Tajiks & Uzbeks, "Natives" & "Nomads", and the Iranian-Turanian Diachronic Unity
----------—
Таджики и узбеки, «туземцы» и «кочевники» и ирано-туранское диахроническое единство
https://www.academia.edu/105478691/H%C3%A9l%C3%A8ne_Carr%C3%A8re_dEncausse_From_the_Jadidist_Intellectuals_to_Brezhnev_to_Putin_Obituary
-- Ερώτηση φίλου αναγνώστη περί Τατζίκων και Ουζμπέκων --
"Are the Tajiks
‘Persianized Turks’ or are the Uzbeks ‘Turkified Eastern Iranians’?"
Τελικά συμφωνείτε με το δεύτερο; Κάτι ανάλογο είχα διαβάσει και για το
Τουρκμενιστάν και το Αζερμπαϊτζάν' ότι όταν εγκαταστάθηκαν οι Ογούζοι εκεί,
αωαμίχθηκαν με τους ντόπιους "ιρανογενείς" πληθυσμούς.
Υ.Γ.
Τί λες για τα γεγονότα στον Νίγηρα; Εγώ λέω καλά έκανε η Χούντα στον
Νίγηρα. Ο κόσμος φαίνεται ότι στηρίζει τον στρατό.
----------- Απάντηση ----------------
Κάνεις ένα
ερώτημα και αναφέρεις κάποια αναγνώσματά σου.
Το τι έχεις
διαβάσει είναι σωστό.
Έχουν γραφεί
τέτοια.
Αλλά η
απάντησή μου είναι μία γερμανική λέξη: Jein! Αυτή αποτελίται από το ja και το nein, οπότε στα νεοελληνικά θα την
απέδιδα «και ναι και όχι».
Α. Πολλοί Ουζμπέκοι είναι Τατζίκοι
Η όλη
συζήτηση απασχόλησε πολύ και πολλούς ανάμεσα στους σοβιετικούς οριενταλιστές,
ιδιαίτερα μετά την έντονα προ-τατζικική, προ-ιρανική «θέση» του Μπομποτζόν
Γκαφούροφ. Οι Ουζμπέκοι σοβιετικοί ιστορικοί του αντεπιτέθηκαν και έγινε ένα
μεγάλο μπατιρντί! Η αντιπαράθεση συνεχίζεται μέχρι σήμερα και μάλιστα παίρνει
παράδοξες μορφές ιστοριογραφίας με ορισμένους οι οποίοι είναι υπέρ των
«γηγενών», «εγκατεστημένων», «ντόπιων» και άλλους οι οποίοι είναι υπέρ των
«νομάδων» ή και των «ημι-νομάδων».
Ο Γκαφούροφ
(που ήταν συνεργάτης φίλου μου Κωνσταντινουπολίτη Έλληνα κομμουνιστή και σοβιετικού ιστορικού και
καθηγητή) είναι μία θρυλική μορφή εθνάρχη στο Τατζικιστάν. Υπάρχει μουσείο στο
όνομά του. Αλλά ...
Μπαμπατζάν Γκαφούρωφ - Бободжан Гафуров
Ως ανατολιστής
(οριενταλιστή) ήταν βασικά ισλαμολόγος. Ειδικός σε ισλαμική ιστορία. Τέλεια
φαρσί, καλά τουρανικές γλώσσες (Turkic), αλλά όχι καλά αραβικά. Όταν
πηγε να κάνει το περίφημο χατζ στην Μέκκα και την Μεδίνα το 1974 (μοναδική
περίπτωση για σοβιετικό ακαδημαϊκό που συνέβηκε μόνον επειδή ο ίδιος το ζήτησε
παρουσιάζοντάς το ως ευκαιρία για να αρχίσουν συζητήσεις με σκοπό την επανέναρξη
διπλωματικών σχέσεων), του έδωσαν και συνοδό-διερμηνέα για τα αραβικά.
Τέλος, η
εξαιρετική διατριβή του αφορά τους Ισμαηλίτες του Γκόρνο Μπανταχσάν (που σου
εύχομαι να μην πας ποτέ σου, γιατί είναι ένα τρομερό, ορεινό και δύσβατο μέρος
με φοβερό κρύο και χιόνια τον χειμώνα!) στο Ανατολικό Τατζικιστάν (με άλλα λόγια
στα Παμίρ). Οπότε αυτό ως ειδίκευση σημαίνει μέσα ισλαμικά χρόνια.
Και γι’ αυτή
την περίοδο μιλάει, ή μάλλον από αυτήν και μέχρι τα νεώτερα χρόνια.
Βέβαια,
υπάρχει και ένα ιστορικό τραύμα για το τατζικικό έθνος το οποίο έγινε στα σοβιετικά χρόνια. Και πρέπει να το
αναφέρω πρώτα.
Όπως ξέρεις,
στα ισλαμικά χρόνια, δεν ίσχυαν η αίσθηση και η έννοια του έθνους όπως αυτές
διαδόθηκαν με την δυτικο-ευρωπαϊκή φιλοσοφία και την δυτική αποικιοκρατία. Οι άνθρωποι, αντίθετα από την
μίζερη, βάρβαρη, περιθωριακή και άρρωστη Δυτική Ευρώπη, ήταν σχεδόν παντού και
πάντα πολύγλωσσοι μέσα στα ισλαμικά
χαλιφάτα. Το ίδιο συνέβαινε και στην Ρωμανία (που μόνον πράκτορες και άξεστοι
αποκαλούν 'Βυζάντιο'), στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στο Ιράν, και πιο πριν στην
Ασσυρία και την Βαβυλώνα. Δεν ήταν πολύγλωσσοι μόνον οι μορφωμένοι αλλά όλοι. Το ίδιο άλλωστε συνέβαινε και στην σελτζουκική-
Ακκογιουνλού- οθωμανική Ανατολία, στο ισλαμικό Ιράν
και στην Μουγάλ Αυτοκρατορία της Νότιας Ασίας.
Όμως, όταν
ανέβηκαν οι σοβιετικοί στην εξουσία, ήθελαν να βελτιώσουν την κατάσταση που
είχαν αφήσει οι τσαρικοί στην Κεντρική Ασία και με την πολιτική της
«Κορενιζάτσια» (δηλαδή της αποδοχής και επιβολής τοπικών πολιτισμικών αξιών
εκεί) προσπάθησαν να κάνουν τους ντόπιους λαούς να χειραφετηθούν και να
διατυπώσουν την ταυτότητά τους μέσα από όρους κομμουνιστικούς. Αυτή η θεωρία
και πρακτική απο μόνη της δικαιολογεί ότι ο Καύκασος και η Κεντρική Ασία δεν
ήταν «αποικίες», όπως οι συφιλιασμένοι Αγγλογάλλοι αποικιοκράτες και οι
Αμερικανοί κακούργοι συνεχιστές τους υποκριτικώς διατείνονται και αθλίως
προπαγανδίζουν.
Η
Κορενιζάτσια θα πήγαινε καλά, αν δεν χώριζαν την Κεντρική Ασία με σύνορα.
Όταν όμως
διαμόρφωσαν τις πέντε χώρες-κράτη/σοβιετικές σοσιαλιστικές δημοκρατίες,
επέβαλαν παντού διγλωσσία: μία τοπική γλώσσα (ανάλογα με την χώρα) και ρωσσικά.
Αυτός ήταν ο
σοβαρός τραυματισμός του τατζικικού έθνους που προανέφερα.
Με άλλα
λόγια, το τι βλέπεις στα βιβλία και στο Ιντερνέτ, είναι ένα μεγάλο ψέμμα.
Τι σου λένε
εκεί??? Ουζμπεκιστάν-35 εκ. πληθυσμός και Τατζικιστάν-10 εκ. πληθσυμός. Κουραφέξαλα!
Πήγαινε στο
Ουζμπεκιστάν, πιάσε παρέα με πολλούς ανθρώπους, σε πόλεις και χωριά, και θα
δεις τι θα σου πουν. Θα βρεθείς μπροστά στο πολύ παράξενο φαινόμενο να σου λένε
πολλοί ότι είναι Τατζίκοι. Τότε και συ θα αρχίσεις και συ να μιλάς φαρσί αν
ξέρεις (που μοιάζουν πάρα πολύ με τα τατζικικά/ουσιαστικά είναι η ίδια γλώσσα
γραμμένη σε διαφορετικούς χαρακτήρες και με κάπως διαφορετική προφορά), αλλά
εκεί θα μπλοκαριστείς! Στην συνέχεια, όλοι οι συνομιλητές σου θα σου πουν
ότι είναι μεν Τατζίκοι αλλά έχουν ξεχάσει τα τατζικικά, και αυτό είναι όντως αλήθεια.
Ανάλογα με την ηλικία τους, θα σου πουν ότι είτε οι γονείς τους, είτε οι
παππούδες τους είτε οι προπάπποι τους μιλούσαν τατζικικά, αλλά οι ίδιοι τα
ξέχασαν επειδή έμαθαν στα σχολεία ουζμπεκικά
και ρωσσικά. Και αυτό αφορά πολλούς
πληθυσμούς. Δεν κάνω λόγο για παραμεθόριες
περιοχές. Αναφέρομαι σε Μπουχάρα και ακόμη Χίβα. Κάποιοι κάνουν λόγο για το 1/4
ή το 1/3 του όλου πληθυσμού της χώρας (του Ουζμπεκιστάν).
Ναι, αλλά αν
αφαιρέσεις 10-13 εκατομμύρια από τον πληθυσμό του Ουζμπεκιστάν και τα προσθέσεις
σε εκείνον του Τατζικιστάν, τότε οι δύο χώρες θα φανούν να έχουν περίπου 23-25
εκατομμύρια κατοίκους η κάθε μία. Αυτή είναι η πραγματικότητα την οποία δεν θα
βρεις εύκολα σε βιβλία και ΜΜΕ για ευνόητους λόγους. Οπότε, όλη αυτή η υπόθεση
βρισκόταν στο πίσω μέρος του μυαλού του Γκαφούροφ.
Αλλά το τι
συζητάει ο ίδιος είναι μία υπόθεση ουσιαστικά της τελευταίας χιλιετίας (από τα
μέσα ισλαμικά χρόνια μέχρι σήμερα). Αδιαμφισβήτητα χρησιμοποίησε «εθνικά/εθνικιστικά»
την θέση την οποία είχε στην Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών (διευθυντής του
Τμήματος Ανατολικών Σπουδών/όλοι οι σοβιετικοί ανατολιστές, ασσυριολόγοι,
χιττιτολόγοι, ιρανολόγοι, κλπ υπάγονταν σ’ αυτόν) και προσωπικά πιστεύω ότι ο
ίδιος έβλεπε τον εαυτό του σε εθνική σύγκριση-υπεροχή απέναντι σε Ουζμπέκους, Καζάκους, Αζέρους, και άλλους Κεντρασιάτες
οριενταλιστές (είχε την διοικητικά ανώτατη θέση στον συγκεκριμένο τομέα).
Σ’ αυτό το
επίπεδο των τελευταίων χιλίων χρόνων έχει ως επί το πλείστον δίκιο.
Μην ξεχνάς
ότι οι Ουζμπέκοι (που κρατούν το όνομα των Ούζων: Ουζ μπεκ) είναι μόνον ένα
φύλο Ούζων/Ογούζων. Και οι Ουζμπέκοι έφτασαν αργά στον τόπο που βρίσκονται
σήμερα. Πόσο αργά?
Β. Η λαμπρή κληρονομιά του Ταμερλάνου και οι σημερινοί
Ουζμπέκοι
Δεν υπήρχαν
Ουζμπέκοι στα χρόνια του Ταμερλάνου (Τιμούρ Λενγκ ή απλά Τιμούρ). Τα πρώτα κύματα άρχισαν να καταφθάνουν σχεδόν 50 με 100 χρόνια αργότερα — και μάλιστα αυτά ήρθαν επανειλημμένα σε ρήξη με τους
Τιμουρίδες.
Ο Σαϋμπανί
ήταν αρκετά έξυπνος και κατάφερε να ενσωματώσει τα πολυάριθμα στίφη Ουζμπέκων
που έφταναν στην Σαμαρκάνδη μέχρι που ο Ισμαήλ Σαφεβί του έκανε το κρανίο
δοχείο για να πίνει κρασί. Αυτό ήταν και η αιτία για την πρώτη
οθωμανοσαφεβιδική σύγκρουση (εννοώ την μάχη με τον Σελίμ Α’ στο Τσαλντυράν).
Ουσιαστικά,
οι Ουζμπέκοι είναι η αιτία που ο Μπάμπουρ εκδιώχθηκε από την Σαμαρκάνδη και
μετά από την Φεργκάνα, και στη συνέχεια εγκαταστήθηκε στην Καμπούλ πριν
καταλάβει το Δελχί και στήσει την Αυτοκρατορία των Μογγόλων.
Αυτά όλα τα
λέω για «να έλθουμε λιγάκι στα σύγκαλά μας»!
Μπορεί σήμερα
στο Ουζμπεκιστάν να γιορτάζουν, να δοξάζουν, και να εξυμνούν τον Ταμερλάνο και
ακόμη να εκθειάζουν τον Μπάμπουρ, αλλά οι πρόγονοί τους ήταν ενάντια στον
εγγονό του Ταμερλάνου, τον αστρονόμο αυτοκράτορα Ουλούγ Μπεκ. Αυτό είναι λοιπόν μία κοροϊδία: για να το πω
κυριολεκτικά, εμφανίζονται ως κληρονόμοι και φορείς της πολιτισμικής
κληρονομιάς εκείνων τους οποίους οι πρόγονοί τους επολέμησαν πριν από 600 και
500 χρόνια!
Μη νομίζεις
ότι μόνον στο αποσπασμένο από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ψευτο-ελληνικό κρατίδιο
καπηλεύονται την ιστορία ή την ψευτο-ιστορία της Αρχαίας Μακεδονίας, Θράκης,
Ιλλυρίας, Ιωνίας, Αιολίας και της πανσπερμίας βαρβάρων στα Νότια Βαλκάνια κάτω
από τον Όλυμπο! Ψευτο-ιστορίες υπάρχουν σε πολλά μέρη.
Εισαγωγικά:
https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_Uzbekistan#Timur_and_Timurids
https://en.wikipedia.org/wiki/Uzbek_language
https://en.wikipedia.org/wiki/Uzbeks
https://en.wikipedia.org/wiki/Uzbek_Khanate
https://en.wikipedia.org/wiki/Shaybanids
https://en.wikipedia.org/wiki/Khanate_of_Khiva
Η σημαία του Ουζμπεκιστάν – η σημαία του Τατζικιστάν
Δες και αυτό
αν και είναι περισσότερο θέμα θρύλου ο υποτιθέμενος συσχετισμός των Ουζμπέκων
με αυτόν:
https://en.wikipedia.org/wiki/%C3%96zbeg_Khan
Αυτές οι
κατατάξεις είναι λαθεμένες εξεπίτηδες και πολλές άλλες καλλίτερες:
https://en.wikipedia.org/wiki/Turkic_languages
https://en.wikipedia.org/wiki/Karluk_languages
https://en.wikipedia.org/wiki/Common_Turkic_languages (και μόνον ο όρος είναι
γελοίος, αλλά αυτό αποκαλείται στην Δυτική Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική
«επιστήμη» σήμερα!!)
https://en.wikipedia.org/wiki/Oghuz_languages
https://en.wikipedia.org/wiki/Oghuz_Turks
Και βέβαια
υπήρχαν και ορισμένες κοινότητες Ουζμπέκων και στο
Ιράν και στο Αφγανιστάν. Δεν υπήρχαν και συνεπώς δεν πρέπει να υπάρχουν σύνορα
μέσα στο Νταρ αλ Ισλάμ για μουσουλμάνους. Όποτε υπήρχαν τοπικές εξουσίες, είτε
αυτές αποδέχονταν τον χαλίφη αλλά ευρίσκονταν πολύ μακριά (Σενεγάλη, Βόρεια
Νιγηρία, Τανζανία, Σιβηρία, Ινδονησία), είτε ο χαλίφης δεν είχε εξουσία (όπως
στα χρόνια των Μπουαϊχί-Βουγειδών, Σαμανιδών, Γαζνεβιδών, κοκ), είτε ο χαλίφης
δεν γινόταν αποδεκτός (όπως στην περίπτωση των τουρκμενικών δυναστειών του Ιράν:
των Σαφεβιδών, των Αφσάρ και των Κατζάρ).
Αλλά οι δυτικοί
ιστορικοί και ισλαμολόγοι είναι εγγενώς ανίκανοι να καταλάβουν τι ήταν η καθημερινή
ζωή στα χρόνια, ας πούμε, των Ιλχανιδών. Γι' αυτό και η δυτική ισλαμολογία
είναι κίβδηλη, ψεύτικη και ελαττωματική, ενώ η μουσουλμανική ισλαμολογία είναι
ολότελα ανύπαρκτη.
Σαμαρκάνδη, Ουζμπεκιστάν (επάνω) – Χοτζάν-ντ, Τατζικιστάν (κάτω)
Γ. Νομάδες και Γηγενείς: μία πολύ περίπλοκη σχέση
επιμελώς διαστρεβλωμένη
Υπάρχει
βέβαια και γερός αντίλογος στον Γκαφούροφ: αν οι Ουζμπέκοι είναι Τατζίκοι, τότε
γιατί οι Σαρτ μιλάνε μία τουρανική γλώσσα που θυμίζει Κιπτσάκ??
Μήπως είναι
οι Σαρτ Τατζίκοι εκτουρκισμένοι??
Αν ναι, πως
και γιατί ημι-νομαδικοί ή γηγενείς και εγκατεστημένοι σε βουνά του Τατζικιστάν
(δηλαδή του αρχαίου ανατολικού Ιράν ή και
του ανατολικόού άκρου του ιστορικού Χορασάν) πληθυσμοί εκτουρκίζονται??
Σχετικά: https://en.wikipedia.org/wiki/Sart
Τώρα, όλα
αυτά έως εδώ είναι μόνον ένα επίπεδο συζήτησης. Αρχικό.
Προσωπικά,
πέρα από τα όσα σωστά μπορεί να έχει πει ο οποιοσδήποτε, υπάρχει ένα τεράστιο
θέμα που κανένας ιστορικός, αρχαιολόγος, φιλόλογος, γλωσσολόγος και εθνογράφος
δεν θέλησε να δει χωρίς παρωπίδες και προκαταλήψεις.
Αυτό είναι η
απόλυτα καθοριστική διάκριση ανάμεσα σε νομάδες
και γηγενείς πληθυσμούς. Αναφέρομαι σε τρόπο ζωής, εκπαίδευσης, εξάσκησης και
απασχόλησης – όχι παιδείας και πολιτισμού. Πρόκειται μάλιστα για ένα
κεφαλαιώδους σημασίας θέμα το οποίο οι παραχαράκτες ψευτο-ιστορικοί των δυτικών
πανεπιστημίων κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να αποκρύψουν και συγκαλύψουν. Παιδεία και πολιτισμός νομάδων και γηγενών μπορεί να
είναι απολύτως ίδιοι με κοινές δοξασίες, πίστεις, πνευματικότητα, ηθική και
παραδόσεις. Αλλά η ζωή γίνεται με πάρα πολύ διαφορετικούς όρους και αυτό
συνεπάγεται διαφορετική εκπαίδευση, εξάσκηση και απασχόληση. Το θέμα δεν το
εννοώ απλά και μόνον ως αντιπαράθεση.
Αυτή η ανόητη
διάσταση (αντιπαράθεση) είναι πολύ μεταγενέστερη και αποτελεί ξένο και αλλότριο
στοιχείο στην έρευνα για τα θέματα αυτά. Οφείλεται σε δυτικούς ερευνητές και
συγγραφείς οι οποίοι ήταν και είναι εγγενώς ανίκανοι να κάνουν την υπέρβαση, να
ξεχάσουν τους εαυτούς τους και τον μικρόκοσμό τους, και να δουν την κατάσταση
με τα μάτια των Ασιατών.
Η αρχική
διάσταση ήταν και είναι πολύ διαφορετική. Γηγενείς και νομάδες δεν ήταν
υποχρεωτικά ξένοι μεταξύ τους. Κατ' ουσίαν αλληλοσυμπληρώνονταν. Αυτό το θέμα
αφορά ιδιαίτερα τους φιλολόγους, επειδή μέσα σε έπη βρίσκουμε πολύ σημαντικές αναφορές
στο θέμα, αλλά οι περισσότεροι φιλόλογοι ερευνητές, αντί να εμβαθύνουν στα
κείμενα, προβάλλουν σ' αυτά τα δικά τους μέτρα και σταθμά, παρερμηνεύοντας έτσι
τα πάντα.
Το τι
επίμονα αρνείται να παραδεχθεί η διαστρεβλωτική δυτική ψευτο-επιστήμη είναι ότι
κανένας λαός και κανένα έθνος δεν γεννήθηκαν ως «γηγενείς» και «εγκατεστημένοι
πληθυσμοί». Πριν από όλα, πάνω από όλα, και πέρα από όλα, η κεντρική αλήθεια
της Ανθρώπινης Ιστορίας είναι η εξής!
Ο άνθρωπος
είναι ένα νομαδικό ον που συνέχεια περιφέρεται.
Αυτή είναι η
αρχική, αμετάκλητη, πραγματικότητα. Όλοι οι ντόπιοι, γηγενείς πληθυσμοί δεν
είναι τίποτα παραπάνω από νομαδικούς πληθυσμούς που μια στιγμή αυτομόλησαν από
τον αρχικό, ευλογημένο, ενδεδειγμένο, και ιερό τρόπο νομαδικής ζωής. Το ιερό
είναι το νομαδικό. Το ανίερο είναι το αστικό. Όσοι κατάντησαν να μένουν σε
πόλεις, θέλησαν να βρουν ευκολίες ζωής και διαβίωσης στην μόνιμη εγκατάσταση.
Ακολούθησαν ο πλούτος, η πολυτέλεια, η διαφθορά και η καταβαράθρωση. Αυτή είναι
η μόνη αλήθεια της Ιστορίας.
Για τους
αρχικούς ανθρώπους των βορειοανατολικών άκρων της Ασίας, όσοι έφευγαν στα νότια
(για την τότε ανύπαρκτη ακόμη Κίνα) ή στα δυτικά {για τους
τότε ανύπαρκτους ακόμη ιστορικούς χώρους (αναφέρω τις
περιοχές διαδοχικά) της Κεντρικής Ασίας, του Ιράν, της Ανατολίας, της
Μεσοποταμίας, της Συρίας, ή της Ινδίας} ήταν προδότες. Στοιχειώδεις γνώσεις
Τενγκρισμού και Σαμανισμού αρκούν για να το καταλάβει κανείς αυτό. Και γι’ αυτό
οι νομάδες, όποτε έκριναν σωστό, επέλαυναν και τους κατεδίωκαν.
Όμως αυτή η
διαφορά πνευματικότητας, ηθικής, πίστης και τρόπου ζωής δεν μελετήθηκε ποτέ
σοβαρά, εμπεριστατωμένα και χωρίς τις άθλιες προκαταλήψεις, τα ελεεινά συμφέροντα, και τις
συνεπαγόμενες βαθύτατες αλλοιώσεις των δυτικών ψευτο-ιστορικών.
Πρόσφατα, προ εβδομάδων, εδιάβαζα ένα εξαιρετικό κείμενο κάποιων Ρώσσων
επιστημόνων ενός κορυφαίου ιδρύματος που ωστόσο απέπνεε ταυτόχρονα τρομερή μιζέρια και απόλυτη ανικανότητα των συγγραφέων να
δουν το φαινόμενο του νομαδισμού με θετικό μάτι.
Γι’ αυτό
πιστεύω ακράδαντα ότι το στοιχειό του νομαδισμού καταδιώκει -και με το δίκιο
του- την ανθρωπότητα και σύντομα οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις, συμβατικές και
πυρηνικές, θα ξεσπιτώσουν όλους τους άχρηστους και ακαμάτηδες ανθρώπους και θα
τους υποχρεώσουν να περιφέρονται εφ’ όρου ζωής. Ούτε ένα κτήριο δεν θα μείνει
τελικά πάνω στην επιφάνεια της Γης είτε γίνουν σεισμοί σαν κι αυτός της
Τουρκίας εφέτος, είτε πόλεμοι σαν και αυτόν στην Ουκρανία, είτε ακόμη χειρότερα
γεγονότα. Αυτά αξίζουν στην ξεπεσμένη ανθρωπότητα και σε όσους δεν έσωσαν να
γίνουν Άνθρωποι.
Τασκένδη: πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν
Ντουσαμπέ (: Δευτέρα): πρωτεύουσα του Τατζικιστάν
Δ. Γεωγραφικός Ντετερμινισμός: Επιστήμη των Αρχαίων,
Άγνοια των Συγχρόνων
Πέρα από τα
παραπάνω όμως υπάρχει μία άλλη σημαντική υπόθεση που ελάχιστα έχει μελετηθεί
μέχρι σήμερα.
Ο τόπος,
στον οποίο εγκαθίσταται ένα φύλο, από την γεωμορφολογική και την κλιματολογική διάστασή του, επηρεάζει καθοριστικά τους νεοαφιγμένους
και σταδιακά τροποποιεί και αλλοιώνει την γλώσσα τους, ιδιαίτερα σε
φωνητικό-φωνολογικό επίπεδο. Πλείστοι όσοι προϊσλαμικοί και μουσουλμάνοι
συγγραφείς έχουν επανειλημμένα γράψει γι’ αυτό. Αυτό από μόνο του λέει ήδη
πολλά για τις διαφοροποιήσεις ανάμεσα σε τουρανικές και ιρανικές γλώσσες.
Επίσης
καθοριστικός παράγοντας κατά την διαμόρφωση των γλωσσών είναι οι ίδιες οι
απασχολήσεις των ανθρώπων. Αυτό ήταν πολύ καλά αντιληπτό ακόμη και σε τόσο
ύστερες εποχές όπως τα χρόνια της ακμής του ισλαμικού πολιτισμού. Τουρκικά ήταν
η γλώσσα του στρατού, φαρσί/περσικά ήταν η γλώσσα της λογοτεχνίας, της ποίησης,
της τέχνης και της πνευματικότητας, και αραβικά ήταν η γλώσσα της επιστήμης
(από αστρονομία και ιατρική μέχρι ιστορία, δίκαιο και θεολογία).
Οπότε, αυτό
το δεδομένο, αν το παραβλέψουμε, δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε σωστά. Τι ήταν λοιπόν ο κορυφαίος μυστικιστής ποιητής Κεμάλ
Χουτζαν-ντί (Kemal Khujandi) από την «ιρανικώτατη» Χουτζάν-ντ (Khujand) του Χορασάν (σήμερα στο Τατζικιστάν δηλαδή το
τμήμα της χώρας που περιλαμβάνει μέρος της περίφημης, αλλά τριχοτομημένης, κοιλάδας της Φεργκάνα); Ιρανός ή Τουρανός; Έγραφε σε
φαρσί αλλά έφυγε από την Χουτζάν-ντ και εγκαταστάθηκε στην
«τουρανικώτατη» Ταμπρίζ του Αζερμπαϊτζάν. Τι συμπεραίνεις;
Και τι να
πει κανεις για τον εθνικό ποιητή των Αζέρων, τον Νεζαμί Γκαντζεβί;
Όταν τον
ρώτησαν γιατί δεν γράφει ποίηση σε αζερικά (τουρκική γλώσσα), τότε τους
απάντησε με τόσο υποτιμητικές εκφράσεις που εύκολα θα τον θεωρούσες ως σημερινό
αντι-Τούρκο ρατσιστή!
Μαυσωλείο του Νεζαμί Γκαντζεβί, Αζερμπαϊτζάν
Γιατί όλα
αυτά; Γιατί ο Νεζαμί Γκαντζεβί έγραφε ποίηση και δεν οργάνωνε ένα στρατό.
Απαραίτητος ο στρατός, συνυφασμένη με τον άνθρωπο η βία, αλλά η γλώσσα του
στρατιώτη θέλει σύντομες λέξεις εύκολες να συνδεθούν μεταξύ τους και εν
συντομία να μεταδώσουν ειδήσεις και οδηγίες με το ρήμα στο τέλος. Ο ποιητής
έχει τόσο χρόνο ώστε να ζει στην αιωνιότητα. Ο στρατιώτης όμως ζει την στιγμή
που φτειάχνει την αιωνιότητα. Εξίσου σημαντικοί και οι δύο αλλά άλλη γλώσσα και
άλλη δομή γλώσσας έχει η κάθε μία απασχόληση. Οικογένειες διαιρούντο έτσι
(χωρίς ίχνος έχθρας, μίσους ή αντιπαλότητας):
- ο ένας
γιος γινόταν στρατηλάτης – συνεπώς μιλούσε τουρκικά και είχε τις λέξεις του
λιγοστές.
- ο άλλος
γιος γινόταν ένας σοφός μύστης και ποιητής – συνεπώς βαθυστόχαστα σιωπούσε επί
μακρόν, έπειτα μιλούσε φαρσί, και για μία λέξη έγραφε ένα βιβλίο.
- o τρίτος γιος γινόταν ένας επιστήμονας,
μαθηματικός και αστρονόμος – συνεπώς μιλούσε αραβικά και γέμιζε όγκους χαρτιών
με ατελείωτους υπολογισμούς και σχέδια.
Όταν
συναντιούνταν, ο καθένας μιλούσε την γλώσσα της προτίμησής του και οι άλλοι
καταλάβαιναν. Αυτή πανδαισία ήταν ο κόσμος του Ισλάμ. Εντελώς άσχετος από την
χολέρα της βαρβαρικής Δυτικής Ευρώπης, της Αντίχριστης Καθολικής Εκκλησίας, και
της βδελυρής απάτης της δήθεν 'Αναγέννησης'.
Με άλλα
λόγια, η ταύτιση φυλετικής καταγωγής με μία γλώσσα είναι μία απλή δυτικόφερτη
αφέλεια αναφορικά με τις πολυεθνικές, πολύγλωσσες μουσουλμανικές κοινωνίες.
Ε. Ιράν και Τουράν είναι διαχρονικώς Ένα!
Αλλά ο
μεγαλύτερος περιορισμός των ισχυρισμών του Γκαφούροφ έρχεται από το τι θα σου
αναφέρω τώρα, ως τελευταίο σημείο της απάντησής μου. Αυτό αφορά μία περίοδο τουλάχιστον 1500 ετών πριν από την περίοδο που εξέτασε ο
Γκαφούροφ. Δηλαδή αναφέρομαι στα αχαιμενιδικά, αρσακιδικά (παρθικά), σασανιδικά
και πρώϊμα ισλαμικά χρόνια (ομεϋαδικά, αβασιδικά). Όταν ο Γκαφούροφ έγραφε το
τι έγραφε, όλοι οι ιστορικοί, σοβιετικοί και μη, αναμασούσαν ακόμη το παλιό, ευρω-κεντρικό αποικιοκρατικό ψέμμα νομίζοντας
ότι Ιράν σημαίνει «χώρος Ινδο-Ευρωπαίων».
Σήμερα
ξέρουμε ότι ό,τι υπάρχει ως ατέρμων ώσμωση Ιρανών και Τουρανών που παρατηρούμε
στα μέσα ισλαμικά χρόνια και την οποία η επική ποίηση τεκμηριώνει αναγάγοντάς
σε διαχρονικό επίπεδο (σύγκρουση Κεϋκαούς, Σιγιαβούς και Αφρασιάμπ) υπήρχε και
στα προϊσλαμικά χρόνια.
Σε ένα από
τα βιβλία που ετοιμάζω και του οποίου έχω προδημοσιεύσει καμμιά δεκαριά
κεφάλαια, παρουσιάζω αυτό ακριβώς το θέμα. Οι Πάρθοι Αρσακιδείς ήταν Τουρανοί
βασιλείς του Ιράν (250 πτεμ-224 τεμ). Πολλά βασιλικά ονόματά τους είναι
εμφανέστατα τουρανικά. Οι δυτικοί αποικιοκράτες ψεύτες χρησιμοποιούν ως επί το
πλείστον τα αρχαιοελληνικά ή λατινικά ονόματα των Αρσακιδών, τα οποία είναι
παραφθορές, μόνο και μόνο για να μπερδεύουν τους φοιτητές και να φτειάχνουν
στραβούς επιστήμονες που αναπαράγουν και παρατείνουν τα αισχρά δυτικά
ψευτο-ιστορικά φληναφήματα. Αν θα δημοσίευαν τα παρθικά ονόματα των Αρσακιδών, όπως
αυτά έχουν σωθεί σε παχλεβί και μέσα περσικά κείμενα, αυτά θα ηχούσαν εντελώς τουρκικά
σε αυτιά ανθρώπων που ξέρουν τουρκικές γλώσσες όπως εσύ.
Οπότε, η
τελική απάντηση είναι ότι τα λεγόμενα του Γκαφούροφ είναι πολύ σχετικά.
Οι
ιρανογενείς με τους οποίους αναμείχθηκαν τουρκομογγολικά φύλα από τον 11ο αιώνα
και μετά ήταν αρχαιότεροι Τουρανοί ήδη εξιρανισμένοι καθώς ήταν
μόνιμα εγκατεστημένοι σε Σογδιανή, Μαργιανή, Χωρασμία, Υρκανία, Βακτριανή και
Υπερωξειανή/Transoxiana/Mâverâünnehir (από το αραβικό Μαα-ουάρα-ναχρ/ ماوراءالنهر). Σχετικά:
https://tr.wikipedia.org/wiki/M%C3%A2ver%C3%A2%C3%BCnnehir και
https://en.wikipedia.org/wiki/Transoxiana
Η
πραγματικότητα είναι πολύ απλή αλλά κανένας δεν θέλει να την δει, έτσι ώστε «να
μη θίγονται τα κακώς κείμενα». Κατά κανόνα, …
- ένας
Ιρανός είναι απλά και μόνον ένας Τουρανός μόνιμα εγκατεστημένος κάπου που
απασχολείται σε γεωργία, εμπόριο, βιοτεχνία, τέχνες, γράμματα και διοίκηση,
και
- ένας
Τουρανός είναι κάποιος που δεν εγκαταστάθηκε ακόμη σε μία πόλη ώστε να γίνει Ιρανός.
Το θέλεις
πιο απλά, όπως το είπα λίγο παραπάνω; Του ίδιου πατέρα και της ίδιας μητέρας
(που είναι είτε νομάδες είτε γηγενείς σε μία πόλη) οι δυο γιοι που θέλουν να
γίνουν
ο πρώτος
στρατιωτικός ηγέτης
και
ο δεύτερος
ιστορικός, μαθηματικός και νομομαθής,
…
ο πρώτος 'γίνεται'
Τουρανός
και
ο δεύτερος 'γίνεται'
Ιρανός.
Τι νομίζεις
ότι είναι σήμερα οι κάτοικοι του Εσφαχάν, ή της Σιράζ και των άλλων μεγάλων πόλεων στο Φαρς (:
Περσία); Μιλούν όλοι φαρσί αλλά αδιαμφισβήτητα είναι σε συντριπτική πλειοψηφία Τουρανοί. Πρόσεξε πρώτα τι αφανισμό πληθυσμού
έκανε ο Τιμούρ (Ταμερλάνος) στο ιρανικό οροπέδιο και μιλάς μετά για το τι είναι όλοι αυτοί!
Άλλωστε, και
ο ίδιος ο Τιμούρ θεωρούσε τον εαυτό του μισό Ιρανό. Και ήταν. Αυτή είναι η
πραγματικότητα.
Αλλά είπαμε!
Οι μόνιμα εγκατεστημένοι στις πόλεις «είναι» ή λέγονται «Ιρανοί». Όμως οι
νομάδες στο Φαρς ακόμη λέγονται Κασκάι και μιλάνε τα κασκάι τουρανικά. Πρόσεξε
τώρα όμως να δεις τι «παθαίνουν» οι Κασκάι που επιθυμούνε καλοπέραση και βόλεμα
μέσα στα ντουβάρια των σπιτιών της Σιράζ! Αρχίζουν και ξεχνάνε τα κασκάι! Αυτή είναι όλη η Ιστορία. Όλα τα άλλα είναι
λεπτομέρειες.
ΣΤ. Οι Σλαύοι ('Σκλάβοι'-'Σακάλιμπα') είναι Τουρανοί
Επιπλέον,
και αυτό θα σου ηχήσει σαν μία απίστευτη υπόθεση, πρέπει να τονίσω και το εξής:
ό,τι προανέφερα μεταξύ Τουρανών και Ιρανών αφορά επίσης τις σχέσεις
Τουρανών και
Κινέζων, όπως επίσηα και Τουρανών και Σλάυων-Ρώσσων. Οι Κινέζοι είναι ο χώρος
του Τουρ κατά το ιρανικό έπος και αυτό δεν είναι δική μου ερμηνεία ή θέση αλλά
γενικά αποδεκτό συμπέρασμα.
Όσο για τους
Σλαύους, διάβασε Ιμπν Χορνταντμπέχ (Ibn Khordadbeh), Κιτάμπ αλ Μασάλικ ουα’λ
Μαμάλικ! «Ο Χάνος των Σακάλιμπα είναι ο ισχυρώτατος χάνος των Τουρανών». Σχετικά:
https://en.wikipedia.org/wiki/Ibn_Khordadbeh και https://en.wikipedia.org/wiki/Book_of_Roads_and_Kingdoms_(Ibn_Khordadbeh)
Ζ. Επίλογος
Τώρα, σε
επίπεδο χαρακτήρα και προσωπικών προτιμήσεων, οι σημερινοί Ουζμπέκοι είναι πολύ
ευχάριστοι άνθρωποι και πιστοί φίλοι. Ευχαριστώ για το βίντεο που μου στέλνεις!
AŞIK OLACAĞINIZ TÜRK ÜLKESİ ÖZBEKİSTAN'DA YAŞAM! - İLGİNÇ BİLGİLER -
ÖZBEKİSTAN ÜLKE BELGESELİ
https://www.youtube.com/watch?v=m3l6bVacHas
Σε ένα
κάποιο βαθμό ωστόσο θα τους χαρακτήριζα ως 'τα χαϊδεμένα παιδιά' του σοβιετικού
συστήματος στην Κεντρική Ασία. Είναι μακράν οι πιο καλοπερασάκηδες Τουρανοί. Ασύγκριτα περισσότερο
από όλους τους άλλους!
Στην Κεντρική Ασία προτιμώ Καζάκους και Τατζίκους. Σκληροί, πειθαρχημένοι,
αντέχουν σε κακουχίες. Αλλά, μην προσφέρεις ποτέ σου γλυκό σε Καζάκο! Θα αρνηθεί
και ίσως θα παρεξηγηθεί. Στο Καζακστάν, γλυκά τρώνε μόνον οι γυναίκες και τα
μικρά παιδιά κάτω από τα 10! Να προσφέρεις γλυκό σε άντρα ή να τρως γλυκό στον
δρόμο είναι ισοδύναμο με διακήρυξη ή διάθεση ομοφυλοφιλίας. Αλλά πρέπει να το
ομολογήσω, από την Μόσχα μέχρι το Πεκίνο, στην Ασία βόρεια των Ιράν-Ινδίας,
«καλό εστιατόριο» σημαίνει «ουζμπεκικό εστιατόριο».
Τώρα, βίντεο σαν και αυτό που μου στέλνεις για τους Κασκάι είναι έντονα
παραχαρακτικό. Οι γυναίκες των Κασκάι δεν είναι σκλάβες. Είναι ελεύθερες και
τίμιες, αντίθετα με τις Αιγύπτιες που είναι πουτάνες με χετζάμπ ή νικάμπ. Αυτή
είναι η νομαδική ζωή. Και οι άντρες Κασκάι έχουν
ακόμη πιο δύσκολη δουλειά, χωρίς να είναι, ούτε και αυτοί, δούλοι. Αλλά πρέπει
να καβαλλικεύουν ώρες το άλογο για να πάνε σε ένα καλό παζάρι στην μεγάλη πόλη
και να πουλήσουν σε καλή τιμή τα προϊόντα τους, ώστε μετά να πάνε στο παραπέρα
χωριό και να ψωνίσουν φτηνά γεωργικά προϊόντα.
KADINLARIN DAĞLARDA KÖLE GİBİ ÇALIŞTIRILDIĞI KAŞKAYLAR'DA YAŞAM! - KAŞKAY TÜRKLERİ İRAN BELGESEL
https://www.youtube.com/watch?v=JKjIzIgnDus
Έχω ζήσει με τους Κασκάι στις σκηνές τους στο Φαρς, με τους Χαζάρα στο
Αφγανιστάν, και με τους Μπέτζα (Βλέμμυες) στην ΝΑ Αίγυπτο (όπου η κατάσταση
είναι ακόμη πιο σκληρή). Δεν ξέρεις τι είναι η σκηνή (ή το αντίσκηνο) να μην
είναι κλειστή από κάτω και να κοιμάσαι χωρίς μαξιλάρι φυσικά πάνω σε μία ψιλή
ψάθα σαν κι’ αυτή που βάζουν σε πολλά τζαμιά στην Αφρική.
Τώρα περί
Νίγηρα, έχω μόνον ένα πράγμα να πω. Υπάρχει και Θεός. Όχι μόνο θεομπαίκτες.
Νάσαι πάντα
καλά και ο Θεός μαζί σου!
Σαμσαντίν
==========================
Κατεβάστε το κείμενο σε PDF:
https://osf.io/ce9fs
https://osf.io/6cv7d
https://www.calameo.com/read/007156897c54d1b071c9d
https://www.docdroid.net/7ikxDRd/tatzikoi-oyzmpekoi-gighenis-nomades-kai-i-diakhroniki-enotita-iran-toyran-pdf
https://www.docdroid.net/NeSzLbe/tatzikoi-oyzmpekoi-gighenis-nomades-pict-leg-pdf
https://www.linkedin.com/posts/muhammad-shamsaddin-megalommatis-677982143_τατζίκοι-ουζμπέκοι-γηγενείς-νομάδες-activity-7135714067406610435-gNLT/
https://vk.com/megalommatis?w=wall429864789_10447%2Fall
https://figshare.com/articles/presentation/_b__________-_b_/24665805
https://www.slideshare.net/MuhammadShamsaddinMe/ss-4c83
https://www.academia.edu/110147693/Τατζίκοι_and_Ουζμπέκοι_Γηγενείς_and_Νομάδες_και_η_Διαχρονική_Ενότητα_Ιράν_Τουράν
