Κεμέτ (Μασρ – Αίγυπτος), Κους (Σουδάν – Αιθιοπία), Αβησσυνία (Ψευτο-Αιθιοπία), Αζανία (Σομαλία): Χαμίτες, Κουσίτες – Μεροΐτες, Ορόμο, Νούβιοι και Μπέτζα (Βλέμμυες)

Εισαγωγικό Σχεδιάγραμμα Ανατολικής Αφρικανικής Ιστορίας

Ό,τι ακολουθεί είναι η πρώτη δημοσίευση μιας απαντητικής επιστολής την οποία έστειλα σε ένα Κύπριο ερευνητή, ο οποίος μου ζήτησε τον Μάιο του 2018 να αποσαφηνίσω κάποια θέματα Ανατολικής Αφρικανικής Ιστορίας και τις σχέσεις τις οποίες έχουν ορισμένα σύγχρονα έθνη της Ανατολικής Αφρικής με γνωστά από κειμενικές και επιγραφικές έθνη της Αφρικανικής Αρχαιότητας.

Επειδή στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ειδικοί Αιγυπτιολόγοι, Μεροϊτολόγοι, Κουσιτολόγοι, Ανατολιστές ή Αφρικανιστές, πιστεύω ότι αυτό το σύντομο εκλαϊκευτικό κείμενο αποτελεί ένα εισαγωγικό σχεδιάγραμμα στο οποίο όσοι θέλουν μπορούν να βασισθούν για να προχωρήσουν σε περαιτέρω σπουδές.

--  Απαντητική Επιστολή – Σχεδιάγραμμα Ανατολικής Αφρικανικής Ιστορίας ---

Φίλε Αντώνη,

Με συγχωρείς αλλά σχεδόν όλο το διάστημα που πέρασε ήμουν σε διαφορετικές πολύ απόμακρες περιοχές του Σουδάν (1/ από Σενάρ μέχρι τα αβησσυνικά σύνορα και 2/ στο βόρειο Νταρφούρ) χωρίς ηλεκτρισμό, χωρίς τηλεπικοινωνίες και χωρίς ιντερνέτ. Μπορείς να μου γράφεις και στο email μου megalommatis@inbox.ru αλλά αν είμαι offline η καθυστέρηση θα είναι περίπου η ίδια.

Για τα θέματα που με ρωτάς είχα δημοσιεύσει παλιότερα (πριν από περίπου 10 χρόνια) μια μεγάλη σειρά από άρθρα στα αγγλικά στο ιντερνέτ (παράλληλα σε τρία διαφορετικά πόρταλς), τα είχαν εκείθεν αναδημοσιεύσει σε άλλα σάιτς και μπλογκς διαφόρων Ορόμο, Σιντάμα, Ογκαντένι και λοιπών Σομαλών, αλλά τα τρία πόρταλς έκλεισαν κι έτσι αυτή τη στιγμή ό,τι από εκείνη την αρθρογραφία βρίσκεται online είναι αποσπασματικό και δεν αποτελεί μια πλήρη σειρά (πάνω από 15 μεγάλα κείμενα με αναφορές σε πηγές) έτσι ώστε να έχει νόημα να στη συστήσω.

Όπως βλέπεις εδώ αναδημοσιεύω παλιά άρθρα μου (είχα κρατήσει τα πάντα και σε Word doc και σε downloaded html) και έχω σκοπό να ανεβάσω πάλι και αυτή την σειρά που σου ανέφερα και πολλά άλλα αρθρα, αλλά δυστυχώς ο αριθμός είναι τεράστιος (πάνω από 1600 ακόμη) κι έχω - όπως βλέπεις και μόνος σου - πολύ λίγο χρόνο για αρχειακή προσωπική ή συγγραφική ή ερευνητική δουλειά.

                                                   Ασουάν - Συήνη

                                                        Παϊρέκ - Φίλαι 

Για να απαντήσω περιληπτικά στα όσα μου γράφεις, σημειώνω τα κάτωθι σημεία:

1. Δεν υπάρχει Νουβία και συνεπώς δεν υπάρχει Αρχαία Νουβία. Ο όρος είναι πλαστός και παραχαρακτικός της ιστορίας, χρησιμεύει δε σε πολιτικές συνωμοσίες ασυλλήπτων διαστάσεων. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν ή δεν υπάρχουν Νούβιοι ή Νουβίτες. Αλλά δεν είχαν ποτέ σχεδόν μια κρατική οντότητα δικιά τους και ζούσαν ειρηνικά και χωρίς ενδείξεις εθνικής καταπίεσης ή διάθεσης εξέγερσης κι ανεξαρτησίας. Άλλωστε, όλοι οι εθνικισμοί είναι ένα σατανικό ψέμμα προορισμένο να οδηγήσει την Ανθρωπότητα σε τελική εξόντωση.

2. Στην Κοιλάδα του Νείλου στην Αρχαιότητα υπήρχαν δυο κράτη: Κεμέτ (: 'η Μαύρη', δηλ. Αίγυπτος) και Κους. Όχι μόνον η αρχαιότητα του Κους πάει τόσο πίσω όσο η αιγυπτιακή αλλά και οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούσαν ότι η αρχή τους αναγόταν στο Κους και πίστευαν ότι ο αρχικός τόπος του Άμμωνα των Θηβών ήταν τα Νάπατα του Κους (σήμερα Καρίμα 750 χμ κατά μήκος του Νείλου από την σουδανοαιγυπτιακή μεθόριο). Αυτή η πίστη δεν ήταν προπαγάνδα εξουσίας της 25ης δυναστείας (όταν Κουσίτες από τα Νάπατα έγιναν Φαραώ στις Θήβες σε μια περίοδο εμφύλιου πολέμου μεταξύ του ηλιουπολιτικού και του θηβαϊκού κλήρου) αλλά ανάγεται στην 3η χιλιετία και σε αυθεντικές αιγυπτιακές πηγές. Δίπλα στην Καρίμα το Τζέμπελ (όρος) Μπαρκάλ (ίσα-ίσα 150 μ ύψος - !! - αλλά στην απόλυτα επίπεδη πεδινή σουδανική / κουσιτική γη αυτό φαίνεται από πολύ μακριά και θεωρείται πολύ ψηλό) ήταν το Ιερό Όρος του Άμμωνα και εκεί, σε μια σχισμή του βράχου, ήταν σφηνωμένο σε εποχές της 2ης και 1ης προχριστιανικής χιλιετίας το τεράστιο ολόχρυσο άγαλμά του.

                                          Τζέμπελ Μπαρκάλ - Καρίμα (Νάπατα)

Οι πυραμίδες των Ναπάτων, πρωτεύουσας του Κους (: Αιθιοπίας) στο Σουδάν

3. Η ελληνική λέξη Αίγυπτος είναι παραφθορά του αιγυπτιακού Χα-Κα-Πταχ ('Το Ιερό του Κα του Πταχ' συνεπώς καθαρά μεμφιτικής ιδεολογίας). Η σημερινή αραβική λέξη (Μασρ) προέρχεται από την αντίστοιχη αραμαϊκή κι όλες μαζί όπως κι η εβραϊκή λέξη Μιτσραΐμ (: αι δύο Αίγυπτοι, δηλαδή η Άνω και η Κάτω Αίγυπτος) είναι παραφθορές της ασσυρο-βαβυλωνιακής ονομασίας της Αιγύπτου Μουσούρ ή Ματ Μασρί (Γη της Αιγύπτου). Το Σουδάν (Κους) στα αρχαία αιγυπτιακά και στα αρχαία κουσιτικά ονομαζόταν Κας κι αυτό στα ασσυροβαβυλωνιακά παραφθάρηκε σε Ματ Κουσί (Γη του Κους) και στη συνέχεια επιπλέον στα εβραϊκά σε Cush (αλλαγή από το ασσυροβαβυλωνιακό –σ/-s). Αυτό, σε μερικά σημεία της Βίβλου, οι Ο' μετέφεραν ως Χους (καμμιά σχέση με την αρχαιοελληνική λέξη 'χους' αν και η καθημερινότητα στην έρημο του βόρειου Σουδάν σε κάνει πολλές φορές να νοιώθεις ότι .... χους ει και εις χουν απελεύσει!). Υπάρχει και μία άλλη αρχαιοελληνική λέξη για το Κους. Είναι το όνομα του κράτους αμέσως νότια της Αιγύπτου: Αιθιοπία. Το αρχαίο Σουδάν μέχρι την ευρύτερη περιοχή του Χαρτούμ ονομαζόταν Αιθιοπία, και το νεώτερο κράτος της Αβησσυνίας, το οποίο δεν έχει αρχαίο πολιτισμό πριν από τον 3ο-2ο προχριστιανικό αιώνα, έκλεψε το όνομα αυτό για να συγκαλύψει την γενοκτιονία κουσιτικών εθνών που οι σημιτικές φυλές Αμχάρα και Τιγκράυ με την βοήθεια των Άγγλων και των Γάλλων κατέκτησαν και υποδούλωσαν - αν και βέβαια μέχρι σήμερα υπάρχουν εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των Άφαρ, των Ορόμο, των Σιντάμα, των Κάφα, των Ογκαντένι Σομαλών, κα. Γενικά, το κράτος της Αβησσυνίας δεν μπορεί να λέγεται Αιθιοπία - είναι λάθος.

4. Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι ήταν ένα πρώιμο χαμιτικό φύλο. Οι Χαμίτες είναι η μεγάλη γλωσσική οικογένεια που περιλαμβάνει τους Αρχαίους Αιγύπτιους, τους Αρχαίους Βερβέρους (Λίβυες), τους σημερινούς Αιγύπτιους (άλλωστε τα κοπτικά είναι η νεώτερη φάση της αρχαίας αιγυπτιακής γλώσσας), τους σημερινούς Βέρβερους (που αποτελούν το σύνολο του πληθυσμού της Δυτικής Αιγύπτου, της Λιβύης, της Τυνησίας, της Αλγερίας, του Μαρόκου και της Μαυριτανίας - ασχέτως αν μιλάνε βερβερικά, αραβικά ή και τις δύο γλώσσες), τους Τουαρέγκ, τους Χάουσα, τους Φουλάνι κι άλλους λαούς της Σαχάρας και της Δυτικής Αφρικής.

5. Οι Αρχαίοι Κουσίτες του Σουδάν (δηλ. η πραγματική, ιστορική Αιθιοπία) ήταν το αρχαιότερο γνωστό κουσιτικό φύλο με μεγάλο πολιτισμό και στρατιωτικά ισχυρό βασίλειο. Αποτελούν την ανατολική υποδιαίρεση των Χαμιτών. Επί δύο χιλιετίες οι Κουσίτες έγραφαν τα Μεντού Νετσέρ (όπως λέγονται τα αρχαία αιγυπτιακά ιερογλυφικά στην γλώσσα αυτή: 'γλώσσα του Θεού') και μόνο σε ύστερες περιόδους παράλληλα με αυτά συνέθεσαν και χρησιμοποίησαν γραφή της δικής τους γλώσσας. Η περίοδος της Κέρμα (από τις ανασκαφές της Κέρμα Ντεφούφα πέρα πό τον τρίτο καταρράκτη / http://solarey.net/western-deffufa-kerma-sudan/ - ενδεικτικά για τις φωτογραφίες) είναι η αρχαιότερη περίοδος ισχυρής κρατικής εξουσίας στο Κους το οποίο μάλιστα συμμάχησε με τους Υκσώς εναντίον της Αιγύπτου. Ως αντίδραση στα χρόνια της Νέας Αυτοκρατορίας, η Αίγυπτος όχι μόνον καταλαμβάνει το Κους αλλά και στήνει τεράστια στρατόπεδα, όπως στο Μπουχέν, και θεσπίζει κορυφαίο αξίωμα 'Ο Αντιβασιλεύς του Κους' (συχνά ο διάδοχος του θρόνου είχε αυτόν τον τίτλο). Επί Τούθμωση Α' η Αίγυπτος κατέχει έκταση μέσα στο Σουδάν για πάνω από 1100 χμ κατά μήκος του Νείλου νότια των σημερινών αιγυπτο-σουδανικών συνόρων!

6. Η δεύτερη περίοδος μεγάλης ισχύος είναι η περίοδος των Ναπάτων (περίπου από το 800 μέχρι το 450) όταν οι Κουσίτες είναι βασιλείς Ναπάτων και Θηβών (25η 'αιθιοπική' δηλ. κουσιτική/σουδανική δυναστεία κατά Μανέθωνα) μέσα σε ένα εκρηκτικό πλαίσιο εμφυλίων συρράξεων στην Αίγυπτο που επισύρουν τις τρεις ασσυριακές κατακτήσεις (671, 669 και 666 - η πρώτη υπό τον Ασσαρχαδδώνα κι οι άλλες δύο από τον γιο και διάδοχό του Ασσουμπανιπάλ). Οι μονοθεϊστές Ασσύριοι συμπαρατάχθηκαν με το μονοθεϊστικό ηλιουπολιτικό ιερατείο εναντίον της αμμωνικής πολυθεϊστικής παράαξης των Θηβών και υποστήριξαν Λίβυες (: Βέρβερους) ηγεμόνες ως φαραώ (26η 'λιβυκή' κατά Μανέθωνα δυναστεία υπό τους Νεκώ και τους Ψαμμητίχους). Η ασσυριακή αντικουσιτική - αντιαμμωνική πολιτική ακολουθήθηκε από τους Ψαμμήτιχους (στη δούλεψη των οποίων ήταν Κάρες και Ίωνες μισθοφόροι) και τον Αχαιμενίδη Καμβύση ο οποίος κατακτώντας και εκθεμελιώνοντας τα Νάπατα το 525 είναι ο αυτοκράτορας του αρχαίου κόσμου που έφτασε πιο μακριά από οποιονδήποτε άλλον από την πρωτεύουσά του (πάνω από 3000 χμ από τις Πασαργάδες του Ιράν!) - εκμηδενίζοντας δυο αιώνες πριν από τον Αλέξανδρο το τάχα 'κατόρθωμα' του Μακεδόνα βασιλιά να φτάσει στην Υπερωξειανή και στην Πενταποταμία. Στην περίοδο αυτή ωστόσο ανεγείρονται στο Τζέμπελ Μπαρκάλ, στο Ελ Κούρου και στο Νούρι πυραμίδες - τάφοι των Κουσιτών κόρε (ο τίτλος του βασιλιά στα κουσιτικά).

7. Παίρνοντας το μάθημα της από βορρά άφιξης ισχυρών εχθρών, οι Κουσίτες μετατοπίζονται προς τα νότια και ανεγείρουν νέα πρωτεύουσα που διαρκεί πολύ περισσότερο από τα Νάπατα, την Μερόη, λίγο πιο πέρα από την συμβολή του παραπόταμου Άτμπαρα με τον Νείλο (όπου και η ομώνυμη πόλη). Αυτό είναι περίπου 1300 χμ νότια από τα σημερινά σουδανοαιγυπτιακά σύνορα κατά μήκος του Νείλου! Στη Μερόη ανεγείρονταν πυραμίδες στα χρόνια του Ιησού, του Τραϊανού και του Καρακάλλα. Μικρότερες, όπως κι αυτές των Ναπάτων. από τις αιγυπτιακές και πιο αιχμηρές. Κάπου 15-18 μέτρα είναι οι πιο μεγάλες κι ανεβαίνεις πάνω τους με μεγάλη δυσκολία βάζοντας το ένα σου πόδι στο πλάτος του πάνω σε ένα στρώμα λίθων και το άλλο πόδι σου με τον ίδιο τρόπο πάνω στο ανώτερο στρώμα, κοκ και γέρνοντας τον ώμο προς την πυραμίδα. Και κατεβαίνεις με τον ίδιο τρόπο! Η φάση αυτού του κουστικού πολιτισμού λέγεται μεροϊτική κατ' αντιδιαστολή με την καθαυτό κουσιτική (των Ναπάτων) κι είναι σ' αυτή την φάση που εισάγονται δυο γραφές των κουσιτικών σχεδόν μισο-αποκρυπτοφαημένες σήμερα - μια καθαυτό ιερογλυφική για μεγάλη ναϊκή επιγραφική (βασισμένη σε αιγυπτιακά ιερογλυφικά σημεία) και μια επισεσυρμένη (cursive) για πιο πρόχειρες επιγραφές και παπύρους.

                                         Οι πυραμίδες της Μερόης (Μπαγκραουΐγιε)

8. Η μεγάλη μεροϊτική αυτοκρατορία είχε ειρηνικές σχέσεις με την πτολεμαϊκή και ρωμαϊκή Αίγυπτο. Νοτίως της Συήνης (Ασουάν - νότιου άκρου της καθαυτό Αιγύπτου) είχαν διευθετηθεί δυο ζώνες: η Δωδεκάσχοινος (μήκους 12 σχοίνων) και η Τριακοντάσχοινος. Εννοείται ότι η πρώτη ήταν σχεδόν το βόρειο ήμισυ της δεύτερης. Στην πρώτη Αίγυπτος και Μερόη είχαν συγκυριαρχία, ενώ στην δεύτερη υπήρχε απόλυτη μεροιϊτική κυριαρχία. Νούβιοι ζούσαν σε πολλές περιοχές της νότιας Αιγύπτου και της βόρειας Μερόης αλλά δεν δημιουγούσαν προβλήματα. Αντίθετα, άλλοι λαοί όπως οι Βλέμμυες (γνωστοί και ως Βουγαείτες) δημιουργούσαν προβλήματα και συχνά συνέβαιναν πολεμικά γεγονότα περιορισμένου χαρακτήρα. Ο μόνος καθαρά νουβικός ναός υπήρχε στην Τάλμη (σήμερα Καλάμπτσα) προς τιμήν του ανθρωπο-πτηνόμορφου θεού Μάλουλι (ελλην. Μάνδουλη). Η Μερόη είχε τεράστια κυριαρχία στη Σαχάρα κι εμπόριο μέχρι τη δυτική Αφρική και το βόρειο τμήμα του ρου του Νίγηρα ποταμού αλλά μικρό ενδιαφέρον για τη θάλασσα. Δεν κυριαρχούσε ούτε καν στα σημερινά σουδανικά παράλια. Εκεί, 50 χμ νότια από το σημερινό Πορτ Σουντάν, στο Σουάκιν οι Πτολεμαίοι ανήγειραν μια αποικία με το όνομα Πτολεμαΐς Θηρών (δηλαδή η πτολεμαϊκή πόλη για τα κυνήγια). Από κει σε συνεργασία με τους Μεροΐτες στην ενδοχώρα αιχμαλώτιζαν ελέφαντες και τους μετέφεραν στην Αλεξάνδρεια μέσω Αρσινόης (Σουέζ) για να τους εκπαιδεύσουν και να τους χρησιμοποιήσουν στις μάχες τους με τους Σελευκίδες. Η Πτολεμαΐς Θηρών ήταν το νοτιώτερο σημείο στον κόσμο όπου ελληνικά ομιλούντο αδιαλείπτως για τουλάχιστον 800 χρόνια. Όμως τόσο πολύ ενδιαφέρει αυτό τα σημερινά ψευτοελληνικά κράτη Ελλάδα και Κύπρο ώστε ούτε καν νοιάστηκαν που η Τουρκία αγόρασε την ευρύτερη περιοχή του Σουάκιν για 100 χρόνια με την ευκαιρία εκεί αναστήλωσης οθωμανικών μνημείων. Αλλά αν γίνονταν ανασκαφές, οι πτολεμαϊκές αρχαιότητες θα έρχονταν στην επιφάνεια. Αυτό δικαιώνει τη θέση μου ότι η Τουρκία είναι ο αυθεντικός συνεχιστής σήμερα και της Χριστιανικής Ρωμανίας και των προχριστιανικών βασιλείων των Ατταλιδών και των Σελευκιδών, ενώ το σκουπίδι Ελλαδα συνεχίζει με λάθος πρωτεύουσα την διανοητική ανωμαλία του Δημοσθένη μέχρις ότου εξαφανιστεί από προσώπου γης.

                                              Πτολεμαΐς Θηρών - Σουάκιν

9. Η Πτολεμαΐς Θηρών αναφέρεται στον Περίπλου της Ερυθράς Θαλάσσης και η περιοχή των σημερινών σουδανικών παραλίων ονομαζόταν Βερβερία - δείγμα κι αυτό των χαμιτο-κουσιτικών σχέσεων κι ανταλλαγών. Στο ίδιο πάντοτε κέιμενο, τα βόρεια παράλια της σημερινής Σομαλίας και του Τζιμπουτί από τα στενά της Ερυθράς Θαλάσσης μέχρι το Κέρας της Αφρικής (Γκουάρντα φούϊ για τους ναυτικούς, Ρας Ασίιρ στα σομαλικά, 'Ακρωτήριον Αρωμάτων' στα αρχαία ελληνικά) ονομάζονταν Η Άλλη Βερβερία και ήταν μια αυτοδιοικούμενη περιοχή με κατά πόλη/λιμάνι εξουσία των δημογερόντων - εμπόρων, σύστημα που θυμίζει τους Υεμενίτες Μουκάριμπ. Αυτόματα αυτό καταδεικνύει την κουσιτική καταγωγή των Σομαλών που βέβαια έχουν ένα σωρό λέξεις αρχαίων κουσιτικών αρκετά καλά διατηρημένες μέχρι σήμερα. Κόρε (Qore) ήταν η λέξη 'βασιλιάς' για τους ηγεμόνες των Ναπάτων και της Μερόης. Μπόκορ (Boqor) λέγεται σήμερα ο βασιλιάς στα σομαλικά.

https://so.wikipedia.org/wiki/Boqor_Najaashi & https://en.wikipedia.org/wiki/Somali_aristocratic_and_court_titles 

10. Το τέλος της Μερόης ήρθε από τα νοτιοανατολικά. Εκχριστιανισμένη η Αξώμη (Αβυσσηνία) επιτέθηκε σε μια στιγμή παρακμής (γύρω στο 360-370) και κατέλαβε την Μερόη, προσαρτώντας μικρό τμήμα του μεροϊτικού κράτους για μικρό χρονικό διάστημα. Το τι επακολούθησε και ποια είναι η σχέση των σημερινών Ορόμο (το μεγαλύτερο σύγχρονο κουσιτικό έθνος με 40-45 εκ. πληθυσμό είναι ακόμη σκλαβωμένο στις αποικιοκρατικές υποστάσεις ψευτοκρατών Αβησσυνία και Κένυα) με τους Αρχαίους Μεροΐτες είναι κάτι που διαλαμβάνω περιληπτικά εδώ: https://www.academia.edu/24273923/The_Meroitic_Ethiopian_Origins_of_the_Modern_Oromo_Nation_-_By_Prof._Dr._Muhammad_Shamsaddin_Megalommatis Στα χρστιανικά χρόνια σχηματίστηκαν και διήρκεσαν επί μακρόν τρία κράτη από βορρά προς νότο: Νοβατία (το μόνο καθαρά νουβικό κράτος στην ιστορία / με πρωτεύουσα το Φάρας σχεδόν πάνω στη σουδανοαιγυπτιακή μεθόριο), Μακουρία  (με πρωτεύουσα την Ντόνγκολα Αγκούζα κάπου 50 χμ νοτιώτερα της Ντόνγκολα), και Αλόη ή Αλοδία (με πρωτεύουσα τη Σόμπα νοτιοανατολικά του Χαρτούμ στον Κυανό Νείλο). Τα κοπτικά της Αιγύπτου ήταν η γλώσσα του νουβικού κράτους αλλά στη Μακουρία οι Χριστιανοί Κουσίτες χρησιμοποίησαν ελληνικά για να γράψουν τη γλώσσα τους (τα μακουρικά δεν έχουν ακόμη αποκρυπτογραφηθεί) αφού απεκάθαραν όλους τους πρότερους θρησκευτικούς όρους αντικαθιστώντας τους με καθαυτό ελληνικούς. Η Μακουρία συντάχθηκε με το Ορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ενώ η Νοβατία με το Κοπτικό. Η άφιξη του Ισλάμ στην Αίγυπτο δεν ήταν ένα πρόβλημα για τα χριστιανικά βασίλεια του Σουδάν, αφού όταν το Ισλάμ κυριαρχούσε στη Σικελία, στην Ισπανία και στην Κεντρική Ασία, η Αίγυπτος ήταν ισλαμική μόνον μέχρι το Ασιούτ (αρχαία Λυκόπολη, 350 χμ νότια του Καΐρου). Θήβες/Λούξορ κι Ασουάν ήταν επαρχίες της χριστιανικής Νοβατίας μέχρι το 900-925! Στη συνέχεια για να αντιμετωπίσουν την ισλαμική πίεση από βορρά (τα παράλια της Ερυθράς Θαλάσσης δεν ήταν μέριμνα των χριστιανών Κουσιτών βασιλέων των οποίων το εμπόριο έφτανε μέχρι τον Ατλαντικό), Νοβατία και Μακουρία ενώθηκαν και δεν κατέρρευσαν παρά στα μέσα και στα τέλη του 13ου ή τον 14ο αιώνα. Η Αλόη κράτησε μέχρι το 1500 και υποτάχθηκε στους Φουντζ Αφρικανούς μουσουλμάνους. Άραβες δεν πάτησαν το πόδι τους στο Σουδάν ποτέ παρά τους ισχυρισμούς πολλών φυλών περί του αντιθέτου. Είναι εντελώς τυπικό θέμα της Ιστορίας των Ισλαμικών Χαλιφάτων η άφιξη προσφύγων σε ένα σημείο της ισλαμικής επικράτειας, η εκεί εγκατάστασή τους, και οι προς τους εντόπιους ψευδείς ισχυρισμοί τους ότι είναι αραβικής καταγωγής.

11. Σήμερα νουβικοί πληθυσμοί ζουν σε σε Αίγυπτο και Σουδάν από το Εντφού (100 χμ βόρεια του Ασουάν) μέχρι 50-80 χμ νότια της Ντόνγκολα. δηλαδή κατά μήκος του Νείλου για 1000 χμ. Οι αραβόφωνοι πληθυσμοί του Κεντρικού Σουδάν (Καρίμα, Άτμπαρα, Σέντι, Χαρτούμ, Ουάντ Μάντανι, Γκεντάρεφ, Κόστι, Σενάρ) είναι Κουσίτες – Μεροΐτες γλωσσικώς εξαραβισμένοι πολύ πρόσφατα. Ένας Ορόμο της Αβησσυνίας (Ψευτο-Αιθιοπίας) κι ένας Σουδανός της Άτμπαρα είναι σαν δυο σταγόνες νερό.

                                             Αξώμη, Αβησσυνία 

12. Ένας φίλος Έλληνας που ζει στο Ναϊρόμπι και λέγεται Νίκος Μπαϋρακτάρης κι έχει ένα μπλογκ όπου συχνά γράφει για αφρικανικά θέματα που έχει μάθει χάρη σε συζητήσεις μας όταν συναντιόμαστε - συχνά όταν περνάω από Κένυα για να πάω Σομαλία, όταν έχεται στην Αίγυπτο, ή όταν τον φιλοξενούσα μαζί με τους συνεταίρους του στο Μογκαντίσου όπου εργάστηκα σαν καθηγητής σε πανεπιστήμιο. Σε αρκετά κείμενά του θα βρεις ενδιαφέροντα για τους κουσιτικούς πληθυσμούς του παρόντος και του παρελθόντος.  

Καλημέρα από Ελ Φάσερ, Νταρφούρ

Γυρίζω στην Αίγυπτο αλλά θα μου πάρει μέρες λόγω των εδώ συγκοινωνιών!

Σαμσαντίν