Οι Ψευτομασώνοι, ο Ατατούρκ κι οι Ισλαμιστές: οι Τρομερές Αποκαλύψεις του κ. Μεγαλομμάτη

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ” 

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 13η Φεβρουαρίου 2019. 

---------------------------------- 

Οι Ψευτομασώνοι, ο Ατατούρκ κι οι Ισλαμιστές: οι Τρομερές Αποκαλύψεις του κ. Μεγαλομμάτη

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/02/13/οι-ψευτομασώνοι-ο-ατατούρκ-κι-οι-ισλαμ/  

===================     

Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Στην απάντησή του σε Τούρκο κεμαλιστή αναγνώστη πρότερου άρθρου του, ο κ. Μεγαλομμάτης καταγγέλλει την ανομία και τον σατανισμό των φιλο-ισραηλινών και φιλο-σιωνιστικών ψευτο-στοών και τα τρομερά προβλήματα που η διαστροφική και διεστραμμένη δράση τους προξενεί για την Ανθρωπότητα.

Αναδημοσιεύω εδώ την απάντηση – άρθρο του κ. Μεγαλομμάτη η οποία δημοσιεύθηκε αρχικά το 2007 κι αναδημοσιεύθηκε έκτοτε σε πολλά σάιτς.

Ο Ατατούρκ σε βαλς και σε ζεμπέκικο: η απόλυτη απόρριψη της αποικιοκρατικής, ψευτομασωνικής, σιωνιστικής, οριενταλιστικής διάκρισης του κόσμου σε ‘Ανατολή’ και ‘Δύση’. Η ιστορική αλήθεια οδηγεί στο σβύσιμο και στο κλείσιμο των γαλλικών ψευτο-πανεπιστημίων: η Αφρο-Ευρασία είναι Αδιαίρετη. Η δεύτερη φωτογραφία είναι από σκηνή ταινίας. Αλλά ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν γνωστός για την συμπάθειά του στον χορό αυτό και η διάθεσή του αυτή αποτυπώθηκε σε πολλά αγάλματα που διακόσμησαν πόλεις της Τουρκίας μετά τον θάνατό του (επειδή ενόσω ζούσε ο ίδιος, απαγόρευε κάθε διάσταση προσωπολατρείας).

Freemasonic History, Apostasy, Kemal Ataturk, Turkey and Islamists

By Muhammad Shamsaddin Megalommatis

http://www.centralclubs.com/you-know-that-t42796-36.html

https://www.academia.edu/25609316/Freemasonic_History_Apostasy_Kemal_Ataturk_Turkey_and_Islamists_by_Prof_Muhammad_Shamsaddin_Megalommatis

16 May 2008

==========================

An inquisitive and pertinent mail sent by a reader let me draw the conclusion that more light should be shed on issues discussed in my earlier article entitled “Erdogan: Turkey’s Bani Sadr in a Sinister ‘Second Republic’?”. I publish here the integral text of the mail, and then my answer. Discussing Freemasonic attitude, behaviour, choices, beliefs, apostasy and iniquity are part of understanding daily developments in the surrounding world; they have little to do with the original faith of the predecessors of the International Freemasonry, as their beliefs and practices that have all gone with the wind.

Questions about the Freemasonic involvement in Turkey

Dear Prof. Dr. M. S. Megalommatis,

I found this article quiet difficult to understand, especially the meaning of ‘Second Republic of Freemasonic Soft Power ‘, but then I’m also ignorant to the working and intentions of the Freemasonry, especially regarding the relationship between Islamists and Freemasonry. (Before reading your various articles, I assumed it was only a secular counter-power to the Roman Catholic Church. But I understand better now why Kemal Atatürk closed down the Freemasonic Lodges of Turkey)

Do various Freemasonic Lodges of the world have the same intentions, or is it primarily the Freemasonic Lodge of France that is helping Islamists?

If I understood the article correctly, they do not wish Turkey to have a similar Islamic Revolution as Iran, which would be for her to become the ‘Second Republic of Theocratic Paranoia’ but instead, want Turkey to become the ‘Second Republic of Freemasonic Soft Power’?

Should the Islamic Revolution of Iran be considered as being helped by, but at the same time also being a failure of the Freemasonic Lodge of France’s ultimate plan?

Thank you.

Freemasonic Clash with Roman Catholicism, and the Rise of Secularism

Dear Culduz,

Thank you for your questions and interest!

Re-reading my article, I find you are right; it is somewhat ‘cryptic’ or – to put it in another way – I assume that the readers have a certain background in the subject, whereas this apparently is not the case. However!

Yes, you are right in your overall approach; what you say, namely that Free Masonry “was only a secular counter-power to the Roman Catholic Church”. But this is correct if said within certain historical limits.

If said in 1793, in 1810, in 1870, in 1905, in 1920, your statement sounds absolutely accurate and up-to-the-point.

But, what if said in 1740?

Secular?

There was nothing secular in 1740!

“Those who, living in 1740, envisioned a Secular Republic to be materialized after decades or half a century” you may say.

Hmm!

Assuming that the 1740 Free Masons would be in favour of …. a secular state is assuming a lot!

Actually, we have no evidence for something like that.

The evidence we have from Freemasonic involvement in European politics is precisely the opposite; the first states they created out of scratch, namely the United States of America (1774) and the Nouveau Regime of France (the First Republic – 1789), show the marked existence of religious, anti-Catholic of course, ideas, concepts, theories, and an undeclared, semi-declared, hinted at, hidden (you choose whatever you like) faith is the Transcendental.

I suppose you agree with me that the replacement of the Trinity God of the Roman Catholic Church by the Supreme Being (Etre Supreme) consists in an act of Faith. Arranging the 20th Prairial (8th June) as Fête de l’Être Suprême is a purely religious phenomenon. Faith itself is utterly religious, and the French State religion was a semi-declared form of the Freemasonic religion the existence of which ridiculously and cowardly Freemasons deny in our days.

Why Freemasons do not admit their religion exists, and is different from the rest.

Unadulterated historical truth is that the Freemasons were always afraid to explicitly and boldly declare their faith and religion. Contrarily to the pleasant narrations that they teach in the lower degrees, when admonishing a new member, Free Masonry was not established in the beginning of the 18th century. The origins of Freemasonry go back in History, and antedate the formation of the official Christianity. Their virulent opposition to the Catholic Church over the span of the last centuries represents a very brief period of Freemasonic – Catholic rivalry.

To put it correctly, this rivalry exists between two Priesthoods that procreated several religious, philosophical and ideological systems in various continents and in different historical moments; one of these priesthoods put all its stakes on the formation of the system that is currently known as Christianity with center at Rome (out of which came the Catholic Church).

The other priesthood opposed Christianity, and due to the fact that Christianity prevailed, it lost all its impact on the society and the political power. It underwent various transformations (from the Gnostics of the Late Antiquity to the so-called Western Manichaeans – a pejorative term introduced by their Christian rivals –, the Cathars, the Knights Templar, the Illuminati and the Rosicrucians) the last of which adopted the – supposedly innovative and neutral – term of Freemasonry.

Due to the colossal dimensions of the Clash between Freemasons and Catholics, the supreme class of the International Freemasonry (religious branch) has always been hesitant to unveil in public, to introduce, to launch its own religion that preserves only at the esoteric level to those initiated in the various degrees of Freemasonry, and more explicitly in the highest degrees.

This has its counterpart within Christianity whereby the Jesuits initiate their members in a vision and faith totally different than that of the average Christian believer, although not opposed; one should perceive this faith as “qualitatively higher”.

This shows precisely what has happened since the times of the Late Antiquity until now; two priesthoods that had part of their religion publicly diffused and part available for the initiated members engaged in total confrontation, whereby one was defeated and preserved its faith only at the clandestine level (that available for the initiated members).

The fight has been too important for the diachronic Freemasonry to risk unwise movements, an eventual revelation of a religion opposite to Christianity, and an eventual rejection by the masses. Many other parameters play a certain role in this regard, and as the early 19th century Freemasons were not happy with the lukewarm acceptance of a copy of their religion, i.e. the French State religion of 1793, they did not go ahead with the plan of publicly introducing their religion.

One has to admit that the early decades of the 19th century justified such a decision; it was not certainly the correct moment for the introduction of a new religion; philosophies, ideologies, political systems, intellectual and scientific developments and explorations, technological discoveries and economic booming were all far more attractive. And the greatest of the Freemason philosophers of the 18th century, Voltaire, Rousseau, Diderot or Montesquieu, was not at the level of Basil of Caesarea, Origen, St Augustine, Mani, Celsius or Tabari.

Secularism – an imperative need of multi-cultural societies

However, my intention here is not to write the History of the Freemasonic clash with Catholic Christianity but to answer your questions as regards the Freemasonic involvement in Turkey, and more particularly in favour of Erdogan.

Before reaching that point it is important to bear in mind that the concept of the Secular Republic is absolutely Freemasonic, and does not consist in an ultimate target but in political means; it is the tool – according to the Freemasonic evaluation of it – of weakening, culturally, socially, intellectually, educationally, and therefore socially, economically, and politically, the Catholic Church and their supporters. The secular state is the reason for the rise of the high number of the non practicing Christians in the second half of the 20th century. To today’s Freemasons the Secular State has been a success, as it brought them in power. According to the original principles of Freemasonry, the Secular State is nothing important to consider, let alone laud.

Of course, it is correct that Kemal Ataturk was known for his Freemasonic affiliations, and his ideals were identical to those of the early 20th century Freemasons who, sticking to their unveiled faith, propagated the concept of secularism and the laic state.

Absence of Secularism means Rise of Islamic Terrorism

Of course, today someone does not need to be Freemason to see that a Secular state represents an imperative need for our multicultural societies. What slips the memory of many is the fact that our societies have changed tremendously over the last 80 years (as we speak of Ataturk). Few societies have remained absolutely uniform, and only to them a non-secular, religious, status could eventually apply. Again, even if there is an entirely mono-ethnic and uni-cultural society, established out of Christian Protestants or Muslim Sunnis, a religious state consists in direct oppression of those among the local populations who do not want to practice their religion. And this is very significant, because paranoid Western pseudo-Christians, by insisting on attacks against the Secular State – either in the United States or in Poland – trigger, either they want it or not, either they know it or not, the Islamic Terrorism rise.

This is precisely what Islamic terror promoting local groups and secret societies has devised in Afghanistan, Iran, Saudi Arabia, Egypt, Pakistan and other fanaticized societies of analphabetic masses: they try to impose strict practice on those, who – although Muslim – do not want to practice Islam. And they are the silent majority – to which the pathetic, useless, imbecile and wicked American and European politicians and diplomats do not even speak, sticking to their official interlocutors who all cheat and entrap the “Western enemy”.

Apostasy in Freemasonry 

Going back to your early statement and to my point about its time limits, we have to check whether all Freemasons stick to their Secular ideal today. Well, we have to admit that the late 80s – early 90s ideological changes reflect earlier, parallel and opposite, movements within Freemasonry.

Currently, an Apostate Freemasonic Lodge preaches atheism, evolutionism, and social immoralism and nihilism; and another Apostate Freemasonic Lodge denounces the traditional faith of Freemasonry in order to preserve a portion of power and members in a changing world. Two different sorts of apostasy! You can attest their ramifications in the political life and the societies of many countries.

Kemal Ataturk and Rudolf von Sebottendorf

Notice that I speak of ‘earlier movements’; Kemal Ataturk most honorably closed down the deviated Turkish Freemasonic Lodges that ostracized the disciples of Rudolf von Sebottendorf, attempting to target an alliance with Pope Pius XII (Eugenio Pacelli – Pastor Angelicus) and Hitler in the same way today the Prostitute French Freemasonic Lodge extols the disreputable Satanism practiced by Jean Paul II, the bogus-Freemasonic Pope.

When you listen to the irrelevant and comical people of the Academie Francaise laud such a pope, you understand that their fear, guilt and iniquity definitely render them authentic disciples of the bogus-leader they are currently fabricating; they consider their iniquitous deeds as concealed, but they are well known and visible to many as afar as the four corners of the Universe!

As you get through the lines, I already gave you an answer to the question whether all the Freemasonic Lodges have the same intentions. As you see, this is not the case, and one could eventually grasp this through my adjective ‘Apostate’ for one or some Freemasonic Lodges; if one or some are ‘apostate’, there is good reason to think that others are not!

Apostate Freemasonic Lodge and plans for Turkey

This problem does however hinge on the influence and the impact of every lodge, and this can vary tremendously; as a matter of fact, there are lodges more involved in Transcendental Research and Operation, and lodges well versed into Politics and Finance (either opposing one another or not).

In this regard, if the most highly politicized lodge of France supports the anti-Secular conspiracy against Turkey, it is quite enough; you don’t need all the French lodges to do so!

And again, as you say in your penultimate paragraph “they do not wish Turkey to have a similar Islamic Revolution as Iran, which would be for her to become the ‘Second Republic of Theocratic Paranoia’ but instead, want Turkey to become the ‘Second Republic of Freemasonic Soft Power’”; this by itself is twice disastrous.

“Soft Power”: the most monstrous and inhuman Tyranny of all times

First. If the plan meets success (which is highly unlikely), instead of the existing Turkish Republic that is ruled by Turks in a democratic way, there will be the much desired by the Apostate Freemasonic Lodge ‘Soft Power’, which is the most monstrous and inhuman Tyranny of all times, plus in this case the absolute powers will be in Non-Turkish hands.

The truth is simple; there is no perfect democracy, and many forms of non-democratic systems can be more democratic than several nominally democratic systems.

What the miserable, Freemasonic puppet-journalists attack in Turkey, namely the central role played by the army in the establishment and the preservation of the Republic and the secular democratic system, is precisely what prevents the Apostate Freemasonic lodge from ruling Turkey by proxies.

The military certainly represent a non-controllable (through elections and referenda) part of the Turkish democratic system. The Freemasonic puppets accuse this as un-democratic; their concern is not the complete – 100% – as democratization of Turkey, as complete democratization does not exist anywhere in the world, and it will never be the case in societies larger than a 50000 people city.

They want to replace – in the non-controllable part of the Turkish democratic system – the military with the Freemasonic proxies. They think that a constitutional change will be enough to pull to carpet under the feet of the military, give more powers to the controlled (through the mass media and the Finance world) Erdogan government that will go ahead with further liberalization steps, selling to Freemasons the state run companies that are property of the Turkish people – not the French Freemasons.

Like this, calculating as the most imbecile beings in the world, they hope to install a totally controlled (by them) situation in Turkey. By the way, if one wants to analyze the pathology of the Apostate Freemasons’ sick and debased thought, one would result in publishing the most voluminous opus in the history of all sciences.

What one should carefully remember is that, for the international, eschatological plans of the Apostate Freemasonic Lodge, the role of Turkey is a very limited one, much inferior to today’s Turkey’s role and stand, let alone the great potentialities that are always there. To minimize Turkey, they want to create a Kurdistan as they already control some Kurds, and they believe that, through further Turco-Kurdish clashes, they will control Kurds more effectively (expecting them to run to their proxies for protection).

Their iniquitous plan stipulates a dramatic increase of the Turkish homosexuals’ social role, a tremendous increase in drugs use, and all sorts of devious developments that absolutely dehumanize any society, not only Turkey.

Second, and more important: if the plan meets failure (which is highly likely), instead of them controlling Turkey, after the much desired (by them) destitution of the Turkish military, it will be the existing Islamists, who will just repeat the Iran 1979 – 81 old (but unstudied and unlearnt) story.

As you correctly understood, they tried to trigger events in Iran in 1979 (not the ‘Islamic Revolution of Iran’), but they turned against them, and they were able with great difficulty to save their Apprentice Proxy, the comical Iranian president, whose website (http://www.banisadr.com.fr/index.shtml) ranks no 945,110 this morning (down from 1,119,824, probably because of my reference to him as a museological curiosity)! This brilliant Freemasonic trash of a person (and personality) Erdogan should bring back in his mind once per hour at least, if he wants an honorable exit from this vain world of materialistic endeavors.

By Prof. Dr. Muhammad Shamsaddin Megalommatis
Published: 7 August 2007

Τουρκία: Αντίπαλος του Κεμαλισμού δεν είναι μόνον ο Ισλαμισμός (Πολιτικό Ισλάμ) αλλά κι ο Παντουρανισμός, όσο κι αν αυτό κρύβεται

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ” 

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 1η Ιουλίου 2019. 

Στην ανάρτησή του αυτή ο κ. Μπαϋρακτάρης αναδημοσιεύει τμήμα πρότερου άρθρου μου δημοσιευμένου στα αγγλικά, μεταφράζει και σχολιάζει αποσπάσματα, και στην προσπάθειά του αυτή, επεκτείνεται σε πολύ ουσιαστικά θέματα semantics, τα οποία οι εν Ελλάδι σκουπιδο-καθηγητές, ψευτο-τουρκολόγοι, και ανίδεοι ‘γεωπολιτικοί’ τρακαδόροι παντελώς αγνοούν. Τα τρισάθλια υποκείμενα, τα οποία πολύ σωστά κατονομάζει ο κ. Μπαϋρακτάρης, έχουν πάρει ψευτο-πτυχία τύπου bon pour l’ Orient από δυτικές χώρες και ευρίσκονται στην Ελλάδα για να ζουν και να μηρυκάζουν (αναμασούν) τα ψέμματα της δυτικής επιστήμης. Για τα αποβράσματα της επιστήμης αυτά αποτελεί αίσχος και κόλαφο το γεγονός ότι ένας μη ειδικός, όπως ο κ. Μπαϋρακτάρης, έθεσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα καίριο ζήτημα, το οποίο οι ίδιοι, θλιβερά αμόρφωτοι και θεόστραβοι μέσα στην ξιπασμένη άγνοιά τους, ούτε καν φαντάζονται: ότι laiklik δεν σημαίνει laïcité και ότι milliyetçilik δεν σημαίνει nationalism. Ο μέσος Έλληνας αναγνώστης αυταπατάται οικτρά αν νομίζει ότι μπορεί να έχει ιδέα για τον Κεμάλ Ατατούρκ και την Τουρκία την οποία εκείνος έστησε, χωρίς να αντιλαμβάνεται τέτοιες διαφορές. Το άρθρο μου εκείνο βρίσκεται εδώ: 

Turkey, the US & 21st c. Geopolitics: the Advice I gave to the Turkish Establishment back in the mid-90s 

https://megalommatis.wordpress.com/2018/12/01/turkey-21st-c-geopolitics-the-advice-i-gave-to-the-turkish-establishment-back-in-the-mid-90s/ 

Ωστόσο, το άρθρο μου εκείνο έχει σε σημαντικό βαθμό επικαλυφθεί από το πιο πρόσφατο, το οποίο αποτελεί την περιληπτική παρουσίασή μου για τις τρεις (και όχι λιγώτερες) κατηγορίες προδοτών του Κεμάλ Ατατούρκ: τους ισλαμιστές, τους παντουρανιστές, και τους κεμαλιστές. Δεν υπάρχει άγνοια, αφέλεια ή παραποίηση χειρότερη από την ταύτιση των ‘κεμαλιστών’ με τον Ατατούρκ, ένα παγκοσμίως κορυφαίο στρατηλάτη και θεμελιωτή κράτους, ο οποίος δεν ήθελε να έχει οπαδούς που του φιλάνε το χέρι αλλά αποφασισμένους συμπορευτές και συμμαχητές στην κάθε πρωτοποριακή του απόπειρα. Σε μίζερες και δουλικές χώρες, όπου η καθημερινότητα βασίζεται στην αντιγραφή και στην μίμηση, τα γλοιώδη, κομπλεξικά και συμφεροντολογικά ανθρωπάρια όπου ζουν εκεί είναι εγγενώς ανίκανα για επινοήσεις και πρωτοτυπίες στον τομέα της διακυβέρνησής τους. Δουλικώς αναπαράγουν το τι οι ξένοι επικυρίαρχοι τους ορίζουν. Μία τέτοια χώρα ήταν πάντοτε η Ελλάδα. Μία τέτοια χώρα θέλησαν να κάνουν την Τουρκία οι κεμαλιστές, αρχής γενομένης από τον Ισμέτ Ινονού. Γι’ αυτό και του έστησαν παντού κάδρα και ανδριάντες. Μέχρι το 1938, δεν υπήρχε πουθενά κάδρο του Ατατούρκ. Το πρόσφατο άρθρο μου αυτό βρίσκεται εδώ: 

Kemal Ataturk 1938-2020: the World’s Greatest 20th-century Statesman betrayed by Islamists, Pan-Turanianists & Kemalists 

https://www.academia.edu/44743768/Kemal_Ataturk_1938_2020_the_World_s_Greatest_20th_century_Statesman_betrayed_by_Islamists_Pan_Turanianists_and_Kemalists 

—————————————————————– 

Τουρκία: Αντίπαλος του Κεμαλισμού δεν είναι μόνον ο Ισλαμισμός (Πολιτικό Ισλάμ) αλλά κι ο Παντουρανισμός, όσο κι αν αυτό κρύβεται

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/07/01/τουρκία-αντίπαλος-του-κεμαλισμού-δεν/ 

======== 

Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Τουρκία: Αντίπαλος του Κεμαλισμού δεν είναι μόνον ο Ισλαμισμός (Πολιτικό Ισλάμ) αλλά κι ο Παντουρανισμός, όσο κι αν αυτό κρύβεται

Εδώ μεταφέρω την συνέχεια ενός διαλόγου με φίλο από την Γερμανία σχετικά με το πρόσφατο απαξιωτικό σχόλιο του Ντεβλέτ Μπαχτσελί για τον Τσίπρα. Αν το δημοσιεύω εδώ είναι για ένα λόγο πολύ σημαντικό. Νομίζω ότι υπάρχει κάτι το κρίσιμο αναφορικά με την Τουρκία που οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται στην Ελλάδα: αντίπαλος του κεμαλικού κατεστημένου δεν είναι μόνον το πολιτικό ισλάμ, όπως αυτό εκφρράστηκε μέχρι το 2016 από τον Ερντογάν (και στην συνέχεια έχει βουβαθεί) αλλά και ο παντουρανισμός.

Οι πρότερες δημοσιεύσεις βρίσκονται εδώ:

Ξεφτιλίζοντας τον Τσίπρα ως Κουτσή Πάπια, ο Μπαχτσελί δείχνει ότι ο Μέσος Έλληνας παραπληροφορείται από Ανίδεους Βλάκες και Ξένους Πράκτορες, όπως οι Μάζης, Κιτσίκης, Φίλης, Συρίγος, Λυγερός και Καλεντερίδης

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/06/27/ξεφτιλίζοντας-τον-τσίπρα-ως-κουτσή-πά/

Ο Μπαχτσελί, η Κουτσή Πάπια Τσίπρας (Topal Ördek Çipras), η Τουρκία, η Ελλάδα κι η Πραγματικότητα

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/06/30/ο-μπαχτσελί-η-κουτσή-πάπια-τσίπρας-topal-ordek-cipras/

Η συζήτηση που αναδημοσιεύω έγινε αρχικά εδώ:

‘Κουτσή Πάπια’ καταξεφτιλίζει τον Αλέξη Τσίπρα ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί  https://www.youtube.com/watch?v=2qpeV-lMEqc

 ——– Ανταπάντηση από φίλο ———–

Καλησπέρα Νίκο

Συμφωνώ σχεδόν σε όλα πού γράφεις, αλλά μάλλον δεν κατάλαβες το πού βρίσκεται η δική μου διαφωνία.

Εγώ προσωπικά βλέπω τον Τσίπρα σαν κάτι χειρότερο και από *κουτσή πάπια*, αλλά δεν παύει, έστω και για λίγες μέρες ακόμη, να είναι ο Έλληνας πρωθυπουργός και δεν νοιώθω καλά ακούγοντας κάτι τέτοιο, όχι για τον Τσίπρα, αλλά για τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Εδώ ακριβώς και μόνο εδώ, βρίσκεται η ένστασή μου !!!

Όπως γνωρίζεις ζώ στην Γερμανία παραπάνω από 35 χρόνια, βλέπω όλα τα ελληνικά και όλα τα γερμανικά κανάλια (μιλάω άπταιστα γερμανικά). Ενημερώνομαι καθημερινά για όλα και άς μήν εμπλέκομαι με τα πολιτικά.

Σίγουρα γνωρίζω πολλά για την σημερινή Τουρκία (και όχι μόνο) και δεν έχω παραπληροφόρηση.

Όσο για τον χαρακτηρισμό πού χρησιμοποίησα ότι ο Μπαχτσελί είναι αρχηγός αναρχικού κόμματος, είναι απλά η ανθρώπινη αντίδρασή μου (δεν τον έχω όμως και σε μεγάλη υπόληψη, όπως δεν έχω και σε υπόληψη τον Ερντογάν).

Έτσι και αλλιώς σού έγραψα και σε ανύποπτο χρόνο, ότι συμφωνώ απόλυτα μαζί σου τουλάχιστον κατά 90%.

Κάτι ακόμα Νίκο, δούλεψα πολλά χρόνια στο αεροδρόμιο τής Φρανκφούρτης με Τούρκους συναδέρφους και είχαμε τέλεια συνεργασία. Με τούς περισσότερους απο αυτούς είχαμε και έχουμε μέχρι σήμερα, οικογενειακές σχέσεις.

Σού εύχομαι καλή συνέχεια !!!

—- Δεύτερη Απάντησή μου ———-

Φίλε Χρήστο,

Τα περισσότερα από αυτά που γράφεις τα περίμενα, οπότε δεν με εκπλήσσουν.

Ας ξεκινήσω από το τέλος! Το ότι έκανες παρέα και διατηρείς οικογενειακές σχέσεις με Τούρκους συναδέλφους σου στη Γερμανία είναι κάτι που μπορούσα εύκολα να υποθέσω. Είσαι ανοιχτό μυαλό και βλέπεις τα πράγματα αρεκτά πλατειά. Αυτό, χωρίς να καταβάλεις προσπάθεια, το αποπνέεις – αρκεί βέβαια ο άλλος να το αντιληφθεί, αλλά εγώ τουλάχιστον το είχα αντιληφθεί.

Αν έκανα λόγο για παραπληροφόρηση, αυτό βασικά οφείλεται στο γεγονός ότι περιέγραψες το κόμμα του Μπαχτσελί ως αναρχικό. Είναι το άκρο αντίθετο του αναρχισμού. Όταν πρωτοδιάβασα το σχόλιό σου, δεν μπορούσα να το πιστέψω! Το διάβαζα και το ξανα-διάβαζα!!! Αυτό μου το εξήγησες ήδη: χρησιμοποίησες τον όρο απαξιωτικά, ενώ εγώ απλά θεωρώ αναρχικό εκείνον που πιστεύει στην ιδεολογία αυτή ή εκείνον που δρα με σκοπό να προξενήσει χάος (και τίποτα από αυτά δεν χαρακτηρίζει το κόμμα του Μπαχτσελί).

———————————-

Ποιος είναι ο αρχηγός του τουρανικού (ή τουρκόφωνου / Turkic) κόσμου; Ο Ερντογάν; Πείτε το αυτό στον Καύκασο, στο Αζερμπαϊτζάν, στην Ρωσσία και στην Σιβηρία με τα εκατομμύρια Τουρανών από το Καζάν μέχρι τον Βερίγγειο Πορθμό και θα γελάσουν, αν δεν σας δείρουν! Θα σας πουν: ο Ραμζάν Καντίροφ!   

Διαβάστε υπέρ και κατά:

http://euromaidanpress.com/2017/07/18/eidman-if-kadyrov-didnt-exist-putin-would-have-to-create-him-euromaidan-press/

https://www.themoscowtimes.com/2017/02/16/ten-crazy-things-ramzan-kadyrov-has-said-in-his-decade-ruling-chechnya-a57181

“Εάν οι ΗΠΑ είναι εναντίον σου, αυτό σημαίνει ότι είσαι στο σωστό δρόμο”

Ραμζάν Καντίροφ

———————————-

Η αλήθεια είναι ότι και στην Ελλάδα και στις περισσότερες χώρες αυτό το κόμμα έχει παρουσιασθεί στραβά από ανίδεους αναλυτές, ψευτο-καθηγητές κι αμόρφωτους δημοσιογράφους που αναπαράγουν στερεότυπα. Παρουσιάζουν αυτό το κόμμα ως ακροδεξιό κι εθνικιστικό. Δεν υπάρχει τίποτα πιο λαθεμένο.

Ως προς το πρώτο σκέλος, δεν είναι ακροδεξιό αλλά παραδοσιακό, συντηρητικό αν θέλεις, δηλαδή δίνει τεράστια σημασία στην διατήρηση των κοινωνικών αξιών και παραδόσεων – χωρίς θρησκευτικό χαρακτήρα. Έχει δηλαδή θέσεις πολύ αρνητικές για εκφυλιστικά φαινόμενα παρακμής όπως τα άθλια gay pride καρναβάλια – τα οποία όμως, αν τολμούσε κάποιος να προτείνει στην Ελλάδα του 1930 ή του 1950, θα κατέληγε στο νοσοκομείο, επειδή θα έτρωγε το ξύλο της χρονιάς του. Αυτό λοιπόν δεν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ‘ακροδεξιό’ όπως στην Ελλάδα αποκαλούν έτσι την Χρυσή Αυγή. Το κόμμα του Μπαχτσελί είναι εντελώς άσχετο από φασισμό και ναζισμό και γενικά στην Τουρκία, ο ναζισμός δεν είχε πραγματικό οπαδό ποτέ – ούτε για δείγμα.

Ως προς τον όρο ‘εθνικιστικό’, υπάρχει περισσότερη συζήτηση. Μπορεί να ονομάζεται το κόμμα του Μπαχτσελί Milliyetçi Hareket Partisi, δηλαδή Κόμμα του Εθνικού Κινήματος, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ‘εθνικιστική’ ιδεολογία, έτσι όπως αυτή είναι γνωστή στον υπόλοιπο κόσμο. Το κόμμα αυτό δεν το ίδρυσε ο Μπαχτσελί αλλά εκείνος τον οποίο ο Μπαχτσελί διαδέχθηκε στην αρχηγία, ο Αλπαρσλάν Τουρκές.

Όταν ο Τουρκές ίδρυσε αυτό το κόμμα στην δεκαετία του 1960 (το 1969), επικρατούσε στην Τουρκία ο κεμαλισμός σε απόλυτο βαθμό (αν και ήδη κάπως αλλοιωμένος), οπότε δεν μπορούσε ο Τουρκές να μιλήσει ελεύθερα και να πει τι ακριβώς επεδίωκε γιατί αυτό απαγορευόταν ολότελα από τότε που επεκράτησε ο Κεμάλ Ατατούρκ (1919-1923). Ακόμη χειρότερα, είχε ο ίδιος ήδη ένα πολύ βεβαρυμενο παρελθόν: ήταν εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Μεντερές που ανατράπηκε και θανατώθηκε, είχε κατηγορηθεί για ρατσιστικές και ναζιστικές ιδέες, και γενικά είχε καταγραφεί ότι εκινείτο μακράν της κεμαλικής ιδεολογικής νομιμότητας.

Ο Κεμάλ Ατατούρκ μπορεί να συνεργάστηκε με τους Νεότουρκους στα τελευταία οθωμανικά χρόνια αλλά τους κράτησε επιμελώς εκτός Τουρκίας αρνούμενος τον παντουρανισμό τους ολότελα και θέτοντάς τον εκτός νόμου στην Τουρκία.

Εδώ πρέπει να προσθέσω ότι υπάρχει κι άλλο επιπλέον θέμα. Ο όρος Milliyet (έθνος) στην Τουρκία του Ατατούρκ δεν σήμαινε και σήμερα ακόμη δεν σημαίνει αυτό που είθισται να σημαίνει στον δυτικό κόσμο. Στο τέλος της απάντησής μου, παραθέτω ένα απόσπασμα από σχετικά πρόσφατη ανάλυση του φίλου μου ανατολιστή, ιστορικού και πολιτικού επιστήμονα καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτη, στο οποίο αναλύονται οι έξι θεωρητικές αρχές του κεμαλισμού. Εγώ σημειώνω ότι από τον Κεμάλ και τους περί αυτόν χρησιμοποιήθηκαν στις αρχές του 1920 όροι από τουρκικά, περσικά, αραβικά και γαλλικά, αλλά με εντελώς συγκεκριμένο κι εξειδικευμένο νόημα διαφορρετικό από το τι οι λέξεις αυτές σημαίνουν στις γλώσσες που αρχικά χρησιμοποιήθηκαν. Ο κ. Μεγαλομμάτης εξηγεί πολύ λεπτομερειακά για παράδειγμα γιατί laiklik στην Τουρκία του Ατατούρκ δεν είναι ακριβώς ό,τι είναι laïcité στην Γαλλία.

Για την περσικής καταγωγής λέξη Milliyet και τι αυτή σημαίνει στο κράτος του Κεμάλ Ατατούρκ, ο κ. Μεγαλομμάτης σημειώνει (όλο το απόσπασμα στο τέλος της απάντησής μου):

A) this principle (:milliyetçilik) has nothing to do with what is called ‘nationalism’ in Central and Western Europe and North America. (μιλιετσιλίκ δεν έχει τίποτα να κάνει με το τι καλείται ‘εθνικισμός’ στην Κεντρική, Δυτική Ευρώπη και Βόρεια Αμερική)

B) The use of the term Milliyet in Atatürk’s Turkey and in the Ottoman Empire is completely different. In structural terms, this word of Persian origin (milliyet) was used by the founder of Turkey as the word Ummah was used in the very early periods of the Islamic Caliphate. (ο όρος Μιλιέτ χρησιμοποιήθηκε από τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας όπως ο όρος Ούμμα εχρησιμοποιείτο στις εντελώς πρώιμες περιόδους του Ισλαμικού Χαλιφάτου)

Γ) So, milliyetçilik means literally ‘supra-national identity founded on land-based communal unity, shared historicity and integrity of cultural heritage’. This connotation does not exist anywhere outside Turkey, (Συνεπώς, μιλιετσιλίκ σημαίνει κυριολεκτικά ‘υπερ-εθνική ταυτότητα θεμελιωμένη πάνω σε μια κοινοτική ενότητα που βασίζεται σε κυριαρχία πάνω σε μια συγκεκριμένη γη, αμοιβαία ιστορικότητα και ακεραιότητα πολιτισμικής κληρονομιάς’. Αυτή η έννοια δεν υφίσταται πουθενά εκτός της Τουρκίας.)

Αυτά για την κεμαλική ταυτότητα της Τουρκίας. Είναι σαφές ότι ο χειραγωγούμενος από Ιησουΐτες και Σιωνιστές Αλπαρσλάν Τουρκές έβλεπε τον εαυτό του ως τον ιδεολογικό αντίποδα του Ατατούρκ αλλά μέχρι να πεθάνει το 1977 δεν κατάφερε να αλλάξει την Τουρκία ή να κάμψει την κεμαλική ορθοδοξία ως προς τίποτα. Είχε μάλιστα το θράσος να διακηρύξει (σε εμφανή διάθεση αντιπαραβολής του με τις έξι αρχές του Κεμαλικού Κράτους – δες στο τέλος) το αστείο κι ανερμάτιστο δόγμα Dokuz Işık Doktrini (‘Δόγμα των Εννέα Φώτων’!)

Το καθαυτό δόγμα του Τουρκές (και στην συνέχεια του Μπαχτσελί) ήταν ο παντουρανισμός, δηλαδή η ένωση όλων των τουρκοφώνων λαών σε Ευρώπη κι Ασία: Τάταροι, Νταγεστάνοι, Τσετσένοι, Κρυπτο-Τάταροι της Ρωσσίας (Καζάν, Αστραχάν, κοκ), Αζέροι, Τουρκμένοι, Ουζμπέκοι, Καζάκοι, Γιακούτιοι κι άλλοι σιβηριανοί λαοί, Μογγόλοι, Ουϊγούροι της ΒΔ Κίνας, Χαζάρα του Αφγανιστάν και πολλοί άλλοι σε Ιράν, Πακιστάν κι Ινδία. Εννοείται ότι ούτε ο Τουρκές ούτε ο Μπαχτσελί το ομολόγησαν ποτέ φανερά. Το γιατί είναι πολύ απλό: θα έχαναν τα κεφάλια τους.

Ο παντουρανισμός είχε αυστηρά απαγορευθεί από τον Ατατούρκ: οι ‘Τούρκοι’ (της σημερινής Τουρκίας) για τον Ατατούρκ ήταν εξ ορισμού οι Τουρκόφωνοι της Ανατολίας και το παρελθόν τους δεν ήταν στο Τουράν της Κεντρικής Ασίας αλλά στην ίδια την Ανατολία: την Μικρά Ασία, την Καππαδοκία, τον Πόντο και την Ανατολή. Κατά τον Ατατούρκ, οι πρόγονοι των σημερινών Τούρκων της Τουρκίας είναι βέβαια οι Σελτζούκοι, οι Οθωμανοί κι οι άλλοι Τουρκόφωνοι που έφθασαν στην Ανατολία την 2η χριστιανική χιλιετία, αλλά είναι επίσης και – σε μεγαλύτερο βαθμό – οι Ρωμιοί Χριστιανοί της Ρωμανίας, οι Καππαδόκες, οι Πόντιοι, οι Ίωνες κι οι άλλοι Έλληνες, οι Λυδοί, οι Φρύγες, οι Κάρες, οι Λύκιοι, οι Ουραρτού, οι Χιττίτες κι οι Λουβίτες της 2ης προχριστιανικής χιλιετίας: όλοι οι λαοί κι όλα τα έθνη της Ανατολίας των οποίων η μεικτή πολιτισμική παράδοση έφθασε στις μέρες μας.

Αυτό όλο είναι εντελώς αντίθετο στο παντουρανιστικό δόγμα του Μπαχτσελί κατά το οποίο οι πρόγονοι των σημερινών Τούρκων βρίσκονται στον Καύκασο, την Ρωσσία, την Σιβηρία και την Κεντρική Ασία.

Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι το παντουρανιστικό κόμμα του Μπαχτσελί (που – εννοείται – δεν μπορεί να ονομαστεί έτσι) δεν είναι ένα ‘εθνικιστικό’ κόμμα το οποίο ενδιαφέρεται για την προβολή των αξιών και των παραδόσεων ενός έθνους, δηλαδή των Τούρκων, αλλά ένα διεθνιστικό στην ουσία του κόμμα που θέλει να φέρει μαζί πολλά διαφορετικά έθνη που μιλούν συναφείς γλώσσες. Είναι κάτι το αρκετά σπάνιο ως πολιτική ιδεολογία και πρακτική – και γι’ αυτό χρησιμεύει πολύ στην Κίνα που θέλει να ενώσει όλη την Ασία και την Ευρώπη και συνεπώς ψάχνει έντονα για συγκολλητικές ιδέες, θεωρίες και στοιχεία.

Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, κάτι το αντίστοιχο θα ήταν, αν υπήρχε στην Ιταλία ένα ‘Λατινικό Κόμμα’ το οποίο να επιδιώκει την συνένωση – σε μια ενιαία χώρα – της Ιταλίας, της Ρουμανίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και όλης της Λατινικής Αμερικής. Αυτό δεν λέγεται ‘εθνικισμός’ αλλά ‘διεθνισμός’. Όσο απέχουν τα τουρκικά από τα καζακικά απέχουν τα πορτογαλικά από τα γαλλικά, κι όσο διαφέρουν τα τουρκμενικά από τα ουϊγουρικά διαφέρουν τα ρουμανικά από τα ιταλικά, κοκ.

Επειδή ξέρω αρκετά τουρκικά, γνωρίζω ανθρώπους που ανήκαν στην κορυφή του τουρκικού κατεστημένου, έχω Κωνσταντινουπολίτη συνεταίρο (Τούρκο υπήκοο που υπηρέτησε φυσικά τον τουρκικό στρατό), Τούρκους φίλους, έχω πάει στην Τουρκία, κι επιπλέον έχω και την γνώση Ρώσσων και Καζάκων συνεταίρων μου που είναι συνταξιούχοι στρατιωτικοί και των μυστικών υπηρεσιών, έχω οπτική των εκεί εξελίξεων από πολλά διαφορετικά πρίσματα.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι καλύτεροι, οι πιο ανοιχτόμυαλοι, οι πιο μορφωμένοι, οι πιο ανοιχτοί στον κόσμο, οι πιο πολιτισμένοι, οι πιο ανεκτικοί, οι πιο συγκροτημένοι κι οι πιο πραγματιστές Τούρκοι είναι οι κεμαλιστές. Έχω επανειλημμένα γράψει ότι την Ελλάδα συνέφερε πάντοτε η παραμονή των κεμαλιστών στην εξουσία της Τουρκίας.

Κατήγγειλα πολλές φορές σαν πράκτορες της ΣΙΑ και της Μοσάντ όσους γελοίους πολιτικούς, πανεπιστημιακούς, ‘συμβούλους’, ‘αναλυτές’ και δημοσιογράφους στην Ελλάδα μιλούσαν και μιλούν με καλά λόγια ή με υπερβολικές περιγραφές για τον Ερντογάν. Το γεγονός ότι υπάρχουν κρετίνοι στην Ελλάδα που θαυμάζουν τον Ερντογάν (κρίνοντας το τι έχει κάνει στην χώρα του) δείχνει και άγνοια της Τουρκίας εκ μέρους τους και τρομερό λαϊκισμό, γιατί ο Ερντογάν είναι ένα άθλια αμόρφωτο και λαϊκιστικό απόβρασμα που επί τούτω είχαν στρατολογήσει πιο παλιά οι Αμερικανοί σιωνιστές αλλά την βραδιά του πραξικοπήματος του Ιουλίου 2016 τους τον πήραν οι παντουρανιστές στρατιωτικοί που επικράτησαν μέσα από τα χέρια!! Ασφαλώς και ο αρχηγός της κεμαλικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου είναι πολύ καλύτερος.

Από τα ψέμματα που γράφουν εφημερίδες και περιοδικά ή χάρη σε όλες τις στάχτες στα μάτια του κόσμου που πετάνε από τα τηλεοπτικά κανάλια στις περισσότερες χώρες, πολλοί νόμιζαν και νομίζουν ότι ο Ερντογάν ήταν ένα σημαντικό άτομο με δύναμη. Ποτέ του δεν ήταν κάτι τέτοιο. Ένας αμόρφωτος και δειλός άνθρωπος είναι που κάνει το τι του λένε σύμβουλοι και καθοδηγητές του. Τίποτα παραπάνω. Άλλους είχε πριν από το πραξικόπημα κι άλλους μετά. Αυτό κάνει την διαφορά στην ακολουθούμενη πολιτική. Ασφαλώς και χαίρομαι που ο Ερντογάν έχασε και την όποια δύναμη είχε σιγά-σιγά αποκτήσει και μετά το 2016 είναι μια μαριονέτα. Σταμάτησαν έτσι όλα τα ρητορικά σχήματα για το πολιτικό ισλάμ.

Ούτε το κόμμα του Μπαχτσελί συμπαθώ, ούτε τον ίδιο. Αυτό βγαίνει και από τα προηγούμενα. Αλλά ο Μπαχτσελί είναι ασφαλώς ένα μορφωμένο άτομο που ως οικονομολόγος εργαζόταν σε πανεπιστήμιο πριν ασχοληθεί με την πολιτική. Δεν είναι κάποιος σημαντικός πολιτικός, ρήτορας, λαοπρόβλητος αρχηγός, κλπ αλλά η δύναμή του – ετερόφωτος καθώς είναι – είναι ότι χρησιμοποιείται ως εργαλείο από αυτούς που έχουν την εξουσία στην Τουρκία. Είναι εναντίον των σιωνιστών και των ψευτομασώνων, εναντίον της Γαλλίας, της Αγγλίας, του Ισραήλ και των ΗΠΑ.

Νομίζω τελικά ότι η διαφορά μας είναι περισσότερο διαφορά χαρακτήρα και νοοτροπίας και λιγώτερο διαφορά απόψεων, γνωμών κι εκτιμήσεων. Ξέρω πολύ καλά ότι πολλές φορές όταν μιλάω παίρνω τόση απόσταση από πρόσωπα και πράγματα για να είμαι αντικειμενικός που δίνω συχνά την εντύπωση ότι συμπαθώ ή συμφωνώ με το τι αναφέρω. Δεν είναι καθόλου έτσι όμως. Δεν είμαι ούτε υπέρ του Μπαχτσελί ούτε υπέρ του κόμματός του. Προσωπικά θα προτιμούσα μια επιστροφή των κεμαλιστών υπό τον Κιλιτσντάρογλου στην εξουσία της Τουρκίας. Αλλά είμαι πολύ εναντίον του κρυπτο-Χαζάρου Ασκενάζι ψευτο-Τούρκου, δήθεν Πόντιου, σιωνιστή Εκρέμ Ιμάμογλου κι ελπίζω σύντομα να …. δηλητηριαστεί.

Ναι, βέβαια, κανένας δεν μπορεί να χαίρεται αν κάποιοι βρίζουν τον πρωθυπουργό της χώρας του αλλά, στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί μίλησε υποτιμητικά για τον τοποτηρητή των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Γαλλίας, Γερμανίας, κι Ισραήλ! Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που υπήρχε Έλληνας πρωθυπουργός – 45 χρόνια και βάλε!

Μια και ανέφερα όλα αυτά, ας καταλήξω λέγοντας ότι όπως ανάμεσα σε λαούς μεγάλων γλωσσικών οικογενειών δεν υπάρχει πάντοτε ειρήνη (κι Ιταλοί έχουν πολεμήσει με Γάλλους, Ισπανοί με Πορτογάλους, και πολλές φορές οι Σλαύοι ανάμεσά τους), δεν υπάρχει πάντοτε αγαστή συνεργασία ανάμεσα στους τουρκόφωνους (Turkic) ή τουρανικούς λαούς κι έθνη. Συχνά έχουν υπάρξει μεγάλες συγκρούσεις ανάμεσά τους. Αυτό δεν αφορά μόνον τα πάμπολλα σκαμπανεβάσματα των σχέσεων Αζερμπαϊτζάν και Τουρκίας στην δεκαετία του 2000 αλλά πάει πολύ πίσω.

Ο κόσμος του Τουράν (τον οποίο καλύπτει η Τουρκολογία στις πραγματικές διαστάσεις της) δεν είναι ενιαίος.

Χωρίς γνώση του τουρανικού κόσμου και χωρίς συνεργασίες με τμήματά του, η Ελλάδα είναι ανίκανη να σταθεί απέναντι στην Τουρκία. Το Ισραήλ νοιάζεται μόνον να αρπάξει τη νότια Κύπρο από την Ελλάδα, κι η Αίγυπτος είναι ένα σάπιο, ετοιμόρροπο κράτος που θα διαλυθεί.

Μια απέραντη πραγματικότητα εντελώς άγνωστη στην Ελλάδα: το Τουράν

Όνειρα για ένωση του Τουράν και διάλυση της Ρωσσίας υπάρχουν πολλά αλλά κι αντιθέσεις ανάμεσα στα τουρανικά έθνη πολύ μεγαλύτερες.

Δεν ήταν το μικρό ρωσσικό κρατίδιο του 16ου αιώνα που κατέστρεψε την ολόχρυση και βαθύπλουτη πρωτεύουσα της απέραντης Ταταρίας, το Σαράι, αλλά ο οθωμανικός στρατός ο οποίος κυριαρχούσε τότε στο νότιο μισό της σημερινής ευρωπαϊκής Ρωσσίας και στην Ουκρανία. Αλλά και παλιότερα, ανατολικά και δυτικά τουρανικά φύλα αλληλοσκοτώνονταν αλύπητα: ο Ταμερλάνος κατά των Οθωμανών στην Άγκυρα το 1402 είναι από τα αναρίθμητα επεισόδια αυτής της θεματολογίας.

Γιατί τα λέω αυτά;

Επειδή οι αμόρφωτοι ψευτο-τουρκολόγοι της σημερινής Ελλάδας, τα βρωμερά ανθρωπάκια στυλ Συρίγου, Φίλη, Μάζη, Καλεντερίδη, Κιτσίκη, Λυγερού κλπ, είναι εντελώς ανίδεα για το τι συμβαίνει στον ευρύτερο χώρο του Τουράν και ντε φάκτο ανίκανοι να προτείνουν ο,τιδήποτε σωστό σχετικά με την Τουρκία και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και αποκρύβουν από τον μέσο Έλληνα την αλήθεια για πλείστα όσα θέματα (κι έτσι θα προξενήσουν απρόσμενες εκπλήξεις) και μειώνουν τη δυνατότητα να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της σε διεθνές διπλωματικό επίπεδο.

Με άλλα λόγια, βλέπουν όλο τον τουρανικό κόσμο ως μια αδιάσπαστη ενότητα, ενώ αυτό κάθε άλλο παρά αλήθεια είναι. Υπάρχουν πάρα πολλοί τουρκόφωνοι στον Καύκασο, στη Ρωσσία, στην Κεντρική Ασία και σε άλλα σημεία της Ασίας που μισούν θανάσιμα τον Ερντογάν. Αλλά όλα αυτά είναι άγνωστα στην Ελλάδα των βρωμογούρουνων του δημοσίου και των κρατικών μπουρδελο-πανεπιστημίων.

Αν υπήρχαν ιδιωτικά και ξένα πανεπιστήμια στην Ελλάδα, θα υπήρχε ένα πραγματικό τμήμα τουρκολογίας με 15-20 τουρκομογγολικές γλώσσες, με δεκάδες ειδικούς από όλες τις τουρκόφωνες κοινότητες, με πλατειά και βαθειά γνώση της Ιστορίας, της Φιλολογίας, της Γλωσσολογίας, της Εθνογραφίας, κοκ και έτσι θα άνοιγαν τα μάτια όλων. Θα υπήρχαν επίσης δίγλωσσα ξένα πανεπιστήμια, ένα ουζμπεκικό πανεπιστήμιο στην Αθήνα, ένα καζακικό πανεπιστήμιο στον Πειραιά, ένα αζερικό πανεπιστήμιο στη Σαλονίκη, κι έτσι όλα όσα εγώ προσάπτω σήμερα ενάντια στους αμόρφωτους ψευτο-ειδικούς και ψευτο-καθηγητές που παριστάνουν τους τουρκολόγους θα γίνονταν αναλυτικά φανερά σε όλους.

Όσοι δεν θέλουν ιδιωτικά και ξένα πανεπιστήμια στην Ελλάδα, πρέπει να κατακομματιαστούν ζωντανοί στο Σύνταγμα για να πάει μπροστά η χώρα απαλλαγμένη από την χολέρα τους.

 

===== Αναδημοσίευση =======

 

Turkey, the US & 21st c. Geopolitics: the Advice I gave to the Turkish Establishment back in the mid-90s

By Prof. Muhammad Shamsaddin Megalommatis

 ………………….

B. The Real Meaning of the Six Principles of Kemal Ataturk’s State

 

How to render in English the six principles of Atatürk’s state?

 

Cumhuriyetçilik 

Cumhuriyetçilik – it has to do with the Arabic word jumhur, ‘public’ or ‘majority’ (مذبح الجمهور / madhhab al-jumhur). This comes as opposition to both, the hereditary rule (monarchy) and the religious – spiritual rule. It is very wrong to call ‘republicanism’ this approach to state structure and to social organization; in reality, the correct translation of the term cumhuriyetçilik would be ‘public, not hereditary rule, and separation between public affairs and spirituality’. Turkey’s cumhuriyetçilik has very little to do with 18th – 20th c. Western republicanism.

 

Halkçılık

Halkçılık – as already explained, this means ‘people’s sovereignty’.

 

Milliyetçilik

Milliyetçilik – this principle has nothing to do with what is called ‘nationalism’ in Central and Western Europe and North America. In striking opposition to West European ideologies of racism, race superiority, chauvinism, and nationalism, in Turkey it was declared that Türkiye ahalisine, din ve ırk farkı gözetilmeksizin vatandaşlık itibarıyla Türk denilir (irrespective of religion and race differences, the population of Turkey is called Turkish as regards the citizenship).

 

The use of the term Milliyet in Atatürk’s Turkey and in the Ottoman Empire is completely different. In structural terms, this word of Persian origin (milliyet) was used by the founder of Turkey as the word Ummah was used in the very early periods of the Islamic Caliphate. It involves a supra-national community with a common history within the same state. And this was said explicitly: ‘ortak mazi, tarih, ahlak ve hukuk Türk milletini bir araya getiren değerlerdir’ (common past, history, morality and law are the values that bring together the Turkish nation). This has nothing to do with the evil notion of racial ethnic identity; it alludes to cultural ethnic identity.

 

So, milliyetçilik means literally ‘supra-national identity founded on land-based communal unity, shared historicity and integrity of cultural heritage’. This connotation does not exist anywhere outside Turkey, and this is not a concept particularity but full evidence of human superiority over the forces of darkness, division and evilness of today’s inhuman elites.

 

Few people understood that it was quite normal for a great mystic like Mustafa Kemal, who was neither a historian nor a philologist, to have this approach. The constituent elements of the state that he had already envisioned (as a successive form to the ailing Ottoman Empire) before 1919 had to encompass many ethnic groups. As a matter of fact, when Atatürk took full control of Turkey’s territory, it was still expected that more than a million ethnic ‘Greeks’ (i.e. Romioi – Rumlar) would be Turkish citizens in the future. It is the Greek side at the Lausanne Conference that came up with the proposal for the exchange of populations that took place between Turkey and Greece in 1923-1925.

 

Furthermore, this approach to a ‘supra-national identity founded on land-based communal unity, shared historicity and integrity of cultural heritage’ reflects perfectly well the Celestial Order of the Oriental Empires, which was the cornerstone of Rudolf von Sebottendorf’s universal vision of an Imperial State  enshrined in individual spirituality and human welfare as per the Ancient Oriental Monarchical Model and the Assyrian Sargonid Originality.

 

Because the 20th century’s leading German hierophant, and mentor of Kemal Atatürk, Rudolf von Sebottendorf remains an unknown figure to most, truly few understand the uniqueness and the truthfulness of Turkey as a conscious supra-nation rightful heir of more than 20 Oriental and Occidental, northern and southern civilizations’ achievements and accomplishments. And this was eminently reflected in Kemal Atatürk’s practices, as he rejected Pan-Turkism and Turanism as improper falsifications able only to distort the historical reality and plunge Turkey into chaos.

 

Turkey was geared to be the total rejection of the fallacious and unhistorical, racist concept of racial purity, chauvinism, race superiority, skin color supremacy, colorism and all the associate, nonsensical and evil constructions.

 

One can therefore understand that Hitler’s Germany was at the very antipodes of Atatürk’s Turkey’s and this is due to the fact that the spiritual exercises and other practices, the evocations, the divine conceptualization, the revelations of the Sacred, the initiation rituals, the Spiritual Ontology, the Cosmology, the Moral Order, the Royal Art, the Weltanschauung, the historical contextualization, and the admonitions of imperial rule changed totally in the Thule Gesellschaft after the organization was taken over by Anglo-Saxon fake Masonry, Zionists and other Satanists.

 

Laiklik

Laiklik – this principle is falsely translated as either Secularism or Laicism. Although Wikipedia statement “it differs from the passive Anglo-American concept of secularism, but is similar to the concept of laïcité in France.” is correct to some extent, the basic definition is totally wrong: “Kemalist ideology aims to banish religious interference in government affairs”. There was no Kemalist ideology; more importantly, the practice was not only to just ‘banish religious interference in government affairs’, but to dissociate the social order from the Spirituality and the spiritual life of the people.

 

The concept does not affect only the government, the public administration or the state, but the entire society; it stipulates that the social life of the people is disconnected from their spiritual faith(s), religion(s) and cult(s). In fact, it makes of the faith of everyone a private affair and in doing so, it reflects the quintessence of all original faiths and religions, as per which ‘religion’ is the ‘direct connection between the human and God’, thus involving no intermediaries.

 

The use of word ‘laik’ in Modern Turkish must not lead to confusion with other notions and connotations; this word originates from Ancient Greek ‘laos’ which means people in opposition to ‘hierateion’ (the sacerdotal class). Since Turkey is the realm whereby Halkçılık prevails, there cannot be social classes and elites; and consequently, there cannot be priests, as they would form a separate class of their own.

 

Kemal Ataturk had studied History under the guidance of Rudolf von Sebottendorf, understood the realities of Muslim deviations throughout the centuries, and drawn the correct conclusion. In Early Islam, there was no priesthood at all; in fact, there must not be any priesthood in Islam; it is prohibited. The rise of the priestly class of sheikhs is the result of Islam’s deviation and Christianization, an attempt undertaken by the vicious, ignorant and barbaric pseudo-theologian Ahmed ibn Taimiyyah (13th-14th c.). Kemal Ataturk, by imposing Laiklik, solved the problem that brought down the Ottoman Empire.

 

It is clear that the writers, who composed the 1924 Constitutional Law, invented new words and terms in Turkish that did not exist during the Ottoman Empire. To do so, they had to be and they were actually resourceful. In fact, Halkçılık and Laiklik are the same word; what ‘halk’ means in Turkish is ‘laos’ in Greek (: people); what matters in this case is the new connotation that the writers of the 1924 Constitutional Law attributed to each word, under the guidance of Kemal Ataturk. And these new connotations fully reflect the practices that we attest in Atarurk’s times and not in later distortions or foreign uses. That’s why we cannot make any equation between ‘laiklik’ in Ataturk’s Turkey and ‘laïcité’ in France.

 

Devletçilik

Devletçilik – this principle was monstrously misinterpreted by Kemal Ataturk’s renegades who were on the payroll of Western Freemasonic and Zionist nomenklatura, intelligentsia and apparatchiks. For numerous decades, these distorters of Kemal Ataturk’s evident practices used the meaning of this word (devletçilik) in order to portray the founder of Turkey as a defender of state-run economy, as a supporter of socioeconomic ideas related to Communism or Nazism, and as a pioneer of hydrocephalic bureaucracy. This falsehood finds its way with the false translation of devletçilik as ‘statism’.

 

The Turkish word state ‘devlet’ originates from the Farsi and Arabic words ‘Dowlah’, which also mean ‘state’. But as principle by which the new state’s function had to abide, devletçilik does not mean state-run economy or statism or prevalence of the state in every person’s daily life and economic activity.

 

In fact, Kemal Ataturk’s governmental practices during the period 1923-1938 clearly show the meaning of this word and the true connotation that the writers of the 1924 Constitutional Law attributed to it; they truly nationalized many companies. But they did so in order to restructure the companies and then they offered them to the private initiative. Kemal Ataturk was obviously against the idea of the state running the economy; but the state had to be there not to intervene but to rectify troubles, solve problems, eliminate clutter, and reinstate free market rules. As long as Kemal Ataturk was alive, there was no state interventionism in Turkey in the sense this term is used nowadays.

 

Devletçilik means therefore that the state umpires every time a need arises for this; this does not apply only to economy, but to justice, education and other aspects of social life as well.

 

Devrimcilik

Devrimcilik (or at times İnkılapçılık) – this principle should not be translated as ‘reformism’ in English, because this term is already heavily impacted ideologically and is therefore unrelated to the connotation attributed to it during Kemal Ataturk’s times. Devrim means ‘reform’ or ‘reformation’ in Turkish. İnkılap is a loan from Farsi and Arabic; it is often translated as ‘revolution’ but this is wrong. Revolution in Arabic is ‘thawrah’ (ثورة). Enqelab (انقلاب) means ‘coup’, ‘reverse’ or ‘upheaval’. In Farsi, the term was used for ‘Islamic revolution’ (انقلاب اسلامی) but this is a politically motivated use.

 

In Ataturk’s Turkey, both terms were used totally deprived of any related connotation; they actually meant ‘readiness for continuous updates in order to keep the pace with changes’; in this sense, one can associate the term with ‘reform’ but not as an idea or an ideological indoctrination, but as a practical necessity – whenever and wherever it appears.

 

Devrimcilik was then viewed as the total rejection of the Ottoman immobility, motionlessness and inability to adapt to the surrounding world’s changing realities and traits. In fact, in 15 years (1923-1938), Ataturk covered 400 years of Western changes and technological transformations, adapting the country to the 20th c. realities. It was the most resolute rejection of the silly sheikhs’ and idiotic imams’ attitude to keep the average people in permanently stagnant ignorance and darkness, detached from the realities of the world. But devrimcilik has nothing to do with an ideologized attitude and thoughtless reform (: corruption / degradation) of ideals and principles.

 

However, the above realities had already gone long before I first traveled to Turkey, let alone the time I moved to work there. The constitutions of 1961 and 1982 were written in total discordance with the basic principles of Kemal Ataturk’s Constitutions 1921 and (revised) 1924.

 

This in reality meant that back in the 1990s my Kemalist friends were trying to maintain Kemal Ataturk’s vision, principles, and heritage within a frame that does not allow this vision to exist, these principles to be implemented, and this heritage to be revered. The Turkish establishment after 1938 and notably after 1946, under Western pressure, introduced what could not be introduced in the state of Kemal Ataturk: multi-party elections.

 

This was not conform with the basic standards and principles of the Constitution and of Kemal Ataturk’s practices. Halkçılık (‘people’s sovereignty’) cannot coexist with the fallacy of multi-party elections. And the change was not a necessary update and reform or the state, but a sheer deviation to appease Western countries’ diplomats and politicians. In fact, multi-party elections, i.e. a masqueraded tyranny that institutes an evil elite against the people / nation, existed in several Western countries when Kemal Ataturk founded Turkey. If he considered that this element of the Western states’ structure and functions was necessary in nascent Turkey, he would introduce it as well. But he did not.

 

This was what back in the 1990s my friends among Turkey’s Kemalist establishment failed to assess in Kemal Atatürk’s vision of State.

https://megalommatis.wordpress.com/2018/12/01/turkey-21st-c-geopolitics-the-advice-i-gave-to-the-turkish-establishment-back-in-the-mid-90s/

—————————————————-