Ευάγγελος Μουτσόπουλος: εν είδει obituarii – Evanghélos Moutsopoulos: en guise d' obituaire

Δεν ήταν στις προθέσεις μου να γράψω μία νεκρολογία για τον μεταστάντα, ή μάλλον απλώς εκλιπόντα, πρώην καθηγητή μου, αλλά η απάντησή μου στον φίλο Α. α Γ. χρησιμεύει αντ' αυτού. Και αν δημοσιεύω αυτό το κείμενο 'μετά' τον θάνατο (Nachruf) του γνωστού ακαδημαϊκού, είναι όχι επειδή πρόκειται για μία γραπτή αναφορά για τον νεκρό (ölüm yazısı) ή για ένα 'λόγο' για τον αποβιώσαντα (некролог), αλλά επειδή η κάπως σχοινοτενής απάντησή μου αποκαλύπτει πλήθος στοιχείων και καταστάσεων που ήδη στα μισά του 1970 έδειχαν ότι η χώρα την οποία ευτυχώς και θεαρέστως εγκατέλειψα το 1978 δεν θα πήγαινε καθόλου μα καθόλου καλά.   

 

Έχω σπάνια δημοσιεύσει νεκρολογίες, όπως στην περίπτωση του Γάλλου ακαδημαϊκού χιττιτολόγου καθηγητή μου Emmanuel Laroche (νο 13: https://megalommatiscomments.wordpress.com/about-prof-muhammad-shamsaddin-megalommatis-scholarly-articles/), στον οποίο αφιέρωσα το πρώτο μου βιβλίο (Άννωνος Περίπλους: https://periplusofhanno.wordpress.com/category/1-εξώφυλλο-περιεχόμενα-πρόλογος/), και στην ιδιαίτερα θλιβερή περίπτωση του πρόωρα χαμένου φίλου μου, Έλληνα αρχαιολόγου Περικλή Κουραχάνη, οποίος ετοίμαζε την διδακτορική διατριβή του σε αιγυπτιολογία (στην Αγγλία), όταν απρόσμενα το μοιραίο ήλθε τόσο νωρίς: (σελ. 21 του δεύτερου βιβλίου μου: https://ouenamon.wordpress.com/2017/03/23/οι-περιπέτειες-του-ουεναμούν-εξώφυλλ/).

 

Έτσι, δεν θα προβώ σε σάτζαλ αλ ουαφιάτ (سجل الوفيات), δηλαδή δεν θα επεκταθώ σε περιγραφή των πεπραγμένων του τεθνεώτος. Και δεν μου αρέσει να διατηρώ μία στήλη νεκρολογιών (ستون ترحیم / σουτούν ταρχίμ), πρώτον, επειδή στο Ιράν, οι μόνες στήλες (κολώνες) που με ελκύουν είναι οι 40 του σαφεβιδικού ανακτόρου του Εσφαχάν (چهل ستون /τσεέλ σοτούν), και δεύτερον επειδή απορρίπτω ολότελα την διάστροφη θεωρία ότι ο αποθανών δεδικαίωται. Έτσι, δεν πρέπει να εκλάβετε το κείμενό μου αυτό ως war bixinta tacsi ah (έκφραση συλλυπητηρίων), ούτε και να το θεωρήσετε ως 訃 ή 訃告 (φου ή φου γκάο), δεδομένου ότι κάτι τέτοιο περιλαμβάνει συνήθως σύντομη τουλάχιστον μνεία των δραστηριοτήτων του κεκοιμημένου.

 

Για τον Ευάγγελο Μουτσόπουλο μπορείτε να βρείτε αρκετές 'κοινοτυπίες' σε εκατοντάδες σάιτς, όπως για παράδειγμα:

https://fr.wikipedia.org/wiki/Evanghelos_Moutsopoulos

https://www.cairn.info/resultats_recherche.php?searchTerm=Evangh%C3%A9los+Moutsopoulos

http://www.academyofathens.gr/el/announcements/press-releases/20210607

 

Ή μήπως θα έπρεπε να διορθώσω την ορθογραφία σε 'κυνοτυπίες'; Άλλωστε κύνες συνοδεύουν κάθε αναπαράσταση μιθραϊκής ταυροκτονίας, όπως μπορείτε να δείτε εδώ: https://artsandculture.google.com/usergallery/visual-inspiration-through-movement-and-patterns-dealing-with-mithras-slaying-the-bull/IQLy86MoxjqMIw

 

Αναστηλωμένο μιθραϊκό ανάγλυφο από το Argentoratum (140–160 τεμ)

Κάθε πλήρες ανάγλυφο με αναπαράσταση ταυροκτονίας έχει και τον κύνα του. Πολύ κοινότυπο και κυνότυπο.

----------------------------------------  

Συνεπώς, μάλλον θα πρέπει να προτιμήσετε το παρακάτω, για να καταλάβετε μέσα από τις γραμμές (στις σελίδες 23, 26, 37 και 38):

https://www.persee.fr/doc/bude_0004-5527_1961_num_1_1_3924

 

Υπάρχει δυστυχώς πάντοτε η δυνατότητα ένας άνθρωπος, ή μία ομάδα ανθρώπων, ή δυο-τρεις ομάδες ανθρώπων, επιχειρώντας το βέλτιστο, να επιτύχουν το ήκιστο. Οπότε, ευχής έργον θα είναι να πέσει η ταφόπλακα όχι μόνον πάνω στην σορό του παλαιού καθηγητού μου, αλλά και πάνω στο σεσηπός πτώμα του κόσμου και της κοινωνίας του. Προσωπικώς δεν είχα και δεν έχω τίποτα το κοινό μαζί τους. Και για να κυριολεκτώ ούτε καν τους ξέρω, και δεν μου χρειάζεται πλέον να τους 'μάθω'. Τα καλά μαντάτα θα έλθουν σύντομα σε αρκετούς, όση αφανιστική καταστριφή και αν χρειασθεί να επιτελεσθεί εντωμεταξύ.

 

 

-- ΣΥΝΤΟΜΟ EMAIL ΦΙΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ Ε. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ --

 

Σου μοιάζει λίγο!

https://www.google.com/search?q=Πέθανε+ο+ακαδημαϊκός+Ευάγγελος+Μουτσόπουλος&newwindow=1&sxsrf=ALeKk02GflyI8qljiYkuqftklA5ebP0aAA:1623116947956&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwjEhPLo9YbxAhUeCWMBHVXjCLkQ_AUoAXoECAEQAw&cshid=1623117026462281&biw=1366&bih=568

 

 

-------- ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΣΕ EMAIL ΦΙΛΟΥ ------------------

 

Χάρη σε σένα έμαθα ότι πέθανε!

Δεν έχω καμμία επικοινωνία με κανένα από τους συγγενείς μου ή τους παλιούς φίλους, συμμαθητές, συμφοιτητές, γνωστούς και συνεργάτες στην Ελλάδα. Άλλωστε από εκεί έφυγα το 1978 και περνούσα μόνον επειδή ζούσε ο πατέρας μου.

 

Και πριν να φύγω για μεταπτυχιακά σε σφηνοειδείς και ιερογλυφικά στο Παρίσι και μετά Λονδίνο, Βρυξέλλες, Μύνστερ, κλπ, δεν είχα ποτέ μου σκεφθεί να μείνω εκεί ή, αφότου φύγω, να γυρίσω. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο χώρισα από μια κοπέλλα, η οποία σπούδαζε και ήθελε να κάνει και έκανε μεταπτυχιακά, αλλά ήθελε να γυρίσει πίσω.

 

Άλλωστε, και όταν ζούσα εκεί μέχρι το 1978, δεν ανήκα εκεί. Στο σπίτι μιλούσαμε και τουρκικά και ρωμέικα, στο σχολείο γαλλικά, και στο μυαλό μου επικρατούσαν σκέψεις και προετοιμασίες για τα μεταπτυχιακά που μετά έκανα. Το μόνο που με ένοιαζε τότε ήταν οι χώρες και τα μέρη όπου ήθελα να ερευνήσω και να ζήσω αργότερα: Μέση Ανατολή, Ανατολική Αφρική, Κεντρική Ασία, ΒΔ Αφρική.

 

Είχα την τύχη να εργάζεται ο πατέρας μου στο Υπουργείο Εμπορίου (όπως και η μητέρα μου στο Υπουργείο Βιομηχανίας) και να ταξιδεύει συχνά στο εξωτερικό για να εποπτεύσει την ελληνική συμμετοχή σε διεθνείς εκθέσεις (το εκεί ελληνικό περίπτερο). Δεν υπήρχε τότε ο Οργανισμός Προωθήσεως Εξαγωγών αλλά μία Διεύθυνση Εκθέσεων στο υπουργείο. Οπότε, ελάχιστα παιδιά πρέπει να είχαν ταξιδεύσει τόσο πολύ και σε τόσο πολλά μέρη όσο εγώ μέχρι τα 20 τους το 1976 (όταν εγώ ήμουν 20): όλες τις δυτικο-ευρωπαϊκές χώρες, πολλές ανατολικο-ευρωπαϊκές, Τουρκία, Αίγυπτο, ΗΠΑ, Μεξικό. Αυτό με έκανε να απομυθοποιήσω την Δυτική Ευρώπη, τις κομμουνιστικές χώρες, και γενικώτερα την Ευρώπη και την 'Δύση'. Ήξερα την Ρώμη, το Μιλάνο, το Τορίνο, το Μπάρι, το Παλέρμο, τη Νάπολη, το Παρίσι, όπως και άλλες πόλεις, καλλίτερα από την Αθήνα στα 15 μου και την γυρνούσα μόνος με ένα οδηγό και ένα χάρτη στο χέρι, γιατί είχα ήδη μάθει ιταλικά με ιδιαίτερα μαθήματα.

 

Αλλά και πάλι όλα αυτά δεν με εντυπωσίαζαν, επειδή το μυαλό μου το είχαν εσαεί κλέψει οι αφηγήσεις των παππούδων μου, οι οποίοι για διαφορετικές κατηγορίες εμπορίου είχαν ταξιδέψει εκτεταμένα σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, στο Ιράν, στην Ρωσσία (Καύκασο και Κεντρική Ασία) και στην Αίγυπτο κατά την περίοδο 1905-1914. Εκείνες οι αφηγήσεις ειλικρινά με διαμόρφωσαν ως άνθρωπο, επιστήμονα, ταξιδευτή και επιτόπιο ερευνητή, με εξοικείωσαν με το Ισλάμ, και με εταύτισαν με όλο τον κόσμο από την Σμύρνη και την Πόλη μέχρι την Κίνα.

 

Ό,τι έκανα εγώ μετά ήταν απλώς να προχωρήσω παρακάτω. Να διασχίσω την Σαχάρα, να κατεβώ από την Αίγυπτο έως την Μοζαμβίκη, και να περάσω πέρα από την Κεντρική Ασία. Τώρα ακόμη και το Ιράν ή η Αίγυπτος μου φαίνονται πολύ «δυτικά μέρη» (γεωγραφικώς).

 

Και το Ισλάμ; Ω! Με τόσα παραμύθια που άκουσα από τον παππού μου (τον πατέρα της μητέρας μου ο οποίος ήταν από το Κιρκαγάτς/Ακ-χισάρ, Αξάριον όπως έλεγαν τότε στα ρωμέικα το όνομα των αρχαίων Θυατείρων) για τους Κιζιλμπάσηδες, τον Χασάνη που τον έβαλαν στο τρύπιο το καζάνι, τις παρί μπατζαλαρί της Καππαδοκίας, τον Νασρεντίν Χότζα και πολλά άλλα μυθικά πρόσωπα, απλώς ήταν θέμα χρόνου. Όπως συχνά λέω, θα έπρεπε να ειδικευθώ και να ασχοληθώ αποκελιστικά με τους Ίνκας του Περού, ζώντας συνέχεια εκεί, για να μην ….. γίνω μοσυουλμάνος!

 

Ο Μουτσόπουλος ήταν καθηγητής μου στην Αθήνα (1974-1978): το μάθημά του, το είχα την πρώτη χρονιά μόνον, επειδή έπειτα ακολούθησα το Ιστορικό-Αρχαιολογικό Τμήμα. Είχα θελήσει να σπουδάσω για τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα (αντί να ξεκινήσω κατ’ ευθείαν ιερογλυφικά και σφηνοειδείς στο Παρίσι), έτσι ώστε παράλληλα να βελτιώσω και να τελειοποιήσω τα γαλλικά, τα γερμανικά, τα ιταλικά και τα αγγλικά μου και να μάθω με εντατικά μαθήματα ρωσσικά και ισπανικά — το οποίο και κατάφερα.

 

Την πρώτη πανεπιστημιακή χρονιά μου, ασχολήθηκα και με τα πολιτικά: έτσι με γνώρισε ο Μουτσόπουλος! Ως το βασικό στέλεχος της ΠΑΣΠ και της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ στην Φιλοσοφική Αθηνών, όπως επίσης και ως πρόεδρο της επιτροπής απο-χουντοποίησης! Αν θα με ρωτήσεις, εάν μπορώ να κάνω μία αυστηρή αυτοκριτική, θα σου απαντήσω ότι τίποτα δεν υπήρχε πιο γελοίο από την τότε απο-χουντοποίηση, και εν γένει από το τρομερά άθλιο και αισχρά σκηνοθετημένο τερατούργημα, το οποίο λέγεται 'μεταπολίτευση'. Ο χειρότερος και πιο αιμοσταγής τύραννος είναι προτιμώτερος, διότι -στο κάτω-κάτω της γραφής- ένας κακούργος τύραννος σκοτώνει σώματα, ενώ η μεταπολίτευση και η θεοκατάρατη μεταπολεμική Ευρώπη σκοτώνουν ψυχές και βουλιάζουν την Ανθρωπότητα στον υλισμό, τον καταναλωτισμό, την αθεΐα, έτσι αφαιρώντας από τους ανθρώπους κάθε λόγο ύπαρξης.

 

Ξέρεις τι ουσιαστικά, μέσα στην απόλυτη τύφλα τους, κάνουν οι αριστεροί παντός φυράματος, οι άθεοι, οι μοντερνιστές, οι υλιστές και όλα τα συναφή αποβράσματα –ισμών; Δικαιώνουν τις Στήλες του Πεπρωμένου (της Γεωργίας / https://en.wikipedia.org/wiki/Georgia_Guidestones) και επισύρουν τον αφορισμό ("Maintain humanity under 500,000,000 in perpetual balance with nature.") κατεπάνω τους. Αυτοί μόνοι τους το προξενούν με την νοοτροπία και την συμπεριφορά τους. Αλλά παρεκτρέπομαι σε άλλο θέμα.

 

Ναι, ήταν ασφαλώς ένα εμφανές λάθος μου να χάσω αρκετές ώρες κατά την πρώτη πανεπιστημιακή χρονιά μου με το βρωμερό αίσχος του φοιτητικού συνδικαλισμού. Αλλά έτσι έμαθα από πρώτο χέρι, και αυτό θα το καταλάβεις αμέσεως μετά. Είχα μάλιστα εκλεγεί και στο πρώτο πανσπουδαστικό συνέδριο, στην Πάντειο, τον Μάιο του 1975. Μεγάλο μάθημα. Τώρα θα δεις γιατί!

 

Ο Μουτσόπουλος με αντιμετώπισε λοιπόν φιλικά, για να τα έχει καλά με όλη την τεραστίως προβληματική και αισχρή ιστορία «αποχουντοποίηση», η οποία έστειλε εκτός πανεπιστημίου μερικούς από τους καλλίτερους πανεπιστημιακούς, όπως τον κορυφαίο αρχαιολόγο Σπύρο Ιακωβίδη και τον θεολόγο, ιστορικό, φιλόσοφο, μυστικιστή και κορυφαίο πνευματικό άνθρωπο Νικόλαο Καρμίρη, τους οποίους είχα την εξαιρετική τιμή να γνωρίζω προσωπικά και μάλιστα τον δεύτερο να υπερασπιστώ σταματώντας κάθε εναντίον του φοιτητική ενέργεια.

https://el.wikipedia.org/wiki/Σπύρος_Ιακωβίδης  

https://el.wikipedia.org/wiki/Νικόλαος_Καρμίρης 

https://www.e-prologos.gr/ο-βασιλιάς-παύλος-επίτιμος-πρόεδρος-τ/ 

Έτσι, στο μάθημα του Μουτσόπουλου, πήρα 9/10 ('άριστα') χωρίς καν να πάω στους διαγωνισμούς! Ήταν κάπως απλό. Όλοι οι φοιτητές ήταν μεταξύ τους 'ίσοι' αλλά εγώ αποδεδειγμένα ήμουν 'πιο ίσος'! Άρκεσε μόνον η αποδελτίωση έξι μόνον λέξεων στο γνωστό και όχι πολύ μεγάλο έργο του Πορφυρίου 'Βίος Πυθαγόρου' (https://el.wikisource.org/wiki/Πυθαγόρου_βίος) για να με απαλλάξει από την ταλαιπωρία των διαγωνισμών ο Μουτσόπουλος. Που να τρέχω τώρα να πάρω το λεωφορείο και να κατεβώ στο αμφιθέατρο ....

 

Πόση ώρα μπορεί να πάρει μία τέτοια αποδελτίωση; Ένα απόγευμα. Πολύ κυριλέ απασχόληση, πανθομολογουμένως! Οπότε, έτσι κατάλαβα αρκετά νωρίς το αίσχος της συναλλαγής και της διαφθοράς. Ήταν λάθος μου αλλά δεν το επανέλαβα. Ανταλλάγματα και συναλλαγή είναι η μέθοδος διάβρωσης ανθρώπων και κοινωνιών. Ποτέ μου δεν κατάλαβα έκτοτε για ποιο λόγο τα universities στα 'νεοελληνικά', τα λένε πανεπιστήμια και όχι διαβρωτήρια. Θα ήταν πιο ακριβής ο όρος - και η τέλεια περιγραφή.

 

Τι θα μπορούσε λοιπόν να είναι το αποτέλεσμα της άθλιας αποχουντοποίησης στα πανεπιστήμια; Επικράτησαν οι άξεστοι, οι αμόρφωτοι, οι ανίκανοι, τα βδελύγματα των διαπλεκομένων και τα κατάπτυστα νούμερα Κοντολέων, Μπαμπινιώτης, Λαμπρινουδάκης, τα γελοία τσιράκια, και πολλά άλλα αποβράσματα του ΚΚεσωτ., της ΕΔΑ, και της εν γένει παντοδαπής «αριστεράς». Μετά από αυτό, η επικράτηση της αριστερής πανούκλας και παράνοιας στην νεοελληνική εκπαίδευση ήταν απλή συνεπαγωγή.

 

Ασφαλώς και υπήρχαν εξαιρετικοί καθηγητές ακόμη τότε στην Φιλοσοφική Αθηνών. Αλλά το είδος διετέλει υπό διωγμόν διότι η ανωτερότητα και η ποιότητα ενοχλούσαν τα αριστερά ερπετά, και η επικράτηση μιας ολότελα διεστραμμένης νοοτροπίας απέτρεψε την μετέπειτα αντικατάσταση των καλών από ισάξιους ή καλλίτερους. Μπορώ να ονομάσω ποιοι ήταν τότε οι αξιόλογοι επιστήμονες και υποδειγματικοί δάσκαλοι εκεί: Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου, Αριστόξενος Σκιαδάς, Αθανάσιος Κομίνης, Νικόλαος Γιαλούρης, Κωνσταντίνος Ρωμαίος, Ιωάννης Μαρκαντώνης, Μαρία Μηλίγκου Μαρκαντώνη, Παναγιώτης Μαστροδημήτρης, και Βασίλης Σφυρόερας. Μη σου φαίνονται πολλοί! Και τετραπλοί να ήταν, μέσα σε ένα ντε φάκτο αρνητικό περίγυρο, μέσα σε ένα τόσο αποκρουστικό βάλτο, θα αποτύγχαναν.

 

Από τότε κατάλαβα ότι σύντομα τα πανεπιστήμια θα γέμιζαν από γλοιώδη υποκείμενα υποστηριγμένα ως «ημέτερα», τα οποία θα ωθούσαν όλους να φύγουν στο εξωτερικό για να μην αρπάξουν την γενικευμένη αριστερο-κομμουνιστική μόλυνση που επικρατεί στην Ελλάδα και η οποία απαιτεί μαζική εξόντωση τριών εκατομμυρίων άχρηστων υποκειμένων και ψευτο-ανθρώπων για να αποκαθαρθεί ο τόπος. Θα γίνει αυτό; Δεν θα γίνει; Δεν με απασχολεί καθόλου. Μπορούν να πάνε όλοι τους στον διάολο μια ώρα αρχίτερα. Και να καεί και να μην καεί η χώρα εκείνη, καρφί δεν μου καίγεται. Αλλά, όπως ξέρεις, όλα εδώ πληρώνονται, και σίγουρα κάτι το πολύ άσχημο επιφυλάσσεται για την μεταπολιτευτική Ελλάδα — ως ανηλεής εξόντωση και αμείλικτη τιμωρία. Αν ζεις ή αν περνάς από κει, σου συνιστώ να φύγεις. Ή μάλλον σε συμβουλεύω να το κάνεις, και μάλιστα να την διαγράψεις από το μυαλό σου την χώρα εκείνη!

 

Μετά το πέρας της πρώτης πανεπιστημιακής μου χρονιάς, το καλοκαίρι του 1975, είχα ήδη αντιληφθεί το ανεπανάληπτο αίσχος της πολιτικής, την αηδία του συνδικαλισμού, και την δυσωδία της διαφθοράς και της συναλλαγής. Ξέρεις τι ήταν εκείνο το πορνείο, το οποίο ακούει στον ευφημιστικό όρο «πρώτο πανσπουδαστικό συνέδριο»; Τόπος «κατεβάσματος γραμμών», «ζύμωσης» (χωρίς να φτειάχνουν ούτε καν κουλουράκια σμυρνέικα), και τελικώς άνωθεν επιβεβλημένης, τηλεφωνικώς μεταβιβασμένης, και πολυπλεύρως συμβιβαστικής απόφασης, η οποία από μόνη της, ως εμετικό καπέλλωμα, πάραυτα γελοιοποιούσε την όλη προηγηθείσα εικονική διαδικασία «κατεβάσματος γραμμών» και «ζύμωσης». Θα ήταν προτιμώτερο να κατέρχονταν όλα τα στελέχη με την τελική συμβιβαστική απόφαση προειλημμένη και να έλεγαν από κοινού σαν σε χορωδία:

- Πόσο χαιρόμαστε που οι ανώτεροί μας συμφώνησαν να συμφωνήσουμε σε αυτά!

 

Έτσι, έκτοτε αφιερώθηκα μόνο στις σπουδές μου, την εκμάθηση ξένων γλωσσών, και την προετοιμασία της μετάβασής μου στο εξωτερικό για μεταπτυχιακά. Οπότε, κατά την διάρκεια των τεσσάρων πανεπιστημιακών ετών, πολιτικά ήμουν ΠΑΣΟΚ (1974–1975), ΚΚΕ (1975-1976), Ένωση Κέντρου (1976-1977) και ΝΔ (1977-1978). Τότε, κατάλαβα ότι το πιο κομμουνιστικό από όλα τα προαναφερμένα κόμματα ήταν η ΝΔ, οπότε και διέγραψα την λέξη «πολιτική» από το λεξιλόγιό μου. Αρκετά αργότερα, κατάλαβα πόσο σωστή ήταν η δραστική απόφασή μου αυτή.

 

Τον Μουτσόπουλο, τον είδα κάποιες ακόμη φορές. Μου έδωσε συστατικές επιστολές για τα μεταπτυχιακά μου και με υποστήριξε στην υποψηφιότητα που είχα θέσει για υποτροφία από το Ίδρυμα Ωνάση (την οποία και επήρα). Για να τον ευχαριστήσω, του έστελνα από την Γαλλία πελώριους φακέλλους με τα νέα προγράμματα σπουδών — τουλάχιστον όσων ανωτάτων ιδρυμάτων ήμουν φοιτητής (και ήμουν παράλληλα σε επτά!). Τελευταία φορά που τον είδα πρέπει να ήταν λίγο προ του 1990. Έπειτα, είχα αρκετά προχωρήσει στην επιστήμη, την έρευνα και την όλη κοσμοθεώρησή μου, οπότε άρχισα να αραιώνω από Ελλάδα και Ευρώπη. Με την προσχώρησή μου στο Ισλάμ (1992), την επαγγελματική ανέλιξή μου στην Τουρκία (1994), και τον θάνατο του πατέρα μου (1996), εξέλιπαν όλοι οι λόγοι έστω και σύντομης επίσκεψής μου στην Ελλάδα. Ωστόσο, μου προξενεί εντύπωση ότι μετά από τόσα χρόνια, πολλοί νεώτεροι από εκεί με ανευρίσκουν, είτε μέσω αναδημοσιεύσεων παλαιών άρθρων είτε χάρη στα όσα νέα δημοσιεύω, και μου γράφουν. 

 

Αυτά μου θύμισες με τον σύνδεσμο αυτό. Οι περισσότεροι από τους καθηγητές μου στην Φιλοσοφική, τους οποίους εκτιμούσα, είχαν πολύ μικρή εντύπωση και συχνά κακή γνώμη για τον Μουτσόπουλο. Τον θεωρούσαν κενό, ματαιόδοξο και διοικητικώς ανίκανο άτομο. Αρκετά δειλό και έντονα εξαρτώμενο από τους φίλους του, ή μάλλον για να το πω πιο σωστά από τους ψευτο-μασώνους αδελφούς του, καθώς και τις μυστικές υπηρεσίες και τους διπλωμάτες και ακαδημαϊκούς της Γαλλίας. Εν προκειμένω, δεν έχω άποψη. Καμμία.

 

Αλλά από το τι trustworthy and worthwhile έχω ακούσει, η «αξία» του ήταν περισσότερο το Μάρκετινγκ το οποίο ο ίδιος, η γαλλίδα σύζυγός του, και οι λοιποί, σήμερον τεθλιμμένοι αδελφοί, του έκαναν. Ξέρεις, είναι αυτό το οποίο στα αρχαία ελληνικά λέγεται πομφόλυξ. Μια σαπουνόφουσκα, την οποία όλοι ηλιθίως χειροκροτούν, επειδή αν δεν την χειροκροτήσουν, θα φανεί η σιχαμερή γύμνια τους. Θέλεις περισσότερα για την πομφόλυγα; Μπορείς να την πεις και φλύκταινα, ξέρεις! Με πυώδες υγρό!

 

Μου έμοιαζε ο εκλιπών; Του έμοιαζα; Φυσιογνωμικά, νομίζω, εννοείς με την ερώτησή σου. Δεν ξέρω! Δεν είχαμε καθόλου την ίδια φυσική διάπλαση, ήταν αγύμναστος, καθόλου σκληραγωγημένος, και πιο κοντός. Άνθρωπος του σαλονιού, ολότελα ανίκανος να περπατήσει 40 χμ μία ημέρα, όπως εγώ σε αρκετές ερήμους και στην Αφρική και στην Ασία. Αν μου έμοιαζε προσωπικά; Νομίζω ότι δεν υπάρχουν πολλά άτομα τόσο διαφορετικά από εμένα όσο ο εκλιπών. Εκεί όπου σύχναζε, μου άρεσε και μου αρέσει να απουσιάζω, ενώ εδώ όπου είμαι, δεν μπορούσε ακόμη και ζωντανός να έλθει.

 

Γράφοντας την απάντησή μου αυτή, ανήρτησα ένα ακόμη από τα παλαιά άρθρα μου στο Τρίτο Μάτι αναφορικά με την Υεμένη. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να μετακινηθεί ο Μουτσόπουλος εκεί, ή να ζήσει — ούτε μία μέρα! Οι σκληροί όροι της καθημερινότητας και της απλής ζωής στην φύση, στο βουνό, στο ουάντι (την στενόμακρη κοιλάδα της ερήμου), στην παραλία, χωρίς τεχνολογία, χωρίς ηλεκτρισμό, και χωρίς την κατάρα των απανθρώπων και τερατωδών «ανέσεων» των μεγαλουπόλεων, θα τον έκαναν να μη βγει έξω από το όποιο τυχόν αεροδρόμιο, όπου ενδεχομένως και από κακή σύμπτωση θα είχε προσγειωθεί.

 

Θα αποκαλούσε τουλάχιστον «ταλαιπωρία» ό,τι εγώ ορίζω ως ευλογία Θεού, αν είναι καθημερινότητα. Τα πολύωρα τραντάγματα των αυτοκινήτων στην έρημο και στο κακοτράχαλο ουάντι ή τα ταρακουνήματα των υεμενικών καϊκιών στα ρεύματα, τα κύματα και τους ανέμους του Ινδικού θα τον έκαναν να χλωμιάσει σε λίγα λεπτά της ώρας. Να και το πρόσφατα αναρτημένο άρθρο το οποίο είχε αρχικά δημοσιευθεί το 1997! Έχοντας τότε επιστρέψει από την Υεμένη στο Κάιρο, θυμάμαι ακόμη και σήμερα σε ποιο κεντρικό ζαχαροπλαστείο το έγραψα! Στο Groppi, στο Μεϋντάν Ταλαάτ Χαρμπ!

https://profmegalommatistextsingreek.wordpress.com/2021/06/08/η-ευτυχία-της-υεμένης/ 

 

Σημειωτέον ότι για το Groppi θα βρεις περισσότερα εδώ:

https://groppi-eg.com/

https://egyptindependent.com/photos-what-happened-to-groppi-cairos-famous-coffee-shop/

https://en.wikipedia.org/wiki/Downtown_Cairo#Groppi

https://www.newsweek.com/enduring-charm-cafe-groppi-cairo-64421

 

Θα σου φανεί περίεργο ότι οι τελευταίες τρεις σελίδες του άρθρου μου για την Υεμένη αποτελούν ένα παράρτημα αναφερόμενο σε ένα είδος σύγκρισης του ρόλου της γυναίκας στις ισλαμικές κοινωνίες και στον δυτικό κόσμο. 

 

Οι εκδότες του περιοδικού ήθελαν συνεχώς να γράψω περί Ισλάμ αλλά εγώ συστηματικά το απέφευγα. Έγινα μουσουλμάνος για μένα, όχι για τους άλλους. Δεν με ενδιέφερε ποτέ να κηρύσσω και δεν είναι ο ρόλος κανενός να κηρύσσει, εκτός και αν μιλάμε για προφήτες και ιδρυτές θρησκειών. Όσοι παριστάνουν σήμερα τους ιμάμηδες και τους σεΐχηδες, θα αποτύγχαναν οικτρά σε ένα μεγάλο, γενικό διαγώνισμα της Ιστορίας του Ισλαμικού Πολιτισμού, των Ισλαμικών Κρατών, Τεχνών, Επιστημών, Λογοτεχνίας, Φιλοσοφίας, Αρχιτεκτονικής και Μυστικισμού. Ακόμη χειρότερα, νομίζουν ότι διαβάζοντας το Κοράνι και τις Χαντίθ, μαθαίνοντας Φικχ, και μελετώντας Ισλαμική Θεολογία, γνωρίζουν το Ισλάμ.

 

Αυτό είναι το ψεύτικο Ισλάμ των βιβλίων, στα οποία ο κάθε αναγνώστης προβάλλει τον εαυτό του και έτσι δεν διαβάζει το κείμενο έτσι όπως αυτό αυθεντικά ειπώθηκε/γράφηκε αλλά το τι βλέπουν οι ίδιοι στο κείμενο. Το πραγματικό Ισλάμ βρίσκεται στις μακρινές, απροσέγγιστες και συνεπώς ανόθευτες επαρχίες, οι οποίες δεν μολύνθηκαν από σπουδές στα ψευδο-πανεπιστήμια της Μεδίνας, της Μέκκας ή του Καΐρου. Σ' αυτές τις μακρινές περιοχές, η ζωντανή παράδοση, η άγνοια για την Δύση, και η απουσία του πολιτικού Ισλάμ και των Ουαχαμπιτών συνεχίζονται πάνω στην βάση της πατροπαράδοτης ταυτότητας και όχι στην πάντοτε και για τον οιονδήποτε καταστροφική αντιπαλότητα με το Κακό.

 

Οι εξτρεμισμοί είναι ίδιον μεγαλυπόλεων, όπου οι ηλίθιοι πολιτικοί μηχανικοί, τοπογράφοι, αρχιτέκτονες και ηλεκτρονικοί τεχνολόγοι νομίζουν ότι μπορούν να συνδυάσουν το Ισλάμ, τους γυάλινους πύργους και το «έξυπνο» κινητό (που ευτυχώς, προσωπικά, ποτέ μου δεν είχα και φυσικά δεν δέχομαι ούτε καν ως δώρο). Μηχανικοί έστησαν τον Ναζισμό στην Γερμανία. Μηχανικοί κρύβονται πάντοτε πίσω από την κάθε «Ισλαμική» Τρομοκρατία και μηχανικοί προωθούν τα τερατουργήματα των Σιωνιστών «Χριστιανών» στις ΗΠΑ και των «Ινδών» εθνικιστών του σατανικού Χιντούτβα στην σημερινή ψευδο-Ινδία.

 

Για να γνωρίσεις το πραγματικό Ισλάμ πρέπει να περπατήσεις τον Ταύρο, τον Αντίταυρο, και τον Ζάγρο, τον Καύκασο, το Τιέν Σαν, και τα βουνά της Υεμένης, την χέρσα γη του Μπαλουτσιστάν, την έρημο του Σουδάν, τα χωριά της Σομαλίας, τα ουάντι του Χαντραμάουντ, την Νότια Αλγερία, και τις κοιλάδες όπου ζουν οι νομάδες Κασκάι στο Φαρς ή οι νομάδες Χαζάρα του Αφγανιστάν. Ακόμη και η θρυλική κοιλάδα της Φεργάνα έχει αρκετά μολυνθεί από τα ψευδο-διλήμματα «Ουαχαμπισμός» ή «εκρωσσισμός και μοντερνισμός».

 

Είναι πολύ διαφορετικά να συνδυάσεις Μοχιεντίν Ιμπν Άραμπι, Κούρτουμπι, Ιμπν Χαζμ, Τζελαλεντίν Ρούμι, Σοχραβαρντί, Ταμπαρί, Φερντοουσί και Νεζαμί με τον Τζάφαρ ας Σαντίκ και το Κοράνιο. Αλλά αυτό είναι υπόθεση του καθενός ξεχωριστά. Δεν έχω καμμιά συμβουλή να δώσω σε κανένα. Και θα ήταν ηλίθιο να με ρωτήσει κάποιος. Η μόνη σωστή απάντηση βρίσκεται ήδη μέσα στον κάθε άνθρωπο. Όσοι θέλουν να έχουν οπαδούς στο ΥΤ και στα social media, καταλήγουν στην Κόλαση, όπως επίσης και όσοι πωλούν την αισχρή αμορφωσιά τους ως τάχα κήρυγμα, γνώση και εξήγηση. Και να εξηγήσεις τι;

 

Τα πάντα είναι ήδη εξηγημένα από μόνα τους. Και από την Δημιουργία ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο όλη την ικανότητα σε απόλυτη συνέργεια ψυχής και σώματος να ανεύρει την Αλήθεια της κάθε εξήγησης. Δεν είναι ούτε οι οπαδοί, ούτε οι φίλοι, ούτε οι συγγενείς, ούτε η υπόλοιπη κοινωνία κοντά στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν είναι ζώο για να χρειάζεται την κοινωνία, ούτε και δημιουργήθηκε για να συστήσει κοινωνίες. Δεν υπάρχει καμμιά «κοινωνία» στον αρχικό Παράδεισο. Η πτώση έφερε τις κοινωνίες.

 

Αλλοιώς, ο καθένας θα αντιλαμβανόταν πολύ εύκολα ότι ο Μόνος Έγγιστος στον καθένα μας ξεχωριστά είναι ο Κύριος. Και αυτό συμβολίζουν οι ακτίνες του Ατόν (μία για τον κάθε άνθρωπο), ο οποίος για τον μονοθεϊστή / μουσουλμάνο Φαραώ Αχενατόν ήταν Αυτός τον οποίο εμείς αποκαλούμε Αλλάχ και οι Αρχαίοι Ασσύριοι ονόμαζαν Ιλού. Στα αραβικά προσέθεσαν μόνο το άρθρο (αλ).

 

Νάσαι καλά και ο Θεός μαζί σου!

Σαμσαντίν