ένα σύστημα κοινωνικής οργάνωσης και καθημερινής διαβίωσης, το οποίο ιδρύουν οι πιστοί ενός μύστη ή προφήτη ή επίσης οι ιερείς (ένα οργανωμένο ιερατείο) με σκοπό να επιβάλλουν τους ηθικούς κανόνες, τους οποίους εκείνος δίδαξε (ή εκείνοι δίδαξαν), να υπενθυμίσουν το παράδειγμά του (ή το δικό τους), και επιπλέον, μία σειρά τελετών οι οποίες σε μεγάλο βαθμό αποτελούν απλά τυπικά συμπαθητικής μαγείας. Αυτό δεν το λέω αρνητικά: οι χριστιανοί με την Θεία Κοινωνία πιστεύουν ότι τρώνε το σώμα και πίνουν το αίμα του Ιησού. Αυτό, είτε τους αρέσει, είτε όχι, είναι τυπικό συμπαθητικής μαγείας το οποίο απαντάται σε πολλούς πολιτισμούς και θρησκείες. Το Ισλάμ δεν έχει κάτι τέτοιο.

 

Η θρησκεία επιδεικνύει περισσότερο ενδιαφέρον για τον υλικό κόσμο και λιγώτερο για τον ψυχικό κόσμο. Σήμερα ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ένα ψέμμα ως θρησκεία. Θέλω να πω ότι οι περισσότεροι 'πιστοί' πιστεύουν ότι ο συλλογισμός των ιδρυτών των θρησκειών ήταν κάτιτο απλό όπως το εξής: αν ο άνθρωπος ζήσει ηθικά και σωστά, τότε η ψυχή του μετά θάνατον θα λάβει εις ανταπόδοσιν την υπέρτατη ευτυχία του Παραδείσου. Αυτός ο συλλογισμός είναι ωστόσο εντελώς αφελής και για να είμαι ακριβής είναι μερικώς σωστός μόνον. Γιατί χρειάζεται να περιμένει τον θάνατο ένας άνθρωπος για να γνωρίσει τον ψυχικό κόσμο; Ο Μωϋσής, ο Ιησούς, ο Μωάμεθ και όλοι οι άλλοι δεν είπαν στους μαθητές τους ότι πρέπει να περιμένουν τον θάνατό τους για να γνωρίσουν τον ψυχικό κόσμο. Την ένωση και συνέργεια ψυχής και σώματος, την παρουσίασαν ως υπέρτατο καθήκον των ανθρώπων και ως έμπρακτη απόδειξη της πίστης τους. Όλα τα άλλα λόγια είναι περιττά.

 

Και αυτό είναι στη ουσία η όποια θρησκεία: λόγια, τα οποία σε μεγάλο βαθμό αλλοιώνουν την σωστή κατανόηση των έργων και των λόγων των πραγματικών ιδρυτών θρησκειών. Και αυτά δεν έχουν πλέον τίποτα να κάνουν με την αληθινή πίστη. Όπως προανέφερα, "πίστη" δεν σημαίνει αποδοχή θεωριών και αφηγημάτων. Δεν έχει να κάνει τίποτα η Αληθινή Πίστη με το σύγχρονο καταρρακωμένο νόημα της λέξης "πίστη" ότι δηλαδή "εγώ πιστεύω στον κομμουνισμό", "εσύ πιστεύεις στον φιλελευθερισμό" και "αυτός πιστεύει στον ναζισμό". Η αληθινή Πίστη (δηλαδή η πνευματικότητα και η ψυχική ισχύς) δεν έχει να κάνει τίποτα με το αφήγημα της Σταύρωσης (για τον Ιησού στην Χριστιανωσύνη) ή με το αφήγημα της Εγείρας (για τον Μωάμεθ στο Ισλάμ), κοκ.

 

Αυτά είναι τα αφηγηματικά ενδύματα των θρησκειών. Αποτελούν θρησκευτική λογοτεχνία. Η αποδοχή των αφηγήσεων μιας θρησκείας δεν είναι Πίστη: είναι φιλολογία. Και αν αυτή η φιλολογία τοποθετηθεί σε ένα διεστραμμένο και σατανικό περιβάλλον 'πολιτικής' (δηλαδή συγχρόνου τρόπου διακυβέρνησης, εξουσίας και κοινωνικής οργάνωσης), τότε η διεστραμμένη θρησκευτική φιλολογία μετατρέπεται σε τύμπανα πολέμου, τα οποία σύρουν τους ηλίθιους των ψευτο-θρησκειών και των ψευτο-πατρίδων σε πόλεμο και σε τελικό εξαφανισμό.

 

Βεβαίως ως συστήματα ελέγχου της κοινωνίας και ως οργανώσεις τεράστιας εξουσίας, οι θρησκείες θέλουν να περιορίσουν την έννοια της λέξης "πίστη" στο κατεξευτελιστικό επίπεδο της απόδοσης σημασίας σε αφηγήματα. Αυτό συμβαίνει επειδή αν όλοι οι μουσουλμάνοι, χριστιανοί, κλπ ασχολήθούν με την ψυχή τους και όχι με την 'θρησκεία' τους, τότε τα θρησκευτικά ιδρύματα θα χάσουν κάθε υλική δύναμη την οποία έχουν. Όπως και οι κρυπτόμενοι πίσω από αυτά ...

 

Κανένας από τους φερόμενους (εκ μέρους των θρησκειών) ως ιδρυτές θρησκειών δεν θέλησε να "ιδρύσει" μία θρησκεία. Κανένας τους δεν είπε κάτι τέτοιο. Οι όποιοι ιερείς και τα όποια ιερατεία υπήρξαν σε αρχαίους πολιτισμούς, ουσιαστικά προέκυψαν κατόπιν παρερμηνειών των σωζομένων ιερών κειμένων. Και οι ιερείς απέκτησαν εξουσία στο υλικό σύμπαν, ενώ σ' αυτό, επειδή είναι ψευδέστατο και απατηλό (όσο πολύ σωστά το 'Σπήλαιο' του Πλάτωνα περιγράφει), όλοι οι μεγάλοι μύστες δεν ενδιαφέρθηκαν να έχουν και δεν είχαν καμμία εξουσία.

 

Είναι με άλλα λόγια σαφές ότι η θρησκεία δεν σε φέρνει πιο κοντά στον Θεό, αλλά σε απομακρύνει δραματικά από αυτόν. Αντί να γνωρίσεις την ψυχή σου, μέσω της οποίας συνδέεσαι με τον Θεό, γνωρίζεις τις αφηγήσεις για τον φερόμενο ως ιδρυτή της θρησκείας – και μάλιστα είναι πολύ πιθανόν, αυτός ο ίδιος να μην θεωρούσε καν ως σημαντικές αυτές τις αφηγήσεις. Ιδιαίτερα μάλιστα, αν συγκρίνουμε αυτές τις άχρηστες και αχρείαστες αφηγήσεις με την πρακτική εφαρμογή ψυχικών ασκήσεων, την οποία ο κάθε ιδρυτής θρησκείας συνεχώς συνιστούσε στους μαθητές του μαζί με νηστεία – τρομερή, απελπιστική νηστεία.  

 

Θεολογία

Θεολογία, τέλος, είναι η θεωρητική υποστήριξη και επεξήγηση μιας θρησκείας. Η Πνευματικότητα δεν απαιτεί κανένα βιβλίο. Αντίθετα, η Θρησκεία συχνά έχει ένα ή περισσότερα ιερά βιβλία. Η θεολογία έχει εκατοντάδες τόμους κειμένων, τα οποία αναλύουν την ωφελιμότητα, τις άπειρες λεπτομέρειες, τις βασικές λειτουργίες και τα ποικίλα παραλειπόμενα της θρησκείας. Αυτό και μόνον δείχνει πόσο μακριά από τον ψυχικό κόσμο βρίσκονται ιερείς και θεολόγοι. Δεν υπάρχει ωφελιμότητα στον ψυχικό κόσμο.

 

Στην Ιστορία του Ισλάμ οι συγκρούσεις μυστών και θεολόγων ήταν πάμπολλες και πολύ αιματηρές. Σε καμμιά άλλη πολιτισμική ενότητα της ανθρωπότητας η σύγκρουση Πνευματικότητας και Θρησκείας δεν υπήρξε τόσο τρομερή.

 

No comments:

Post a Comment